związek z rozsądku - Netkobiety.pl

Nie, nie czuję się usprawiedliwiona, ale staram się byc wzgledem niego szczera by wiedział o moich wątpliwosciach, by nie myslał ze wszystko jest czarne albo biale. Nie uważam, że postępuję jak wyrachowana zdzira, nie uśmiecham się fałszywie mówiąc, że wszystko jest cool a za jego plecami pluje na niego. Nie. Po prostu się miotam licząc chyba na jakiś decydujący moment.

Nie uważam że jest gorszy a przynajmniej nie chce nawet tak o tym mysleć, nie chce go postrzegać jako gorszego.po prostu. Nie traktuje go jako "z braku laku" (tzn chyba, w moim mniemaniu tak nie jest), bo cenie go sobie jako czlowieka, przyjaciela - stąd wyewoluowała nasza bardziej zażyła relacja. Dużo było opcji po drodze na relacje typu "z braku laku" i jakoś się w nie nie wpakowywałam, bo czułam wiedziałam, że to nie to. Nie potrzebuje też faceta do szczęścia, bo lubię swoje życie takie o, alone. A on przynajmniej wie o moich rozterkach względem niego.

Ale dlaczego uważasz, że do tego wzajemnego inspirowania i wspólnego eksplorowania świata musicie już na starcie mieć te same pasje i tak samo pewne kwestie postrzegać? Przecież właśnie ta chęć poznawania czegoś nowego i czerpania z doświadczeń, wiedzy partnera - to wszystko jest świetną motywacją, by samemu się rozwijać. Mało tego, to może, a nawet powinno, działać na zasadzie wzajemności, dzięki czemu każde z partnerów coś zyskuje i idzie do przodu bogatsze. Ty masz coś, co on może od Ciebie przejąć, on z kolei może się podzielić czymś innym. Bo nie uwierzę, że nie ma Ci nic do zaoferowania, zwłaszcza, że przecież z jakiegoś powodu stał się Twoim przyjacielem.

Dobrze, że zdobyłaś się na uczciwość, ale teraz musisz jeszcze liczyć się z możliwością, że pomimo deklaracji, że ma świadomość tego, co może się zdarzyć, wkrótce może również przyjść refleksja, że to jednak coś zmienia, a po niej zwątpienie w sens dalszego angażowania się i stopniowe wycofywanie.

Swoją drogą zastanawiam się czy Ty przypadkiem trochę samej siebie nie oszukujesz? Bo jeśli jesteś taka samowystarczalna, jak to deklarujesz, a przy tym do szczęścia nie potrzebujesz żadnego mężczyzny, a jeśli już, to nie takiego, jak opisywany, to dlaczego jednocześnie nie potrafisz z tej znajomości zrezygnować? Nie musisz tutaj odpowiadać, ale pomyśl nad tym, proszę. W każdym razie w taki sposób to się kupy nie trzyma, więc któryś z elementów tej układanki musi być nieprawdziwy.

Lubisz góry i rower? To następnym razem proponuję bikepark w górach, kilka zjazdów jakieś skoki po drodze i już będziesz mieć motylki a jak wrócisz zajechana to wystarczy że chłopak pomasuje plecki i zrobi obiad i już będzie księciem z bajki xD spróbujesz czegoś nowego i zaoszczędzisz czas na szukanie nowego obiektu westchnień

Były trwałe nie ze względu na tryb zawarcia, ale  z powodów ekonomicznych. Kobieta sama nie mogła się utrzymać, szczególnie z dziećmi. Mężczyzna dostarczał tego mamuta.

Jak tylko zlikwidować instytucję alimentów i pomoc społeczną dla samotnych rodziców, od razu małżeństwa będą trwalsze. Ludzie będą tkwić w nieudanych związkach, bo na życie w pojedynkę nie będzie mogła sobie pozwolić jedna ze stron, a czasami obie.

Dochodzi presja społeczna również - rewolucja seksualna lat sześćdziesiątych swoje zrobiła.

No proszę, jednak wystarczą cycki, żeby wybrać sobie żonę A tyle piszesz w innych wątkach o różnych wzniosłych rzeczach i aspektach związku : )
No i potem jest płacz. Że w pakiecie z tymi cyckami nie było tego czy tamtego, z nimi nie bardzo da się gadać, przecież miało być tak pięknie. A jest - jakoś. Albo gorzej niż jakoś.

Między związkiem z rozsądku a związkiem z samego pożądania jest jeszcze dużo przestrzeni.

A "to co czujesz" to może być odrobinę więcej niż podniecenie. Można też tylko na nim się zatrzymać, jak kto woli.

Jeżeli nie ma deklaracji czegoś czego nie ma, ludzie poznają się, to jest to naturalny proces dochodzenia do wzajemnego poznania się. Potem padają deklaracje, wyznania. Natomiast jeśli jest deklaracja czegoś czego nie ma to jest to budowanie na kłamstwie. Tutaj mamy do czynienia z tym drugim przypadkiem.

Jeszcze taka mysl. Powiedzenie że jest się z kimś czasowo (zawsze mogę zmienić zdanie), zwłaszcza kiedy druga strona się angażuje uczuciowo, jest perfidnym oszustwem i jest wyrachowaniem. Jest też wykorzystywaniem uczuć drugiego człowieka dla własnej czasowej korzyści nie bycia samemu. Jest to zabieranie drugiemu szansy na poznanie kogoś uczciwego.

Najgorzej jak ktoś myśli, ze były partner da to samo co poprzedni, tylko dorzuci do tego coś ekstra...

marsylia -  Nie wiem jak inni to postrzegają, ale ja uważam ,że nie odpowiada Tobie chłopak ......uczuciowy, dobry, kochany, uczynny, empatyczny, kulturalny i bardzo zaangażowany w naszą relację. Stawia moje potrzeby ponad wszystko inne.Ponadto dobrze rokuje życiowo na przyszłość .....  byłaś w innych związkach po których odchorowywałaś rok czasu,z czego wniosek, że porządny Tobie raczej nie odpowiada,bo .....nie ma motylków, szału emocji, endorfin itp. Jest po prostu stabilnie.... bywa, że te motylki przychodzą z czasem, ale jeśli tak go będziesz dalej traktowała,chłopak odwróci się i odejdzie,tego chcesz???  Dzisiaj porządnych facetów nie jest zbyt dużo,ale to Twoja decyzja i jeśli nie masz zamiaru z nim być,zerwij ,a nie zwódż go.Znajdzie sobie taką która będzie z nim szczęśliwa i bez szału emocji, ( a seks? to nie szał emocji???) endorfin i tych motylków.

Tak, coś mi nie pykło.

Ogólnie nie ma co się oszukiwać, łobuz kocha najbardziej... albo Grey. Tylko nie każdy chce nim być .

Ano to tak odnośnie postów Natolinki i Excopa było. A ogólnie wiadomo, że łobuz działa.