Moralność vs zdrada - Netkobiety.pl

jeśli sytuacja nie rokuje poprawy i jest to lekceważenie potrzeb partnera, o którym wspominałaś wyżej, a dla tej jednej strony brak sexu jest poważnym problemem, to jak najbardziej należy się zastanowić nad rozstaniem

dokładnie

Nie wierzę by "nieco różne temperamenty" indukowały zdradę wywołaną brakiem zaspokojenia seksualnego.

Iceni, a ja myślę, że sytuacja wygląda odwrotnie. W takich sytuacjach, gdy ktoś ma taki system wartości i tak tłumaczy swoje zdrady... to raczej najpierw jest zdrada, a później dorabia się do tego ideologię. Bo nie zapominajmy, że zbyt mała ilość seksu może być tylko jednym wytłumaczeniem. No jak żona się spręży i stanie na wysokości zadania, można jej zarzucić, że się za mało stara podczas... albo że przytyła... albo że się ogólnie postarzała (no wobec takiego argumentu to już bezsilny jesteśmy, wszak wszyscy się jednak starzejemy)... No przecież jak go żona już tak nie kręci jak kiedyś, to co ma się chłopina męczyć?

Ja tylko mówię:OK. Ale Twój partner ma prawo do prawdy, do decyzji, czy się godzi na Twoje zdrady, ma prawo szukać ewentualnie kogoś, kto ma podobne widzenie świata jak on.

Niestety to jest jakaś taka przypadłość tego forum..., nie wpisujesz się w jakieś ustalone ramy to dostaniesz kontre...
Ja byłem po drugiej stronie medalu, ja zdradziłem, i w dyskusji odnosiłem wrażenie, że dla niektórych osób ważniejsze od samej zdrady było to, że w miarę szybko przeszedłem do porządku dziennego nad tym. Lepiej by było gdybym miesiącami żałował za grzechy i sie katował psychicznie. To podobnie jak u Ciebie..., ogarnęłaś sie po zdradzie ale to źle, bo przyzwoicie jest rozpaczać.

To porównanie może by i pasowało jeśli dodać, że podpisałaś z kontraktorem umowę określając kwotę wynagrodzenia ryczałtem ale nie mówiąc, że masz plan dodać w trakcie budowy jeszcze 2 kondygnacje i liczysz, że on zrobi to w tej kwocie. Kto pierwszy oszukał?

Ja nie pisze, ze jego zona do konca jest fer z odmawianiem bliskosci. Ale o takich rzeczach sie rozmawia w malzenstwie, a nie idzie dupczyc na boku, liczac na to, ze ona sie nigdy nie dowie. Podobnie jak rozmawia sie z klientem o ewentualnych zmianach materialow i negocjuje nowa umowe, gdy gosciu sobie zazyczy dodatkowych kondygnacji. Wszystko inne jest niemoralnym oszustwem.

Powiem Ci Gary, a wiem, co mówię, bo mam doświadczenie w tym temacie, że to, co robisz, to leczenie grypy dżumą.
Twoje małżeństwo złapało grypę, a Ty mu aplikujesz dżumę.

Kierując się powiedzeniem "czego oczy nie widzą..." myślę, że dopóki żona się nie dowie i podczas "dupczenia" na boku jest normalnie tak jak przed to uważam, że ten facet nic takiej niedotykalskiej żonie nie zabiera, jest to jego sekret i tyle.

Ale ja nie zdradziłem pierwszy raz bo mi seksu brakowało. Ale na seksie się skończyło.

Ooo... kombinujesz i kombinujesz... Mamy super seks. Może nawet coraz lepszy... Kto wie...

Jestem na tysiąc procent pewien, że jak mam z żoną seks, to oboje tego chcemy. I to jest dobre.

Kiedyś założyłem tutaj wątek, czy moralne jest wymagać od żony seksu. Konkluzji nie było jednoznacznych.
Ludzie nie mają równych libido. Ktoś ma większe i ktoś ma mniejsze. Ktoś będzie uprawiał seks kiedy nie chce, albo ktoś drugi będzie miał niedostatek seksu.
Każdy wynik rozmowy doprowadzi do tego, że ktoś ulegnie. Co więcej -- rozmowa na temat braku seksu psuje związek, bo tylko sieje ziarno niepewności. Zamiast akceptować drugą osobę taką jaka ona jest, to się stawia wymagania. Rozmowa na temat braku seksu brzmi mniej więcej jak delikatne skierowanie żony na fitness... Co sugeruje, że jest gruba  

A teraz do sedna... Na czym polega zabranie godności? Nie rozumiem. Bo nie była jedyna (?) -- tylko to mogę wymyślić. Jeśli poczucie szczęścia ma wynikać z tego, że się jest jedyną, to raczej kruche to szczęście, znaczy że nie potrafi ona być szczęśliwa. Pożywka dla zazdrości, raka który trawi miłość. W prawdziwej miłości gdyby żona się dowiedziała, że mąż miał seks z inną, to powinna raczej zapytać czy mu dobrze było.

