czy to chorobliwa zazdrość? - Netkobiety.pl

dostałam maila i aż tu zajrzałam...powiem wam ,że ja też nie wierzę..to jest jakas paranoja.
nie mam potrzeby podszywać się pod inne osoby ani nic wam udowadniać. Dawno już zapomniałam o tym wątku..

Mała, pogubiłas się dziewczyno mocno, a lata lecą i przyjdzie czas, że zaplaczesz.

To wszystko co Wam napisałam to prawda. O moim i jego życiu!
Ale możecie być zadowolone bo teraz cierpię ta laska powiedziała mu ze do niej dzwoniłam.. A on.. Zgadnijcie.. Mój świat mi się zawalił... Powoexialnze ma dość mojej chorej zazdrości. I że zawiodłam go. I jak mogłam się do tego stopnia posunąć. Wiecie co czuje? Nie wiecie.. Ale terwz możecie się że mnie śmiać chyba umieram

Ja już nawet nie wiem jak się nazywam. Nie mam łez. Wiem że to co zrobiłam było glupie.. On mi tego nie wybaczy. Już mi to powiedział.  Mogłam mu ufać.. a ta laska powiedziała mu niby dlatego że się bała że jej nabrudze w domu. Jak ja z nią gadałam w maju.. Na msg nie wiem jak wysłał mi się do niej kciuk za co zaraz przeprosilam że nie chcący. A ona zadzwonila do niego i mowinze się boi że jej w domu zabrudze... Ja nic złego nie zrobiłam byłam zazdrosna i wtedy miło z nią gadałam... A terwz straciłam wszystko czuję że umieram

Tak dziękuję za tego kopa. Od 3 dni wymiotuję boli mnie głowa nie mogę spać...

Skoro go tak kochasz, to biegnij na jego gwizdnięcie.
Oczywiście że jest to chory układ bez jutra, a najlepszym tego dowodem jest fakt, że się męczysz.
Gdyby to był zdrowy związek nie czulabys się źle, skoro jest inaczej, to pora byłaby, żeby wreszcie to skończyć.
Masz kawał życia przed sobą, więc zacznij od tego, że uporzadkujesz swoje sprawy z mężem, a potem jako całkowicie wolna kobieta staniesz się panią swojego życia. Tego starszego pana zostaw, a przede wszystkim odstaw od łóżka. Powiedz mu, że ty dłużej tak nie możesz żyć i że najpierw musisz pozałatwiać swoje sprawy, uporządkować myśli, a gdy wyjdziesz na prostą, to niewykluczone, że wrócisz do tematu tego starszego.
Jeśli jesteś dla niego ważna osobą, to on poczeka i zniesie wszystko byleby tylko nie stracić z tobą kontaktu. Niech trwa przy tobie jako twój dobry znajomy, a jeśli taka rola nie będzie mu pasowała, to zrób mu krzyżyk na drogę, niech odejdzie i to w podskokach.
Jednak nie bój się tego, że odejdzie, bo jeśli nawet tak zrobi, to prędzej czy później wróci do ciebie, gdyż nauczysz go szacunku do siebie i pokażesz, że nie jesteś pierwszą lepszą na gwizdnięcie i że twoje życie nie zaczyna się i nie nie kończy na jakimś facecie.
A cierpienia się nie bój, bo wszyscy ludzie z jakiegoś powodu cierpią, więc chociaż cierpienie nie jest miłym uczuciem, to niestety nikogo ono nie omija.
Chodzi po prostu o to, żebyś zeszła wreszcie z tej karuzeli, bo w głowie ci się zakręciło i od tego wszystkiego zbiera cię na wymioty.

Masz się zachować tak jak chcesz się zachować.
Jeśli nie chcesz brnąć dalej w to bagno i wracać do tego układu - to po co do niego dzwonisz i się z nim kontaktujesz ?

Co do Twojego męża. Chce, czy nie chce się wyprowadzić - nikogo to nie interesuje.
W momencie w którym nastąpi rozwód i podział majątku, będzie musiał to zrobić.
Wtedy Ty będziesz musiała spłacić jego, albo on Ciebie, albo po prostu sprzedacie nieruchomość i podzielicie środki między Was dwoje.

