Psycholog - Netkobiety.pl

Znaczy ja w dzieciństwie bylem az za bardzo pewny siebie wszystko zmieniło sie w sumie chyba w gimnazjum i jesli chodzi o przeszłość to owszem bo często mi powtarzają ze nia żyje. I poki co mam kase tylko wole sie upewnić czy psycholog mi faktycznie pomoże sie stac pewnym siebie szczególnie w kontaktach z kobietami bo kasy marnować nikt nie lubi

Poczytaj o nurtach w psychoterapii, bo w jednych grzebie sie w przeszłości bardzo duzo, a w innych mniej.

Zgadza się, psycholog nie prowadzi terapii. Aczkolwiek w praktyce jest często tak, że mając na myśli psycholog mówi się o psychoterapeucie. Zresztą autora nie interesują chyba psycholodzy sądowi, ekonomiczni, kliniczni. Wiadomo o co chodzi.

A to już inna sprawa. Zawsze jest dobrze sprawdzić każdego lekarza.

Gorzej, że obecnie psychoterapeutą może się mienić psycholog, który rozpoczął odpowiedni kurs. W każdym razie jak dla mnie po 2-3 spotkaniach już czuć, czy jest sens chodzić akurat do tej konkretnej osoby.

100zł to minimum. Pierwsza wizyta będzie kontrolna. Jakakolwiek terapia to lekko minimum pół roku, wtedy będą efekty, ale ona sama będzie trwać pewnie ze 2 lata. I musisz chcieć nad sobą pracować SAM.

Super, ze zrobiles pierwszy krok i o siebie zadbales to ile bedzie trwac terapia zalezy od glebokosci i zlozonosci problemu. Im celniej uda Ci sie z terapeuta ustalic cel terapii tym lepiej- bedziesz mogl co jakis czas sie orientowac jakie zrobiłeś postepy. Terapia to czesto krok do przodu i dwa w tyl, po to zeby pozniej zrobic wielki skok. Wiele zalezy od Twojej otwartosci, checi przygladania sie sobie i elastycznosci do wprowadzania zmian - oczywiscie w zgodzie z soba samym. Wazne zebys mial zaufanie do swojego terapeuty. Tak naprawde to relacja jaka z nim/nia nawiazesz oddaje w jakis sposob Twoje relacje z innymi. Wiec obserwuj tez swoje uczucia, fantazje, sny i pragnienia zwiazane z terapia/terapeuta.
Jesli ta terapia jest dla Ciebie zbyt kosztowna to mozesz spytac swojego terapeute o terapie niskoplatna (niektorzy takie prowadza), lub poszukac darmowej terapii w swoim mieście (czasem terapeuci maja takie okienka w swojej praktyce). Jednak placenie za terapie rowniez dodaje jej pewnej wartości i nas motywuje do pracy nad soba. Badz dla siebie dobry, wyrozumialy i otwarty na siebie. Mam nadzieje, ze to bedzie dla Ciebie dobra droga

Zastanów się po prostu jak byś odpowiedział na pytanie "Co Pana do mnie sprowadza?". Będziesz musiał powiedzieć, co Cię trapi. Kobiety, czy cokolwiek innego, nie ma to znaczenia. Potem pójdzie z górki.

W jakim nurcie masz terapie? Dowiedziales sie czegos o sobie jak tak mowiles na glos? Jak sie czules przy Niej? To w koncu tez kobieta wiec relacja z Nia moze Ci dawac ciekawy wglad

Pamiętaj, ze placisz spore pieniądze i nie warto się hamować.

Pamietaj tylko, zeby byc czujnym i sprawdzac, czy babka cie nie wodzi za nos zeby zwiekszac liczbe wizyt i kasy dla siebie

Tak, to minimum.

To jaki to nurt? To bardzo wazne. W kazdym nurcie terapia prowadzona jest w inny sposob.
A dalo Ci cokolwiek to mowienie o sobie? Te cztery spotkania?

