Możliwości obniżenia libido - Netkobiety.pl

Mam wysokie libido - naturalna potrzeba mojego ciała

Chcę obniżyć libido poprzez nieuwalnianie napięcia seksualnego

Fuck logic

Jesteś 26 letnim singlem, sensownym wyjściem wydaje się jednak analizowanie dotychczasowych związków i szukanie kobiety na stałe, też z wysokim libido. Są Panowie, którzy sobie to kompensują np intensywnym sportem.( polecane kolarstwo i intensywne aeroby, bo sporty siłowe podnoszą testosteron), ale czy o to chodzi?
Zdobyć kochankę tylko na seks - to wcale nie takie proste.. Trzeba mieć trochę szczęścia..   W Twoim wieku zapewne nie masz majątku na kurtyzany, a głupio wydawać pieniądze ojca..
Doradziłabym Ci jednak nie zniechęcanie i szukanie dalej.. Dzieci Ci w domu nie płaczą- masz lepsze zajęcie po pracy?

A wiesz dlaczego wszelkie próby były stratą ?

Wysokie libido właśnie pomaga znaleźć partnerkę i jest dla faceta korzystne bo świadczy o witalności. Mam wrażenie, że to o czym obaj piszecie to nie libido tylko jakaś fiksacja.

To zamiast się leczyć zrób coś konstruktywnego. Przecież faceci działają właśnie po to, żeby sobie samiczkę upolować. Przez wieki dorabiali się, emigrowali, tworzyli wiekopomne dzieła, podbijali inne kraje i takie tam wszystko dla możliwości kopulacji.
Jak ewolucję odfajkowaliśmy to...

wwwwujeguugleradzi: wegetarianizm, aeroby, kotlety sojowe, lekarze, antydepresanty itd...

ps.
Przyznaj się ileż to dziewic zgłosiło się, żeby zostać poświęconymi na seksualnym ołtarzu lucyfera?

Witalność oczywiście pomaga znaleźć partnerkę. Wysokie libido niekoniecznie. To jest znany fakt że możliwości intelektualne mężczyzn spadają przy atrakcyjnych paniach. Trudno jest nawiązać zdrową relację z daną panną gdy tylko myślisz o tym jak ją zaciągnąć do łóżka. Wtedy trafiasz na kogoś kto też ma podobną burzę hormonów i gdy wchodzicie w związek to po pewnym czasie się wybzykacie i relacja się rozpada.

Dzieci są aseksualne więc jak się z nimi przebywa to też się takim facet staje. Koncentrujesz się wtedy na dziecku aby nic mu się nie stało np nie przewróciło się nie płakało i tak dalej . Między innymi dlatego w przedszkolach pracuje tak mało facetów bo zwykle lubią mieć wysokie libido. Do tego jak się napatrzysz jak to trzeba się przy nich namęczyć jakie potrafią być czasem trudne to ochota na robienie kolejnych przechodzi.

Oho widzę, że w końcu trafiłem u kogoś w punkt
Lucyfer to imię, które można nawet na bierzmowaniu mieć (sprawdzałem) - Św. Lucyfer z Cagliari - Do czasów apostazji takie imię miałem w dokumentacji
Natomiast w awatarze nie jest szatan tylko Bafomet - bóstwo symbolizujące dualizm rzeczy. Jego kult był w zakonie templariuszy, potem dostał się do świadomości jako piekielny byt.

Tutaj nie nadnaturalne sprawy, tylko instynkt działa.

Z tym obecnie ciężko będzie - po prostu kwestia finansowa. W zasadzie nie tak dawno zakończyłem po ponad roku swoją terapię. Obecnie będę starał się z jakąś na NFZ

Cóż - to się stale buduje Znerx - cały czas temu poświęcam, ale cel jednak trochę inny

aeroby + siłowy dobrze działają

PS. Tutaj to właśnie zawsze pojawił się problem po fakcie, dlatego

Dla Szatana chwały
To mroczne rytuały
To jest czarna msza, czarna msza

Z chęcią przeczytam Twoje zdanie

Cóż... najwyraźniej trzeba będzie znaleźć czas i ruszyć tyłek w tym kierunku, jeżeli innych opcji nie będzie

Wpadnij na festiwale z okresu wczesnego średniowiecza - tam dopiero sporo pogańskich symboli

Lupulina. Mam zamiar spróbować.
Fluoksetyna ale nie każdy chce się szprycować prozakiem. Chociaż też by mi się przydał.

