czy facetom przeszkadza jesli dziewczyna jest otyla? - Netkobiety.pl

obejrzyjcie sobie tego demotywatora

http://demotywatory.pl/2104030/Slub

ja uwazam ze laska jest urocza i na pierwszej i na drugiej fotce.
bez sciemy- mam figure jak ona na fotce u dolu. i w sumie jestem porownywalnie ladna z urody

co sadzicie? czy taka kobieta powinna miec kompleksy?
dla mnie jest przepiekna

mnie kurcze strasznie odpycha od takich mezczyzn. nie chodzi o to, ze ja jestem gruba i zal mi ze taki by mnie nie chcial... tylko przeraza mnie plytkosc i malostkowosc takich ludzi.
bo np mialabym wypadek, skonczylabym na wozku inwalidzkim, to partner by mnie zostawil bo by patrzec na kaleke nie mogl? ja sobie tego nie wyobrazam... milosc tak nie wyglada.

karlayn to nie regula
matka mojego narzeczonego to cale zycie na diecie, ma 50 lat, a chodzi na fitness 4 razy w tygodniu, nie je chleba w zadnej postaci, tylko robi sobie do jedzenia wiecznie jakies gów*a...
a moj narzeczony co? mial w zyciu trzy partnerki, kazda byla puszysta. i to serio puszysta- ponizej 100 kg to zadna nie miala.
i naprawde go takie kreca.

a z kolei- moja mama jest puszysta, zawsze byla. a moj brat wzial sobie za zone mega koscista laske, ktora na drugie imie moglaby miec z powodzeniem Anoreksja...

Scarlet, nie zauwazylam twojego postu Chyba napisalysmy w tym samym czasie.

No to ja teraz mam 38/40 bluzek i 40/42 spodni (wlasnie jeansy 31 sa dobre, ponizej nie bardzo,z kolei 32 troche za luzne). Ciasny 44/46 to byl moj max   I wtedy sadzilam, ze dla chlopakow powinnam byc niewidzialna. Jak teraz sobie przypomne to gdy zdarzylo mi sie zrobic lekki makijaz to jeden mnie jakby podrywal,ale to tam...
Serio nie wiem, jak ty to robisz z tym powodzeniem, bo ja z twarzy tez brzydka nie jestem Chociaz wyjatkowo ladna tez nie. Moze szkopul w tym, ze nie umiem o siebie zadbac (ani makijaz,ani ciuchy) no i trudno mi uwierzyc w atrakcyjnosc. Ech. Zazdroszcze ci pewnosci siebie

paulina, to nie jest takie wiesz- fajne zycie rozami uslane. bo nieraz ide ulica to slysze jak jakies gowniarze sie smieja, odchodza ironiczne hasla typu "ale bym ja ruchal" albo "kochanie jaka ty piekna jestes", tudziez bardziej wymowne "ale spasiona", "ale gruba berta"

mialam taka sytuacje nie tak dawno, ze stalam w krakowie na przystanku mpk i jadlam obwarzanka, bylam padnieta po calym dniu bieganiny i zalatwiania spraw. a tu do mnie podchodzi jakas babka i mi mowi "no taka gruba i jeszcze je..." z taka nagana w glosie.

byla tez sytuacja, ze stoje w c&a w galerii krakowskiej w kasie, a za mna jakies dwie dziewczyny sie ze mnie nasmiewaja, ze o boze jaka gruba etc...

inna sytuacja- weszlam sobie do sklepu pimkie, bo szukalam jakiejs fajnej bluzeczki siostrze na urodziny. podeszla do mnie ekspedientka z haslem- przepraszam bardzo ale nic tu na pania nie mamy.

