W tym miejscu są osoby chętne do popisania - netkafejka - Netkobiety.pl

Już raz się rozstaliśmy, ale szybko do siebie wróciliśmy i wydawało mi się, że jest dobrze. Codziennie łóżko, "kochanie", milion buziaczków i miziaczków na godzinę itp. Jednak coś przeczuwałam i intuicja mnie nie zawiodła...

Póki nie uszkodziłem sobie barku chodziłem w Salzgitter na siłownię. Kiedyś drepcę na bieżni i widzę parę podchodzącą do wejścia. On lekko przyspieszył, otworzył drzwi i przepuścił dziewczynę przodem. Jak ona stanęła na bieżni obok mnie zagadałem po polsku. Nie pomyliłem się. Obecny mąż jednej z moich córek, jak przyjeżdżała nocą (bodajże o drugiej) pociągiem do miasta gdzie studiowała, wychodził na dworzec i odprowadzał ją do domu, niosąc bagaże. Nie miał szans na seks, bo mieszkała w pokoju wieloosobowym. Robił to jedynie dla jej wygody i bezpieczeństwa.
Pojedyncze przykłady można mnożyć. Ja pamiętam, że w liceum jeden drugiemu zwracał uwagę na niewłaściwe zachowania wobec dziewczyn. Sam parę razy o mało nie spaliłem się ze wstydu jak kumple mnie pojechali za taki nietakt. Wiem od córek, że one w tym samym mieście, choć w innym liceum, miały inne doświadczenia.

Dzień dobry Państwu
Cudny poranek! Pogoda jak marzenie. Może uda mi się dzisiaj gdzieś dalej bryknąć na rowerze?
Miałam wczoraj odnieść się do Waszych postów, napisać o swoim dniu, ale wróciłam do domu padnięta. Tak to jest, gdy się człowiek po wielu tygodniach latania w balerinach przeprosi z wyższymi obcasami - i to jeszcze w upał - i sporo się w nich nachodzi. Ale za to usłyszałam, że jestem ładna dziewczyna, bo te obcasy dobrałam do powiewnej długiej sukienki w moich ulubionych wyraźnych kolorach.
Komplement padł z ust 83-letniej sąsiadki z dawnego miejsca zamieszkania, której czasami pomagam w domowych pracach. Wczoraj przytachałam jej kilka torebek cukru, bo ona biedna już ledwo chodzi, w ogóle ciało jej nie słucha, że tak powiem.
Babcia - tak sobie pozwolę ją nazwać - chciała mi za tę mało znaczącą przysługę zapłacić, ale oświadczyłam stanowczo, że "zwariowała baba". Skończyło się na trzech złotych na lody i... bursztynowych koralach. Speszył mnie ten dar i ucieszył. I wzruszył, bo te korale mają swoją historię.
Swego czasu bardzo marzyłam o bursztynowej biżuterii, ale za każdym razem jakoś szkoda było wydawać pieniędzy na "głupie świecidełka", potem w ogóle zapomniałam, zwłaszcza, że można dziś za półdarmo nabyć piękne rzeczy. I proszę - bursztyny same do mnie przyszły Te korale mają swoją historię, co dla mnie zwiększa ich wartość. Lubię, gdy rzeczy nie są zwykłymi przedmiotami, ale z czymś się kojarzą, o czymś opowiadają - mają duszę.

Znalazłam też wczoraj czas na projekcję filmową. Darmowe seanse to letnia tradycja ostatnich lat w wielu miastach. U nas w tym roku stare kino! A ja stare kino i retro klimaty bardzo lubię. To aktorstwo takie inne od dzisiejszego... Pamiętacie coniedzielny cykl telewizyjny "W starym kinie?"
Wczoraj była wyświetlana "Córka generała Pankratowa" o miłości córki carskiego oficera do polskiego rewolucjonisty. Film oglądałam kiedyś, ale bardzo już dawno.

