Flirt czy może już zauroczenie i zdrada? - Netkobiety.pl

Albo sie ma kregoslup moralny, albo nie, w przypadku partnerki Autora, ja sladu kregoslupa moralnego nie widze, wrecz przeciwnie, ona swiadomie brnie w romans, podejrzewam, ze szybko skonsumowany, nie wierze, ze przez 2 miesiace spotkali sie 2 razy.

Fakt, że jego żona wywołała awanturę jak chciał zobaczyć jej wiadomości na fejsie, wiele mówi. Też wątpię w to, że nie doszło do seksu, a przynajmniej do jakiś obmacywanek. Jakieś przejażdżki rowerowe wieczorami są dla mnie bardzo podejrzane.

W moim przypadku widzieliśmy się prawie zawsze w towarzystwie naszych drugich połówek i innych ludzi, bądź w miejscu publicznym, bo czasem przypadkowo wpadałam na niego na ulicy jak wyprowadzaliśmy psy, ale jeden na jeden tylko raz, i tylko dlatego, że zapukał mi do drzwi, kiedy byłam sama w domu. Do niczego zbereźnego pomiędzy nami nie doszło. Nie przyszło by mi do głowy nawet zdradzić mojego partnera i od początku starałam sie bronić przed tym zauroczeniem, bo wiedziałam, że po prostu kierują mną głupie emocje i motylki. Zamiast zrzucać majty przed boczniakiem, zerwałam kontakt i porozmawiałam poważnie z własnym facetem.

Prawda.

Chociaż trzeba przyznać, że jak Ci czegoś brakuje, to łatwo się wkręcić, bo nagle dostajesz całą tą uwagę i zainteresowanie, której nie ma w Twoim związku. To naprawdę bardziej chodzi o atencję u kobiet, niż o sam seks.

12Miecio, nie znam kobiety, ale z punktu widzenia kobiecej psychiki, nie zgodzę się.

Nie wystarczy, że raz na tydzień się z żoną prześpi, a ona mu robi obiadki. Dziołcha potrzebuje wiecej. Nie chce ciągle sie czuć jak matka i gosposia- potrzebuje się czuć jak seksbomba, pożądana i uwielbiana przez męża, wyjść gdzieś na kolację czy do kina, dostać tej atencji.

Wiem jak u mnie było: kasa fajna, praca fajna, partner fajny, ale gdzieś tam przez lata ulotnił się romantyzm i Misiek zaczął mnie traktować jak sekretarkę i panią domu, a nie jak gorącą babkę. Wystarczyło wtedy, że atrakcyjny facet zwrócił na mnie uwagę i usłyszałam jaka jestem ładna, ciekawa, inteligentna, poflirtował ze mną, podroczył się, rzucił szarmanckim okiem i mi się kolana ugięły. Nie dlatego, że chciałam się z nim przespać, ale dlatego, że patrzył na mnie jak na seksowną kobietę, a nie sprzęt AGD.

To dotyczy i kobitki i facecika

Klasyka dobrze że klasycznie się nie skończyło
Ja się trochę dziwię facetom że nie potrafią wstrząsnąć drugą polówką tylko szukają przygód.

Ciężej jest pracować nad związkiem z żoną niż wpaść w ramiona kochanki.

Kochanica to odskocznia od problemów, oaza, bańka. Trudniej jest zdecydować, że związek jest kaput i zadeklarować się innej kobicie, niż mamić żonsię i trzymać stabilny dom. Tylko naprawde odważni faceci stawiają sprawę prosto i występują o rozwód.

Tak myślą ale gdy motylki zdychają często okazuje się że ...nowe auto jest jak stare.

No akurat jej dramat mam w ...dokładnie tam, ale autor ma prawdziwy dramat.

Robcio jakiekolwiek zmiany u ciebie?

Ja też byłbym zainteresowany jaką decyzję autor podjął i jak sprawy się mają po tych kilku tygodniach od ostatnich wpisów.