Ulle dziękuję za ten wpis. Dziś czytałam go z 5x. Sytuacja wygląda tak : on czuję się pokrzywdzony bo stracił do mnie zaufanie przez ten telefon.. Powiedział w niedzielę że za mną tęskni.. Żebym dała mu to przetrawic. Ze tyle rwxy mówił że nie ma nikogo i nie będzie ze jest lojalny. A ja zrobiłam z niego kogoś kim nie jest... Za to conpwoedzial w moim kierunku przeprosił dużo razy. Ale terwz to wygląda tak : ja jestem w domu.. Czekam na jakiś jego znak i nic. Bronię się przed smsami telefonami... A dziś i tak napisałam że fajnie było by gdybyś napisał że tęsknisz kochasz...
Gadaliśmy.. Zapytałam się go kochasz mnie a on : oczywiście... Pytam się csmu sam nie powiesz a on.. Skarbie ja jestem taki zmęczony.... Ty siedzisz w domu a ja ogarniam cała firmę..
I ja już głupieje.
Co ja mam myśleć. Robić? On mi dozuje miłość. Emocje... Jak do niego zadzwonię to jest ok.. Ale sam z siebie nic. Może ja faktycznie przesadziłam z tym tel do tej laski? Może on potrzebuje czasu?
Ja go widzę np na msg i nie napisze do mnie a ja zaraz mu pisze kazanie... Byłeś tu... I nie odezwałeś się.. Tego typu
A on za chwilę... Dobra znów to samo... Znów się muszę tłumaczyć.
Kurde może faktycznie ja przesadzam
Zrobiłam się takim szpiegiem...
Latam za nim.. On powinien za mną.
Jak ja mam się zachować? Może zniknąć chociaż na 1 dzień?

Masz rację. Czuję się jak opętana na jego punkcie. Rozmowy dziś z nim na pewno nie unikne, ale muszę zmienić treść..
Nie daje mu nawet za sobą zatesknic.. Trzymaj kciuki za moj dzisiejszy dzień. Postaram się zniknąć.. Muszę dać radę. Muszę od czegoś zacząć

Napisał mi właśnie ze zadzwoni do mnie po 10 jak się z czymś tam upora... Zastabwiam się już jak z nim gadać.. Nie chcę znów robić z siebie męczennicy.. Zrospaczonej wariatki która co chwilę pyta czy mnie kochasz.. Albo dlaczego siedzisz na msg a do mnie nie napisałeś... Jezu jak ja bym chciała nauczyć się go olewac... I wiecie? Modlę się żebym przestała go kochać. Zaczynam widziec że to mnie niszczy. Ja się nie cieszę tym związkiem.. Ja się ciągle zastabwiam czy wszystko jest ok.
A z drugiej strony chciałabym wrócić do naszych pięknych chwil sad

Wczoraj nawet miło że sobą gadaliśmy.. Żadnych wyrzutów... Miła rozmowa. Powiedxial mi że mnie kocha... A dziś... Od rana wqrczy na mnie... Bo ma dużo pracy. A ja zazdzownilam tylko się przywitać
Funduje mi codziennie huśtawke emocjonalną jestem zmieszana myślałam pi wczorajszym dniu że będzie stopniowo dobrze a on dziś jest w jakiejś furii.
Chciałabym zniknąć

On robi że mnie jakaś wariatke chyba.. Wysyła mi zdjęcia nasze. Jak ma dobry humor to rozmawia ze mną czule a jak nie to już jest oschly opryskliwy.
Czuję się jak w jakimś kołowrotku najgorsze ze nie umiem się zatrzymać. Ja!

Twoje zachowanie nie jest zdrowe. Powinnas zamiast spedzac czas ganiajac za nim to spedzac czas pytajac siebie dlaczego takie masz obsesyjne zachowania.