Cholercia, współczuję Ci, ale za innymi powtórzę: podjęłaś dobrą decyzję.
Co do obyczajowości, dyskutowałam kiedyś z siostrą, młodszą ode mnie raptem o cztery lata, więc raczej trudno mówić o różnicy pokoleń. O ile ja zwracam uwagę na takie gesty jak przepuszczanie kobiet w drzwiach, moja siostra uważa je za sztuczne i nie lubi być traktowana jak osoba specjalnej troski.
Doszłyśmy do wniosku, że chodzi o naturalność w tym wszystkim, bo czasami taka kurtuazja wypada sztucznie, widać, że ktoś się sili na tę uprzejmość.
Ja jednak doceniam takie gesty i lubię. Są ładne i przydają uroku życiu. Razi mnie często obserwowane zjawisko, gdy po etapie tańca godowego mężczyźni zapominają o tych zasadach, a ich kobiety przyjmują to jak coś najnaturalniejszego. Kiedyś nie wytrzymałam i  - żartobliwie wprawdzie - zwróciłam uwagę bratu koleżanki z pracy, który przed nią wparował w drzwi. Koleżanka skwitowała: "Siostra to nie kobieta". No, sorry, mój ojciec zawsze wchodził dopiero po swoich smarkatych córkach .

Summertime, ja to mam taką podwójną osobowość Lubię i potrzebuję pobyć sama ze sobą, nie jest dla mnie problemem wyjście w pojedynkę do kina czy na koncert, ale towarzystwo mnie bardzo cieszy, lubię kontakt z ludźmi, rozmowy, poznawanie cudzych historii, uczenie się od innych albo dawanie innym wsparcia, radość z bliskości innych. W ostatnich tygodniach miałam okazję wykonywać pracę, która mi to zapewniała. Szłam do roboty z przyjemnością!

Cyngli, ja lubię wszystkie zwierzątka, oprócz szczurów i much Także i rasowe pieski. Moja siostra dostała od znajomych ślicznego francuskiego buldożka.
Mam jednak taką refleksję, że my, ludzie, dla swoich kaprysów robimy zwierzakom krzywdę. Piszecie o rasach ze skróconym układem oddechowym (jeśli wyrażam się nieprecyzyjnie, wybaczcie). Ten biedny francuski piesek nie oddycha, tylko charczy. Nie pobiegnie daleko, delikatny jest jak... francuski piesek ; mamy z niego ubaw, gdy szuka sobie ciepłych i miękkich miejsc do leżenia.
Kiedyś siostra była zmuszona wziąć psiaka na wielkanocne święcenie pokarmów w przedsionku jakiegoś kościoła. Psina ulokowała się... na aksamitnym klęczniku, bo przecież nie może jego francuska mość leżeć na zimnej posadzce

Pod każdym z tych słów mogę się podpisać
Właśnie: jak zostaję sama, to mam czas na wiele spraw, które w towarzystwie schodzą na plan dalszy. I tak, właśnie tak: czuję się całkiem komfortowo w swoim towarzystwie.

Wiecie co... Jestem obecnie w Holandii, pracuje z ludźmi przeróżnych narodowości. I oni WSZYSCY przepuszczają mnie w drzwiach, często nawet pomagają mi w pracy, więc to domena nie tylko Polaków

Cóż...przykre z pewnością.
Przyznam,że chciałoby mi się robić takich podstępów by sie dowiedzieć.Po prostu,gdybym czuła,że coś jest nie tak-dałabym sobie spokój.
Z drugiej jednak strony-masz pewność,że podjęłaś dobrą decyzję.

Też mieliśmy takie plany.Ale jako,że u nas dziś ponad 30 stopni-to wszyscy śpią w chłodnych pokojach:)

No to masz fajny prezent.Przyznam,że mam sporo biżuterii,w tym dużo właśie bursztynowej-ale zwyczajnie zapominam jej nosić:) I tak leży i czeka-nie wiem na co. Mam wrażenie,że biżuteria mi przeszkadza.Jest to pierwsza rzecz,jaką zdejmuję po powrocie do domu-korale,bransoletki,kolczyki.Pierścionków,obrączek nigdy nie noszę
U mnie też jest coś takiego jak Kino pod gwiazdami.Są to dobre filmy za darmo,wyświetlane na dziedzińcu starówkowym jednej z knajpek.Super sprawa.A dziś wieczorem-inauguracja Przeglądu Nowego Kina Francuskiego Właśnie zarezerwowałam miejsca.

Co do sąsiadów-mam bardzo fajnych.Jeden pan raczy nas ciagle ogórkami-bo ma szklarnie a pani sąsiadka przynosi czereśnie.Odwdzięczam im się ciastami i moimi syropami z pokrzywy,skrzypu,kwiatów bzu czarnego czy koniczyny.