Chodzisz jak wulkan mimo jazdy na ręcznym ?

Oczywiście, że tak - ja nie uznaję obniżenia libido jako środka stałego, ale chwilowego. Po prostu teraz całą energię muszę skupić na inne pola, a nie mam po prostu czasu, żeby obecnie wchodzić w znajomości i na nowo budować pewien komfort. Zdaję sobie sprawę z toksyczności swoich blokad i po prostu obecnie szkoda mi cokolwiek próbować budować, bo po prostu nie widzę potrzeby dodawać sobie dodatkowych wątpliwości (wide temat z badaniami), czy kolejnego źródła zniechęceń.

W przypadku terapeuty się zgodzę, ale obecnie nie mogę sobie pozwolić. Rok temu na to dosyć sporo własnych oszczędności wyłożyłem, a obecnie jestem na najbliższy rok na zbieranie gotówki, wraz z własnym rozwojem. Niestety, ale musiałem zrezygnować z terapii z przymusu. Zdaję sobie sprawę, że potrzeba seksualna jest normalna i że tak powiem obecny stan od lat daje w rezultacie stale rosnącą frustrację (i kolejne blokady) i zdaję sobie sprawę, że przełożenie wajchy na drugą stronę też nie jest dobrym rozwiązaniem, ale... wóz albo przewóz

Z powodu całkowitej zmiany stylu życia te ileśtam lat wstecz nauczyłem się po prostu bardziej zdyscyplinowany sposób sobie odmawiać i się tego trzymać niż pozwalać sobie na nawyki, które w moim przekonaniu są sprzeczne ze mną. A w sprawie seksualności, emocjonalności po prostu całkowicie nie czuję się na tym polu … nie wiem jak to określić wypełniony. Po prostu w sprawach empatii itd. jestem człowiekiem o dosyć ostrym podejściu i nigdy na dłuższą metę uważałem, że zabiegać o kogoś jest warte czegoś więcej. Pewnie to też ma swoje źródło w czasach nastoletnich itd., ale dla mnie temat seksualności, związków jest po prostu w głowie na cenzurowanym przez podświadomość i jedynie co mnie pchało w tym kierunku to właśnie potrzeba biologiczna.

Jazda na ręcznym 3-4 razy dziennie też nie jest rozwiązaniem. Raczej nie muszę mówić, na co to jeszcze wpływa

Przez w swoim czasie uzależnienie od porno od ponad roku się nie "wspomagam", ale przyzwyczajenie od czego się zaczęło (czyli najszybsza możliwa kontra na intensywny stres) najprawdopodobniej jakoś zakodował się w głowie po tych wszystkich latach i bardzo możliwe, że dlatego też na tym polu to odczuwam.

Ja to się staram zabijać po prostu hobby w wolnym czasie. Akurat mam sporo zajęć przy których czas dosyć szybko mija, więc to ułatwia sprawę, ale mimo wszystko … to jest dalej ucieczka, a nie rozwiązanie problemów.

Całkowicie z masturbacji nie zrezygnowałem (próbowałem kiedyś taki nofap, ale po prostu to niemożliwe), ale ograniczyłem na raz na 4-9 dni, żeby do nawyku nie powrócić.
Medytację praktykuję już długo - w tym przypadku po prostu nie daje efektów. Najbardziej jest skuteczna w połączeniu ze sportem
Pornografii powiedziałem won i się tego trzymam.