Powód jest w Tobie.
To Ty jesteś jaka jesteś.
Twoje obsesyjne zachowania wynikają z problemów i cech, jakie Ty masz.
Czynnik zewnętrzny w postaci gestów kochanka jest sprawą drugorzędną i nieważną. Nie możesz ciągle zrzucać odpowiedzialności za własne reakcje na zewnątrz.

Bo jest to oczywiście jakiś powód do niepokoju.
Daje to jakiś impuls do tego, żeby poczuć się niepewnie i zacząć się zastanawiać, co też w tych wiadomościach mogło być, że zostały skasowane.

To kim jest ?
Sąsiadem ? Znajomym ? Współpracownikiem ?
To przecież jasne, że skoro pozwalasz sobie na robienie mu wyrzutów o to, że utrzymuje kontakty z inną kobietą - MUSISZ go postrzegać jako kogoś bliskiego Ci emocjonalnie i musi być coś, co daje Ci podstawy do tego.
Przecież obcemu chłopu nie robiłabyś awantur o to, że wymienia wiadomości z koleżanką, i nie dzwoniłabyś do zupełnie Ci obcej, Bogu ducha winnej kobiety z pretensjami.

Wydaje Ci się. Nikt tu po Tobie nie jedzie, wręcz przeciwnie, dużo jest w tym wątku dobrej woli i szczerej chęci pomocy. Nie każda rada, jaka nie zgadza się z Twoimi oczekiwaniami, to jazda po Tobie.

Chcesz rady ?
Oto ona:
- uporządkuj sprawy swojego nieudanego małżeństwa, łącznie z rozwodem z niekochanym mężem i sądownym podziałem majątku
- odetnij się od pana "niekochanka" i od jego manipulacji i kłamstw
- zasięgnij porady psychologicznej i rozważ terapię, która pomoże Ci odnaleźć zagubione poczucie własnej wartości, godność i zdrowe granice moralne
- otwórz się na innych ludzi i dopuść do głosu myśl, że wcale nie musisz być ani z mężem, ani z "niekochankiem", daj sobie szansę na poznanie normalnego, UCZCIWEGO mężczyzny, z którym stworzysz zdrowy, satysfakcjonujący Was oboje związek, w którym będziesz po prostu szczęśliwa

A wtedy zobaczysz, że normalny, uczciwy facet nie będzie wzbudzał w Tobie ani cienia podejrzeń.
Będąc w normalnym związku, nawet nie będziesz się musiała zastanawiać czy Twoja ewentualna zazdrość, czy niepewność jest uzasadniona i jak z nią walczyć - bo nie będziesz ich doświadczać.

Jak pisze IsaBella - dokładnie tak zrób a zwalczysz zazdrość

Wezmę te rady do serca. Myślę że dziś dużo wytrzymuje. Siedzi 2 pokoje obok... Czasem tam chodziłam.. Tak się zobaczyć niby przypadkiem. Dziś takiego przypadku nie było ani razu. On przyszedł.. Na chwilę zagadać..
A później wysłał mi buziaka smsem.
Wcześniej pisał nie nalegaj a wszystko się powoli ułoży... Tyle że ja nie jestem mała dziewczynką. Nke chce dozowania emocji. Ja jestem za stara na to.
Spróbuję się na Maxa.. O ile dam radę odizolowac emocjonalnie

Moja zazdrość pojawiła się w momencie gdy pojawiła się tamta kobieta. Wcześniej tego nie było..
Przyszedł do mnie.. Przutulal.. Mówił że tęskni że kocha... Ze wykasowal nasze zdjęcia wtedy w złości ale zaraz tego żałował..
Ja się zachowuje.. Inaczej niż zwykle... Niby się uśmiecham ale mam w sobie tyle żalu za jego słowa.. Za to że mnie zostawil na tydzień i znwcal się psychicznie.. Dawkowal emocje..
Muszę odetchnąć.. Gdzieś w ciszy. Sama..