no i w sumie nie ma tak, ze czasem nie lapie doła. ale to dlatego, ze ludzie sa tacy a nie inni.
ja znam swoja wartosc i staram sie to sobie obijac o obydwa posladki, co o mnie mysla inni, liczy sie dla mnie narzeczony i syn.
no i ogolnie to czesto tez bywa tak, ze mezczyzni sie na ulicy za mna ogladaja.
kiedys mialam sytuacje, ze czekajac na tramwaj podszedl do mnie facet- calkiem przystojny  i powiedzial, ze jestem taka piekna ze on by chcial ze mna wypic kawe zeby choc sie na mnie napatrzec... jak sie pozniej okazalo, to nie byl zaden zboczeniec ani psychol, tylko szanowany krakowski prawnik. kilka razy sie spotkalismy ale to bylo niedlugo przed spotkaniem narzeczonego oczywiscie

tak wiec blaski i cienie.
ale ludzie sa tacy, ze ze wszystkiego beda sie smiac, u siebie nie popatrza a szydza z drugiego. na kazdego cos sie znajdzie- brzydka twarz, tradzik, duzy nos, waskie usta, male piersi, krzywe nogi... nie trzeba daleko szukac. ale najwazniejsze to miec poczucie wlasnej wartosci i sie nie dac takim pastuchom. inteligentny czlowiek- nawet jak cos mu sie nie podoba w drugiej osobie- to tego nie wysmieje

Nie no, nie sadzilam, ze jednak tez masz ciezko. Kurcze, to tym bardziej - skad ty masz ta sile?
Ja to chyba rzeczywiscie niezauwazalna na ulicy jestem, bo ani sie nie spotkalam z jakimis docinkami, ani z podrywaniem. Ewentualnie jacys chlopcy mi powiedzieli,ze mi zycza milego dnia ;P

A czy zawsze bylas pewna siebie? No, Scarlet, naprawde rowna z ciebie babka, ze tak nie dajesz sobie wejsc na glowe i doceniasz to co masz. Tak trzymaj Ja tez daze do takiej postawy,ale jeszcze wiele wody w Wisle uplynie, nim mi sie to w pelni uda. Moze masz jakies rady, ktore w tym pomoga

ważyłam kiedyś hm... 120 kg. Pfff... okropieństwo!!! Ile dni i nocy przepłakanych to nikt nie jest w stanie powiedzieć. Ile sytuacji nieprzyjemnych spotkało mnie na ulicy/ w szkole to już nawet wszystkich nie zapamietalam. Mam paniczny lęk przed jedzeniem przy ludziach ( na ulicy bym nic nie mogła zjeść) mimo ze schudłam 40kg i utrzymuje swoją wagę.
Pewnego pięknego dnia wyszłam na spacer, jak tu mały chłopczyk z tatą na spacerze dosyć głośno powiedział do tatusia: Zobaaacz jaka gruba!
No tak, robi wrażenie. Na mnie też zrobiło i zmotywowało mnie do pójścia do dietetyczki. Oczywiscie byłam taaaaak bardzo sceptycznie nastawiona, że byłam przekonana, ze na jednej wizycie się zakonczy i będą takie same wnioski: nie jedz i cały czas ćwicz. A tu bah. Okazało się, że jeść można i to nawet bardzo smacznie i ruszać też nie trzeba się tak dużo
Baaardzo przyjemny okres, kiedy byłam na diecie.
No i co, schudłam, więc i nareszcie mogłam znaleźć ubrania w sklepie
Zaczęłam się ubierać już nie jak stara babcia/na sportowo, ale w bardziej kobiece ubrania. Oczywiście moje ciało pokryte jest bliznami, zwanymi również rozstępami. Niby jest okej, ale jest to dla mnie wieeelki kompleks. Ubrania kupuję w jasnych kolorach. Pokazuję co mogę, co mam całkiem ładne. I tak ta transformacja trwała ze 2 lata. Teraz jestem osobą pewną siebie, maluję się, mam swój styl, jestem miła i energiczna!
Kiedyś też tak marudziłam, płakałam w poduszkę i chyba każdy z poważnymi kompleksami musi to przeżyć, przepłakać, aż w końcu znajdzie się ta energia, motywacja, żeby to przezwyciężyc. I KAŻDY FACET to zauważy
Jak najbardziej służę pomocą i TRZYMAM KCIUKI!!!