Ostatnio,jak każdej wiosny naszło mnie na robienie soków i smoothie.Właśnie popijam sok z marchwi,ogórków,pietruszki,jabłek i świeżej kurkumy.

Summertime-ale chyba prócz uśmiechania się planujesz dziś coś jeszcze ? Pochwal się.

Hej Summersi !

Cholercia, przytulam i trzymaj się!

Mirirale - moja córka marzy o niebieskich włosach, ale ja nie pozwolę aż do osiemnastki. Podobaj mi się, ale jednak dla córki wolę jej naturalne.

Gojka, ale super prezent od męża dostałaś, taki wspaniały dom. Kiedyś bardzo podobał mi się taki styl skandynawski, minimalistyczny, biele, stal, ale obecnie mi się zmieniło. Jeśli kiedyś doczekam się własnego domku, to będzie romantycznie i przytulnie.
A jak robisz syrop z pokrzywy i z koniczyny?

Sami, cieszę się, że udało się odnowić stare przyjaźnie. Koniecznie pamiętaj o jajkach, najlepiej takich prosto od chłopa ze wsi ale nie wiem czy tam u siebie takie dostaniesz. Najwięcej składników zachowują jajka na miękko, puszysta jajecznica i galaretowaty omlet.
Ja myślę, że tak 3 szt. na tydzień na początek będzie dobrze. Tak jak piszesz witaminy z grupy B, żelazo, do tego wit. A, D, lecytynę i wiele innych.

Summerko przyłączam się do gratulacji z okazji zawodowego sukcesu.

Piegusku fajna sprawa z tymi bursztynami. Ja też lubię jak panowie są szarmanccy.

Trollu, świetnie powiedziane.

My nie wyjechaliśmy na długi weekend. Dziś byliśmy na procesji, po obiedzie w kinie, a potem relaks na tarasie.

Miłego wypoczynku dla wszystkich.

U mnie pracują głównie Portugalczycy i Bułgarczycy, ich jest najwięcej. Są jeszcze inne narodowości, ale to już raczej pojedyncze jednostki. Chłopaki dzielnie targają nam bez słowa skrzynki, jeden nawet dziś za mnie posprzątał stanowisko pracy

Mirirale, dziękuję Ci za te ważne informacje.  Ja miałam właśnie taki pomysł, że zgodzę się na zafarbowane końcówki, na wakacje, a potem włosy się zetnie, bo i tak córka chce zmienić fryzurę. Jednak mąż twierdzi, że nie bo to nie wypada w wieku 11 lat. A ja właśnie pomyślałam, że to byłby kompromis. Nasza córka nie wygląda już jak dziecko tylko jak nastolatka.
Dzięki za wzmianki o farbach. Ja długo miałam swoje naturalne włosy, bo miałam ładny kolor, ale kiedy pofarbowałam na miedziane ombre, to muszę przyznać, że to był strzał w 10. Jednak mimo, że zrobiłam w profesjonalnym salonie, bardzo drogimi farbami, to jednak włosy w porównaniu do tych moich naturalnych nie są już tak lśniące i gładkie.

Osobiście uważam, że nie ma potrzeby upiększania dzieciaków. W drodze wyjątku pofarbowałabym włosy dziecku szamponetką, co się zmyje po parunastu myciach - na czas wakacji proszę bardzo.

Gdyby miała ich w szafie całą kupę, to na pewno bym nie kupiła, bo i po co.

Jest jeszcze kwestia tego, czy dana mamusia uważa kolorowe włosy za upiększające, Czy wręcz przeciwnie Gusta są różne

No właśnie nie. Nadmiar wszystkiego nie cieszy, Fałko.

Dlaczego nie uznać kompromisu w tej kwestii i nie zezwolić dziecku na pofarbowanie włosów szamponetką na czas wakacji? Przecież to rozsądne.

A jakby przyszła do Ciebie 11-latka i powiedziała, że chce kolczyk w nosie? Zgodziłabyś się?

To może też od razu tatuaż na czole?
Wiem, że lubisz być przekorna, ale naprawdę byś się zgodziła?

No niestety, nie zawsze tak jest.
Jako 17-letnia siusiara zafundowałam sobie piercing pod ustami, z jednej i drugiej strony. Znudziło mi się jakoś po 2 latach.
Mam ślady do dziś i nie wygląda to ładnie.