Nie uważam, że zazdrość moja i to co zrobiłam było ok. Jednak wzięła się po pojawieniu się tej kobiety.
Teraz wygląda to tak.,ze ja mu np mówię żeby nie dawał mi cienia wątpliwości a on już się fochuje.. Ze wracam do tych gadek. Chciałam z nim szczerze pogadać zeby nie dawał mi żadnych powodów. Stwierdził, że sama je wymyśliłam ale już nie pamięta jak skasował ta wiadomosc
Prawda jest taka że nie potrafię już mu zaufać i chyba nigdy już nie będzie tej ufności jaka była.
Czytam wasze posty.. Olej go nje odzywaj się niech zateskni...
Staram się.. Kocham go naprawdę z całych sił ale powoli dociera do mnie to co się stało.
Mam poczucie winy sama przed sobą że pozwoliłam sobie prosić go... Błagać żeby mnie nie zostawial. Przepraszalam tyle razy. Ok. Miałam za co. Ale usłyszałam też on niego tyle przykrych słów.
Szczerze? Najgorzej przeraża mnie myśl że on mógłby być z kimś innym.. Może nie sam fakt że moglibyśmy się rozstać.
Na chwilę obecną mamy coś odbudować... A jak pytam co z naszym wyjazdem nad morze we wrześniu on mówi :zobaczymy jak będzie..
I takie słowa mnie dobijają. Powinien sam tego chcieć. Nie wiem co mam myśleć. On mi mówi że mnie kocha. Ze jest że mną bo dużo nas łączy ze nie mógł odejść a z drugiej strony takie trzymanie mnie na dystans.. Jak bym co najmniej zdradziła go 5x.
On potrafi nie zajrzeć do telefonu 4 godziny. Napisać nawet małej wiadomości. Ja wtedy wkurzam się.. Zastanawiam... On nagle pisze ze pracował ale myślał... No ja tak nie umiem. Pracuje ale mam sekundę żeby napisać cokolwiek.
Czassm to już się zastabwiam czy ta różnica wieku nie wychodzi czasem...

Wraith piszesz tak jak by w życiu nigdy nie było 2 szansy. Powrotów..
On mnie nigdy nie skrzywdzil.. W emocjach powiedxial za dużo za co przeprosił. Tyle że ja już mu nie zaufam. Zreszta ja chce motyli w brzuchu uniesień.. Większego zainteresowania.. A on.. Sama już nie wiem czego

Ten związek niszczy mnie od środka. On się chyba bawi moimi uczuciami. Nie odzywa się po czym pisze ze mnie kocha.. Chxe od niego odejść ale nie potrafię pomóżcie mi. Co ja mam robić albo czego nie robić. Pracuje z nim to jest straszne
Chciałabym umieć go olać... Wkurzyc się na niego że jest taki... Chce odejść... Muszę bo zniszcze sobie życie

Oj Mała, jesteś niereformowalna
Nie słuchaj tego co on mówi. Spróbuj wyłączyć fonię, żeby było jak w telewizorze - bohaterowie ruszają ustami, ale nie ma dźwięku.
I skup się na jego postępowaniu. Na jego czynach. Na tym jak Ciebie traktuje.
Gadać to sobie można. Ja też mogę teraz powiedzieć, że zakochałam się w Tobie po uszy, że chcę Cię pojąć za żonę i mieć z Tobą troje dzieci.
Czy to znaczy, że to jest prawda ?
Przecież tak powiedziałam.
Ale to wcale nie oznacza, że masz kupować suknię ślubną i kompletować wyprawkę dla naszych przyszłych bąbelków.
Gadanie bez działania, bez konsekwencji w postaci czynów - to tylko puste słowa.
Powiedzieć można wszystko, absolutnie wszystko, co tylko człowiekowi ślina na język przyniesie.
Ale to tylko gadanie.
W tej przedziwnej relacji za słowami absolutnie nie idą czyny.

