Romans internetowy - Netkobiety.pl

Zastanawiam się nad tym, jak sformułowałaś tę informację o trzech poważnych rozmowach. Bo przeprowadziłąm poważne rozmowy to brzmi jakby nauczycielka wezwała na dywanik ucznia... Mało napisałaś o tym, co Was oddaliło i co zrobiłaś, by to zmienić, czy coś zrobił mąż, jak było kiedyś... Co On sądzi o tym. W każdym razie jak sie dowie o twoim flirciku to moze być powód do łez, ale niekoniecznie ze śmiechu ;(

Co nas oddaliło - myślę, że życie.
Oboje bardzo dużo pracujemy.Do tego dom, dzieci...
Prosiłam żeby zwolnił..żeby odpuścił niektóre rzeczy - bo jest zmęczony nie ma na nic czasu oprócz pracy.
Może źle napisałam z tymi rozmowami..- chodzi o to, że nie od razu rzuciłam się w wir romansu
Chciałam rozmawiać a z jego strony słyszałam - ale o co Ci chodzi - przecież Cię Kocham.
Co ja robiłam? Dbam o siebie - chce mu się podobać, mówiłam o swoich uczuciach, odciążam w czym mogę i nie zrzucam na niego dodtakowych obowiązków.
Mówię do niego a on zasypia, stoje pod prysznicem - mówię zobacz - fajne nogi mi ta Chodakowska zrobiła a on do mnie - czemu Ty się mnie tak czepiasz...
Jest wiecznie nieobecny...

Hm...,
coś nie gra najwyraźniej i to wyraźnie widzisz. Wiele zależy jak do tego podejdziesz ale jeśli nie gra z Jego strony to jeśli Ty sobie pozwolisz na jazdy na boku to Wam się rozwali na poważnie.
Spróbuj wyjaśnić z Nim jednak, może coś w pracy ? Od czego On potrzebuje odskoczni - bo jeśli od Ciebie to dlaczego ?

Może po prostu potrzebuje zaszyć sie sam ze sobą - po prostu.
Nie da się służyć związkowi czas cały, jesli nie ma wyraźnych objawów znikania, kręcenia - daj Mu spokój może - może to tylko to.
No i obserwuj

Daj mu spokój..
Pewnie - przecież Twoje potrzeby, uczucia są mało ważne nie?
To facet jemu wolno więcej, przecież może być zmęczony a Ty go głupia babo jeszcze męczysz
Spoko...

Ja nie potrzebuję usprawiedliwienia...
Wiem że robię źle...i jestem maksymalnie zła na siebie...
Wystarczająco źle czuję sie sama ze sobą...
Ale czasami łapię się na tym, że ta znajomość daje mi po prostu trochę radości...

Malwina a zastanawiałaś się nad tym, jak to pójdzie tak daleko, że się wyda? Zastanawiałaś się co wtedy zgotujesz swoim synom? Pomyślałam nad tym? Zdrada jest jak przekroczenie Rubikonu.

Nawet sobie dziewczyno nie wyobrażasz jak możesz zryć psychikę własnym dzieciom. Uwierz mi te chwile uniesień nie są tego warte.

Pomyślcie zatem, by pracować mniej. Ludzie chyba zapominają, że pracujemy, aby żyć - a nie żyjemy, by pracować.

Musisz mieć dużo wolnego czasu, jeśli potrafisz przegadać z wirtualnym kochankiem nawet 8 godzin.
Twój mąż odkryje Twoje drugie życie szybciej niż się tego spodziewasz, a wtedy będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zniszczysz swoje małżeństwo bezpowrotnie, bo nawet, jeśli mąż wybaczy Ci zdradę i nie zdecyduje się na rozwód, to już nigdy nie będzie tak samo i nie licz na to, że będzie lepiej.
Możesz stanąć przed perspektywą zostania samotną matką, albo nawet będziesz musiała walczyć o dzieci.
Zastanów się, czy warto.

Wiesz, doskonale wiesz.
Nie spotykać się z nowym kolegą, zaprzestać również kontaktu internetowego.
Wiesz, ale udajesz, że nie wiesz.

Piszesz, że rodzina jest dla Ciebie najważniejsza. Niestety nie jest. Gdyby była, to pomyślałabyś o konsekwencjach swojego działania i przestałabyś głupio postępować. Genezą problemu jest obojętność męża, która jednak nie usprawiedliwia Twojego szukania wrażeń gdzie indziej. Rób tak dalej, a małżeństwo się rozpadnie, nawet Twoje dzieci stracą do Ciebie szacunek i obarczą winą za rozstanie.

