Mąż kocha inną - Netkobiety.pl

Wybaczyć zdradę to wielka sztuka a nie wstyd, ale tylko wtedy kiedy są do tego podstawy, ale o nie o tym.
Dlaczego twierdzisz, że ona zniszczyła Twój związek? Jedyną odpowiedzialną osobą za to, że Twój/Wasz spokój został zakłócony jest Twój mąż.
To on dał zgodę,przyzwolenie na to, mało tego sam przyłożył do tego rękę abyś przeżywała to co przeżywasz do dziś. To jemu podziękuj za to a jej powinnaś postawić co najwyżej dobre wino, że otworzyła Ci oczy na iluzję związku jaką tworzyliście.
Piszesz, że jesteś 1,5 roku po a ciągle masz w głowie zemstę (tym bardziej nie na tym kim powinnaś jeśli już) Jednoznacznie pokazuje to tylko, że zmarnowałaś cały ten czas na pielęgnowanie nienawiści w sobie zamiast ruszyć z kopyta do przodu. Dziś byłabyś w zupełnie innym miejscu mentalnie(co najmniej level wyżej), ale każdy dokonuje własnych wyborów drogi którą obierze.

fryt, to nie jest tak, że chcę ją zniszczyć, to nie jest tak że pragnę zemsty.
Wiem, że nie ona jest winna, wiem, że w naszym małżeństwie nie było najlepiej dlatego ona została kimś innym niż tylko pracownikiem.
Nie zrobię jej nic złego, choć mam czasem taki dzień, że jej nienawidzę - głównie dlatego, że nienawidzę siebie z tego momentu gdy wiedziałam, że ich coś łączy i miałam ochotę jej powiedzieć odpuść sobie - a tego nie zrobiłam. Winię siebie za brak reakcji w odpowiednim momencie, bo gdybym pokazała mężowi, i jej że jestem, i jestem spoko, do niczego z ich strony by nie doszło.
Ale człowiek się uczy na własnych błędach, dlatego staram się by ten nasz związek był OK, by nigdy więcej nikt z nas nie cierpiał. Wybaczyłam ,ale nadal pamiętam. Wybaczyłam, ale nadal boli. Wybaczyłam, i z jednej strony chcę by ona jakoś sobie tam życie z kimś ułożyła, a z drugiej jednak nie chcę by miała pookładane życie - wiem, jestem rozdarta, możesz wnioskować że nie wiem czego chcę. Ale emocje u kogoś takiego jak ja nadal są ogromne. I wiem, że jeszcze długo będą.
Próbuję wybaczyć sobie, że pozwoliłam na ten romans, bo - przeczuwałam ale nic nie zrobiłam, i chyba tutaj powinnam się zatrzymać...

A przepraszam kto ją zaprosił w ten Twój świat? Rozumiem, że męża Ci "zabrała" przymusem? Biedny misio...
Nikt nie mówił, że masz ją lubić czy się z nią spotykać. Tym bardziej nie musisz szanować i słusznie, ale...
Jeśli odwołujesz się do zasad i wartości choć to duże uproszczenie moim zdaniem to w pierwszej kolejności powinnaś to zrobić w stosunku do tego kto Ci przysięgał i obiecał coś i nie dotrzymał słowa.
Problemem nie jest ta kobieta ani żadna inna. Problem leży zdecydowanie gdzie indziej. Ona jest tylko "słupem" w tym wszystkim. Nie ta to najprawdopodobniej byłaby inna.
Warto to sobie uzmysłowić aby nie strzelać ślepakami tylko szukać przyczyn tam gdzie on leży.

"....A przepraszam kto ją zaprosił w ten Twój świat? Rozumiem, że męża Ci "zabrała" przymusem? Biedny misio..."

Rozbawiłeś mnie Fryt tym zdaniem, u mnie nie ma biednych misiów ale nie ma też niewinnych panienek co to nie wiedzą o co chodzi, te historie dzieją się między dorosłymi ludźmi, mój mąż nawiązał romans bo chciał a ona weszła w romans bo była  na to chętna, cała prawda całą dobę.