Nie wiem czemu kobiety mają taką naturę, że zawsze muszą szukać dziury w całym jeśli chodzi o wygląd. Ja też kiedyś uważałam się za nieatrakcyjną. Też wydawało mi się, że każda dziewczyna lepiej wygląda niż ja. Mogę powiedzieć, że przeszło mi z wiekiem. Wiem, że to głupio brzmi w ustach 22 latki, ale naprawdę dopiero niedawno zaczęłam siebie akceptować.

Nie wiem jaką dać Ci radę, Stella. To chyba samo musi przyjść. Nie możemy doszukiwać się w sobie samych wad. Nikt nie jest idealny i na pewno inne kobiety, które my uważamy za atrakcyjne, same mają do siebie jakieś "ale". Szkoda życia na zamartwianie się i unikanie ludzi. Każda kobieta może wyglądać dobrze, nieważne czy waży 50kg czy 100kg. Tak mi się wydaje.

Jasne, że duża nadwaga jest niefajna. Nie ukrywajmy, nie zawsze wygląda to estetycznie, ale przede wszystkim nadwaga szkodzi naszemu zdrowiu. Nie mam jednak nic do ludzi grubszych. Nie traktuję ich gorzej, bo to nie moja sprawa. Znam dziewczyny, które są pulchne, ale uwielbiają swoje ciało i nie chcą się odchudzać. Mają powodzenie u facetów i są pełne życia. Także wszystko jest w naszych głowach i od nas zależy jak ludzie będą nas postrzegać.

Zawsze znajdą się tacy, którzy ocenią nas negatywnie, będą niemili, czy wręcz chamscy, ale ich trzeba olewać. Ich zachowanie świadczy o nich a nie o nas. To oni powinni się czuć źle z tym co robią i mówią a nie my. Ludzie, którzy wyśmiewają się z innych sami mają mega kompleksy i w ten sposób chcą się dowartościować.

Przez mój wygląd wpadam chyba w jakąś depresje. Nie chodzi co inni powiedzą bo nimi się nie przejmuję ale chce się choć trochę czuć się dobrze sama ze sobą. Zdaje sobie sprawę że większość zdjęć w dzisiejszym świecie jest poprawianych i nie każda kobieta musi być super piękna. Kiedy idę ulicą myślę sobie dlaczego nie mogę wyglądać jak ta czy tamta dziewczyna. Nie chodzi mi o to żeby zwracać uwagę facetów po prostu chcę rano wstać, popatrzeć w lustro i poczuć się dobrze. To już trwa od jakiś 2 lat, nic nie pomaga, nie przechodzi. Wiem że moje nastawienie wpływa na moje relacje z bliskimi i z chłopakiem. On mnie pociesza prawi mi komplementy ale ja nie mogę tego w sobie przezwyciężyć. Myślałam żeby pójść do specjalisty jakiegoś psychologa ale niektórzy mi odradzają, mówią ze ja sama muszę być dla siebie psychologiem i zrozumieć pewne sprawy. Bardzo chciałabym się zmienić, ciągle z tym walczę. Najbardziej nie podoba mi się moja twarz. Od czasu gdy to się zaczęło prawie się nie uśmiecham stałam się cicha nieśmiała przygnębiona. Kiedyś byłam bardzo wesołą optymistycznie nastawioną osobą, chciałabym znów taka być. Co mam zrobić po prostu??Bardzo proszę o pomoc

karlayn3
Stella, a co się takiego wydarzyło, że przestałaś się akceptować??