Od 4 lat nie byliśmy nigdzie we dwoje.
Nie mamy nikogo kto mógłby zostać z chłopakami.
Poza tym mąż nie wyobraża sobie żeby spędzać czas bez dzieci...sa dla niego najważniejsze.
Czasami chłopcy zasypiają u nas w łóżku..nie pozwala mi ich przenieść do swoich łóżeczek bo lubi się do nich przytulać.
Na moje prośby że też chcę się do niego przytulić..milczy.
Zależy mi żeby wszyscy byli szczesliwi...
Myślę że chlopcy jak będą starsi zobaczą że coś między rodzicami nie gra..
Nie wiem czy to można nazwać normalną rodziną_gdzie rodzice unikają się wzajemnie

Jeżeli jest ci źle, nie widzisz szansy na poprawę i chcesz się spotkać z tamtym facetem aby pogadać cokolwiek miało by to znaczyć to zrób to. Tylko zrób to w maksymalnie bezpieczny sposób, tak aby nie było żadnych podejrzeń
Czasami czytam historie jak to autorka przyłapała męża, chłopaka na takiej niby zdradzie internetowej czy tej już rzeczywistej i się śmieje z głąba jak łatwo dał się złapać - nie wykasowała sms-a czy też maila, zapomniał wylogować się z fejsa itp. Bądź mądra, przebiegła i jak już to przynajmniej nie daj sie złapać

Po co mam ubierać Twoje buty?
Myślisz, że nie spotkałam nigdy faceta, który wydawałby mi się atrakcyjny, a nie był moim mężem? Codziennie mam kontakt z fajnymi facetami, ale jakoś mnie nie korci,  by przeradzało się to w coś więcej.

Twoje życie przychodzisz Ty i nikt więcej. Teraz jesteś na etapie spieprzania sobie zycia. Napisałaś na forum, licz się z różnymi opiniami.

Skoro wiesz, że robisz źle to po prostu przestań to robić! Nie potrafisz? Złóż pozew o rozwód i spotykaj się z tabunami facetów poznanych w necie. Wtedy będziesz mogła to robić i nikogo przez to nie skrzydzisz.

Chcesz ratować małżeństwo? Postaw mężowi ultimatum, że albo zmieni swoje zachowanie, albo z Wami koniec i bądź konsekwentna. I nie zdradza męża emocjonalnie, bo to nie umacnia malzenstwa...

Masz rację..
Nigdy nie byłam tak rozchwiana emocjonalnie jak teraz...
Nie chcę się spotykać z tabunami facetów..potrzebuje zrozumienia..
Potrzebuje poczuć się kobietą a nie tylko matką...
Potrzebuje żeby słuchał jak do niego mówię..nie zasypiał,żeby interesowal się co się u mnie dzieje-ja codziennie pytam jak mu minął dzień
Żeby był ze mną a nie tylko z dziećmi
Mówię otwarcie o swoich potrzebach...
Mąż nie reaguje..

Nie wyobrażam sobie rozstania.
A czy taka luźna..internetowa znajomość_jak to mowi moja tesciowa-bardzo postepowa kobieta-takie sloneczko,z którym mozna pogadać,wyzalic się..ktory jest zabawny,z którym nie łączy Cię zwykłe życie,problemy,kłótnie o dzieci..o pieniądze..to naprawdę coś złego?
Z drugiej strony wiem że taka znajomość...tylko pogłębi ktyzys w moim małżeństwie..

Nie ma za co dziękować. Piszesz tak jak właśnie mówił mój mąż, kiedyś dzieci odejdą i co ze mną (czyli z moim jm)??? A ja się pytam gdzie w tym wszystkim jestem ja??? Wiesz u mnie też się wszystko pochrzaniło. Może nie zareagowałam w czas, a jak chciałam wyjaśnić cała sytuację to mój jm właśnie mówił odczep się, masz swoje życie itp. Z tym, że przez 12 lat małżeństwa zawsze on był na pierwszym miejscu. I podejmując decyzję o odejściu tez podjął ją egoistycznie nie patrząc na dzieci. Też sobie znalazł koleżankę od serca, z która pisał po 200 smsów na dobę i godzinami rozmawiał. Jak się czułam/czuję??? Jak śmieć. Zarzucił mi, że to ja nie potrafiłam kochać, a czy on potrafił??? Widzisz Twój mąż chociaż się dziećmi zajmuje, może faktycznie coś go trapi skoro tak bardzo się angażuje. Dla mnie też dzieci są najważniejsze, też wszędzie z nimi jeździliśmy, choć mój jm twierdził, że będziemy jeździć jak dzieci będą duże. A teraz się wymiksował, traktuje mnie jak wroga i ma nas centralnie w dup.....
Przemyśl zanim zrobisz głupotę. Masz dzieci. Wiem, że to Twoje życie i od Ciebie zależy jak się to wszystko potoczy, ale może mąż potrzebuje jakiegoś wstrząsu.