Miłości? Myślałem, że miłość jest niezależna od innych relacji. Że istnieje bezwarunkowo między dwoma osobami, że jest bezinteresowna, wieczna, że jedna osoba jest cześcią drugiej, a  druga częścią tej pierwszej. Nie czaję co jakiś seks może tutaj zaburzyć.

No to będzie miała problem... W imię miłości będę musiał żonie pomóc. W szczególności dać wolność do odejścia, bo prawdziwa miłość daje wolność -- wolność opuszczenia nas jeśli tej drugiej osobie tak będzie lepiej. Może znajdzie sobie jakiegoś drania albo piwopijcę który będzie wierny. A może jakiś dobry kolega z dawnych lat? Oby nie miał paskudnego charakteru... Hmm... a może jakiś bogacz i biznesmen? Oby tylko nie oglądał się "za babami"... W życiu każdego przychodzi czas na łzy...

Gary, nie chodzi o to, ze nie jest "ta jedyna", ale ze ja oszukujesz, a oszustwo jest jednoznaczne z brakiem szacunku do drugiej osoby. Wy nie macie takiego otwartego malzenstwa, ze ona sie zgodzila bys sobie skakal na boki (bo wtedy to rozumiem, jest wszystko uczciwie i mnie nic do tego jak sie ludzie dogaduja). Ty jej przyprawiasz rogi i jeszcze dorabiasz do tego pokretna filozofie.

Zdrady wogole nie popieram, ale mialabym wiecej szacunku do Ciebie, gdybys sie przyznal, ze zbyt tchorzliwy i wygodnicki jestes by sprawy z zona naprawiac, a jakas chetna panna sie zawsze nawinie, to sobie napiecie rozladowujesz. Bylbys wtedy nie mniej oslizgly i fraglesowaty, ale przynajmniej nie wialoby hipokryzja.

Co za różnica jaka była pierwotna przyczyna? Pojawiła się choroba a Ty zamiast podać syrop, dżumę przytaszczyłeś do domu, żeby grypa straciła na znaczeniu. Problemy się rozwiązuje a nie produkuje się nowe.

Widziałeś kiedyś ból zdradzonego człowieka? Ja widziałam i to jest straszy widok. Nie masz albo wyobraźni, albo litości dla własnej żony skoro ją narażasz na tak wielkie cierpienie.

Nie ma róznicy. Racja.  Pytanie "dlaczego" jest niezasadne. No i zostaje sama esencja, czyli chodzi o seks.

To tylko seks... a inne problemy się rozwiązuje.  Seks niezależnie. Problemy niezależnie.

Możesz mi nie wierzyć, ale przyszedłem na to forum, aby się przekonać skąd się bierze tyle bólu ze zdrady. Dlaczego kobiety cierpią. Niestety cała treść przelewa się jak woda przez sitko -- nic nie zostaje... i do dzisiaj nie wiem skąd tyle dramatów. Raczej jest więcej małżeństw w których kobieta mówi "nie wiem czy mój mąż jest wierny, ale nie chcę wiedzieć, dobrze jest jak teraz". Dlaczego ich nie boli a dla innych zdrada jest dramatem?

Tak. Trochę przegiąłem w stronę przeciwną niż inni przeginają na swoje. Trochę sarkazmu.

Prawda jest z goła inna. Gdyby tak każdy mąż miał tyle szacunku do żony... Żona doceni jak umrę

Raczej czuję się jak człowiek obudzony w Matrixie z hypokryzji społecznej i wcale nie zamierzam znowu w tym Matrixie się uwięzić. Wszystko reklamuje się seksem... kryzys 40 latka... wierni mężowie, co dostają małpiego rozumu na widok laski w mini... zakłamane śluby, białe suknie, uroczystości.. a potem zgnilizna, marazm, niechęć, awantury, fochy...