Wszystkim Wam wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Dziecka życzę

Nie zgodziłabym się na kolczyk w nosie dla 11-latki. A to z tego prostego powodu, że w tym wieku to są jeszcze dzieci, nie zawsze myślą przy zabawie i mogłaby się porządnie uszkodzić podczas wygłupów. Albo np. koledzy mieliby głupie pomysły na głupie żarty? Bo czy wypada, czy nie, to akurat mam w nosie.
W sumie na farbowanie włosów jakąś trwałą farbą też chyba nie, najwyżej szamponetka. Ale to Wam powiem za 5 lat tak na pewno

No ja szamponetek bym tak nie broniła, pierwszy raz farbowałam właśnie szamponetką na rudo i dopóki nie zafarbowałam włosów kilka dobrych tygodni później  nie zeszła całkowicie.

Nie pamiętam już dokładnie, ale którymś z tych popularniejszych firm typu schauma, schwarzkopf, nivea, garnier.

Hejka!
Wczoraj wybralismy się wycieczkę rowerową i dziś ledwo łażę:)
Trochę za dużo kilometrów jak na mnie-jakieś 50:)Zwłaszcza w ten upał.

Mam już całe mnóstwo truskawek w ogrodzie-to znaczy jakieś 10 dojrzałych

Rano na szybko pojechalismy z męże po prezent dla panienki a potem,tradycyjnie jak co roku zrobiłam jej takie zabawne kanapki-tym razem w kształcie motyla a drugą w kształcie sowy No i świeżo wyciskany sok z pomarańczy z kurkumą.

Co do farbowania-od zeszłego roku farbuję córce w wakacje pianką koloryzującą.W zeszłym roku miała niebieskie pasemka.W tym roku chciałaby czerwone na czubku z różowymi końcówkami
Ja nie komentuję czy mi się podoba czy nie.Uważam,że w tych niebieskich wyglądała jak topielica-ale przecież to jej sprawa.

Nie pozwalam natomiast przekłuć uszu ani czegokolwiek bo uważam,że to trwałe uszkodzenie.

Dostałam bukiet jaśminu od teścia z okazji Dnia Dziecka ;-). I jak go tu nie uwielbiać...

A w ogóle, to w Dniu Dziecka życzmy sobie, aby ono w nas nigdy nie umarło

Dziewczyny dzięki za wszystkie uwagi i pomysły. Są super, na pewno kompromis zostanie wypracowany między naszym trio.
Mirirale, bardzo cenny jest dla mnie Twój punkt widzenia, nie tylko w sprawie włosów, ale ogólnie jeśli chodzi o relacje rodzice - nastolatka, którą pewnie niedawno byłaś. Dzięki.

Piegusku wspaniałe życzenia.

A poza tym to jest mi dzisiaj przykro, bo muszę chyba zrezygnować z czegoś, na co bardzo się cieszyłam. Kurczę, jestem ogromnie zawiedziona.

Młody się mocno denerwuje, ale cóż, widzę, że trzeba bardziej stanowczo.
Stosowałam metodę "nie chcesz, nie jedz", ale trochę się stresuję, że mi młody w jakąś anemię wpadnie. Ostatnie badania (z powodu rzekomych i rzeczywistych powtarzających się bólów brzucha) wykazały nieco za niski poziom żelaza. A poza tym wyżera mi gnojek rzeczy, z którymi wiązałam pewne plany. Np. potrzebowałam jajka do jutrzejszych racuchów (jeden z jadalnych obiadów ), a ten mi, kurrrrna, wszystkie zeżarł. Wrrrr! Poszłam po nowe, ciekawe, czy jutro znowu zostaną hurtowo wykorzystane na dzikie ilości kogla-mogla.

Piegowata ja mam nieco inne zdanie na temat żywienia dzieci. Pozwolę je sobie zaprezentować. Proszę nie odbierz tego jako krytyki, tylko jako mój własny punkt widzenia, a Ty zrobisz co uznasz za stosowne.