Jestem w bardzo podobnej sytuacji, tyle że ja żyłem prawie cztery miesiące ze świadomością, że ktoś jest, a żona na początku tej historii wprost mi powiedziała, że mnie nie kocha. Zrobiła to też po tym gdy moje przypuszczenia się potwierdziły kiedy odkryłem zapisy rozmów na whatsapp. Jednakże miałem świadomość co nią kierowało, w jakim stanie psychicznym ze względu na sytuację jej najbliższej rodziny (bardzo poważne choroby) jest i walczyłem o ten związek bardzo długo.Także dlatego, że mamy dwójkę dzieci i mnóstwo więzi materialnych i niematerialnych. Nie ukrywam, że kosztowało mnie to bardzo wiele, ale wciąż ją kocham.Stety, albo niestety...

Nieco ponad tydzień temu nawiązałem kontakt z żoną kochanka i dzięki informacjom, które ona przekazała nastąpił szok;) Książe nie tylko kłamał ją w temacie statusu swojego związku z żoną, relacji z dziećmi, ale też okazał się zupełnym przeciwieństwem osoby jaką ona sobie wyobraziła, jaką chciała widzieć. Praktycznie w rzeczywistości jest totalnym zaprzeczeniem osoby z jaką chciała "związać się i być szczęśliwą do końca życia" Nagle okazało się, że ja jestem prawie aniołem, choć lekko kulawo stąpającym po ziemi, który dodatkowo nie załamał się sytuacją tylko przewartościował swoje życie, bardzo zaczął dbać o swój wygląd ze sporymi sukcesami, wyszedł do ludzi, a dodatkowo nasz 13 letni syn totalnie stanął okoniem i ich relacje obecnie są katastrofalne. Wiem, że ta postawa i fakty już dużo wcześniej wpłynęły na jej podejście i pojawiło się mnóstwo wątpliwości. Zaczęła wątpić w prawdziwość faktów przedstawianych przez kochanka, ale już odpłynęła, była totalnie zakochana i pewnie nie chciała pewnych rzeczy zauważać. Myślała o poważnym związku z tym facetem i bezkrytycznie przyjmowała wszystko co jej przekazywał.Kłamała, oszukiwała i zachowywała się wręcz nieludzko jeszcze kilka dni przed poznaniem faktów, ale dziś wiem też, że podjęła decyzję po spotkaniach z terapeutą o zakończeniu romansu, tyle, że raczej ze względu na dziecko, a nie mnie. Twierdzi, że do całkowitego zbliżenia fizycznego nie doszło, ale wiadomo, że prawdy prawdopodobnie nie poznam nigdy. On też tak powiedział swojej żonie, ale takie zeznania można o kant d... roztrzaść

Oczywiście wiadomość i rozmowa."Nie wiem co mnie opętało ani w jakim amoku byłam""Z całego serca żałuję, przepraszam, będę musiała z tym żyć i będzie mnie to wyniszczać"

Teraz po poznaniu faktów, jak twierdzi, zerwała całkowicie kontakty z księciem.Huśtawka nastrojów związana z rozstaniem, wyrzuty sumienia, także wobec jego żony itd. itp. Chyba nawet szczere, cholera wie

Po dwóch bardzo nieprzyjemnych awanturach, bo moje emocje i ból też musiały się w końcu uwolnić, zaczęliśmy też normalnie, spokojnie rozmawiać.Z tego co wreszcie po latach zaczęliśmy sobie szczerze mówić, pewne kwestie wyjaśniać wynika, że nasze potrzeby zarówno fizyczne jak i emocjonalne są bardzo zbliżone, że straciliśmy przez brak komunikacji wiele lat. Ona rozumie też chyba, że ja dzisiaj jestem takim jakim mnie zawsze pragnęła.Że wreszcie mamy te same pasje, pomysł na spędzanie wspólnego czasu...