Czasem trzeba zejść na dno aby się odbić

Och! Nie mam wymówki!

A czy ja kiedykolwiek powiedziałem, że "zdradzam, bo żona... coś-tam"? W ogóle temat całkiem przeszedł na  dyskusję o zdradzie, a ja pytałem o zapewnianie drugiej osobie z większym libido seksu mimo że wcale tego nie che się w danej chwili...

Każdy zna efekt Coolidge'a. Powinni go znać zwłaszcza wierni mężowie, co w markecie idą ze smutną miną za swoją żoną i oglądają inne panie z miną burka, któremu kość się należy, a on biedny nie ma...

No dobra! Wylałyście mi kubeł zimnej wody na głowe. Zastanowię się nad wszystkim ponownie. Dziękuję za zaangażowanie. Może ta dyskusja coś na  "sitku" pozostawi? Kto wie... kto wie... ... ... kto wie...

Dokładnie mi tak się wydaje. Jeśli ma z żoną całkiem udany seks tylko ciut rzadziej niż by sobie życzył, to spokojnie mogłoby mu to starczyć. Bez przesady, nawet seksu nie musimy mieć zawsze na zawołanie. Mógłby też spokojnie pewnie (bez zmuszania jej, a jedynie zachęcając) zwiększyć częstotliwość. Ale po co? Jaki wtedy miałby wytłumaczenie dla swojej zdrady? Choć na pewno coś by wymyślił.

Nie mam wątpliwości, że dla kogoś, kto nie dostrzega, że zdradzając swoją żonę ją poniża, odziera z godności, krzywdzi... każdy powód byłby dobry.

A jak obrażam, obgaduję swojego najlepszego przyjaciela, a on o tym (póki co) nie wie, to jestem nadal dobrym przyjacielem czy nie? Stanę się nielojalna i niewarta przyjaźni dopiero gdy on się o tym dowie? Serio?

A jak w nerwach utukę swojego psa, a on z racji tego, że jest psem nikomu nie powie, nie poskarży się, to nadal będę dobrym człowiekiem skoro nikt o tym się nie dowie?
A jak kogoś zamorduję, a ciało dobrze zakopię i nikt go nie znajdzie... to będę mordercą czy nie? Stanę się nim dopiero w chwili, gdy się wyda??

To robię źle, robię podłe rzeczy z chwilą gdy one się dzieją, czy z chwilą gdy inni się o tym dowiadują?

Mnie wystarczy moje własne sumienie, ale widzę, że niektórzy potrzebują prawomocnego wyroku.

No właśnie piszę o tym, że do innych wniosków doszłam I jedno, i drugie jest oszustwem. Tylko w różnych momentach.

Życzę tego samego (dojścia do wniosków) jednak

ja szczerze mówiąc nie odczuwalam jakiegoś szczególnego bólu po tym jak dowiedziałam sie, ze jestem zdradzana, ani nie rozpaczalam.

nie zmienia to faktu, ze uwazam i zawsze uwazalam zdrade za jedno z wiekszych paskudztw.

edit: zastanawia mnie jednak fakt, ze Gary ukrywa te swoje dobre uczynki przed żoną
przeciez gdyby jej powiedzial, ze zdradza ja dla ich wspolnego szczęścia, to ona na pewno docenilaby te poswiecenie i starania.
Gary, zrob eksperyment i powiedz zonie to,co nam napisałeś

jestem ciekawa jej reakcji
jak powie, ze bardzo cie kocha za to, ze tak dbasz o jej szczęście i samopoczucie, to obiecuje, ze odszczekam wszystko ;D

I tu widac jak na dloni Twoj kompletny brak zrozumienia/ wyparcie prawdziwego problemu. NIE MA takiej opcji, ze zdradzajacy maz jest DOBRYM MEZEM. Dobry maz bowiem szanuje swoja zone, kocha ja i jej nie oszukuje. Fragles natomiast idzie po najmniejszej linii oporu za tym co jest dla niego wygodne.