No więc uważam, że sprawa żywienia dzieci i młodzieży nie może być zaniedbana.
Twój syn jest w fazie rozwoju i trzeba mu dostarczać odpowiednich składników.
Do rozwiązania problemu zaangażowałbym również syna.
Najpierw trzeba zakomunikować problem - słuchaj potrzeba wprowadzić zmiany w naszym menu. Chcę, żeby nasze posiłki były smaczne i zdrowe. Pomożesz mi? Poleciłabym spisać synowi wszystkie potrawy, które lubi, a Ty wzięłabyś klasyczną "Kuchnię polską", tylko taką uwspółcześnioną i wspólnie z synem wybieralibyście zdrowe i smaczne potrawy. Jak to widzę tak, że to na rodzicach spoczywa odpowiedzialność za prawidłowe żywienie dzieci. One zawsze będą wymyślać, ale trzeba szukać kompromisu.

Potrawy bezwartościowe jak makaron z dżemem, trzeba radykalnie ograniczyć. Mogą pojawiać się sporadycznie i tylko w formie podwieczorka zamiast słodyczy, a nie głównego posiłku.

Słodkie potrawy nie są dobrym pomysłem na obiad, co najwyżej mogą być deserem.

Na śniadanie i II śniadanie, powinny znaleźć się produkty sycące i wartościowe, typu: kanapki z masłem, szynką, żółtym serem, twarożkiem, jajka w różnej formie, mleko (tylko nie z płatkami), kakao, kawa zbożowa, i dodatki które lubi do wyboru: pomidor, ogórek, rzodkiewki, szczypiorek, a do szkoły jabłko, banan, może być jogurt lub też kanapki i woda.

Uwzględniamy sezonowe warzywa i owoce - ja wiem, że Ty tak robisz, bo pisałaś.

Jeśli chodzi o obiady to posiłki węglowodanowe nie są sycące na dłuższa metę, człowiek robi się głodny w niedługim czasie, poza tym są mało wartościowe. Obiad powinien być konkretny żeby syn (w końcu to młody mężczyzna) najadł się. Powinnaś wyznaczyć sobie coś w stylu: 2x w tygodniu zupa, 3xposiłek z mięsem, 2xpotrawa z udziałem składników pochodzenia zwierzęcego typu zapiekanka z ziemniaków, kiełbasy, cebuli, zaprawiana śmietaną z jajkiem, spaghetti carbonara, makaron ze szpinakiem i kurczakiem.

Zapytać syna jakie mięso lubi, wybrać coś z listy: pulpety w sosie koperkowym, klopsy w pomidorowym, gulasz, kotlet mielony i schabowy, nugetsy z drobiu, pieczone udka, niech wybierze co lubi. No przecież nikt nie lubi być zmuszanym do jedzenia potraw, których nie lubi. Na szczęście jest wiele klasycznych potraw, które dzieci lubią.

Trzeba pamiętać, by w posiłkach takich jak np. pierogi zawsze znalazły się produkty pochodzenia zwierzęcego, a więc dać jajko do ciasta pierogowego albo do farszu z pieczarkami ser żółty (przepyszne nadzienie, spróbujcie koniecznie).

Nie żałuj masła synowi, usuń margarynę jeśli stosujesz. Masło dla dzieci i młodzieży jest jednym z najwartościowszych produktów.

I nie zabieraj chłopakowi jaj napisz na nich tylko karteczkę - zużyj nas na wartościowy posiłek, może sadzone na szynce

Moim zdaniem jeśli koniecznie musisz robić eksperymenty w kuchni, to nie częściej niż 1x w tygodniu.

Sprzątanie- umów się z synem o której godzinie będzie sprzątał kuchnię, wyznaczcie taką przed twoim powrotem. Niech napisze wielką kartkę i przywiesi na lodówce. A jeśli zapomni, to cóż poleć mu wysprzątać, bo inaczej nie będzie kolacji - powiedz, że w brudnej kuchni kolacje nie będą się odbywać. Można zrobić umowę, że ja gotuje, Ty zmywasz, a jeśli pomożesz w przygotowaniu obiadu, to ja pozmywam.

Żelazo - jest taki niedrogi preparat "Ascofer", znany od lat, kup synowi na niedobory, dopóki sytuacja z posiłkami się nie ustabilizuje.

Ja tak to widzę.