No właśnie tego drugiego rozwiązania wolałbym unikać
Po prostu obecnie nie czuję się gotowy, bo rozgoryczenie to jedno, ale przerzucanie swoich stanów na innych to trochę nie po mojemu.
Przy czym nastawienie też obecnie raczej mam negatywnie (po prostu jest też taka wewnętrzna akceptacja, że skoro po tylu latach się nie udało to po kiego grzyba iść dalej - nie ukrywam, że po prostu zawsze kieruję się w życiu logiką - robię coś, bo coś mi to przyniesie, pozwoli na rozwój itd. - na tym polu naprawdę straciłem taki punkt, bo sama potrzeba biologiczna jest dla mnie argumentem … płytkim - po prostu nie widzę siebie zdolnego od tak do wskoczenia do łóżka bez dozy zaufania do danej osoby i pewnego już poznania. Troszkę dyscyplinarnie wyrobie też wyrobiłem w sobie takie myślnie powstrzymujące przed uleganiem pokusom - co prawda dotyczyło to odchudzania, ale ostatecznie zaczęło rzutować na całe życie - po prostu wolę przemyśleć przed zrobieniem niż zrobić i z ręką w nocniku skończyć)

Medytacja w zależności od warunków - zawsze w Seiza. W warunkach domowych przy zapalonej świecy i czasami jeszcze kadzidłach przy zgaszonych światłach. Całkowite oczyszczenie głowy (stan 0 myśli), aż do stanu "lotnego" (ciężko to nazwać, ale to odczucie jakby samyś sam się uwalniał z ciała). Na łonie natury w odosobnieniu w stronę słońca lub księżyca.
W przypadku "odpłynięcia" pomaga mi to samo, ale z muzyką ambientową… wtedy po prostu... jakbyś widział coś innego, coś co tworzy się samo, bez myśli.
Ciężko mi to po prostu opisać, ale można powiedzieć, że wraz z medytacją nauczyłem się świadomego snu, co w sytuacjach trudnych było nieraz tragiczne, bo zaśnięcie potrafiło być pułapką. Z czego co kiedyś usłyszałem to ponoć osiągam stany, do których wielu ludzi dąży latami.

Prawdę powiedziawszy ciężko mi to skomentować, ale bardzo możliwe, że tak jest. Tylko, że takowa pułapka dotyczy tylko tej strefy życia. Po prostu na innych działam według zasady walki i porażki mnie nie zniechęcają, wręcz pozwalają wyciągnąć wnioski. Na tym polu nigdy nie potrafiłem tego myślenia przyjąć.
Taki pryzmat mi się na dłuższą metę … opłacał - nawet jeżeli to forma niewoli, jak to określiłeś to dzięki temu popełniłem sporo naprawdę dobrych decyzji, więc też ciężko mi się od tego odciąć.
A na kwestie związków nie wiem jak mam patrzeć inaczej - przynajmniej na teraz nie potrafię. Po prostu dla mnie to otchłań myślowa - abstrakcja.
To jak inaczej mam traktować związek? Dlaczego nie traktować samego czasu jako inwestycji, której zasób mógłbym przeznaczyć na innym polu? Przecież robiąc coś to normalne, że mam w tym jakiś cel.

Mimo wszystko wariant tzw. okaleczenia, o tyle do mnie przemawia, że sam biorę konswekwencje na siebie. Nie krzywdzę tym nikogo innego, na nikogo nie zwalam winy. Tracę tylko i wyłącznie ja, bo moge nawet takego pożałować... Tylko z drugiej strony czego - wiecznej frustracji?
Przy okazji unikam możliwości krzywdzenia kogoś, bo tak naprawdę sam nie wiem jakie gówno może mi siedzieć w głowie, które wypłynie gdy przyjdzie spędzać życie "z kimś". Na chwilę obecną tego typu sprawy traktuję jako chwasty. Niby naturnalna część roślinności, ale jednak się pozbywasz, żeby reszta lepiej wychodziła.

Po prostu jak napisałem wyżej - Nie widzę siebie w tym.

Dobrą lekturą nigdy nie pogardzę - Tytuł zapisany, dziękuję

Jak sam możesz zauważyć ja i sprzeczność z naturą dosyć często się łączymy … ale czy przypadkiem taka nie jest wyjątkowość człowieka - zaczął iść wbrew naturze?
U mnie do końca tak nie działa, bo … dystans mam naprawdę spory do życia, natomiast nie rozumiem jak mam rozumieć "wolność od przeszłości".

Tutaj chyba po prostu kierujemy się trochę inną filozofią życiową, jak i rytmem.