Zrezygnuj, wdepnąłem kiedyś w coś takiego. Za każdym razem będziesz przychodził i 45 minut z 50 opowiadał o tym co się wydarzyło w Twoim życiu. A dziać się będzie ciągle to samo, bo nie masz jak dokonać zmian. Musisz zmienić terapeutę, koniecznie.

Co za filmy kazała Ci oglądać?

Jak będziesz szedł go kogoś innego, to do razu poinformuj, że próbowałeś wcześniej u tej babki i powiedz dlaczego zrezygnowałeś.

Ta psycholog Cię naciąga. Zmień.

Przychodzi wnuczek z dziadkiem do sklepu komputerowego - "chciałbym dziadkowi dokupic trochę pamięci.."

Podobnie Ty, autorze podchodzisz do zagadnienia własnej wartości - jednego z najważniejszych filarow zdrowia psychicznego, na które (jeśli się go nie nabylo, niejako naturalnie) pracuje się latami .., do tego przy sporym nakładzie pracy własnej

Widac, ze wiekszosc tu wypowiadających się nie ma pojęcia, na czym polega praca z terapeutą i ile trzeba mieć pokory, by cokolwiek w takiej pracy nad uzyskac.

(ps. nie jestem terapeutą, ale to zagadnienie jest w centrum moich zainteresowan)

Czyli mam nie rezygnować z niego jednak? I owszem wiem że to głównie moja praca ale sam nie dam rady dlatego potrzebuję pomocy.

Co do uwiedzenia owszem po prostu boje się podejść do kobiety. Boje się że mnie odrzuci, wyśmieje albo coś innego. A nawet jeśli to się bardzo stresuję i brak mi tematów do rozmów od razu. W internecie to co innego bo tutaj można powiedzieć że jestem w swoim żywiole. Dlatego też chciałbym to przenieść na życie realne.

Nie znam Cie, wiec nie wiem, jak zaawansowane sa Twoje problemy, ale w swoim poscie chciałam tylko Ci pokazac, ze terapia to nie jest kilka spotkan - to dluzsze zobowiązanie, taka umowa glownie z samym sobą. To, co miales teraz to prawdopodobnie tylko rozeznanie się terapeutki, poznanie Ciebie. Potem dobry terapeuta proponuje kontrakt, który określa cele i przyblizona dlugosc trwania terapii. Wspolnie omawiacie, co chcialbys osiągnąć, i czy jest możliwe. To dluzszy proces. Wiec warto mieć swiadomosc, ze jest to również obciążenie, także finansowe i podjąc decyzje o rozpoczęciu psychoterapii swiadomie, rozwazajac wszystkie plusy i minusy. Dobrze tez rozeznac się w osobie terapeuty, bo jest mnóstwo szamanow teraz, sprawdzić opinie, certyfikaty, czy poddaje się superwizji, no i jaki nurt reprezentuje.

Nie podejmuje się radzic Ci, czy masz rezygnować czy nie, bo nie wiem, czy faktycznie potrzebujesz terapii, to musisz sam wiedzieć. Jeśli masz jedynie problem z przełamaniem się do dziewczyn, i  ograniczone srodki, to może faktycznie lepiej przeznaczyć je na jakies warsztaty uwodzenia czy cos, tam trochę pomagają nabrać pewności siebie, choć cudow bym się po tym nie spodziewala. Można tez wziąć udział w jakies kilkudniowej grupie rozwojowej, na rynku jest trochę ofert. Tam pomoga Ci spojrzeć na siebie oczami innych ludzi, i pomoga zobaczyć, co moznaby zmienić, by mieć lepsze rezultaty w kontaktach z innymi.

Powodzenia.

Pewność siebie jest pustym sloganem wymyślonym przez kołczuf, aby wyciągać od ludzi pieniądze. Liczy się rutyna, a tą, jak sama nazwa wskazuje, zdobywa się metodą małych kroków.