Nie wiem czy takiej rady potrzebowałam
Kurcze....nigdy nie podejrzewałam się o takie zachowanie.
Kobiety takie jak ja mieszałam z błotem.
Dopóki sama nie stanęłam z problemami małżeństwa oko w oko.
Nie wiem tego powinni gdzieś uczyć...
Jak się zachować w momencie kryzysu, gdy druga strona nie reaguje - gdy myśli, że wszystko jest ok a Ciebie wiecznie podejrzewa o czepianie się.
Czy zostać człowiekiem nieszczęśliwym - tkwić w tym co masz...bo to w końcu małżeństow, rodzina, dzieci...
Czy szukać własnego szczęścia...tylko tak by możliwie jak najmniej krzywdy zrobić innym.

[post poniżej poziomu forum - usunięte przez moderację]

[post poniżej poziomu forum - usunięte przez moderację]

Hmmm, jednym słowem szukasz zrozumienia dla swojego postępowania....A powiedz mi szczerze , jakie masz oczekiwania wobec wirtualnego?Chodzi Ci tylko o sex?

Ja nie chciałam spotkania na początku...szukałam internetowej znajomości.
Nie wysylam mu zdjęć..nie oczekuje tego od niego..
W trakcie rozmowy jakoś tak wyszlo to spotkanie...pomyślałam czemu nie..
Wstępnie jest plan...ale chyba się wymiksuje

Chcę zrozumieć..tak.
Chcę żeby mnie z jednej strony ktoś postawił do pionu..z drugiej-potrafię to zrobić sama-tylko za chwilę wraca refleksja...i co całe życie bedzie już takie??bedzieciemy obok siebie..czy może mąż się w koncu obudzi?
Czekać i się frustrowac..gadać w nieskończoność-ale już widzę nerwy przy samej probie rozpoczęcia rozmowy.
Oczekiwania...seks nie...raczej odskocznia taka emocjonalna.
Nie chcę zdrady fizycznej..mimo że napięcie jest a z mężem w łóżku się nie układa ostatnio.
Seks 2-4 razy w miesiącu.

Nie umiem rozpoznać, może zwracasz za bardzo uwagę na szczegóły, których Mąż po prostu nie zauważa ?
Ale jeśli wyraźnie mówiłaś co Ci nie odpowiada a On nie reaguje - no to problem jest.
Hm..., może na razie trzymaj sie tego, że o rodzinę walczysz bo o Niego - no akurat rozumiem dobrze, też by mi nie po drodze było tak nieustająco wychodzić z inicjatywą.

Rodziny nie dam sobie odebrać.
Pytanie co zrobić ze sobą???
Żyć jak żyję...wyć w poduszkę ale na Zewnątrz udawać że jest idealnie?
Mieć trochę internetowej uciechy?
Zakonczyć to i może zacząć mniej oczekiwać od życia.
Tylko czy na starość nie wyrzygam wszystkiego mężowi!!!

Malwina, ja rozumiem, jak się czujesz i nawet powiem Ci, że to dobrze, że chcesz to zmienić, nie chcesz, by było byle jak.
Tylko że widzę że możesz pokierować się fałszywymi przesłankami i [wulgaryzm] sobie i rodzinie życie.
Zakładam, że nie wyszłaś za mąż z rozsądku tylko z miłości i mąż fascynował Cię jako mężczyzna? Urodziłaś mu dzieci z miłości i planowałaś związek, w którym będziecie oboje szczęśliwie się wspierać i rozwijać?
Teraz wiele rzeczy Ci nie odpowiada. OK. Nie siedzimy w głowie Twojego męża, więc nie mamy wszystkich danych o Waszym związku. ale załóżmy że mąż Cię kocha jak twierdzi, jesteś jedyną kobietą w jego zyciu i zależy mu na Was.
Ale jakoś nie słyszy tego co do niego mówisz i twierdzi, że nie ma problemu. Dlaczego?
1. Możesz przyjąć że jesteście niedobrani, on nigdy Cię nie zrozumie jak internetowy kolega, że nie ma szans na zmianę i marnujesz z nim czas.- ale licz się z tym, że to zauroczenie, któremu ulegasz to porozumienie dusz to fatamorgana i po bliższym poznaniu gościa okaże się, że na co dzień nie dorasta Twojemu mężowi do pięt.. ale w międzyczsie wejdziesz w to tak głęboko, że zmieni to nawet Twoja pamięć o dobrych chwilach Twoich i męża- dosłownie... A nawet jak sprawa się nie wyda, mąż wyczuje to, i zmienią się Wasze relacje- nieodwracalnie i niezależnie od jego woli.

