Czy jest jeszcze szansa? - Netkobiety.pl

Hmm... no tak, a potem przez 20 lat autor będzie sie zastanawiał, dla czego ma wozić do szkoły obcego dzieciaka, kupować mu odzież i dzielić czas zarezerwowany dla jego dziecka na pół.

Naprawdę nie rozumiem Ulle
Być może dlatego, że jestem takie "szkiełko i oko", i potrafię spojrzeć na problem oddzielając go od emocji.

Widzę w tym temacie człowieka, który skłonny byłby wybaczyć zdradę żony i wydawał się mieć rozsądne podejście do środków, jakie mogłyby im obojgu w tym procesie pomóc.
Jednak ciąża ze zdrady wyrwała go z przysłowiowych butów.
Ciężar gatunkowy takiego problemu jest ogromny i jak najbardziej może stwierdzić, że sobie z tym nie poradzi. Że tego nie chce. Ma do tego prawo.
Moim zdaniem to mierzenie własnych sił na zamiary.

Mąż powiedział, że zaakceptuje jej wybór i podejmie na podstawie jej decyzji decyzję własną.

A to, że chciał by, żeby dało się to naprawić... na razie jest na etapie, że może jeszcze się uda, ale wie, ile jest w stanie znieść.

Nie random, tu są dwa strzały - już raz bardzo poświęcił się dla niej, na jej wyraźne życzenie. A teraz musiał by się poświęcić jeszcze bardziej.

Nie nie. On nie powiedział, że podejmie decyzję po jej decyzji.
Tylko już ją podjął i oznajmił możliwe rozwiązania, ale tylko ze swojego punktu widzenia. Ona tak naprawdę już straciła możliwość podjęcia własnej decyzji na podstawie tego co ona czuje i czego chce. Została postawiona pod murem.
Ona zdeptała jego uczucia pakując się innemu do łóżka a on zrobił tak naprawdę poniekąd to samo. Oboje okazali się egoistami.
Oczywiście egoizm nie jest zły a nawet potrzebny, ale zdrowy egoizm kończy się tam gdzie zaczyna się krzywdzenie nawet nieświadome drugiej osoby poprzez niezważanie na jej uczucia, odczucia.

To prawda i zgadzam się z tym, jednak on chce, żeby żona usunęła ciążę, bo jak nie, to wiadomo co będzie. Woził ją do lekarza i umawiał na zabieg, ona wie że warunkiem trwania tego małżeństwa jest pozbycie się dziecka. Kobieta jest pod ścianą i prawdopodobnie ona usunie te ciążę. Ja jednak cały czas powtarzam że ofiara z dziecka jest bez sensu, bo tego małżeństwa nie da się już uratować. Ktoś straci życie, a oni i tak nie będą mogli że sobą żyć. Mnie cały czas tylko o to chodzi. Szkoda mi tego malenstwa. Oni z tym maluchem czy bez tego malucha i tak się już nie dogadają, bo za dużo złych rzeczy wydarzyło się po drodze. Jego żona nie wytrzyma czegoś takiego.
Tylko autor mógłby coś zrobić. Gdyby poszedł może na jakąś terapię i zmienił swoje nastawienie do tego dziecka. To może coś by jeszcze z tego było. Jednak on tego nie zrobi i nawet nie wiadomo czy terapia zadziałałby na niego.

Dlatego powinni dać czasowi czas, niech ta kobieta donosi ciszę, urodzi, a potem kto wie, co może się wydarzyć.

Jakby nie zdradziła, to nie byłoby tematu, nie sądzisz? Dlaczego robisz z niej taką biedną pokrzywdzoną?

i tak, ja też uważam to małżeństwo za stracone. Ale nie zamierzam winy za to składać na Autora.

Teściowej też szkoda maleństwa i wszystkim szkoda, a kto potem je nakarmi, wykształci i będzie świecił oczami za nie u nauczycieli? Autor ma zostać kolejną Matką Teresą?

Edycja:
Autor nie chce tego dziecka, żona autora też nie chciała, dopóki nie wtrąciła się jej mama i teraz w tym ich chceniu i niechceniu my sie babramy i próbujemy wpływać na to co chcą i czego nie chcą i próbujemy negować emocje i uczucia, które targają autorem wątku.

Nathan, podziwiam, że chce Ci się użerać na forum: nie wystarczy Ci problem z żoną, tzn serio chcesz sobie do tego dokładać jeszcze obrońców życia poczętego i wyznawczyni teorii, że masz opuścić własne mieszkanie z powodu zdrady partnerki?
Nie wiem skąd jesteś, ale jak z warszawy to mogę na priv polecić parę dobrych miejsc jeśli chodzi o terapię - łatwiej będzie Ci usystematyzować w głowie jak chcesz podejść do całej sytuacji i swojego dalszego życia.