A tak z perspektywy kobiety, gdyby moj Misiek albo skakal na mnie jak krolik w chuci albo czekal az mi sie zachce, a w miedzyczasie nie byloby zadnych fajnych gestow, randek, uwodzenia, to juz dawno wcale nie chcialabym z nim sie seksic. Bo zadna kobieta nie chce byc traktowana jak dmuchana lala, albo z laski. Kobieta lubi wiedziec, ze jest piekna, atrakcyjna i pozadana jako ta jedyna. Tyle w gestii wyjasnienia malego libido Twojej zony.

z tego co zauważyłam na tym forum, to mezczyzni chcą zwiazku po to, żeby miec regularny, w miare darmowy seks
plus wikt i opierunek
dlatego rodzi sie problem,gdy ich partnerka jednak tego seksu przestaje chciec
prawda jest taka, ze gdyby mezczyzni mieli placic za regularny seks, a do tego jeszcze za praczke, sprzataczke i kucharke, to by sie wiekszosc nie wyplacila

nie mialam seksu w zwiazku przez osiem lat
ale nigdy nie przyszlo mi do glowy oczekiwac, ze partner da mi seks za cos, np za to, ze ugotuje obiad czy posprzatam, czy bede go wspierać w realizacji kolejnego projektu. czy za to, ze z nim jestem.
nie wiem co moze byc w tym zaskakującego
zaden czlowiek nie urodził sie po to, zeby zaspokajac jakiekolwiek moje potrzeby, w tym potrzebe seksu
jesli ktos chce ze mna uprawiac seks, to dlatego,zeby z wlasnej woli cos mi dac.

Gary, rozmowa nie ma służyć temu, by przymusić partnera, lecz by rozpoznać problem. Czy wiesz, dlaczego ona nie przepada za szybkimi numerkami? Może się źle do tego zabierasz? Może się wolniej podnieca, sprawia jej to ból albo wcale nie lubi takiego sexu, bo potrzebuje bardziej romantycznej oprawy, czułości, delikatności. Co stoi wtedy na przeszkodzie, aby takie warunki stwarzać na co dzień? Wiesz konkretnie w czym problem? Żona wie, jakie masz podejście do zdrady?
Rozmawiałeś na ten temat?
Wyżebrany akt z pewnością byłby żałosny.

Zaskakujące dla mnie nie jest to, o czym piszesz teraz, ale że w ogóle odniosłaś problem do kwestii wynagrodzenia.

Nikt przed Tobą, przynajmniej w tym wątku nie potraktował seksu w związku w kategoriach coś za coś. Jeśli się zastanowić nad Twoimi słowami, to pojawiają się pytania, po co jest związek, co właściwie sugeruje Twoje zastrzeżenie. Czy to, że w związku seks nie ma być darmowy, czyli należy wynagradzać, czy chodzi o to, że chęć seksu, to za mało? Nie wtedy, kiedy się chce... Jako pierwsze w domyśle powstaje przypuszczenie, że to "nie wtedy, kiedy się chce" dotyczy męża, bo raczej nie chodzi tu o to, by żona godziła się na seks, gdy nie chce.
Jest niemal oczywiste, że seks w związku ma być wtedy, gdy chcą oboje, jednak nie zawsze tak jest, że akurat oboje mają idealne zgranie i oboje chcą seksu jednocześnie. Wprowadziłaś aspekt wynagrodzenia, sama zasugerowałaś, że żony oferują seks za darmo, czy też godzą się za darmo, (by nie rzec, że dają). I cóż... jeśli już tak to rozpatrywać w kategoriach coś za coś, to bardzo wiele kobiet twierdzi, że nie jest w stanie "uprawiać" seksu bez miłości i bez związku. Jeśli więc już tak na siłę patrzymy na seks w związku przez pryzmat wynagrodzenia to owszem, trzeba spełnić pewne warunki, by ten seks mieć. Trzeba kochać, lub przynajmniej zawrzeć zwiazek. Można to sprowadzić do usługi. Jest to tak samo krzywe, jak mówienie o tym, czy seks w związku jest darmowy, czy nie.

Cieszę się, że tak piszesz... zresztą w sprawach związku mamy chyba dość podobne poglądy. Dwojgiem rąk podpiszę się pod tym, że związek nie jest po to, by realizować swoje potrzeby drugim. To są bardzo ważne słowa, ale zapewne każdy je może sobie interpretować odpowiednio do swoich potrzeb. Bo wymaganie wierności w rozumieniu nie takim, jakie wydawałoby się najbardziej wartościowe, czyli trwam przy tobie, wspieram cię jak mogę, za to w rozumieniu braku seksu poza związkiem też przecież jest realizowaniem swoich potrzeb drugim człowiekiem. Prawda?