Druga sprawa to Coś jednak blokuje Twoje porozumienie z mężem. Napisałaś przeprowadziłam 3 rozmowy a do jednej z forumowiczek: trzeba było POSŁUCHAĆ męża. Jest w tym pewne usztywnienie- nie branie pod uwagę, że druga strona może mieć swoje zdanie i potrzeby.

Chcesz rady. Porozmawiaj z męzem spokojnie- powiedz jak się czujesz nie w formie wyliczanki pretensji, ale tak od serca.. Daj czas na spokojną odpowiedź. Boisz się że nie dasz rady- napisz list- bez pretensji, o uczuciach i odczuciach, przywołaj dobre chwile.

A znajomemu napisz, że musisz parę spraw przemyśleć.. i nie pisz przynajmniej przez jakiś czas. Widzisz mój mąż miał taką znajomą. Nie znała mnie co nie przeszkadzało jej pisać do niego okropne oceniające rzeczy na mój temat. Stwierdziła że małżeństwo szanuje tylko pod warunkiem, ze jest w nim szacunek i wzajemne zrozumienie, a w Naszym nie ma.. - 50 letnia kobieta z bagażem życiowym Po takiej wymianie setek czy tysięcy SMS też inaczej spojrzysz na swojego męża, a po otrzeźwieniu moze być za późno.. nawet gdy oboje będziecie chcieli by było jak dawniej, nie będzie .

Pozdrawiam Cię i jeszcze raz podkreślam- to dobrze, że chcesz coś zmienić w swoim małżeństwie- zrób to mądrze !

ciężko jest wyjść z takiej sytuacji

twój mąż stracił motywację, i należy przede wszystkim szukać przyczyny

może przeżywać fascynacje inną kobietą albo po prostu chce czegoś innego od życia..

daje ci zapewne coś do zrozumienia - że nie jesteś dla niego najważniejsza, ważne są dzieci ale nie ogólnie rodzina

nie wiem jak ja bym reagowała na takie zachowanie, to zapewne bardzo cię rani, ale okaż mu swoją miłość, przeczekaj, może jakoś wróci do ciebie

smutne to bo sama coś podobnego przezywam - mój luby musi zdecydować czy my tworzymy rodzinę czy jego rodzina to jego "dom rodzinny" oczywiście ja nie zakazuje mu spotkań ale widzę pewien brak lojalności wobec mnie i martwi mnie to cholernie, od kilku miesięcy milczę i zostawiłam to losowi (nie będę się przecież szarpac i mu ględzić) daje mu do zrozumienia, że nie podoba mi się to, ale też nie będę się gnębić czymś na co nie mam wpływu

iii

i tobie radzę to samo, zostaw to, poklikaj sobie w internecie (byle się nie spotykaj) jeśli co to daje ulgę (mi daje ogromną) i tyle więcej nic się nie da zrobić bo można tylko pogorszyć sytuację

Ania, to co piszesz może być prawdą, ale przyczyna może być inna. To tylko mąż Malwiny może odpowiedzieć mna to pytanie. Rzecz w tym, by stworzyć atmosferę do takiej rozmowy- dialogu, a nie monologu.
Genialna- z perspektywy czasu i doswiadczenia powiem Ci- w małżeństwie nie warto NICZEGO zamiatać pod dywan. Lepiej poklikać planując wspólną podróż czy inne wspólne przedsięwzięcia- bo nie każdy potrafi trzymać się ram niewinnego towarzyskiego flirtu, jeśli czegoś brakuje mu w związku.
Bo parę godzin z jedną osobą to nie nie jest niewinny flirt.

