Rola szkoły w kształtowaniu osobowości - Netkobiety.pl

Ja jak chodziłam do gimnazjum(niestety załapałam się na rok)malowałam włosy i robiłam makijaż..było to kupę lat  temu a już wtedy było to piętnowane...nauczyciele kazali mi makijaż zmywać..dawali nawet waciki i krem:)szłam, zmywałam, a na drugi dzień znów bylam w makijażu:)i tak dzień w dzień:)dostawałam uwagi w dzienniku...nauczyciele średnio za mną przepadali:)przecież nie malowałam się mocno...delikatnie, prawie nie widocznie...rzęsy i jakiś korektor...komu to wadzi?no ale dobra...nie ugięłam się...w końcu dali sobie spokój:)
o włosach to nie słyszałam...absurd...fakt , że nawet mi  łyse głowy się nie podobają, ani długie u mężczyzn...ale żeby dziewczyny miały wiązać??jakiś argument???
krótkie spódniczki to fakt...dziewczyny przesadzają bo tyłkami dosłownie teraz świecą aż razi..nie żebym zazdrościła bo też miałam fajny tyłek:)ale pomimo mojego buntu młodzieńczego nie ubierałam się zbyt wyzywająco...ale żeby chłopcy krótkich spodenek nie nosili??a w czym to przeszkadza??kolejny absurd

i że telefonu nie można nosić do szkoły??dobrze zrozumiałam??

Nie wiem czy akurat te zakazy to jest coś istotnego co wpływa na kształtowanie charakteru, dla mnie szkoła to była szkoła, były zakazy, nakazy, stres i mnóstwo obowiązków których nie miałam ochoty wykonywać..ale zakazów jako tako trzymałam się w szkole a poza nią byłam sobą, robiłam to na co miałam ochotę..dla mnie szkoła była tylko czymś co musze odbębnić...wiadomo nauką również itp...ale jakoś nie czułam się jak więzień i nie miałam mysli na zasadzie, że nie mogę okazać siebie, myślę, że to przesada

Przyznam się, że po założeniu tego wątku oczekiwałam odpowiedzi w stylu: "Bardzo dobrze, niech gówniarze znają swoje miejsce!", "Małolaty robią, co chcą!", "Rodzicom się nie chce wychowywać i zrzucają obowiązek na szkołę!", "Za moich czasów...".

No, za moich czasów pojawiło się kilka kilka możliwości, za które jestem wdzięczna pojedynczym pedagogom, bo naturę mam buntowniczą i o moich czasach raczej czytać nie chcecie;)

Beniabano, tak, w szkole, do której uczęszcza nasza córka niemile jest widziane posiadanie telefonu nawet wyłączonego.

Właśnie!
Zakazy i ograniczenia rodzą bunt, zwłaszcza w tak delikatnym wieku jakim jest dojrzewanie.

Kiedy osoby dorosłe (wychowawcy) i instytucje przeciągną w swoją stronę i stłamszą młodego człowieka obrazem prawidłowej jednostki, to siłą rzeczy teki osobnik się buntuje. Skupia swoją energię na buncie i umyka mu czas na poznanie siebie i własnych pragnień.

Zawsze, ale to zawsze, podkreślam, że wiek szkolny i dojrzewanie, to najlepszy moment na poznanie siebie. Jeżeli w tym wieku szkolny mundurek, ewentualnie rygor rodziców ograniczą możliwości poznania, to dorosły człowiek będzie nieszczęśliwy, a student, zamiast nauki będzie szukał siebie na imprezach.

Szkoła wbrew pozorom jest ważnym elementem wychowania naszych dzieci. Wystarczy posłuchać ich relacji z życia. Obijają się o to, co młody człowiek zdążył już poznać, czyli życie w środowisku szkolnym.

