czy może mi zabrać dziecko? - Netkobiety.pl

Masz bardzo ograniczone myślenie.

Nie może być tak że zdradza,  tak się nie godzi,  bla bla bla.

Autorka sama napisała że mąż ma klucze do mieszkania,  że przychodzi,  że bywa tam z córką. Czyli jest w miarę normalnie.
Ani jemu,  ani jej nie zależy na rozwodzie.
Jak myślisz, co będzie gdy ona pójdzie z nim na wojnę w sądzie?
Dalej będzie tak samo?

Otóż nie.
Na wojnie między rodzicami najbardziej ucierpi dziecko.
Dlatego kochający rodzic powinien
odłożyć na bok urażoną dumę,  a przynajmniej poczekać z wojowaniem aż dziecko dorośnie.
To nie jest pogrywanie dobrem dziecka.
To jest troska o dziecko.

Tyle że Ty najwyraźniej tego nie rozumiesz.

Poza tym na ewentualnej wojnie sądowej to ona ma więcej do stracenia.
Co jeśli sąd  orzeknie rozwód bez wskazania winnego i przyzna prawo opieki ojcu?
Na chwilę obecną to autorka ma mniejsze szanse na wygraną,  dlatego doradzanie jej wojny jest po prostu głupie.

I nie jest tak że bronię męża autorki.
Po prostu nie zgadzam się z robieniem z niego psychopaty.
Psychopatką prędzej nazwałbym Ciebie,  skoro tak gorliwie namawiasz autorkę do wojny z mężem i nie potrafisz pojąć czym to się skończy dla córki.

Czemu to Weronka ma odłożyć na bok prawdę i sprawiedliwość w obawie przed wojną z mężem. Weronka nie pretenduje do rangi "matki roku". Potrzebuje zadbać o swoje sprawy.
Zresztą nie namawiam Weronki na rozwód w tej chwili ale na zebranie dowodów długoletniego romansu i zdrady. To co będzie miała wykorzysta wtedy kiedy uzna za stosowne a takie zabezpieczenie w postaci dowodów da jej też pewien komfort psychiczny. Nie będzie się tak obawiać konfrontacji z mężem w sądzie i nie będzie aż tak przez niego zastraszona. On w każdej chwili może wystąpić o rozwód i to nawet z jej winy. Radzę jej aby się zabezpieczyła na taką ewentualność.

I nie uważam, aby klarowne normy moralne i społeczne były ograniczonym myśleniem i bla, bla bla. To, że komuś są one nie na rękę to jego sprawa.

Jak zawsze pseudo troska o dziecko ma leżeć po stronie kobiety. "Szczęśliwa matka to szczęśliwe dziecko". A nie jakieś poświęcanie swojego życia w "imię dobra dziecka". A tak faktycznie w imię wygody męża, przyzwolenia na romans i zdradę.

Teraz ma skończyć szkołę, zebrać dowody na zdradę. Wzmocnić się psychicznie i zadbać o zmianę nastawienia. Wyzbyć się lęku przed mężem.
Jak się z tym upora będzie wiedziała co zrobić dalej. To nie jest krótki proces. Takie jest moje zdanie, podparte własnymi doświadczeniami.
I nie chcę skupiać się wciąż na jej mężu. Dla ciebie on jest kluczową postacią mrd może dlatego, że się w jakimś stopniu z nim utożsamiasz.
Ja pewnie utożsamiam się z Weronką. Weronka nie krzywdzi dziecka i nie zamierza go skrzywdzić. Nie krzywdzi też męża i nie chce go skrzywdzić.
Jest rozsądną kobietą, matką.

Ja też mam pytanie czy twój mąż wybudował garaż podczas trwania formalnie waszego małżeństwa, czy macie rozdzielność majątkową i ów garaż on wybudował po jej ustaleniu?
Jeśli nie, to w świetle prawa nie ma żadnego znaczenia czy on się wyprowadził czy chadza z kochanką - są małżeństwem i to czego się dorabiają jest wspólne. Weronka ma prawo domagać się połowę kwoty ze sprzedaży garażu. Sądownie również. Chyba, że otrzymał ten garaż w spadku.

Bet - namawiasz ją do zbierania dowodów,  skończenia szkoły itd.
Jak sama zauważyłaś to raczej długotrwały proces.
A tymczasem jak ma rozwiązać sprawę garażu i mieszkania?
Powie mężowi - poczekaj z rok czy dwa?
A przez ten czas koszty utrzymania garażu kto poniesie?

Autorka nie napisała dlaczego mąż chce sprzedać garaż.
A to może mieć istotne znaczenie.

Sądząc po:

Garaż postawiono raczej  na wspólnej działce.
Gdyby działka była przedmałżeńskim majątkiem męża Weronki, to jej zgoda na akcie notarialnym nie byłaby mu do niczego potrzebna.

Wygląda na to, że facet wyprzedaje wspólny majątek JESZCZE w okresie małżeństwa żeby było mniej do dzielenia się. Jawne oszustwo z jego strony, które spotkawszy się że sprzeciwem Weronki, sprowokowało jej męża do szantażu i zastraszania.
Boże chroń od takich typów.

Odwracając sytuację, Weronka mogłaby znaleźć kupca na wspólne mieszkanie i poprosić męża, żeby się uprzejmie i łaskawie podpisał pod aktem notarialnym.

Po wyremontowaniu okien była jedna rozmowa o kosztach. Jm powiedział że rozliczymy sie po sprzedaży mieszkania. Do garażu ja nic nie mam - wybudował go dla zysku, juz po wyprowadzce /chociaż część kosztów ponieśliśmy jeszcze będąc razem/ na działce będącej w użytkowaniu wieczystym, wspólnie opłacanej.
Gdy się dowiedziałam o sprzedaży garażu pomyślałam - dlaczego nie rozliczymy sie teraz? będzie miał pieniądze, co za różnica dla niego teraz czy potem. A dla mnie istotna.
Rezultat mojego szantażu: powiedział że zwróci mi połowę kosztów remontu  okien /remont zasadny"żeby dziecku nie wiało"/ i połowę wspólnie poniesionych kosztów budowy garażu.  Malowanie i brodzik go nie obchodzą.
I zdaje się, że jest "w prawie". Jednak jestem tą naciągaczką.

Bet, piszesz o dowodach. Nie chcę się w to bawić. Nie zależy mi. Nie mam kasy na to. Jeżeli miałabym pójśc do sądu, chciałabym by sprawa trwała jak najkrócej.

Dobrze, że jednak dogadaliście się.
Weronka to jest twoje życie i twoje decyzje, jeśli czegoś nie chcesz robić to widocznie uważasz, że tak jest lepiej.
I tak ma być:)

I bardzo dobrze postąpiłaś. Doceń to, że mąż naprawdę się stara, robi co może, żeby naprawić to, że Was skrzywdził. Wielu na jego miejscu miałoby Was głęboko w dupie i nie zobaczyłabyś ani męża ani kasy Nie idź z nim na wojnę, bo to nic nie da - Ty masz więcej do stracenia.