Ja na taki głupi tekst jak przytoczyłaś powyżej, machnęłabym ręką i może przywołała uśmiech politowania.
Poradziłabym mu, żeby takie durnoty wypisywał sobie do innych koleżanek, i dał mi pracować w spokoju.
Facet, który zaklina się, jak to najmocniej Cię kocha, a potem traktuje Cię jak powietrze, to albo zwykły głupek, albo błazen.

no ja tak właśnie zrobiłam. Zostawiłam kolezanki, znajomych całe moje zaangazowanie, relacje, uczucia, smutki radości chciałam dzielic tylko  z nim. wypełniał całą moją przestrzeń - nie przeszkadzało mi to do momentu , kiedy cos zaczęło sie psuć,
Zdałam sobie sprawę ,że teraz nie mam nikogo tak bliskiego jak on...i to moja wina.

Zaniedbałam relacje z koleżankami - nawet z przyjaciółką.

Powoli odpuszczam...i widze,że w takich momentach on zaczyna sie bardziej starac, dopytywac, interesować sie- i jednak sprawdza sie powiedzenie..po co łapać króliczka , skoro tak przyjemnie jest go gonić..
mniej jestem na fb, na msg, mniej telefonów..i  słysze.. wiem- teraz Ty chcesz żebym to ja zaczął wariować..
on jest bardzo inteligenty facet i myslę,że zna mnie bardzo dobrze...czasem moje specjalne zagrywki rozgryzie w 3 minuty..
Marzę o tym,żebym umiała wrócić do codziennych czynności i tak o nim nie myśleć..
Wczoraj sam z siebie mówił : nie szukam nikogo , kocham Cię, Ty naprawdę tak we mnie wątpisz?
no,ale ja już mu nie potrafie zaufać...nie umiem.
Kocham Go. Jest mi z nim dobrze- choć to okropny raptus...jestem z  nim szcześliwa..staram sie wyprzec myśli o innych kobietach, ale nie ufam mu. Ciągle z tyłu głowy jest myśl,że może jednak...
Szczerze...myślę,że to początek końca...
On teraz jest kochany, opiekuńczy..mowił,że cieszy się,że poukladało sie miedzy nami...a ja..
jestem z nim teraz i nabieram sił żeby odejść...mimo,że kocham...nie umiem byc w związku z kims komu nie ufam.
Może się mylę...ale sam fakt,że zmienił hasło w telefonie...
twierdzi,że jest za stary ,żeby ktoś go inwigilował i albo mu ufam , albo...
ja nie mam problemu żeby wziął mój telefon.
a może to właśnie moja chorobliwa zazdrość...

co robi? hmm
planuje ze mna wyjazd gdzies na weekend pod koniec wrzesnia- jego propozycja.
kupił mi statnio jakieś kolczyki...
zaprosił na kolację...mówił,że chciałby spedzić ze mna zycie..
Jest miły kochany...dopóki nie zaczynam pytac np : koleżanka się odzywała? ostatnio zapytałam na msg ..napisał ze znów wracam i to było gdzies o 19:00, napisał mi ,że nie ma ochoty rozmawiac w taki sposob i poprostu zniknął. Napisał buziak i nie było go do rana. Nie zamierzałam zadzwonić. A rano napisał Dzien dobry kochanie...mam nadzieję,że demony przeszły...jak by nigdy nic..

ja juz nie wiem co mam myśleć..
wkur..mnie to,że hasło zmienił, ale tez wiem, ze gdybym je znała na pewno bym przeglądała ten jego telefon.

mysliz,że jego słowa o wspolnej przyszłości sa kłamstwem?
to ,że planuje jakies wakacje, wyjazdy..
to,że  np mówi mi sam z siebie- pamietaj ,że Cie kocham, nie szukam nikogo jesteś tylko Ty..
może ja mam klapki na oczach..a może źle go oceniam...
mi siebie też szkoda.
on z jednej strony jest cudowny,kochany...a z drugiej..jak już cos nie po jego musli...znika..
te jego słowa ostatnie : czasem zapominam jaka jestes dla mnie ważna i wtedy puknę sie w głowę....miło było to usłyszeć.

dziś chce przyjechać do mnie na noc...po pracy mamy iść do kina..
nie wiem już co mam robić...
właśnie wrocilismy ze wspólnego śniadania...w pracy.
pełna kuchnia ludzi a on szeptem : kocham Cię Piękna moja.