Volver, wiele racji jest w tym, co piszesz, ale - lubię podpierać się przykładami, więc będzie przykład - na przykład w klasie mojego syna, a przypomnę, że jeśli chodzi o rygor i zasady, to szkołę mają z tych liberalnych, choć rzeczywiście chłopcy (jest to generalnie męska szkoła) pochodzą z domów o różnym statusie materialnym, to nikt nie zwraca uwagi na metki, nikt nikogo nie ocenia po tym, co nosi na sobie czy jaki ma sprzęt. Piszę to z pełną odpowiedzialnością, bo wiele razy o to pytałam, a przede wszystkim obserwują swoje dziecko i jego kolegów także. U nich podziw i szacunek zdobywa się czymś innym.
Jest na przykład chłopak, którego ojciec handluje samochodami, mieszkają w pięknym domu, rodzice jeżdżą luksusowym samochodem, a on sam musiał sobie zarobić na stare auto, żeby mógł nim dojeżdżać do szkoły. Kilku innych chłopaków również już dziś pracuje, by mieć pieniądze na własne potrzeby, a żaden z nich nie pochodzi z ubogiej rodziny. Naprawdę wiele wynosi się z domu, szacunek do pieniądza oraz hierarchię wartości także.

Reasumując: moim zdaniem mundurki krzywdy nie robią, ale też nie sądzę, żeby robiły coś specjalnie dobrego. Niektórzy uważają, że taki rygor i dyscyplina jest nam potrzebny, a ja twierdzę, że o wiele więcej zdziałamy rozmawiając, pokazując, uświadamiając i kształtując jednostkę, która dzięki temu, że ma swobodę, uczy się sztuki wyboru i podejmowania właściwych decyzji.

Jak poprzednio wspominałam, ja sama mam na koncie ukończoną szkołę o dużym rygorze oraz drugą - liberalną, partnerską. O wiele więcej pod kątem kształtowania osobowości dała mi ta druga, a przecież byłam tą samą osobą, z taką samą potrzebą wyrażania własnych poglądów. Dodam, bo to może być istotne, że była to szkoła o profilu pedagogicznym przygotowująca do nauki zawodu, czyli z założenia do pracy z młodzieżą na poziomie ponadpodstawowym.

Faktycznie przesada z tymi zasadami. Tak uczy sie chyba, ze wyglad jest wazniejszy niz inne rzeczy... Nie tak powinno byc. Zreszta dla mnie absurd, zeby nie pozwalac chlopakowi np miec dlugich wlosow. Przeciez to nic zlego. Nie swiadczy to przeciez tez o zadnych zlych cechach. To jakies zacofanie i stereotypy. Wazniejsze jest to jaki czlowiek ma charakter. No a na pewno nie podobaja mi sie takie rygorystyczne zakazy. Predzej beda zachecaly do buntowania sie i tak. Zwlaszcza, ze niewiele z tych zasad ma uzasadnienie, a jak juz rozumiem to to by do szkoly nie nosic miniowek.

W moich szkolach nie bylo duzego rygoru. Poziom liceum byl dobry, a i tak makijaz nie byl problemem. Tzn moze dla jednej nauczycielki tak, ale tak to nie. Dziewczyny czasem tez farbowaly wlosu i nikt nic nie mowil. W gimnazjum juz bardziej na to patrzyli, ale tez nie jakis rygor. Czasem ktos mial makijaz. Jedyne to musielismy nosic kamizelki, ale jeansowe, jeszcze nie tragedia.

Indywidualizm to nie tylko wyglad, ale dla mnie caly szereg zasad odnosnie wygladu to przesada. Zreszta jeszcze w gimnazjum, ale w liceum? Ma sie tam 16-18 lat i to normalne, ze chce sie czasem wygladac inaczej. Wtedy wlasnie pierwszy raz pofarbowalam wlisy, na delikatny rudy odcien. W szkole nie bylo zadnych problemow. No i fajnie, bo inaczej bym musiala czekac do wakacji. A tak to chcialo sie cos zmienic w wygladzie, a nie wplywa to na nauke, wiec jak dla mnie nie ma problemu :-)