Random - Myślę, widzę jak się zachowuje, jak to przeżywa - dlatego od czasu jak przedstawiłem jej swoje zdanie nie namawiam, nie naciskam, w ogóle tego tematu nie poruszam - czekam.
I dlatego wyjeżdżam z córka na weekend - by dać żonie spokój i czas.
Obawiam się tylko o to jej odzyskanie decyzyjności.
Nie zrozumie tego nikt kto nie zna jej matki.

Fryt - rozumiem że według Ciebie miałem nic nie mówić tylko siedzieć i wyć razem z nią?
Sorry - nie potrafię.

Myślę, że dobrze robisz.
Powodzenia.
Nie daj się pożreć babom z foruma.

Ano właśnie

Jak ktoś decyduje się zdradzić, to chyba zdaje sobie sprawę z konsekwencji?

To może tylko powiem: jeśli cokolwiek robisz postaraj się Jej dokładnie wyjaśniać dlaczego i po co to robisz zanim to zrobisz, i spróbuj, tak kierować rozmową aby i Ona tak Tobie tłumaczyła... a nuż pomoże odbić się od beznadziejności, na razie niech przestanie beczeć i może zacznie myśleć z lekkim chociaż dystansem.
Nathan, to Ona czuje jak Jej brzuch rośnie, Ty to tylko widzisz.

Witam serdecznie
Nathan na początku bardzo, ci współczuję
nie rozumiem po co ta cała  dziwna dyskusja, wypowiedzi niektórych osób mnie osobiście przerażają.
Mam trójkę dzieci i osobiście zrobiłbym dla nich wszystko ale zdrady żonie bym nie wybaczył, bo jest to tylko rozwiązanie chwilowe.
Najlepsze moim zdaniem co możesz zrobić dla córki to kochać ja bardziej niż do tej pory bo będzie tego potrzebować i odejść od żony.
Chyba że chciał byś jednak mieć 2 dzieci a wnioskuję że jesteś po wazektomi to możesz próbować ratować wasze małżeństwo jeżeli już teraz mógłbyś pokochać to dziecko jak swoje. Innej opcji moim zdaniem brak
Powodzenia

Heh to dopiero dziwna wypowiedź....
Kochać bardziej dziecko niż dotychczas? To żart?

Ale ja właśnie cały czas o tym piszę. To co jego niech weźmie na klatę, to co jej niech ona weźmie.

No i on dokładnie to usiłuje zrobić. To Ty wprowadzasz zamieszanie

Jutro się rozpiszę i postaram się o bezstronną, ale nieco bardziej męską wypowiedź.

Natomiast Nathanie wiem chyba jak oszczędzić Ci dylematu. Sprawdź żonę, emocje na bok. Na chłodno sprawdź jej telefon, fejsbuki, emaile. Szukaj dowodów romansu, innych zdrad. Mimo Twojej pewności nie sądzę by to byl "przypadkowy" skok w bok albo przynajmniej nie jednorazowy. Zona teraz z Tobą szczera nie będzie, bo moze stracić dobra materialne potrzebne jej do wychowania nowego dziecka (ona je urodzi, nie ma bata, ze nie). Natomiast szczera bedzie w rozmowach z koleżankami i ja Ci radzę sprawdz to. Cos czuję, ze oszczędzisz sobie dylematów. Albo spotkaj się z kochankiem, czy kimś z jej miejsca pracy i porozmawiaj. W takich sprawach zawsze trzeba zakładać najgorsze.

To nie jest narzucanie rozwiązań. Autor przedstawił warunki, na jakich jest skłonny kontynyuować związek. Żona może sobie wymyślić jeszcze ze 100 milionów innych rozwiązań. Ale Autor nie ma obowiązku ich akceptować, to on jest stroną zdradzoną i nie on błaga o wybaczenie.

Edit: ja też, szczerze powiedziawszy, uważam, że nie był to taki sobie randomowy skok w bok. Bo gdyby był, to żona nie miałaby powodu się przyznawać od razu, to raz (no dobra, załóżmy, że ma słabą psychikę), dwa, wiem, jak wyglądają takie wyjazdy integracyjne... z reguły razem w pokoju lądują osoby, o których już wcześniej pól firmy plotkowało... ale tu pewności co do żony Autora nie mam, więc to tylko taka dygresja

Oni już mają najgorsze.
On nie może się pogodzić z niechcianą ciążą mimo, że chciałby utrzymać małżeństwo.
Ona jest prawdopodobnie przerażona konsekwencjami idiotycznego wybryku, w strachu to się ciężko myśli, fakt - lekkomyslnie bardzo postąpiła jak na trzydziestolatkę z kawałkiem i 8 letnią córką.
Teściowa ma SWOJE racje, a tu maja powstać ICH racje - przecież mają wspólną córkę, jakoś sie muszą komunikować u licha.
No, ciężka sprawa.