To znaczy ze mozna wejsc do domu obcej osoby ktorej na oczy nigdy nie widzielismy i nic nie obiecywalismy i ukrasc cos cennego?  No nie kazdy  tak zrobi bo istnieje cos takiego jak zasady opory moralne  , ktore sa przyjete w kazdym cywilizowanym spoleczzenstwie. Po prostu nie rob drugiemu co tobie niemile...nawet jak nie bedzie za to kary.

Jak mozna porównac relacje międzyludzkie do prawa własnosci do przedmiotu?

Oojj nie wiem czy to dobre porównanie ha ha, ale skoro chcesz w takiej konwencji to proszę:
Co tu z takim psiakiem zrobić, jeśli przychodzi, łasi się, odprowadzasz, a on znowu to samo i tak zdarza się że miesiącami. Trzeba być bez serca, żeby psiaka nie nakarmić skoro ucieka właścicielom
Mam bliską przyjaciólkę, która jest w długim romansie, ona naprawdę tego psiaka nie porwała, ani nie przygarneła przypadkowo z ulicy, psiak był namolny jak diabli. Tylko, że to nie jest zabawne, bo psiak wcale nie jest słodkim pieskiem, a bestią, która jest toksyczna i niszczy jej życie.
Mi w tym calym jej romansie jest żal zarówno żony jak i jej samej.

Przecież tu nie chodzi o to czy ja pochwalam jakieś zachowania czy nie.
Ludzie, którzy wchodzą w podobne układy bezrefleksyjnie mogą być dla mnie nic nie warci, moralnymi dnami i co z tego?
Przecież nie od dziś wiadomo, że świat jest pełen zła. Ludzie zabijają, kradną, dokonują różnych innych przestępstw. Nie pochwalam tego, krytykuję i potępiam, ale co z tego? Czy mam na to jakiś wpływ?
Odpowiadając na Twoje pytanie - oczywiście, że można wejść do obcego domu i ukraść coś cennego. Ktoś kto to robi musi jednak wiedzieć jakie konsekwencje tego może ponieść i tyle.
Za to jednak, że to Ty nie zadbałeś o coś co stanowi dla Ciebie ogromną wartość a zostało Ci ukradzione odpowiedzialność ponosisz sam.
Powoływanie się na opory moralne z dzisiejszych czasach jest śmiesznością.
Odnosisz się do wartości i zasad moralnych, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Mało tego dokonujesz tej oceny tylko względem siebie, nie biorąc pod uwagę, że nie wszyscy w życiu są tacy jakimi chcielibyśmy aby byli.
To nie kochanka ją krzywdzi a mąż! To on jej obiecał coś i tego nie dotrzymał. To on jest powodem takiego stanu emocjonalnego a nie kto inny.
To on pozwala na to aby ten stan taki był.

Mówiłaś o tym mężowi? Bo jego wizja miłości różni się trochę od Twojej.

Tu nie chodzi o lincz, ale mam wrażenie, że Ty sama tak myślisz. W tej całej wypowiedzi, to przyciągnęło moją uwagę.
Wydaje mi się, że nie jesteś pewna tego, że zrobiłaś dobrze. Wg mnie masz satysfakcję, że mąż został z Tobą a nie z nią. Górujesz nad nią, rywalizujesz. To, że nadal masz jej za złe, chcesz jej zniszczyć związek, świadczy tylko o tym, że wcale nie wybaczyłaś i nie przepracowałaś tej zdrady. Bardzo ładnie ujęła to Fryt, tu nie chodzi o winę tamtej kobiety, tylko Twojego męża. I tylko na nim spoczywa odpowiedzialność za zdradę.
Boli czytać, jak piszesz, że bywasz szczęśliwa. Powinnaś czerpać z życia, zacząć od nowa, a nie oddawać się złym wspomnieniom i chęcią zemsty. Nieszczęśliwym bywa się raczej rzadko, w szczególności jeśli mówimy o byciu w związku. Można być smutnym, ale nie nieszczęśliwym. Co to za związek, w którym czujemy nieszczęście?
Jeśli zostałaś w tym małżeństwie tylko po to, by udowodnić kochance, że jesteś lepsza, albo tylko by dzieci miały pełną rodzinę, to nie wydaje mi się, by Twoje samopoczucie się zmieniło.
Korzystałaś z pomocy psychologa? Byliście na terapii?