@summerka -- pierwszy post to była wymyślona historyjka, aby przedstawić pytanie; nie muszę niczego odkręcać; nadinterpretacja -- problem osoby która wymyśla

@_V_ -- pewnie że ukrywa; powody oczywiste

@beyondblacke -- dobry mąż nie może zdradzać? okej... no to jestem złym mężem      przysłowie -- "ona jest dobrą żoną choć ma pewne wady, a on jest złym mężem, który ma pewne zalety" -- no to jestem ten zły

@_V_ -- nieprawda że mężczyźni chcą związku aby mieć darmowy seks; obyś nie tylko takie związki miała

@mallwusia -- żona nie lubi szybkich numerków, bo wiadomo, że balans jest przechylony w moją stronę, czyli ona potrzebuje więcej czasu i atmosfery; wiele małżeństw tak ma; romantyczny seks jest okej

@sanitapietruszka -- nie umawiam się z żoną na seks; nie rozumiem co znaczy "umawiasz się"? aby dwoje miało seks, to trzeba się podniecić, aby oboje chcieli czyli musi być odpowiednia atmosfera

@_V_ -- darmowa kucharka, matka, sprzątaczka -- to nadinterpretacja, coś co wymyśliłaś i sobie wyobrażasz

Zgodzi? A no to niech Ci mężowie biorą na co ich żony się zgodzą
Raz się zgodzi, raz się nie zgodzi. Mogą tak żyć, ich wybór, ich szczęście.

Kocha, kocha. Ma wady, ale kocha.

Nie. Nie dlatego. Taki ma charakter, poglądy. Wiele kobiet tak ma.
Ten wątek jest o tym, że jeśli kobieta tak ma, to czy powinna się nagiąć do potrzeb męża, czy jednak pozostać sobą.

Okej. Znam to. Masz prawo tak uważać. Myślę inaczej.

Możesz tak uważać. Taka jest twoja teoria. Może pasuje do rzeczywistości a może nie
Mam nadzieję, że nie spodziewasz się iż będę tutaj o swoich intymnych sprawach duchowych pisał

Powtarzasz pytanie, które zignorowałem. Ale odpowiem z przyjemnością:
Oj nie Sherlocku! Nie jestem z żoną dla pieniędzy   Nie mam bogatego teścia

Wolę babskie forum niż gierki, niż mecz, niż polerowanie motoru, niż oglądanie polityki. Taka rozrywka fajna. Podoba mi się to forum.

I jeszcze raz -- ten wątek nie jest o sprawach Garego, ale dyskusja nad pewnym przypadkiem.

Pietruszko, ja jestem raczej mało męskim facetem, w dodatku leniwym, ale to lenistwo nie oznacza wcale, że nie potrafię wrzucić do pralki ciuchów dwojga ludzi czy ugotować obiadu dla dwojga ( do sprzątania jestem antytalentem). Gdy jestem sam, raczej mi się gotować nie chce. Lubię za to, jak to ujęła _V_, pofilozofować, a zagadnienie cudzołóstwa jako zdrady i najcięższego grzechu w związku jest po prostu intrygujące. Jak to możliwe, że coś, co traktowane jest ledwie jako dodatek do miłości a w każdym razie coś, co nie jest głównym celem związku, może być tym najważniejszym kryterium decydującym o być albo nie być związku. Ty to rozumiesz? Ba! Zdarza się, że dla kogoś "seksu właściwie mogłoby nie być", ale jeśli partner "zdradzi, to jest to powód do rozstania. Na zdrowy rozum jest to po prostu nieracjonalne.

Odnośnie potrzeby seksu poza związkiem - rzadko który zakochany zapewne podejrzewa w początkach swojej miłości, że będzie potrzebował seksu gdzie indziej. Nie da się wszystkiego przewidzieć. Zresztą takich pytań "po co wchodzisz w związek, jeśli..." można postawić bardzo wiele. Moim zdaniem takie pilnowanie partnera, rozliczanie z przestrzegania zakazów, nawet takich niezwiązanych bezpośrednio z partnerem rozliczającym, trochę wypacza sens związku. Bo odpowiedź na pytanie, po co wchodzę w związek jest taka, że "z powodu miłości... dlatego, że chcę z Tobą być i wspierać Cię, dokładać swoje drwa do Twojego ogniska szczęścia". Najczęstszą chyba opinią w sprawie "zdrad cielesnych" jest taka, że chcesz seksu poza związkiem to najpierw zakończ związek, wtedy będzie uczciwie. Rozumiesz coś z tego? Poświęcać coś ważniejszego, najważniejszego, dla czegoś co dla obu stron nie stanowi podobno pierwszorzędnego celu? Myslisz, że chodzi o prane skarpetki i ugotowane obiadki?