Ja nie miałam na myśli zmuszania do jedzenia w sensie stania nad nim z pejczem i jak nie zjesz, to dostaniesz Nigdy tak nad dziećmi nie stałam i nie zamierzam.
Tylko lekkie nakierunkowanie w stronę urozmaiconego jedzenia. Bo jednak na samym koglu-moglu człowiek daleko nie zajedzie
Jeśli dziecko czegoś wybitnie nie lubi, to to można poznać i wtedy faktycznie nie ma sensu wciskać na siłę. A jeśli ma tylko chwilowy "foch" na daną potrawę, to to jest bez problemu do przejścia.

Oj, Lilko, Lilko Już widzę, jak mój syn radośnie wsuwa szpinak A ja tak go lubię (szpinak - syna swoją drogą)! Udka z kurczaka z cudownie przyrumienioną skórką okazały się niejadalne, z czego ochoczo skorzystał syna kolega. Generalnie jednak Twoje sugestie są inspirujące i z czegoś na pewno skorzystam.
Pietruszka, dzięki za głos dystansu i rozsądku. Warto trochę wyluzować, co nie znaczy, że zrezygnować z zachęcania do "normalnego" jedzenia.
W gruncie rzeczy mój synuś na zagłodzone chucherko nie wygląda, przerósł mnie już o jakiś centymetr, a nie jestem małą kobietką. Wręcz nieco bym mu ujęła z brzuszka, ale rośnie chłopak, wyciągnie się i nabierze proporcji.
Mój b. mąż nie jest wyrośnięty, ale jego bracia - kurrrrde, chłopaki jak świece, naprawdę przystojni faceci! Teść też był wysoki. Przypuszczam, że syn w nich wdał się posturą.

Cyngli mam identyczne spostrzeżenia. Są dzieci "charakterne", którym nie tak łatwo cokolwiek narzucić - trzeba sposobem, bo przecież nie przemocą. A wbrew temu, co pisze Fał, nie zamierzam zmuszać syna do jedzenia, lecz jedynie zachęcać. W dzieciństwie moi rodzice - z całym szacunkiem i ciepłymi uczuciami, które do nich żywię - stosowali praktyki w stylu "będziecie siedzieć, aż zjecie", co uważam za kompletny bezsens. Kończyło się to np. wyrzucaniem po kryjomu kotletów schabowych psu sąsiadów albo magazynowaniem jedzenia pod policzkiem i wypluwaniem do ubikacji. A raz nawet zmuszona do przełknięcia gulaszu (do dziś nie cierpię szarych, burych i zawiesistych sosów) oddałam, za przeproszeniem, wszystko z powrotem na talerz.
Nie zmuszałam do jedzenia, nie zmuszam i zmuszać nie będę.

Nie chodzi o zmuszanie do jedzenia konkretnych rzeczy, ale generalnie o zmianę nawyków żywieniowych. Rzeczywiście na tym etapie może być z tym problem, bo syn już się przyzwyczaił. Może spróbuj od kupowania tylko określonych produktów, które chcesz, żeby jadł. I jak najmniej przekąsek i zapychaczy.
I rzeczywiście mniej kombinowania w kuchni, więcej tradycyjnych "zwyczajnych" obiadów. Kotleta, ziemniaki  i jakieś warzywa zje? Ziemniak wbrew pozorom są bardzo zdrowe, ale należy je wrzucać na wrzątek. Kotlet zdrowy nie jest, ale kto nie lubi smażonego chrupiącego mięsa? A jeśli surówek nie lubi, to ogórka kiszonego już pewnie tak?
Dzieci lubią też makarony, a do sosu pomidorowego można dodatkowo przemycić startą marchewkę, której nawet nie poczuje.
Warzywa na kanapkach toleruje? A tę kapustę, co robiłaś ostatnio, zjadł?

Piegowata, Lilka napisała świetny post - przynajmniej ja tak uważam (nie tylko dlatego, że przedstawiła zasady spójne z moimi ). I nie ma tam mowy o żadnym zmuszaniu przecież. Razem z tym, co powyżej dodała Aga o zmianie nawyków żywieniowych, stanowi to bardzo fajny "przewodnik w pigułce". Warto spróbować pójść w takim kierunku

Tak też, niestety, czasem bywa. Rodzice tzw. "niejadków" mają utrudnione zadanie.

Wiem, że to nie takie proste. Nie zapominaj, że mam w domu "egzemplarz" w tym samym wieku Wprawdzie mój syn na zdrowy apetyt nie narzeka, ale często egzekwowanie różnych spraw do łatwych nie należy.