Narzucając jej możliwe scenariusze. To nie będzie jej decyzja, tylko wynikająca z kalkulacji bo została postawiona pod ścianą!!!!!!!!!!!!!
Sory, ale nie będę się powtarzał. Czytajcie ze zrozumieniem

To nie jest szansa. Szansą byłoby gdyby przyjął jej wybór. Nie dałby rady to dziękuję rozstajemy się i tyle.
To szansa dla niej czy dla niego?

Kpisz czy o drogę pytasz?
A kto zdradził?

Może jej nie woziłes, ale załatwiałes zabieg. Przestań udawać że nie wiesz o co mi chodzi.

Swoje teorie?
Ok ja w ogóle nie muszę wypowiadac się w twoim wątku, szczególnie że i tak rzucam grochem o ścianę. Przecież wiadomo, że zrobicie, co zechcecie. Szkoda mi po prostu małego/malej, czy dziecko będzie na świecie, czy nie będzie i tak nie macie szansy na utrzymanie tego małżeństwa.
Wszystko jest w twoich rękach, a ty udajesz, że nie wiesz o co chodzi.
Współczuję.

Hm..., wiele od Ciebie zależy, i coś mi sie wydaje, że naprawdę chcesz aby żona również (może w końcu) miała okazję do odpowiedzialności. No nie znam Jej, może (mimo, że dorosła) nie bardzo potrafi, ale powinna wziąć tą odpowiedzialność - Ona MUSI bo to są Jej czynów konsekwencje.

Jednak jeśli konsekwencją dla żony miałoby być to, że pójdzie usunąć ciążę i sprawa załatwiona, to sorry, ale nie tędy droga.
Nathan, wszystko jest w twoich rękach, bo albo przyjmujesz tę kobietę z całym dobrodziejstwem inwentarza, albo wycofujesz się z tego małżeństwa. Gdyby nie ciąża, to zostałbys przecież, byłaby terapia i jakoś powoli wychodzilibyscie na prostą. Tymczasem dziecko jest przeszkodą. Wcale ci się nie dziwię, ale uwierz mi, skoro już tak się zdarzyło, że dziecko jest w drodze, to uczynienie ofiary z małego i tak nie uratuje waszego małżeństwa. Więc albo akceptujesz to dziecko, pokochasz jak własne albo idziesz swoją drogą. Bo i tak źle, i tak niedobrze.

Konsekwencją dla żony - tak jak i dla każdego innego dorosłego człowieka w takim wypadku - jest podjęcie decyzji, co dalej robi z własnym życiem. Autor nie podejmie decyzji za żonę, może jedynie za siebie. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego uważasz jego żonę za jakąś ubezwłasnowolnioną i oczekujesz, że Autor poprowadzi ją za rączkę przez ten okropny i brzydki świat. To żona ma zdecydować, co robi, jest dorosła.

W takim razie na pewno urodzi się drzewo, skoro w brzuchu kobiety nie ma jeszcze dziecka.
No ja dziękuję za taki poziom dyskusji. Ja jeszcze nie uległam propagandzie mediów głównego ścieku ani pozal się Boże niektórym autorytetom.
Już się wycofuje z tego wątku, skoro zarzuca się mi manipulacje autorem. Niech robi co chce. I tak świata nie uratuje ani, tym bardziej, nie zbawie, jednak mogę mieć swoje zdanie.

Nie wiadomo czy cokolwiek się urodzi, a jesli by miało to człowiek do wychowania, u licha.
Ulle, do wychowania, przez matkę, która kiedyś zakładała, że dzieci nie chce, potem, że chce się rozwijać, a potem pozwoliła sobie samej na wpadkę, ło jejku...

Prawdopodobnie Nathan chce, żeby tym razem Ona poczuła odpowiedzialnosc, i słusznie w sumie.
To też kwestia ich wczesniejszego związku, niestety, do tamtej pory wychodzi na to, że Nathan sterował...
No, ciężka sprawa.

Nie wiadomo czy szczęśliwi w takim przypadku, Nathan poczuje ulgę pewnie, Ona - może jeszcze większą.
To może być łatwa decyzja albo nie łatwa - zależy, a tutaj nie wiadomo za bardzo co ludziom w ich głowach siedzi oprócz tego, że nie myślą o zabezpieczeniu... ło jejku