Uwierzysz? - ja nie mam żadnych wymagań wobec żony, przyjaciół, rodziny, których niespełnienie oznaczałoby jakiś koniec. (Pomijając jakieś absurdalne, hipotetyczne gdybanki co by było gdyby mój przyjaciel chciał zabić moją żonę czy mojego brata. Czy też nie wymagałbym od niego zaniechania tego zamiaru).

Trochę naciągasz... bo nie deklarujemy wyłączności na miłość. Deklarujemy miłość, deklarujemy trwanie u boku partnera do śmierci, deklarujemy wierność i uczciwość. Ty dokładasz wyłączność Idąc jednak Twoim tropem, że skoro seks jest integralnym składnikiem miłości a ktoś uznał, że zadeklarowana została wyłączność, więc i seks jest na wyłączność, to w takim razie wspieranie, pomoc, empatia, przyjaźń (przyjaźń też bywa włączana w miłość jako jej składnik) też należałoby w takim razie ograniczyć do związku? Czy takie zamykanie się w swoim kręgu miałoby sens?

Można kochać żonę/męża i jednocześnie brata, siostrę... inne osoby. Na pierwszy rzut oka nie ma konfliktu między kochaniem żony i siostry. Dopóki żonie nie zacznie przeszkadzać miłość jej męża do jego siostry. A nie są to przecież rzadkie przypadki
Załóżmy, że facet kocha dwie kobiety. Nie może być z dwiema, ale zdobywa się na to, że jednej obiecuje wyłączność na seks, wierność w rozumieniu braku skoków w bok. Prosi tę jedną o rękę. Nie może obiecać, że drugą przestanie kochać. Czy nie mógłby z tego powstać piękny, romantyczny film, w którym kibicowałabyś związkowi?

a ja jeszcze dodam, ze deklarujac komus milosc wcale nie trzeba od razu byc z nim w zwiazku.
nawet nie trzeba razen mieszkać, ani nie trzeba brać slubu, ani nawet nie trzeba przestawac bzykac innych. wystarczy powiedziec ewentualnemu partnerowi jaka jest sytuacja.
tu podejrzewam, ze to Gary zrobil ten pierwszy krok czyli poprosil o rękę w celu wziecia slubu. a teraz bezczelnie zdradza.
serio, to juz nie te czasy, ze ojciec na sile prowadzi mlodych przed oblicze kapłana i każe im wbrew woli skladac przysięgę.

Blackie, nie ma takiej opcji, że każdego kocha się po równo, bo każdego kocha się inaczej. Tego się nie mierzy.
Na ślubnym kobiercu w kościele ślubuje się miłość, wierność, uczciwość małżeńską i nieopuszczenie aż do śmierci. Po chamsku mówiąc - jeśli po kilku(nastu) latach miłość jednego z partnerów się gdzieś ulotni to ten partner jest nieuczciwy?
Szczerze powiedz, czy każdy element przysięgi rozliczasz tak samo? Załóżmy że:
1. małżonkowie mają rozdzielność majątkową, każdy z małżonków ma swoje pieniądze. Niech jeden kradnie drugiemu po kryjomu pieniądze, bo mu brakuje (np. na hazard).
2. Druga para żyje przykładnie, oboje dbają o "dom" (piszę to w szerokim znaczeniu), o dzieci, wspierają się wzajemnie, ale jedna osoba z tego związku ma też seks na boku, o czym nie wie partner.
Twoim zdaniem w którym przypadku doszło do zdarzenia (bardziej) szkodliwego?

_V_, tak fajnych, wyrozumiałych ludzi jak Ty, nie ma aż tak wielu. Ile osób po usłyszeniu "jaka jest sytuacja", powie "O.K, No problem"? Kultura i obyczaje "zrobiły swoje". Poza tym postulujesz, by młody człowiek wiedział, z czym będzie miał problem za jakiś czas. Wyobrażasz sobie taką uczciwą umowę ludzi nie tak otwartych jak Ty, brzmiącą: "będę cię kochać, będę wspierać, będę z tobą aż do śmierci, ale gdy przestanę cię kochać to być może będę chciał jeszcze jakichś romansów, co nie znaczy, że ciebie opuszczę"? Zresztą w zasadzie mniej więcej to jest zgodne z przysięgą kościelną. Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską (brak podanego terminu) oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci (wyodrębniony termin wobec jednego zobowiązania).