Medytacja to forma oczyszczenia myśli z natłoku, przejście w stan zero, wyostrzenie zmysłów, lepszego skupienia. Wyciszam emocje, tłumię myśli wyciszam je. Czystość i spokój ducha jest dla mnie stanem pożądanym. Właśnie wtedy choć na chwilę pozbywam się ww. symptomów, gdzieś zanika ten wewnętrzny głos.
Dla Ciebie możliwe, że to schematyczne i wymuszone - możliwe, wszystko jest kwestia perspektywy
Samotność, izolacja jest właśnie takim stanem przy, którym naprawdę rozwijam skrzydła.
A co do samego natłoku myśli - powiem szczerze, że działam na takich polach, że wyłączenie analizy na dłuższą metę jest niemożliwe. Natomiast całkowita jałowość emocjonalna do wielu spraw jest dla mnie codziennością - inaczej byś po prostu pisał z duchem.

Przede wszystkim nie odczuwam żadnego impulsu ani motywacji, żeby w takim kierunku iść. Z wyjątkiem niewyżytej biologii.
Inna kwestia to spędzanie czasu - prawdę powiedziawszy takie bezcelowe spędzanie czasu np. na grillu ma u mnie zupełnie odwrotny efekt.

Najpierw w przyszłym roku powrót na terapię, jak na NFZ się nie uda

To swoją drogą

Bo ja wiem, tutaj się właśnie różnimy podejściem.
Nie mówię o niszczeniu - mówię o kontroli

Dla mnie natura sprawia, że nie jesteśmy wolni. Sam fakt odczuwania potrzeb sprawia, że jestem bardziej skory je tłumić, zwalczać, usuwać tak długo jak nie są one potrzebne do egzystowania.

Dzięki przeszlości jestem tym kim jestem dziś, dzięki teraźniejszości jestem w stanie budować przyszłość. Odpowiedzi mi proszę - Czym się różni spojrzenie z boku na przeszłość od analizy jej?

Pytasz się mnie o idealny stan - obserwator. Świat jest naprawde za cudowny, żeby tak odchodzić, ale nie działam w takich kierunkach, że odmówienie sobie analizowania tego co widzę w przypadku zjawisk społecznych jest po prostu niemożliwe.

Dzisiaj w nocy pozycja leci na warsztat

Ja mam zupełnie inne odczucia Całkowite odczucie błogości i nowonarodzenia.
Nie obawiam się nicości. Wręcz w niej czuję się swojsko.

Z filmem z chęcią się zapoznam, ale to dopiero po pracy.

PS. Moja sygnatura też dużo mówi o mnie

Masz jak najbardziej rację - z resztą zrozumiałem to już jakiś czas temu, a terapia pozwoliła zrozumieć głębię problemu.
Jednak tutaj ja cierpię na efekt koła - po prostu po jakimś czasie próbuję zmienić się, poznawać ludzi, próbować z jakąś dziewczyną coś stworzyć i nagle leci... gdzieś coś się psuje i następuje powrót do sytuacji.
Nie tak dawno czytałem o toksycznym wstydzie i podejrzewam, że takową przypadłość mam - za dużo cech się po prostu zgadza.

Dorywczo jestem komentatorem politycznym Zaufaj mi, że tutaj to dopiero w swoim czasie była nauka i zdobywanie wiedzy, ale i również podejścia takiego jakiego opisałeś. Na chłodne oko - ale to dobre na operowaniu suchymi faktami, ale sam dobrze wiesz, jak te tematy bywają dla wielu … gorące
Owszem są sytuacje (i to nie mało), kiedy taki stan ciężko utrzymać, ew. dopiero jakiś czas po fakcie to jest możliwe. Bezstronnie owszem nie, ale z różnych pespektyw już tak
Sprawami osobistymi nigdy się nie zajmowałem, bo cóż … przed dłuższy okres uważałem je za nic nie wartego. Można powiedzieć, że pewne procesy dojrzewania i socjalizacji opóźniły się o kilka dobrych lat.

I dokładnie - w skrócie mówiąc - dla mnie życie to gra wojenna - każda przegrana zmusza do wyciągania wniosków i nie powtarzania błędnych zagrań - w ostateczności maszeruję do zwycięstwa. Nikt, nie mówił, że ta droga będzie łatwa.

Pozwolę sobie z ciekawości zadać jedno pytanie - Czy potrafisz się wyzbyć moralności?