Oni i tak doskonale wiedza komu sie lepiej powodzi a komu gorzej. Fakt ze sie im zabroni przynoszenia do szkoly gadzetow w niczym nie umniejszy swiadomosci ze rodzice Piotrka sa dziani do nieprzytomnosci a Marcin raczej na obozy za granice nie pojedzie.
Nie bardzo rozumiem zakazy odnosnie delikatnego makijazu czy stroju. Nauczycielom wolno sie indywidualnie ubierac a uczniom juz nie? Raczej uczylam sie w liberalnych szkolach gdzie zakazy wkraczaly wtedy kiedy ktos naprawde przedobrzyl. Nie pamietam ani jednego przypadku zeby dyrekcja musiala wystosowac jakikolwiek zakaz. Nosilismy co chcielismy, malowalismy sie jak chcielismy, gadzetow jeszcze wtedy az tyle nie bylo zeby ich zakazywac... Wszyscy zesmy wyrosli na porzadnych i odpowiedzialnych ludzi ktorzy umieja sie zachowac w kazdej sytuacji. Jaki wklad w moj rozwoj ma miec ubior, makijaz lub jego brak czy fakt co robie z wlosami? Mundurek by mnie doprowadzil do szewskiej pasji, zakaz farbowania wlosow by poskutkowal czyms drastycznym np ogoleniem siebie na lyso... I co wtedy szkola by mnie nie wpuscila bo jestem ogolona na lyso? To przeciez nauka oceniania ludzi poprzez wyglad.
Zakazy tak ale w wersji normalnej a nie hardcore.

Moze na wstepie zgodzmy sie ze nie mam na mysli ekscesow stylowych nieletnich panien. Umowmy sie ze rozmawiamy o normalnym tradycyjnie przyjetym ubiorze odpowiednim do okazji bez zgrywania na ladacznice lub zakonnice.
Zgodziwszy sie z tym prosze wytlumacz mi jaka jest ta subtelna roznica ktora pozwala nauczycielom (obu plci) ubierac sie dowolnie (w zakresie przyjetych spolecznie norm odnosnie stroju "do tablicy") a ktora jednoczesnie zabrania tego uczniom? Nauczycielka chce zalozyc zielona bluzke, ok a uczen juz nie? W koncu uczen to tez czlowiek Nauczycielka moze rozpuscic wlosy, uczennica nie? Nauczyciel moze ogolic glowe na lyso, uczen nie? Dlaczego?

Jaguar, w swoich wypowiedziach odnosiłam się do treści zawartej w pierwszym poście tego wątku i niestety choćbym bardzo chciała zakazu noszenia  przez gimnazjalistkę  ubrań bez wulgarnych napisów, koszulek na ramiączkach, mini spódniczek, szortów, farbowanych włosów, długich i wymalowanych paznokci , nie potrafię oceniać jako zamachu na indywidualność młodej jednostki. Szczerze mówiąc mnie ( starą wapniarę )na swój sposób szokuje, że takie zakazy należy obecnie werbalizować pod adresem  13-15 latków. Przecież to nie jest nawet młodzież licealna... Sadzę, że skoro pewne zakazy zostały przez dyrekcje wprowadzone oficjalnie, to możemy spokojnie założyć, że wspomniane przez Ciebie "przedobrzenie" w pewnych kwestiach, zdecydowanie już nastąpiło ...
Zapewne trudno będzie Tobie w to uwierzyć, ale daleko mi do zaściankowości. Być może trochę niefortunnie  formułuję swoje myśli, w dodatku wypowiadam się dość ogólnie, w związku z czym pewnie trudno wyczuć czego konkretnie się "czepiam" w temacie nadmiernej swobody ubioru w szkole Przepraszam. Uwierz mi lub też nie, ale problemu nie upatruję akurat w prawie do noszenia "zielonej bluzki", a w prawie do noszenia wyzywającej odzieży, malowania się i farbowania włosów  przez dzieci w wieku szkolnym. Oczywiście rozumiem przemiany kulturowe, bo zapewne wszyscy zauważamy, że to co kiedyś było niedopuszczalne, w dość krótkim czasie stało się powszechnie akceptowane, tyle tylko.. czy aby w przypadku tego rodzaju zakazów powinniśmy mówić o braku poszanowania prawa młodego człowieka do wyrażania siebie poprzez ubiór ? Nie uważam, aby fakt coraz intensywniejszego  zacierania się granicy między dziewczynką, a kobietą był dla tej pierwszej okolicznością pozytywnie wpływającą na jej emocjonalny rozwój. Czy naprawdę tylko ja zauważam, że rozwój psychoseksualny współczesnej młodzieży szkolnej nijak nie nadąża za jej wyglądem ? Czy to jest normalne, że wiele dziewczynek ubiera się i wygląda  jak dorosła kobieta ? Że maja parcie na bycie seksi, chociaż niewiele wiedzą o seksualności człowieka ? Nie sądzę, żebym była przysłowiowym moherem... ale autentycznie cieszę się, że niektóre szkoły próbują korygować poważne błędy wychowawcze rodziców i przynajmniej na czas zajęć lekcyjnych starają się odseparować uczennice od  myśli, czy zwracają na sobie uwagę, czy są wystarczająco modne i czy podobają się innym. Nawet gdy pewne zachowania nie są zamierzone, to zbyt duża swoboda w doborze odzieży do szkoły, mimowolnie wymusza większe koncentrowanie się na własnym wyglądzie i pozostawia mniej czasu na inne aktywności umysłowe lub fizyczne dziecka. Tak, dziecka...