Decyzja o zawarciu związku to nie jest decyzja jednej strony. Fajnie, gdy kochające się osoby polegają wyłącznie na swoim uczuciu i nie potrzebują formalności ani przysiąg. Ale co zrobi zakochana osoba, która kocha osobę gotową do seksu wyłącznie w związku formalnym? Jeśli "wolność" nie jest dla niej  na tym etapie ważniejsza od tej miłości, wejdzie w związek. Chociaż uczciwie byłoby wg Twoich zasad szukać innej osoby.

To jest wybór, _V_. Masz rację, mówienie prawdy nie jest bardzo trudne. Wystarczy  tylko bezkompromisowość, asertywność, poczucie, że prawda usprawiedliwia jej wyznawanie. I mniej istotne są skutki jej wyznawania.
Z uczciwością sprawa jest bardziej skomplikowana. Jak ustalić zasady i rozliczać ich przestrzeganie, by każda strona układu w równym stopniu ponosiła ciężar? W tym temacie rzecz dotyczy seksu, więc spójrzmy w tym kontekście. Osoba A traktuje seks wyłącznie jako składnik miłości, nie potrafi zażywać seksu z kimś obcym. Osoba B lubi seks i nie dysponuje hamulcem jaki posiada osoba A. Dla obu osób ustala się zasadę, że seks ma być tylko pomiędzy nimi. Hamulcem dla osoby B staje się zasada, osoba A nawet nie poczuje ciężaru zasady. Jeśli mówimy o standardowych obyczajach, zasadach wynikających z kulturowej sfery, w której tkwimy, to tak ustalone zasady można kwestionować pod względem uczciwości.
Oczywiście wiem, że wystarczy się nie poddawać presji kultury i wybierać takie osoby, które podzielają nasze wartości, poglądy itp. To wygląda ładnie w założeniach. W kontekście uczciwości przywołać można też kwestię traktowania różnych odstępstw od umowy, czyli dlaczego nie traktuje się jednakowo rygorystycznie dowolnego odstępstwa, tylko jedne się demonizuje a inne lekceważy.

_V_, najlepiej jest traktować drugiego człowieka jak człowieka a nie maszynę do wypełniania zadań, lokomotywę sunącą po torach. Wszyscy popełniamy błędy, grzechy, zaniedbania. To, że się potrafimy szczycić, że akurat nie takie grzechy popełniamy jak popełnia ten drugi, nie jest dobrą postawą.

Ja nie mam emocjonalnego stosunku do pomysłu, że mogę mężowi nie wystarczać, ponieważ jestem w stanie zrozumieć, że facet/kobieta mogą mieć różne potrzeby, w tym potrzebę seksu z inną osobą. Zresztą co jakiś czas rozmawiamy szczerze na ten temat. Tzn. chodzi mi o to, że nie jeżę się na samą myśl, że mój mąż mógłby chcieć seksu z inna kobietą, bo wydaje mi się to poniekąd naturalne i nie łączyłabym tego z moralnością.

Natomiast to, co jest dla mnie jednoznacznie niemoralne, ohydne i świadczy o tym, że facet nie ma jaj, to kłamstwo, utrzymywanie żony w niewiedzy. Jeszcze bardziej śmieszne i żałosne jest racjonalizowanie tego kłamstwa i autentyczne wierzenie w to, że postępuje się słusznie, choć argumentacja nie trzyma się kupy. Taką samą reakcję budziłyby u mnie inne kłamstwa, więc nie chodzi tutaj konkretnie o zdradę. Jeżeli mąż prześpi się z kimś innym, to sam ten fakt nie przekreśli wszystkich naszych dobrych lat. Natomiast jeśli dowiem się, że prowadził taki styl życia przez x czasu i to wszystko skrzętnie przede mną ukrywał, wtedy wszystko to, co budowaliśmy razem byłoby budowane na kłamstwie. Zresztą ogólnie nie lubię tchórzy i nie zadaję się z nimi, nie chodzi jedynie o partnera życiowego. Szanuję ludzi, którzy mają odwagę, by tworzyć otwarte związki, jeśli tego potrzebują, i nie ograniczać się tylko do siebie. Oni robią to uczciwie i w zgodzie ze sobą. Natomiast kłamstwo zmusza żonę/męża, by uczestniczyli w tym wbrew swojej woli, a do tego bez swojej wiedzy i zgody narażali się na złapanie jakichś syfów.