Problem w tym, że ja wiem, że ona mnie nie kocha i nie mam pewności czy będzie możliwe, aby zakochała się we mnie na nowo. Ja jestem pewien swojego uczucia do niej, ale mam ogromne wątpliwości czy teraz kiedy na chwilę pękła tama będziemy w stanie zbudować coś zupełnie na nowo.Rozważamy oczywiście terapię małżeńską, postanowiliśmy sobie dać czas na spokojne przemyślenie decyzji, ale pytanie na ile w perspektywie czasu takie kroki mogą być skuteczne.Mamy 45 i 45 lat, a ten głupi czas wciąż ucieka;)

przepraszam za chaos w wypowiedzi i powierzchowne potraktowanie faktów, ale historia pewnie jest bardzo podobna do tysięcy innych, więc nie ma sensu szczępić ryja, bo szkoda czasu czytających;)

dodam tylko, że oczywiście przeczytałem cały wątek i mam wrażenie, że punkt widzenia i poglądy piszących tu pań i panów na możliwe rozwiązania wydają się być bardzo odmienne, co powoduje jeszcze większy mętlik w głowie;)

Wiesz, czytam to forum od kilkunastu tygodni i wielu z Was nawet nie ma świadomości jak bardzo swoimi wpisami w tych najtrudniejszych momentach mi pomogło. Nie pisałem nic wcześniej, ponieważ zdecydowałem się robić to co dyktowało mi serce i pomimo potwornego bólu nie chciałem się sugerować sugestiami czy radami, pomimo tego, że byłem świadomy, że podejmuję ogromne ryzyko, które na 99,9% skończy się moją klęską. Po prostu uważałem, że nie mogę postąpić inaczej. Z żoną jesteśmy od 15 lat i  przypuszczam, że nikt Jej nie zna tak jak ja, dlatego znając wszystkie okoliczności starałem się racjonalizować jej postępowanie. Jest bardzo dobrym człowiekiem, który zawsze myślał o innych i myślę, że choroby, które dotknęły Jej najbliższych, od których była daleko (mieszkamy w odległości ok. 100 km) spowodowały totalny chaos emocjonalny. Uważam, że nie bez przypadku wybrała człowieka z Jej rodzinnej miejscowości, dlatego bardzo szybko potraktowałem go nie jak konkurenta, a raczej Jej punkt zaczepienia, bo na tamten czas podjęła ze względu na chęć pomocy rodzinie odłożoną na za jakiś czas(2 lata-do czasu ukończenia szkoły przez syna) decyzję o powrocie w strony rodzinne. Ze względu na to, że bardzo się w pewnym momencie z różnych względów oddaliliśmy, a ja miałem swoje problemy, podjęła pewnie niełatwą decyzję o rozstaniu, ale niestety w najgłupszy możliwie sposób. Los chciał, że pojechała na zjazd absolwentów, spotkała swoją miłość z liceum, no i poszłoooo.
Żona boryka się z wieloma problemami emocjonalnymi, ma bardzo poplątane losy (gdy się poznaliśmy była wdową z dzieckiem), podczas terapii, którą podjęła w międzyczasie zdiagnozowano DDA i od zawsze była bardzo sterowalna. Miała/ma duży problem z podejmowaniem decyzji dlatego łatwo nią manipulować.
Ja stałem się dla niej nieistotny, zresztą była przekonana, że pozwolę Jej odejść. Jak się później okazało trafiła na mistrza w sztuce uwodzenia i bajeru, który Ją szybko omotał do tego stopnia, że żadne racjonalne argumenty do Niej nie przemawiały. Zdawałem sobie sprawę ze swojej misji kamikaze, ale jakoś udało mi się znaleźć siłę, żeby to wszystko przetrwać i doprowadzić do obecnej sytuacji.Sytuacji, z której nie potrafię już samodzielnie wybrnąć, dlatego postanowiłem poprosić o opinie;)

Dzisiaj ona dziękuje mi za to, że uchroniłem Ją przed ogromnymi kłopotami, widzę chęć do naprawienia błędów, ale na pytanie czy go kocha, odpowiada "nie wiem" ;)

Żona księcia w 10 dni po naszym spotkaniu postanowiła wreszcie drania zostawić i dziś była u adwokata.Nie mam jednak z tego satysfakcji