Wbrew pozorom mnie ten cały cyrk specjalnie nie oburza, bo patrzę sobie na to z boku... mnie się tylko wydaje, że te dzieci za przyzwoleniem dorosłych są z czegoś ograbiane... mają przyzwolenie na uprzedmiotawianie samych siebie. Może tego nie widać, ale naprawdę  rozumiem i szanuje  prawo dziecka do przejawiania swojej indywidualności. Uważam tylko, że młodzi ludzie  szczególnie w okresie dorastania, często tracą orientacje kim są i gorączkowo poszukując wzorców do naśladowania nie zawsze dokonują właściwych wyborów w tym względzie. Dorośli powinni jednak takie zachowania jakoś korygować ... tylko, że oni akurat w wielu przypadkach zdziecinnieli ...

za moich czasow przez pewien okres chodzilo sie do szkoly w granatowych fartuchach z przyszyta tarcza. I nie bylo zmiluj, ze komus sie nie podobalo. Podobac sie w koncu nie musialo, bo nie o to chodzilo, abysmy pieknie i modnie wygladali. I jakos specjalnie nam to nie przeszkadzalo. Dzieciaki sie nie buntowaly a rodzice rowniez uwazali, ze to nam w niczym nie zaszkodzi a wrecz przeciwnie. Po szkole kazdy mogl sobie chodzic jak chcial i na ile mu pozwolili rodzice. A w szkole musial sie dostosowac do zasad i uczyl sie, ze sa jakiekolwiek zasady,  bo powiedzmy sobie szczerze, w domu nie zawsze kazdy mial taka mozliwosc. I za moich czasow uczniowie nie zakladali nauczycielom koszow na glowe. Nauczycieli sie szanowalo a przynajmniej czulo jakis respekt. A dzisiaj? Wystarczy popytac nauczycieli. Dzieciaki sa jakie sa, bo rodzice czasem glupsi od nich... Moja kolezanka uczy w kilku gimnazjach i mowi, ze szkola nie jest w stanie przejac odpowiedzialnosci za wychowanie dziecka, bo nie ma na to czasu i to jednak nie jest jej rola, od tego sa rodzice, wiec jak w domu nie ma przykladu to d*pa blada.

Jaguar, skoro dyrekcja tego gimnazjum wystosowała listę zakazów z przewrażliwienia, to chyba problemu nie ma...

Jeden rok w pierwszej klasie podstawówki mieliśmy granatowe fartuszki, tarcze i odznaki. Jeden rok który na szczęście szybko sie skończył. Nienawidziłam fartuszka. Miałam jeden bo w tamtych czasach nie bardzo było z czego wybierać. Dzień w dzień wyglądałam tak samo. Nudno, mało inspirująco, bez polotu czy fantazji... Dzięki Bogu po roku je znieśli wiec pózniej juz było lepiej.

adiaphora absolutnie mnie to nie przekonuje. Fartuszek jako narzędzie do kreowania poczucia wspólnoty? Nie. Nie rozumiem rownież idei równości. Nie jesteśmy i nigdy nie będziemy równi bo każdy z nas jest inny.