Rdiga, to że zajmowałaś się dziećmi, nie może być usprawiedliwieniem dla jego czynów. On nawalił, nie Ty, więc przestań robić sobie z tego powodu wyrzuty.

Pytasz jak przestać? Wg mnie kontynuować terapię. Nie rozumiem dlaczego muszą mieć kontakt, ludzie nie są niezastąpieni. Powinien uszanować to, że ten kontakt Cię boli, a to że nie pojawia się w pracy wtedy kiedy ona tam jest, to tylko ucieczka i zamiatanie pod dywan.

Walcz o siebie, bo Ty jesteś ważna. Nie on, tylko Ty. Jeśli dojdziesz do wniosku, że chcesz z nim być, kochasz, ta zdrada nie powinna zajmować Ci wszystkich myśli, bo zwariujesz. Oczywiście, nie da się zapomnieć, ale decydując się na wspólną przyszłość, trzeba ją zostawić w przeszłości. 

Jaki on jest teraz? Wraca do tematu, żałuje, stara się? Widzisz różnicę?

ok, ale terapeutka mówiła Ci o tym rok temu, że on ma odpowiadać na Twoje pytania i z Tobą rozmawiać. Nic dobrego nie przyniesie wałkowanie tematu co chwila, bo jemu też się w końcu uleje. Musisz starać się odtrącać myśli. Pracuj z psychologiem, zaproponuj mężowi wspólną terapię.
Widzisz że się stara, dba, więc daj szansę temu małżeństwu. Unikaj wkrętek, na chwilę przed atakiem, zajmij się czymś innym, staraj się nad tym zapanować.

Nie namawiaj go na nic. To nie ma sensu. Jeśli on sam nie wyrazi takiej ochoty czy potrzeby ta terapia i tak nie miałaby sensu. Terapia jest tylko drogowskazem, resztę ciężkiej pracy trzeba wykonać samemu na co dzień.
Nie ma możliwości wpłynąć na kogoś, zmusić do czegoś.
Jeśli już to poszedłby tylko dla świętego spokoju a nie na tym to powinno polegać.
On nawalił i to to on powinien wyjść z inicjatywą naprawy, terapii. Oczywiście Ty też masz swoje do przepracowania, ale to temat na inną rozmowę.
Czy on poniósł jakieś konsekwencje swojego postępowania?
Czy dałaś mu szansę aby stracił coś bezpowrotnie?
Jego postawa najprawdopodobniej wynika z tego, że on nie odczuł w żaden sposób tego co zrobił.
Zabawił się chłop Twoim kosztem a w nagrodę dostał jeszcze bardziej starającą się żonę, której cholernie zależy.
A sytuacja powinna być odwrotna.

"...A Twój mąż właśnie podjął ŚWIADOMĄ decyzję. On świadomie i egoistycznie postanowił zadbać o własne potrzeby, nie zważając na Twoje samopoczucie.
To czy to była ta kobieta czy inna nie ma najmniejszego znaczenia. On to zrobił dla siebie a nie dla niej ani przeciw Tobie.
Zacznij myśleć."

Fryt - ja trochę lat mam i staram się zmieniać to na co mam wpływ, godzić z tym na co nie mam wpływu i zachowywać pogodę ducha na codzień.
TO NIE MÓJ wątek więc nie chcę rozwijać mojego tematu, to o psiaku to trochę z przymrużeniem oka ale cóż niektórzy ani na chwilę nie potrafią mrugnąć a szkoda trochę luzu nie szkodzi w życiu.
  Dla mnie dana kochanka jest elementem danej zdrady ale u mnie mąż ponosi konsekwencje swojej zdrady bo z nim miałam umowę małżeńską i jakieś tam  zobowiązania.
Ona nie budzi moich emocji, mam na jej temat zdanie i tyle, pewnie poniesie konsekwencje swoich wyborów , znałam w życiu kochanki żadna nie była dłużej szczęśliwa, ta świadomość jest dla zaspokojenia  moich niskich pobudek powiedzmy zemsty, wystarczająca

