W tym miejscu są osoby chętne do popisania - netkafejka - Netkobiety.pl

O, nie słyszałam o tym wcześniej, ale zamysł bardzo ciekawy. Pewnie będę musiała się trochę zagłębić w temat.

Trollu - nawet nie wiesz, jak mnie tym tekstem "o superkoniu do jazdy" ubawiłeś.
Przez pewien czas wyprowadzałam psa sąsiadki, który po powrocie ze spaceru, zawsze siadał pod drzwiami do naszego bloku i włączał spojrzenie mówiące: "na rączki" :-)

Postcrossing jest fajny. Można sobie zebrane pocztówki jakoś fajnie wyeksponować na ścianie czy poukładać w albumach.
Mnie zależy na rozwijaniu umiejętności w miarę swobodnego posługiwania się codziennym językiem angielskim i tak się natknęłam na kilka ciekawych opcji, które daje Internet. Wśród nich jest też wymiana pocztówek jak i listów, tyle że w aplikacjach. Przy okazji nabrałam swobody w rozmowie z przypadkowym ludźmi. Dowiedziałam się też ciekawostek o innych krajach i kulturach i oczywiście nawiązałam fajne znajomości.

U mnie dziś 22'C na termometrze i trochę popadało. Temperatura jest jaką lubię, tylko ten deszcz jest mi intruzem, ale nie można mieć przecież wszystkiego.

Na niedzielę zapisałam się na medytację online. Bardzo jestem  ciekawa tego spotkania. Sama dopiero zaczynam z medytacją. A Wy mieliście do czynienia z jakimiś technikami relaksacyjnymi. Jakie macie ulubione sposoby na wyluzowanie się?

Po prostu zrobić sobie dobrze, jak to żartobliwie określam. Czyli coś, co sprawia przyjemność.
Lubię bardzo wieczorne seanse z herbatą (piwem, winem, kakao - na co w danej chwili mam ochotę) i dobrą książką, do tego nienachalna muzyka w tle i subtelne światło nocnej lampki.
Czasami siedzę sobie przy komputerze, zapalam świeczkę dla nastroju i kadzidełka, bo bardzo je lubię.
Lubię ogromnie naskrobać coś w swoim pamiętniku - przelać na papier (kiedyś na blog, dziś nieraz na forum) różne swoje myśli i przeżycia.
Z aktywniejszych form - rower, basen, nordic-walking lub zwykłe spacery, a także spotkania z innymi ludźmi - siostrą, sąsiadką, przyjaciółką.
Dziś oczekuję ulubionej sąsiadki (dawniej była sąsiadką, teraz przyjeżdża raz na jakiś czas załatwić bieżące sprawy)

P.S. Podoba mi się joga, ale na ćwiczenia w domu jestem za leniwa, a na płatne zajęcia na razie szkoda kasy

Bardzo lubię Katarzynę Miller, ale nie pamiętam już sama, kiedy zaczęłam używać tego określenia, chyba jeszcze długo przed lekturą jej książek. Zauważyłam jednak, że poczucie humoru mamy podobne

U mnie deszcz, ale sprawia mi to wielką przyjemność po ekstremalnych upałach. Byłam na małym spacerku, jeśli można tak nazwać szybki wypad do "Biedronki".

Jestem ciekawa, jak u Was sprawdził się penpaling. Dawno temu pisywałam sobie "papierowo" z różnymi ludźmi, ale mimo moich wysiłków wzajemna korespondencja dość szybko padała.
Komuś udało się coś takiego dłużej pociągnąć?

Najdłuższa moja korespondencja - taka tradycyjna, listowna - trwała jakieś 3 lata. W końcu dałam sobie spokój, bo facet, z którym pisałam nie miał mi nic do zaoferowania poza pięknymi słówkami. Zaczęłam sugerować spotkanie, a on najwyraźniej wolał upajać się swoim krasomówstwem. Dostawałam od niego przepiękne listy - a to perfumowane (do dziś uwielbiam pewien zapach), a to z zasuszonymi płatkami kwiatów, z wierszami, cytatami. Najpiękniejsze pocztówki, jakie w życiu dostałam, są od niego.
Idealnie trafiał w moją wrażliwość, zauroczyłam się na odległość. Dziś też by trafił - pod warunkiem, że to autentyczne, a o tym bez realnej konfrontacji nie sposób się przekonać.

Manzanito, ja to obserwuję na portalu Badoo. Jeśli ktoś trzech zdań nie umie sklecić i tłumaczy to rodzajem komunikacji (jakoby w realu była łatwiejsza), to ja takiego tłumaczenia nie "kupuję". Rozumiem i nieśmiałość, i małomówność, ale nie wszystko można nimi tłumaczyć.
Mnie ta korespondencja z Poetycznym (tak go sobie nazywałam dla żartu) przestała w pewnym momencie wystarczać. Marzyłam o spacerze w padającym śniegu, o pokazaniu mu mojego świata itd.
W końcu, gdy się przekonałam, że na to nie ma co liczyć, zrezygnowałam z pisania. Bardzo mnie ten koniec zabolał, ale zmęczyło mnie już tkwienie wciąż na tym samym etapie i karmienie się wyobrażeniami.