To ja z nieco innej beczki, ale wciąż w temacie. Mam znajomą, która żyje na naprawdę bardzo wysokim poziomie. Nie jest to co prawda jej zasługa, a rodziców (świetnie prosperującą firmę i cały majątek przejęła w spadku), ale tym bardziej można podziwiać, że woda sodowa do głowy jej nie uderzyła, bo nie tylko nie czuje się lepsza, nie obnosi z tym w żaden sposób, ale też potrafi dzielić z innymi. Dążę jednak do tego, że ma syna, chłopak jest bardzo dobrze wychowanym jedynakiem, a wbrew temu, co można byłoby sądzić i co wielu z nas może wydać się niezrozumiałe, on ma z tym bogactwem spory problem. Problem polega na tym, że czuje się niezręcznie w towarzystwie znacznie gorzej sytuowanych kolegów. Objawia się to między innymi w ten sposób, że znajomych nie zaprasza do domu - żeby nie widzieli na jakim poziomie żyje, bo dopóki nie widzą, to nie są tego świadomi.
Jak widać na tym przykładzie dzieci są bardzo różne i to od wychowania oraz przekazywanych wzorców zależy czy bogactwo uznają za stan naturalny, obnoszą się z nim i chwalą czy może wstydzą.

W odniesieniu do chłopaka z mojej wypowiedzi mogę napisać, że w jego przypadku zdecydowanie nie chodzi o wstyd (choć to słowo w ogóle jest tu chyba nieco niefortunnie użyte), a raczej o to, że nie chce być oceniany i postrzegany przez pryzmat pieniędzy. Nie chce odstawać, a być może także wywoływać u znajomych poczucia dyskomfortu. Prawdę mówiąc oceniam to u niego na plus, nawet jeśli uważam, że stan posidania powinien być czymś oczywistym i o ile nie ma powodu, aby się czegoś wstydzić (tu akurat myślę o niższym statusie materialnym), to tym bardziej obnosić, zwłaszcza jeśli to czyjaś żadna zasługa. Niestety znam takie młode osoby, które uważały, że z powodu pieniędzy (dodam, że rodziców) mogą więcej i są kimś więcej - to miało krótkie nogi.

Trafne spostrzeżenie .

Popieram Mussuka. Mnie szczegolnie raza telefony w szkolach. O ile dalabym spokoj fryzurom, to jak widze dzieci ze smartfonami, to az krew sie we mnie gotuje. Kiedys telefonow nie bylo i dzieci jakos zyly. Ba! nawet do szkoly chodzily bez. W Polsce chyba sie wydaje ludziom, ze im wieksza swoboda dana uczniom, tym bardziej zblizamy sie do Europy Zachodniej. Tymczasem, w UK na przyklad, obowiazuja mundurki. Kazda szkola ma swoj mundurek, wszystkie dzieci wygladaja identycznie. Nawet skarpetki musza miec odpowiednie . I uwaga!- w czasie przerwy wszystkie dzieci musza przebywac obowiazkowo na dworze. Znam z autopsji, bo chodzilam jakis czas do takiej szkoly. Co mnie zdziwilo to brak krzesel badz lawek na szkolnych korytarzach, ktore byly tak waskie,   ze ciezko sie bylo pomiescic .

Nie napisze, jak bylo w zimie, bo do zimy nie dotrwalam w tej szkole . Wtedy, gdy chodzilam do szkoly, to trzeba bylo siedziec na dworzu- bez wzgledu na to, czy pogoda czy deszcz... Juz wyobrazam sobie reakcje polskich matek, gdyby to u nas wprowadzono hehe. Niemniej jednak uwazam, ze dyscypilna w szkole powinna byc jak najbardziej. Pomalowane wlosy czy makijaz mloda dziewczyna moze miec w wakacje. Zreszta, jeszcze zdazy sie w swoim zyciu ''omalowac'', w mlodym wieku dzieci powinny skupic sie na nauce, a nie nasladowaniu doroslych. Jeszcze powroce do tematu telefonow w szkolach, bo nieraz slyszalam glosy ''za''- ze niby dziecko moze wezwac pomoc, albo poinformowac o czyms rodzicow. No ale przeciez w szkolach sa telefony, a od informowania rodzicow powinni byc nauczyciele. Dobrym pomyslem bylby tez taki ogolnodostepny telefon, np. na korytarzu, by dziecko moglo w razie potrzeby skorzystac. Czy rodzice naprawde sa tacy naiwni i mysla, ze dziecku w szkole tel jest niezbedny? Ja tam zauwazylam, ze wszelkiego rodzaju smartfony, iphony sluza dzieciom przede wszystkim do: a) robienia selfie, b)sciagania odpowiedzi w czasie sprawdzianu z internetu, c)szpanowania przed znajomymi, d) pisania sms-ow z ukochana/ukochanym, e)ogladania filmow podczas ''nudnej'' lekcji, f)sledzenia facebooka badz innego Twittera, g) znowu robienia selfie...