Jakiś czas temu, toczyłem tu z koleżankami dysputę o oporach, przed prowadzeniem samochodu. Większość ludzi, niezaznajomionych z tematem, twierdzi, że należy wziąć dodatkowe jazdy z instruktorem. Ja uparcie twierdzę, że należy zacząć od wieczornych wojaży po pustych drogach i stopniowo wypuszczać się na większy ruch. Podobnie jest z mówieniem w języku obcym - jest blokada, zaczyna się od prostych zdań i z czasem nie wie się, kiedy zaczyna się płynnie mówić. Tę samą metodę proponuję Tobie. Zacznij od nawiązywania relacji z dziewczętami, które oceniasz, powiedzmy 2/10 i stopniowo zwiększaj obroty. Z czasem nabierzesz rutyny. Pytanie czy tego potrzebujesz, bo im większa rutyna - tym większe prawdopodobieństwo trafienia na niewłaściwą osobę.

Nie, moja Ty najpiękniejsza, boję się bardziej niż pójścia na ruski front.

Dodam, że oprócz sumiennej praktyki w kontakcie z dziewczynami, dobrze byłoby rozwijać w sobie lekko zboczoną wyobraźnię. Jak np. leżysz sam przed snem, to sobie wyobrażaj, jak rżniesz się namiętnie z koleżanką, która Ci się skrycie podoba. xd

Możesz też sobie poczytać „Watsjajana Mallanaga – Traktat o miłowaniu” - szczególnie polecam czysty oryginał. Można znaleźć pdf po polsku. Wymaga trochę wysiłku zrozumienia i szukania znaczeń poszczególnych skojarzeń, ale to właśnie takie coś rozwija tę wyobraźnię.

Nieśmiały, a takie pytanie. Czy rozmawiałeś o tym wszystkim ze swoim najbliższym gronem?

Internet jest świetną maską wiesz... Nie zmienia to nic, że w prawdziwym życiu wychodzi prawdziwa twarz.

Nie wiem, czy psycholog pomoże. W sumie to niby w czym i niby jak? Przeznaczeniem odpłatnie godziny na pogadanki dwóch cioteczek Irenek przy placku i kawie? Przecież po godzinie wizyta się skończy i tak czy siak będziesz musiał wrócić do "realu" i dopiero tam się mierzyć z przeciwnościami, a nie na tej kozetce.

Co prawda sama nie korzystałam, ale z tego co słyszałam tu i tam, to... radziłabym ci najpierw samemu zabrać się za siebie. - Jeśli czujesz, żeś za bardzo pokorny w różnych sytuacjach, to spróbuj nie być pokornym tak gdzie rzeczywiście uważasz, ze masz rację.. Boisz się dziewczyn - to zagadaj do jednej, piątej, dziesiątej. A może masz jakiegoś niegłupiego kumpla, któremu jeszcze idzie z kobietami? Pogadaj z nim, może cos ci doradzi. A przynajmniej spróbuj.
No nie wiem, psycholog to już chyba opcja dla takich bardziej ociężałych, którzy naprawdę nie są w stanie zdać sobie sprawy, wyobrazić sobie, przeanalizować czegoś tam w sobie i obok siebie, lub po prostu dla tych lubiących o sobie opowiadać. A traumy z prawdziwego zdarzenia też chyba żadnej nie masz, że już tylko "fachowa ręka" pomoże, co?
Najpierw spróbuj samodzielnie.

Nieśmiały777, a co ci dokładnie jest, że boisz się pokazywać swoje zdjęcia? Co w tobie wg ciebie jest nie tak, że się boisz?

Nieśmiały - może spraw sobie jakieś nietuzinkowe oprawki? Wystaw potem focię na fb, zobacz ile znajomych skomentuje i jak, a potem wal z tym na portal. Przynajmniej może uda ci się wyjść na zdystansowanego.