Wiesz dokładnie nie było chyba takiego momentu przełomowego, to sie powoli rozwijało.
W sumie zaczęłam się gorzej czuć od momentu kiedy wróciliśmy z wakacji i zobaczyłam siebie na filmie. Podziwiam dziewczyny które np mają nadwagę albo są otyłe jednak potrafią siebie zaakceptować, fajnie ubrać. Ja figury nie mam najgorszej jestem raczej szczupła więc pewnie gdybym sporo przytyła to już kompletnie bym się załamała. Zauważyłam że bycie atrakcyjnym to też pewność siebie i zadowolenie ze swojego wyglądu. Ja staram się nie oceniać ludzi po wyglądzie. Zawsze najważniejsze jest dla mnie wnętrze człowieka.

Moje zdanie na ten temat brzmi tak: kwestia gustu.
Jednym się podoba, albo tolerują, a niektórym się nie podoba i tyle.
Ale to nie znaczy, że mamy popadać w kompleksy, bo ktoś nas skrytykuje, komuś się nie podoba, ktoś uważa, ze moglibyśmy coś z sobą zrobić. Znam tyle osób, które starają się schudnąć i bez efektu. I co? Mają się powiesić przez to? Nie! Starać się schudnąć nadal, zacząć się uśmiechać, nabrać wiary w siebie i pewności i nie poddawać się. Najważniejsze jest to, aby się nie poddawać. I zaakceptować siebie, swoje ciało.

Dlatego jeśli coś wam nie pasuje, to starajcie się to zmienić w miarę możliwości ale dla siebie w szczególności.

Dziewczyny z okładek (nie wszystkie ale większość) są ładne i wspaniałe z makijażem, czasem dość mocnym, seksownymi ciuchami i odpowiednim światłem podczas zdjęć. Ale jak wstają rano, to są nie do poznania.
Niektóre są wręcz straszne naturalnie, bo mają zniszczoną cerę, włosy. Ale dobry kamuflaż i znów wygląda ślicznie.
Facet jest krótkowzroczny i nie sięga wzrokiem dalej niż poza okładki, reklamy itp. Nie zdaje sobie sprawy z tego, jak taka dziewczyna po paru ładnych latach intensywnego malowania wygląda na prawdę bez makijażu. Całe szczęście mój M. zdaje sobie z tego sprawę. Naturalność i naturalne piękno jest najważniejsze. A kilogramy zawsze możesz zrzucić.

A nowy makijaż? Jak się malujesz? Czego używasz?

Jeśli sama to czujesz, to zgłoś się do psychologa. Jeśli poprawa wyglądu poprze fryzurę czy makijaż, to nie widzę innej rady.

Dziękuje Ci karalyn3 za Twoją odpowiedz (innym również), po przeczytaniu Twojej wiadomości jakoś trochę mi lżej na sercu. Chyba masz rację na niektóre rzeczy mamy wpływ na inne nie, nikt nie jest doskonały. Każdy ma swoje wady i zalety. Jedna dziewczyna ma kompleksy na punkcie włosów inna na punkcie wagi ale nie ma ludzi doskonałych. Twoje słowa podtrzymały mnie na duchu. Chyba spróbuje zrobić coś większego typu wizyta u fryzjera kosmetyczki może jakieś nowe ciuchy. A z tymi dziewczynami to masz rację w tym roku byłam akurat w Hiszpanii a tam jest masa pięknych dziewczyn. Na ulicach jest sporo dziewczyn naprawdę naturalnie pięknych bez tony makijażu czy jakiś super fryzur. Poprostu naturalna uroda. Jak się tak poprzyglądałam to trochę samoocena spadła. Muszę jakoś spróbować przezwyciężyć w sobie te smutne myśli. Nie wiem czy się uda ale przynajmniej podejmę walkę bo co mi szkodzi spróbować. Będę próbowała zmienić to co się da a to czego nie poprostu zaakceptować. Ważne żeby czuć się dobrze z samym sobą i zaakceptować się. Jeszcze raz dziękuje bardzo za Twoją radę