Dziewczyny zgadzam się z Wami, że facet nie poniósł konsekwencji swoich zachowań, ale jakie to miałyby być? Wyrzucić go z domu? A kto jej pomoże przy dzieciach? Nie wiem jak można ukarać zdradzacza, myślę, a przynajmniej mam nadzieję, że taki osobnik do końca życia będzie żyć w poczuciu winy.
Oczywiście, że powinien zmienić pracę, by nie mieć z nią kontaktu. Powinien zgodzić się na wspólną terapię, bo nie zostało to przepracowane. To, że ona zadaje mu pytania, nie oznacza że wszystko zacznie się układać.
Tylko tak jak już wspomniano, zmusić go do terapii nie może, więc nie wiem czy postawienie tego jako ultimatum coś jej da.
Jakie macie pomysły na karę?

w jaki sposób wykonać fora ze dwora jesli mieszkanie /dom jest wspólne a on nie chce się wyprowadzić??? spakowac , wystawic walizki i wymienic zamki?? przeciez wróci bo mieszkanie tez jest jego...   sama sie serio zastanawiam jak to wykonać??
nic przy nim nie robic a i bardziej opieką obciążyc - by w miedzyczasie bardziej zadbać o siebie - jak najbadziej .... ale jak skutecznie wyprowadzić?

Bo jak na razie, to widzę, że karze w zasadzie tylko siebie, jakby sama była odpowiedzialna za zdradę męża. Z tego bierze sie jej nerwica- cała wewnątrz gotuje się od niewyrażonej wściekłości i poczucia niesprawiedliwości, ale nie chce żuczka urazic, bo przecież żuczek może sie ofukać i poleciec do tej drugiej... To nie jest żaden materiał na ratowanie małżeństwa. To jest gwóźdź do trumny tego związku.

Po to by udało się pozbierac po takiej ZDRADZIE, zdradzacz musi sam sobie uświadomić, że był wrednym, samolubnym dupkiem i zabrać się za terapię oraz żonę po kapciach całować, że zdecydowała się mu dać drugą szansę. Tu widzę tylko cwanego lawiranta i żonę przerażoną wizją samotności.

Cześka, nie miałam na mysli wystawianie mu walizek za drzwi, ale groźbę pozwu rozwodowego.

Nie upijaj sie. Będziesz się czuć jeszcze bardziej ch*jowo.

Zrozum, że Twój mąż się nie stara, a jedynie ratuje sobie doopę i wygodne gniazdko domowe. Gdyby faktycznie chciał pracować nad Waszym związkiem, to pannę dawno by zwolnił czy tez namówił do zmiany pracy, skupił sie totalnie na Tobie i dzieciach oraz podjął terapię. On tylko chce Cie trochę udobruchać, żebyś się nie denerwowała, a on wtedy ma święty spokój i rozmyśla nadal o kochance.

Brutalne, ale prawdziwe.

To w ogóle jest jakieś kuriozum, że oni nadal ze sobą pracują. Do tego sama mówisz, że prędzej się z tobą rozwiedzie niż ją zwolni. Ja bym zupełnie się wycofała z takiego małżeństwa. Jeśli bym nie widziała opcji rozwodu (choć to dla mnie nie do pojęcia) to bym wycofała się emocjonalnie, etc. Męża traktowałabym jak współlokatora po prostu.

Rdiga - kochasz swojego męża jeszcze. Jesteś szczęśliwa teraz. Spokojniejsza? Wiesz już na pewno czy chcesz z nim być i walczyć razem o Was. u mnie pełen kołowrotek 1,5 tygodnia spokojnie i 3 - 4 dni pełnej jazdy. tak się zastanawiam jak długo to potrwa?

Wszystko zależy ile czasu minęło. Sama wiem, że na poczatku emocji jest dużo i wiele zależy od postawy osoby, która zdradziła. Jesli potrafi byc spokojna i wspiera jest łatwiej. Ale jesli sama nie wie czego chce, jest niestabilna lub naciska to negatywne emocje sie pojawiają. U mnie mąż niby chce odbudować ale za chwile daje sygnaly ze juz ma dość. Zreszta od samego początku byl niecierpliwy tak jakby w 5 minut chcial zalatwic temat, odbudowac zaufanie. A to jest niestety proces na lata.