Przeczytałam ten wątek i nie dziwi mnie to (choć się nie znam), że psycholog zalecił ci  oglądanie filmików. W końcu sam zauważył, żeś "wcaleś nie taki niepewny", to w czym jest problem? Obejrzysz sobie filmiki, spróbujesz je zastosować i ok.

Pisałeś, że idziesz do psychologa, aby podbudować swoją samoocenę. Co jeśli mogę, psycholog mówił tobie o samoocenie jako takiej, poczuciu wartości? Jak ją definiował?

I tak, jak pisano - psycholog to nie psychoterapeuta. Ten drugi lubi bardziej gmerać w przeszłości (często nieskutecznie, a same terapie są dość podejrzane). A z psychologiem możesz tak na szybko ustalić plan działania... bieżącego, i to jest fajne. Właśnie, pisałeś że jakieś rozwiązania tam notujesz na karteczkach i ... stosowałeś je już?
A od lęków jest psychiatra - na twoją biochemię zapisze inną biochemię i będzie lepiej.

Ogólnie co do zdjęć myślałem zapłacić jakiemuś profesjonalnemu fotografowi za sesje. Co myślicie? pomoże to? W koncu bedzie wiedział jak ustawić do zdjęć i sprawić abym wyglądał jak najlepiej. Hmm a co do psychologa to w sumie spodziewałem sie czegoś innego niz oglądanie filmów, chciałem jakis rad po prostu a co mi filmiki dadza? Tam, nie ma żadnych rad tylko jeden jest związany z programowaniem umysłu a drugi z samoocena. I ogolnie to po prostu nie mam depresji tylko taki stan nijaki nic mnie w zyciu nie cieszy, nie jestem pewny siebie jak już mówiłem i powiedziała tez ze musimy pracować nad moja samoocena i innymi cechami. I własnie poszedłem do psychologa i psychoterapeuty w jednym jak mi radzono.

Otoz to. Tylko jak wybrać tego odpowiedniego bo w sumie nadal nie wiem czy chodzić do niej czy poszukać innego.

Wydaje mi się, że mogłeś nie trafić na terapeutę dla siebie odpowiedniego.
Jeśli szukasz szybkich efektów i krótkiej terapii nastawionej na konkretny cel, to szuka psychterapii poznawczo-behawioralnej.
Jeśli szukasz zrozumienia siebie i większej akceptacji siebie, wzrostu samooceny - przygotuj się na miesiące pracy - pracy własnej, trudnej, czasem ze łzami, złością, frustracją, czasem pracą bardzo nieprzyjemną i tak trudną, że chce się uciec. Szukaj terapii np. gestalt czy egzystencjalnej.

Terapia głównie polega na rozmowie. Czynnikiem "leczącym" można nazwać właśnie kontakt z drugą osobą i prawdziwe, autentyczne spotkanie, dzięki któremu dowiadujesz się więcej i więcej o sobie, i na tej podstawie postanawiasz zrobić kroki w kierunku zmiany. A druga osoba pomaga Ci rozplątać myśli, dotrzeć do sedna, przejść przez trudne emocje związane z tą podróżą, podpowiedzieć, gdy sam nie wiesz, co robić, być, towarzyszyć, wesprzeć.

Moja terapia była krótka (12 spotkań w 6 miesięcy), efekty są długotrwałe. Była trudna - bardzo dużo przeżywałam. Nasze spotkania polegały tylko na rozmowie. Efekty natychmiastowe były tylko takie, że nie odbierałam telefonów od matki. Cała reszta przychodziła bardzo powoli i do tej pory (2 lata po) czuję, że ta terapia nadal się dzieje, nadal pracuje - nadal sobie wypisuję rzeczy, które udało mi się danego dnia osiągnąć i dzięki tej ciagłej pracy nad sobą nauczyłam się sama doceniać i jest mi przez to lepiej. Po jakimś czasie odkryłam, że dzięki temu wierzę  w siebie i mogę napisać magisterkę. Czy terapia ma polegać na zifentyfykowaniu swoich słabych i mocnych stron? Może. Może to być jeden z elementów, a może to być główny cel terapii - to zależy do Ciebie, czy tego potrzebujesz.