Uśmiałam się czytając o tym, że jak żona się dowie, to dostanie wolność i będzie mogła odejść, bo danie wolności to najwyższa forma miłości. Szkoda, że żona nie dostaje tej wolności wyboru żyjąc w małżeństwie z kłamcą. A nie dostaje jej, ponieważ informacje są przed nią zatajane, więc nie może w żaden sposób podjąć własnej wolnej decyzji, czy chce tkwić w takim związku, czy też nie. Jak już mleko się rozleje, to żadna sztuka "dać" komuś wolność. W końcu łańcuchem się żony nie przykuje do kuchni.

Jak Twoim zdaniem sprawa wygląda w związku zawartym ze ślubem nieopuszczenia aż do śmierci, gdy jedna z osób przestanie kochać? Bo gdy kocha, chętnie się to wyznaje. Jeśli przestanie kochać i milczy to też potraktujesz to jako zdradę i kłamstwo? Na pewno będzie to utrzymywaniem w niewiedzy. Czy w imię prawdy należy wyznawać małżonkowi brak miłości tak jak się wyznawało miłość? W jakim celu? By druga osoba mogła odejść? By żyła w prawdzie? Bo prawda ważniejsza jest niż człowiek?

Takie proste zestawienie: nie wyjawianie, że nie kocha vs nie wyjawianie seksu na boku. Logicznie dwa równoważne wydarzenia. W ocenie większości osób zdradą jest niewyjawianie seksu. Czy konkluzja, że kwestia seksu jest ważniejsza od kwestii miłości dla osoby, która wybrała to drugie zdarzenie jako przesłankę do oskarżenia partnera będzie wg Ciebie poprawne? 

@_V_
Z mojej strony to nie wymówki. Po prostu dyskutowane zagadnienie. Może niepotrzebnie.

hahahahaa, dobrze, że leżę,bo inaczej bym się przewróciła z wrazenia ;D

już mówiłam: powiedz o tym żonie i wtedy zweryfikujemy twoją teorię
skoro robisz tyle dobrego, to dlaczego to przed nią ukrywasz?

ja jednak się wyłączam z dyskusji, bo staram się unikam takiego typu ludzi dla własnej higieny psychicznej

Skoro zdrada przechodzi bezobjawowo przez małżeństwo, to oznacza, że to małżeństwo jest dla jego uczestników rodzajem układu. Ty robisz swoje, ja robię swoje; mało mnie interesuje co ci w duszy gra; ważne jest tylko, żebyś był, bo tak się przyjęło w kulturze i społeczeństwie;
Tak, myślę, że są małżeństwa, w których zdrada NIE wyniszcza samego związku. Ona tylko niszczy do reszty więzi między ludźmi, ale układ nadal funkcjonuje.

Gary, wyciągasz sobie z postów osób, które są emocjonalnie rozchwiane to, co jest wygodne dla twoich teorii. Jasne, że to nie jest zmiana w ciągu jednego dnia, ale gdy te poranione osoby już dochodzą do siebie, to przeważnie zauważają, że już od dawna albo nigdy nie żyli z prawdziwą osobą, ale z jej wyobrażeniem.

Nie, nie uprzedmiotowiłam ja, ale ty. Ja tylko nazwałam bardziej dobitnie to, co ty próbujesz wypudrować.

Znowu wybierasz cudze słowa wyrwane z szerszego kontekstu, żeby usprawiedliwić nieuczciwość i nielojalność. Sam seks to nic innego jak wspomniane wyżej uprzedmiotowianie człowieka, sprowadzanie go do roli kogoś pozbawionego sfery emocjonalnej i duchowej.

Widzisz wciąż kręcisz się tylko wokół siebie. Zupełnie pomijasz aspekt związany ze swoim małżeństwem. Gdy się z kimś decydujesz na związek, to godzisz się także na życie we współzależności. Już nie jesteś tylko ty i tylko twoje życie. Jesteście wy.

EDIT: Gary, dlaczego nie zaproponujesz swojej żonie poliamorii? To byłby uczciwy układ. I wilk byłby syty i owca cała. Dalej bylibyście małżeństwem, ale każde z was miałoby ten sam poziom wiedzy i decyzyjności oraz możliwości odczuwania szczęścia w życiu.