To, że dziewczyny z okładek są odpowiednio zrobione i nie mają wiele wspólnego z "normalnymi" dziewczynami przekonałam się na własnej skórze. Zawsze wydawało mi się, że jestem przeciętna, że moja twarz jest bez wyrazu, taka zwykła. Nic nadzwyczajnego. Poza tym mam cienie pod oczami, jestem raczej blada, nie mam takiej świetlistej cery... Pewnego dnia, na ulicy, zaczepiła mnie kobieta. Zaczęła się wypytywać gdzie pracuję, czy jestem zadowolona z pracy itd. Na początku nie wiedziałam o co chodzi. Później okazało się, że ta kobieta ma agencję fotomodelek. Chciała żebym przyszła na zdjęcia próbne. Ja nie chciałam, jestem zbyt nieśmiała żeby pozować, poza tym nie lubię oglądać siebie na zdjęciach. Kobieta bardzo nalegała, dała mi wizytówkę i powiedziała żebym się zastanowiła, bo takich twarzy szuka się przez całe życie... Zastanawiałam się czy nie spróbować, bo to nie pierwsza tego typu przygoda w moim życiu, ale w końcu się nie zdecydowałam. Trochę teraz żałuję, ale i tak nie chce mi się wierzyć, że mogłabym być fotomodelką.

Przepraszam za offtopic, ale chciałam tylko powiedzieć, że te dziewczyny ze zdjęć nie koniecznie są tak piękne w rzeczywistości.

A to, czy faceci lubią pulchne, to kwestia gustu. Wydaje mi się, że każda kobieta, która ma w sobie to "coś" i akceptuje swoje ciało na pewno znajdzie partnera, któremu nie będą przeszkadzać jej dodatkowe kilogramy. To nasze zachowanie i okazywanie niezadowolenia zniechęca bardziej niż sama waga.

Najważniejsze by była zadbana:) co z tego jak będzie miec piękna twarz, ale czarno za paznokciami i bedzie miec nieuczesane włosy, śmierdziec potem itd itd

Tak wię musi byc zadbana, i podkreslac swoje atuty. Wydaje mi sie tez że nie powinna sie garbic, chodzic ponuro, tylko iść pewna siebie, byc pogodna i usmiechnietą. To chyba to mi przychodzi do głowy:P ale nie wiem nie jestem facetem

A co do pierwszego pytania, myslę że tak, jesli... patrz punkt 1:)

aha,przepraszam.Już masz faceta,nie doczytałam to super,więc nie jest Toba tak zle skoro akceptuje Cię taka jaka jesteś.A jakie masz włosy?(przepraszam jeśli już o tym pisałaś).

Tak,musisz podciąć tak czy siak.Ja też podcinam co jakiś czas bo mi się końcówki rozdwajają.Ale do rzeczy.Moim zdaniem pasują Ci włosy półdługie,czyli takie troszkę za ramiona i wycieniowane.Jeśli wycieniujesz je na całości,dodasz im lekkości i łatwiej je ułożysz.Polecam też "pazurki" z przodu (koniecznie),czyli włosy "otulające" twarz.Powiedz fryzjerce mniej więcej o co Ci chodzi a oczy.Hm...zielone?super!pasuje wiele kolorów (oprócz zielonego),a najlepiej kontrasty.Może pomyśl nad wyrazniejszym podkreślaniem oczu pozdrawiam