Na jakiego rodzaju efekty liczysz - po czym konkretnie poznasz, że terapia jest skuteczna? Ile razy coś ma się wydarzyć, że poczujesz, że "tak, to działa"?

I liczysz, że po 4 spotkaniach będą takie efekty? 1. czuję, że jestem sobą, 2. umiem sobie radzić ze stresem, 3. mam siłę i odwagę rozmawiać z obcymi osobami, 4. mam inne nastawienie do siebie, 5. mam inne nastawienie do świata

Nie wiem, być może ktoś Ci powiedział, że psychoterapia jest jak lekarstwo, ale to nie jest tak, że weźmiesz 4 pigułki i jesteś "zdrowy". To wszystko - myślenie, postawy, poczucie własnej wartości, panowanie nad stresem, odwaga - to są rzeczy, które człowiek kształtuje przez całe życie od urodzenia, a Ty chcesz to zmienić w parę spotkań - no to tak nie działa. Pochodzisz do porządnego terapuety przez rok - może osiągniesz te liczne i skomplikowane cele, jakie sobie postawiłeś.

Jeśli chcesz osiągnąć bardzo szybko jedną z tych prostszych rzeczy (np. panowanie nad stresem albo umiejętność rozmawiania z ludźmi) to możesz poszukać sobie warsztatów z radzenia sobie ze stresem, albo treningu umiejętności interpersonalnych, gdzie dostajesz narzędzia. ALe też nie licz na magiczne efekty w ciągu dwoch dni, bo to nie jest realne.

Tylko abyś nie przesadził w drugą stronę - że będziesz znacznie odbiegać na fotach od rzeczywistości.
No tak, te filmiki... nie wiem co na nich było, ale równie dobrze można by powiedzieć, że słuchanie i rozmawianie z psychologiem (czy z kimkolwiek innym) to też tylko słuchanie/rozmowa, i co ci te rozmowy dadzą, bo to tylko rozmowy?
Wiesz jak to jest  - czlowiek boi się czegoś tam zrobić, wydaje mu się to takie straszne, dopóki tego nie zrobi: np. nauka pływania lub zdawanie po raz pierwszy w życiu jakiegoś egzaminu. Wiec może wskocz do tej głębokiej wody, zagadaj do jednej i dziesiątej, aż sam stwierdzisz, ze nie taki diabeł straszny.  Poza tym - "nie od razu Kraków zbudowano", więc też nie nastawiaj się też, że od razu z dnia na dzień się zmienisz, czy będziesz korzystać z psychologa lub różnych podejrzanych pasychoterapii czy będziesz starał się samemu z sobą walczyć.

Zedytuję jeszcze.
Bo tak sobie teraz myślę, że pociągające w ludziach jest co? Ano osobowość. Gdy ta jest ok, to przestaje się zwracać uwagę na brzydki nos, nie takie okulary czy rysy. A u ciebie tej osobowości chyba nie ma za bardzo - bo patrząc na to, że zamiast poswięcić ten czas (czy też kasę) na realizację jakichś tam swoich ulubionych zajęć, które by cię realnie satysfakcjonowały, to wolisz przeznaczyć go na "puszczanie bąków z wrażenia nad sobą samym". Poświęcanie zbyt dużych ilości czasu na zastanawianie się nad sobą samym nie poprawi ci tej osobowości, ani tym bardziej jej nie wymieni. Po prostu najlepiej abyś ułożył sobie plan działania, zastanowił się nad własnymi zachowaniami i zaczął to wszystko powoli wdrażać. I tyle - a resztę czasu przeznacz na coś satysfakcjonującego... bo tylko przynajmniej jako tako zadowolony facet może myśleć o powodzeniu, a nie frustrat.