voxpopuli i tak przez 3 kolejne próby rozmowy?  Ciągłe czepiasz się? Taka odpowiedź na pytanie Malwiny może świadczyć o tym, że ma gdzieś jej odczucia, jej problemy i jej ochotę.  Mówienie "czepiasz się" to ignorowanie problemu, spychanie go, udawanie, że nie istnieje. Próba doprowadzenia skarżącego się do tego, że jego problemy przez chwilę będą się Malwinie może wydawać błahe, może poszuka winy w sobie.
Ale za jakiś czas wybuchnie kolejny raz, albo zrobi jeszcze coś gorszego: zamilknie.
Bo czy ktoś z nas chciałby rozmawiać z kimś kto nas ma totalnie gdzieś? Czy zwierzacie się osobie ze swoich problemów, która uważa je za nieistotne?

Rozumiem Malwina, że znalazłaś pocieszyciela w tej wirtualnej rzeczywistości. Tylko, że to złudna pomoc. Może warto by porozmawiać z psychologiem. Z doświadczenia wiem, że takie wygadanie się przed obca osobą pomogą spojrzeć na problem w innym świetle. Jak się powie  głośno o tym co na sercu leży.

voxpopuli rada z odejściem jak najbardziej rozsądna. Tylko jedyne kto odetchnie z ulgą, to mąż Malwiny. Pozbędzie się jęczącej o seks żony by w końcu móc bez przeszkód turlać się po dywanie z dziećmi. Tylko jak zauważyła Malwina: dzieci kiedyś odejdą do swojego życia.
Dla mnie nie ma małżeństwa bez intymności. No nie ma i już.

Myślę,że mamy trochę inną kolejność priorytetów.
Dla mnie mąż..później dzieci.
Nie jestem zazdrosna o ich relacje..chcę być ich częścią...
Mam być dumna że facet kocha swoje dzieci??????
Mam się cieszyć że dorosły mężczyzna,który świadomie pragnął rodziny ją kocha???
To chyba normalne i nie jest dla mnie żadnym zaskoczeniem..inne zachowanie mężczyzn idbieram jako brak dojrzałości emocjonalnej.
Ja mam walczyć o niego???
Walczę od co najmniej 3 miesiecy...bez rezultatu..bo brak współpracy męża.
Udany związek..to nie kwintesencja radości dzieci..
To bliskość partnerów,wzajemny szacunek,zrozumienie,chęć sprawiania drugiej osobie radości..to przytulanie..dotyk..
A to o czym piszesz...to ewentualnie kwintesencja rodziny-moim zdaniem.
I tak...ostatnio zamiadt o sobie-myślę dużo o nas...o mnie i mężu-dlaczego doprowadziliśmy nas do takiego stanu,gdzie był początek tego wszystkiego...w ktorym momencie nie zauważyliśmy że coś się [wulgaryzm].

Nie wiem czy to do końca tak..bo podczas tych nielicznych zblizen jest cudnie..czuć chemię..namiętność..drapieżnosc..
Tylko to zauroczenie z jego strony trwa dokładnie tyle co seks..
Po wszystkim znowu jestem mama
Co odpowiadał...«no wiesz?:)»
Myślę że jemu w głowie się nie miesci że kobieta może mieć wieksze potrzeby niż mężczyzna...
Może to takie nieprzyzwoite??
Chyba tak..bo ostatnio gdy pomalowałam usta na czserowny kolor..powiedział że to wulgarne...że jestem matka

Nie odejdę od męża...
Ja go kocham...
Jedna część mnie mowi-żeby dac sobie spokój-jak to mówi mama-nie bije,nie pije przecież to dobry mąż...żeby odpuścić i żyć dalej..jak zyjemy..zerwać internetową znajomość..i po prostu egzystowac..zająć się soba i dziećmi..
Relacje odpuścić..
A druga część chce być szczęśliwa..skoro mąż nie docenia...
Ja wiem że ta internetowa znajomość to ułuda..że chemia się kiedyś skonczy,że facet mowi to co chcę usłyszeć..powie Slonko a nie bezoosobowo..«trzeba by zrobić kolacje dzieciom»
Ale daje mi po prostu radość,której mi brakuje..
I wiem doskonale że to nie jest dobre rozwiązanie..
Dodatkowo mam wyrzuty wobec jego żony..bo może ona ma z nim tak samo jak ja ze swoim...
Spotkania na pewno nie będzie...resztę muszę przemyśleć...