Dzisiaj taki lekko rewolucyjny dzień - taki dzionek białego umysłu, że tak powiem.
Literatura została pochłonięta - daję do myślenia i spojrzenia na pewne rzeczy na nowo.
Na ile to nie była dawka Endorfin dostarczona przez wysiłek to i tak pozytywny dzień.

Dzisiaj się również pojawiło trochę krytycyzmu, mianowicie mojego czarnowidztwa i dominacji takich stanów marazmu.
Gdybym na każdym innym polu miał takie patrzenie to byłbym notorycznie w mniej szlachetnej części pleców, a tak nie jest - wręcz człowiek prze do przodu i się stale rozwija.

Nom, a tu osobnik, który do ludzi cięty bywa
Ale tylko do ludzi, bo emocji to mam aż ponad stan.

To było pytanie teoretyczne.
Swoją drogą człowiek z natury to bardzo prosty konstrukt

W sumie wrócę do tego wątku po 1,5 roku z zapytaniem. Jak teraz pod względem medycznym wygląda zabijanie libido. Nożna iść do seksuologa i poprosić o coś na obniżenie? Na wiosnę zawsze mam duży skok i zaczyna mi to powoli ciążyć, bo powoduje dużą izolacje w psychice.

Mi się zdaje, że nie tyle wysoki popęd jest problemem, co fakt zdominowania przez niego życia, niemożliwość przekierowania uwagi, jest to jakiś rodzaj zniewolenia i warto poszukać źródła problemu, bo na poziomie walki z objawami się go nie rozwiąże.
Ale co to jest, to postronne osoby mogą tylko gdybać.

Przecież imię Lucyfer oznacza "niosący światło" Bardzo ładnie.

Miałem na myśli zmiany typu przeprowadzka,podjęcie nowej działalności np w kształceniu nauce.
Teraz już wiem(albo mi się tak zdaje) odpowiedziałeś na to.
Masz chyba taki stan jak "po bitwie" - trochę.
Lepiej się czułeś ze stresem,aktywnością,na wysokich obrotach,z konfliktami,rozwiązywaniem problemów w pracy przy projekcie, a teraz względny spokój i troszkę zejście,może zmęczenie.Nie wiem czy podczas spokojniejszego okresu takie dodatkowe "usypianie" to dobry sposób.
Dla mnie chociaż lubię wiosnę w tym okresie było coś niepokojącego.
Zrób sobie odprężającą nagrodę coś bardzo nowego,nie koniecznie związanego z totalną aktywnością.Nagrodę za to że żyjesz po prostu.
Tylko co? Nie bądź "sknerą" dla siebie.

Chłopaki! Lucyfer666 to naprawdę chrześcijański nick, a ta liczba 666 napewno  kojarzy się z świętym Lucyferem z Cagliari... Taaak
Napisałam tylko tyle ile mi podpowiada moja wiara. Nie musisz korzystać z moich rad, ani w ogóle brać na poważnie tego co mówię. Tak czy inaczej świętego Augustyna z wielu względów poczytać warto.

Co do naszego wątku: życiorys św Augustyna to w pewnym sensie opowieść o takiej przemianie, jaką (z niuansowymi zmianami oraz wątkiem religijnym) nasz Autor chciałby wprowadzić w życie: od seksoholika do mężczyzny z łatwością żyjącego w celibacie.

Augustyn nie był wtedy starcem, ale mężczyzną po trzydziestce! W chwili chrztu miał 33 lata. Całkowitego wyzwolenia z nałogu doznał jeszcze przed tym wydarzeniem, gdy miał 32 lata i był już katechumenem. W "Wyznaniach" z dużą szczerością pisze o tym wszystkim.

Pozdrawiam serdecznie. Ja nie jestem facetem, o Waszej perspektywie nie mam zielonego pojęcia, ale dlatego piszę o tym, czego doświadczył inny, podobny Wam mężczyzna

Pozdrawiam

Miałam i mam podobny problem, najlepiej chyba wychodzi mi, gdy po związku daję sobie chwilę oddechu od nowych poszukiwań i koncentruję się na hobby/nauce, podróży czy czymś, co zajmuje głowę. No i jak najmniej czasu staram się spędzać na myśleniu albo dołowaniu tylko np. idę do koleżanki, na basen itd. Nie zawsze to przynosi efekty ale na pewno jakiś tam skutek jest i mogę funkcjonować.