I zgodze sie z adiaphora- jesli ktos ma osobowosc, to nie musi jej ''okazywac'' poprzez noszenie takiego, czy siakiego stroju. Przynajmniej w szkole. Z jednej strony wklada sie ludziom do glow, ze niewazne jak ktos wyglada, niewazne, co ma na sobie, tylko w srodku. Z drugiej jednak daje sie do zrozumienia, ze inaczej nie mozesz pokazac swojej osobowosci, jak tylko poprzez manifestowanie strojem. Tak, jakby to co masz w glowie i to, co soba reprezentujesz jako czlowiek nie wystarczalo...

A ja nie widzę nic złego w tym, żeby dzieciak miał przy sobie telefon, oczywiście z zachowaniem zasady, że na lekcji się go NIE używa. Osobiście wiele razy doświadczyłam potrzeby kontaktu z synem, kiedy przebywał w szkole. Czasem to tylko krótka informacja zwrotna, która jakże ułatwia życie, a czasem, kiedy dzieje się coś niedobrego, to o tym wiem i mogę na przykład natychmiast skontaktować się z wychowawczynią - zdarzyła się taka sytuacja. W szkole, którą znam najlepiej, czyli tej, w której uczy się moje dziecko, podczas sprawdzianów telefony zwykle lądują na biurku nauczyciela.

Ktoś wspomniał, że na korytarzach nie ma ławek - u syna też ich nie ma, co akurat jest głupotą, bo w trakcie lekcji nie wolno im opuszczać budynku. To akurat ze względów bezpieczeństwa, żeby ochronie łatwiej było zapanować nad tym kto wchodzi i wychodzi ze szkoły.

Ewelino, podpisuję się pod całą Twoją ostatnią wypowiedzią.
Tak sobie nawet myślę, że młodzież w moim mieście to jest chyba jakaś inna, bo mój syn przewinął się przez cztery szkoły (różne etapy nauczania i raz, bo przeprowadzaliśmy się), które miałam możliwość całkiem dobrze poznać i nigdzie nie zauważyłam, żeby małolaty nie miały jakichś wewnętrznych hamulców i sięgały dokładnie tam, gdzie im postawiono ostateczne granice. Młodzież jest fajna, dzieci są fajne, ale dajmy im to udowodnić! Moim zdaniem zakazy dla samych zakazów naprawdę niczemu nie służą.

Nie sądzę, żeby ktokolwiek uważał, iż posiadanie przez dziecko telefonu przy sobie było czymś złym. Moim zdaniem problem może polegać na tym, że sporo dzieci nie potrafi jednak dostosować się do zasady, że podczas lekcji nie należy go używać. Nie twierdzę, że wszyscy uczniowie tak robią, ale zakładam, że problem nagminności łamania tej zasady musi występować. Jakoś trudno mi dostrzec sens formułowania oficjalnych zakazów w przypadku incydentalnych zdarzeń... czy to dotyczących telefonów, czy też farbowania włosów.

cslady jako, że uważam Cię za bardzo sensowną młoda osobę, która w dodatku nie tak dawno kończyła gimnazjum... czy mogłabyś mi wytłumaczyć w jakiś sensowny sposób, dlaczego gimnazjalistka powinna mieć prawo do farbowania włosów i nakładania makijażu na czas zajęć szkolnych ? Dlaczego ewentualne zakazy w tej materii są odbierane jako krzywdzące ? Co konkretnie taka uczennica traci, oprócz tego, że nie wygląda na kilka lat starszą niż jest w rzeczywistości ? Pytam, bo autentycznie próbuje zrozumieć, a ewidentnie mam z tym sopory problem. Pomijam już swoje przekonania w tym względzie, bo raczej ich nie zmienię ale autentycznie chciałabym przynajmniej spróbować zrozumieć druga stronę sporu

Mmhhhmmm....zgadza sie. Często to w UK widać. Październik, 3 stopnie, mżawka a dzieciaki bez rajstop, cienkie kurtki...wspaniałe pole do rozwoju dla artretyzmu i reumatyzmu na co większość osób w starszym wieku cierpi w UK.