Mirirale
Piegowata
AnnetteS.

wyłania się z tego trochę przygnębiający wniosek, że nie ma co liczyć internetowe znajomości w dłuższej perspektywie. Są takie osoby, których nigdy na żywo nie poznamy, mimo że tego chcielibyśmy - różnie przecież życie się układa. Ja dawno temu wiązałam duże nadzieje z nawiązywaniem znajomości przez internet. Niestety, nie wyszło...

Czy ja dobrze rozumiem?Że trudno budować relacje w netcie?U mnie czynnikiem przodującym w tym zakresie jest osoba, która posiada podobny do mnie pokład intelektualny.....Zależy na czym jest budowana taka relacja.Jeśli ma ona podstawy wyłącznie takie płytkie, to rozwali się prędzej czy pózniej.Jest kilka rzeczy na które w przyjazni internetowej trzeba zwracać uwagę...
1 to podobna wrażliwość
2 kultura i szacunek
3 Umiejętność czytania listu ze zrozumieniem
4 odpowiadanie na zadawane pytania adresata
5 systematyczność czyli- codzienność
6 jeśli nastąpi czas w którym nie możemy pisać trzeba poinformować o tym koleżankę

Czesto w pisaniu trzeba wykazać zrozumienie i być bardzo otwartym na inność drugiego człowieka.Nie ma osób o tych samych "lubowaniach się".Każdy z nas jest inny.Nie należy wywyższać się tylko dlatego, że posiadamy odmienne zdanie....bywa, że spory przychodzą ponieważ jak to bywa w rozmowach czasem i niejasności...A więc i proces tworzenia umiejętności łagodzenia konfliktu też jest ważny.....I lekkość pióra korespondenta też jest istotna....Najgorszymi pismakami są samotne osoby....nie mają umiętności tworzenia zrozumienia.Jedyną osobą samotną z którą dobrze mi się pisało była Kasia.Którą pozdrawiam .....osoby samotne mają sztywne chore zasady...nie prowadzące do rozwoju kumpelstwa.Kiedyś pisałam z jedną dziewczyną....z bankowości..różniłyśmy się pod względem rozumienia kilku spraw.....ale nie myślałam o niej zle...natomiast ona tak napisała....widzisz sama, że rozmowa nam się nie skleja........po tym tekście nie odpisałam jej już, i została sama ze sobą.

Jak czytałam list dziewczyny, z której kipiała szczerość...to motywacja sama się napędzała.Ale, to trochę bardziej dla osób, które czerpią radość z literatury i lubią pisać..mnie bardzo zawsze czynnik socjologiczny interesuje.Ponadto na przestrzeni doświadczenia stwierdziłam..że ludzie bardziej wolą żalić się, niż konkretnie działać...nie lubią konkretnych podnąszących ich z krytycyzmu rad.Żalenie się...i tyle.Albo są tzwn dziewczyny w myślach nazywam je ignorkami.Które nie mają żadnych koleżanek w realu.I przychodzą tu na forum z ciężkim bagażem focha i takie zmuszone jakby przez los z bólem serca piszą....nie uwzględniając odpowiednich walorów w takiej koleżeńskiej emailowej relacji.Sądzą, że tu nie muszą wcale się starać....i lipa...zostają znowu same

Skąd Ci, to przyszło do głowy, że ich oceniam?To są refleksje na przełomie mojego doświadczenia.
***
Tamto zdanie oznacza, że ludzie przychodzą z jednym celem...poprzez żalenie się ...szukają zrozumienia i wsparcia...nie dopuszczając często myśli, że nie są bez winy ..spojrz na forum ile jest osób z problemem...który memlą po setki razy...tkwiąc dalej w tej samej sytuacji..... zdanie podnoszących ich z krytycyzmu...oznacza, że będąc w krytycznych ciężkich chwilach Ci ludzie..otrzymują...rady które mogłyby ich ocalić najnormalniej w świecie to ..olewają ......i dalej ciągną swoją gehennę..po co? Myślę, że brak im siły do zmiany..a jednocześnie karmią się zainteresowaniem owego społeczeństwa.

Wiele z tego, co tu zostało napisane na temat korespondencji jest mi znane. Czasem to ja w czymś nawaliłam a czasem mnie czegoś w jakiejś znajomości zabrakło. Na dzień dzisiejszy najbardziej mi pasują rozmowy na Skype i telefoniczne, gdzie łatwiej jest na bieżąco wyjaśniać ewentualne niedomówienia, czy właśnie informować o jakichś nagłych sytuacjach życiowych, które mogą na chwilę wpłynąć na systematyczność kontaktu, itd.

Ja od piątku jestem w takiej sytuacji. Przechodzę bardzo trudny czas i musiałam wszystkich penpali prosić o cierpliwość aż dojdę że sobą do ładu.

POZNAJMY SIĘ BLIŻEJ