Szkoda, że sparzyles sie w jakimś związku, bo mi pomógł właśnie związek. Przewartosciowanie życia, odnalezienie nowego celu. Może po prostu poczułem się gotowy na bycie czyimś mężem i ojcem. Całkowite zaangazowanie się w związek i polaczebue2 mojego libido z partnerki dało pozytywny efekt.

Cóż, jeśli ktoś do 30 był samotnym prawiczkiem albo miał rzadkie doświadczenia uczuciowe i erotyczne z długimi okresami samotności to nikt mu tego czasu nie zwróci. Owszem, lepiej nabyć takie później niż wcale ale nie dziwię się jeśli ktoś się obawia że jego życie romantyczno-intymne nie spełni jego oczekiwań i stara się temu zaradzić w podobny sposób.

Możesz rozwinąć wątek?

Oj dobrze wiesz, że skoro przez ćwierć wieku nic nie było, to równie dobrze przez kolejne nic się może nie zmienić.
A) trzeba owe 100 kobiet spotkać - obecny odsetek wolnych raczej spada
B) trzeba na nie zagospodarować czas, rozmowa itd.
C) trzeba to chcieć robić i mieć motywację ku temu, a tego akurat już obecnie nie mam.
A wytłumianie dlaczego ma być drogą donikąd. Owszem to sztuczny ersatz, ale chyba lepszy taki, niż żaden

Dlatego chcę życie przeżyć na własnych zasadach. Nie mam ochoty marnotrawić środki na terapie i interakcje społeczne, które nic nie przynoszą i są marnotrawieniem czasu.
Dla mnie żyć na własnych zasadach, to właśnie wycinanie chwastów, które mi w jego rozwoju przeszkadzają. Przeciwności się pokonuje, wrogów się niszczy.

Miałem podobny problem do Twojego. Sparzyłem się w kilku związkach, nie wychodziło mi z dziewczynami. Nie będę wnikał w szczegóły o przyczynach nieudanych związków, ale przyszedł moment, że wkurzyłem się na kobiety. Zrobiłem sobie długą przerwę, podczas której wpadłem po uszy w porno i inne atrakcje z nim związane. Eksperymenty z własnym ciałem i poznawanie go. Pod tym względem był to świetny okres, pod względem psychicznym nie bardzo. Libido zawsze na wysokim poziomie. Miałem głupie myśli o pchanie się w romans; ułudę, że mogę poznać doświadczoną kobietę, która pozwoli mi opróżnić tę energię.
W pewnym momencie zaczęło przeszkadzać. Wiedziałem, że coś muszę zmienić. Na szczęście mam dość silną wolę i staram się iść w kierunku, który obieram. Gdy na drodze znajduję przeszkody, muszę stawić im czoła. Wywaliłem komputer i kupiłem laptopa (zacząłem realizować swoją pasję), przemeblowałem pokój (mieszkałem jeszcze z rodzicami), zainwestowałem oszczędności w nowy sprzęt i w siebie, nowe ciuchy itd. Uznałem, że jestem gotów znów spróbować założyć związek. Dałem sobie spokój z pornografią, w czym pomogło mi przerzucenie energii i czasu na rozwijanie swojej pasji.
W przeciągu 2 miesięcy spotkałem się z trzema kobietami. W końcu trafiłem na taką, której wyznałem miłość. I chociaż moje libido wciąż było wysokie, wciąż miałem pokusę do masturbacji i mokrego kina (nie zawsze udawało się wytrwać i incydentalnie rozluźniałem zawory w jądrach), to w momencie gdy poznałem JĄ i zacząłem znów współżyć, wszystko stało się prostsze. Pasowaliśmy do siebie temperamentem w łóżku. Seks, co 3-4 dni całkowicie mi wystarczał. Przez kilka dni po seksie kompletnie nic, żadnej chcicy, potrzeby, czułem się spełniony. Nasze libida się dograły, raz ona, raz ja. Wzajemna karuzela chęci na amory łóżkowe i naturalne, normalne podejście do sprawy. Bez spiny, bez stresu, bez proszenia się o przyjemność.
Cóż, po 10 latach związku zaczęły się schody. U żony libido zapikowało w dół, u mnie pozostało na swoim poziomie. Przez co raz częstszy brak seksu libido zaczęło wzrastać. Wróciło porno. Po czym wróciło opamiętanie się i jestem gdzie jestem. Cała sytuacja wymusiła na mnie ponownej pracy nad sobą, ponowne skierowanie uwagi na siebie. Zupełnie inaczej walczy się z tym problemem, gdy jest się singlem, a gdy mężem i ojcem dwóch córek.
Ale gdybym miał to powtórzyć, to bym się nie zawahał. Żona jest cudowna, nie ma pojęcia jak bardzo pomogła mi wyjść z sytuacji, która w pewnym momencie ocierała się u mnie o depresję. Dziś nie poznałbym tamtego chłopaka.