Tak, mam z tym czasem wiele kłopotu. Jestem naturalną blondynką, kolor włosów taki ciemny blond. Kiedyś je rozjaśniałam ale od roku farbuje na jasny brąz. Dobrze się czuje w tym kolorze nawet lepiej niż w jasnych. Tylko czasem jest problem z farbowaniem (chodzę do fryzjera) bo nieraz po nałożeniu farby wychodzą za ciemne (ciemny brąz) i są fajne dopiero po czasie kiedy farba się zmyje. Od jakiegoś czasu postanowiłam zapuścić naturalne, trzeba będzie się przemęczyć z odrostami ale później już za to będzie spokój. Ostatnio pojawił mi się następny problem bo włosy się nierównomiernie zafarbowały po nałożeniu farby grzywka i boki są ciemniejsze od reszty włosów, trochę to głupio wygląda dlatego je upinam. Boję się że nawet gdy farba się zmyję i tak będzie ta różnica widoczna. Nie wiem co zrobić. Ciężko mi trafić na dobrego fryzjera bo już wiele razy się sparzyłam.

Całkiem niedawno, bo 10 dni temu odeszłam od mojego faceta.
Myślałam, że to będzie "to" i to będzie wszystko już "tak" pomimo wielu wielu czynników. Byłam zakochana. Początkowo bardzo nawet szczęśliwa.
Nie jestem szczupła, mam 168cm wzrostu i oscyluję w okolicach 80kg. Albo więcej? Sama nie wiem, bo nie wchodzę na wagę. Kiedyś chorowałam na zaburzenia ED i ciężko było mi się z tego podnieść. Ale się podniosłam. Potem długo czekałam na to, aż ktoś zainteresuje się mną na poważnie.
W końcu trafił się ON. Wychwalał, że jest talia, jest proporcja.
Heh... ciężko się o tym pisze. Zaczęłam brać tabletki antykoncepcyjne, czuję że przytyłam jakieś 4kg, może mniej.
Wiedziałam od samego początku, że utyję, bo ja mam tendencje do tycia. Cholernie muszę uważać.
Żeby schudnąć, muszę się nieźle nagimnastykować.
Zaczęło się: jesteś obleśna. Jesteś obrzydliwa. Jesteś okropna. Jesteś taka, siaka, jesteś mutantem, wyglądasz jak clown.
To w zasadzie mi wystarczyło. Odeszłam.
Ciężko mi.
Czuję się strasznie.
Czuję się tak jakbym naprawdę była mutantem. Jakbym rzeczywiście... Boże.
Może ja taka jestem? Wstrętna. Obleśna.
...

Włożyłam tyle pracy i łez w to, żeby wyzdrowieć. Włożyłam cholernie dużo serca, w relację o której opowiadam.
Starałam się zawsze być fair wobec niego, tym bardziej że był to mój pierwszy związek na "poważnie".
Mało był poważny...
Czuję się niepotrzebna i kompletnie do niczego. Patrzę w lustro i widzę nie siebie... widzę mutanta.
Widzę siebie jego oczyma i to mnie dobija.
Nie wierzę w nic.

Myślę, że powinnaś zapytać o to swojego męża, a nie nas, bo my możemy tylko przypuszczać. Powinnaś udać się z Twoją nadwagą do lekarza, porozmawiaj z mężem może on Cię wspomoże

Przeczytalam wszystkie posty i postanowilam dodac swoje 5 groszy. Mieszkam w Irlandii Pln. od 5 lat ,nie wiem dlaczego ale tak od razu po przyjezdzie przybylo mi z 15 kg. Dodatkowe 10 jak rzucilam palenie 2 lata temu. Razem z 65 na 90kg. Z czego chyba polowa w biust.  Musze powiedziec,ze nie wyrozniam sie z tlumu bo tutejsze dziewczyny wyznaja chyba zasade im wieksza tym sexowniejsza. dziewczyny wazace 120kg nosza krotkie koszulki odslaniajace pempek i ich chlopcy nie moga oczu od nich oderwac. Nie zaprzecze staram sie zrzucic a przynajmniej nie tyc dalej ale moj narzeczony Irlandczyk ze 20 razy dziennie zachwyca sie moimi ksztaltami i nawet najwieksze jego wady bledna. Pozdrawiam wszystkie puszyste