I ten kierunek jest sprzeczny ze wszystkim poniżej, bowiem...

… Opór przed terapią nie istnieje, co po prostu nie mam woli marnotrawienia kapitału na coś, co w moim przypadku nie działa. Byłem, spróbowałem, zrozumiałem i dziękuję. Patrząc, w jak krótkim czasie ostatnio wróciłem do punktu startowego, tylko utwierdzam się w przekonaniu, że to był źle zainwestowany kapitał. Mam lepsze pola, które mnie rozwijają, ale nie są one związane z polami związanymi z emocjami czy seksualnością, a te... te chcę po prostu wyciąć. Nie mam problemów ze świadomym wyparciem się elementów człowieczeństwa.

To skutek. Wiem dlaczego w to wpadłem. Naprawdę to przepracowałem.

Ja nie chcę tego tłumić, co się tego pozbyć, tak jak pozbywamy się chwastów z ogródka. A czy ciągła frustracja nie wyczerpuje sił?
Marnotrawstwem jest akceptacja stanu, który nas wewnętrznie psuje, źle się z nim czujemy. Ostatecznie możemy pomówić o skali marnotrawstwa, ale to i tak pokazuje, że obydwa przypadki są błędnym kołem.

No widzisz. Natomiast ja chcę iść w drugim kierunku. Całkowita izolacja na tym polu. Po prostu "Gdy na drodze znajduję przeszkody, muszę stawić im czoła. Wywaliłem komputer i kupiłem laptopa (zacząłem realizować swoją pasję), przemeblowałem pokój (mieszkałem jeszcze z rodzicami), zainwestowałem oszczędności w nowy sprzęt i w siebie, nowe ciuchy itd. Uznałem, że jestem gotów znów spróbować założyć związek. Dałem sobie spokój z pornografią, w czym pomogło mi przerzucenie energii i czasu na rozwijanie swojej pasji." właśnie To jest moja przeszkodą. Nie chcę żadnej motywacji czy ciągot do kobiet. Po prostu chce się tego pozbyć. Na amen.
Radykalnie? Najwyżej ja za taką decyzję zapłacę.

Chcesz izolować się od czegoś, co leży w naturze zdrowego faceta. Jest nim pociąg seksualny do kobiet celem prokreacji i przedłużania gatunku. Tak jesteśmy zbudowani i wielu było takich, co próbowali walczyć.
Dlatego nie wierzę w celibat. Dlatego nie dziwię się okazjonalnym historiom,że ksiądz prowadzi podwójne życie i ma kobietę.
Libido jest częścią nas. Libido pcha mężczyzn do zdobywania kobiety i vice versa.
Moim zdaniem dazysz do niemozliwego.

No dobrze, ale co takiego się dzieje? Kompulsywna masturbacja? Ciągłej myślenie o seksie?

Może trzeba po prostu poluzowac sobie popręgi ,  powoli znaleźć jakiś balans i nie popaść w nałogi czy obsesje?
Nie możesz po prostu oswajać sobie damskiego towarzystwa bez nadmiernych oczekiwań a resztę zrobi statystyka? Chyba nie pracujesz 15 godzin dziennie, nie musisz tlumaczyc się żonie, masz możliwość zadbania o siebie i trochę inteligencji. Znajdź sobie takie zajęcia by spotykać kobiety.
Gdybym chciała by mężczyzni zniknęli z mojego życia to pozostałby chyba klasztor zamkniety.
Ty szukasz ucieczki zamiast równowagi.