Szkoła Taty - miejsce dla świadomego swojej roli przyszłego ojca - Netkobiety.pl

Bardzo ciekawa inicjatywa.
Podoba mi się z dwóch powodów.
1. Jeśli ktoś wpadł na taki pomysł, to prawdopodobnie jest zapotrzebowanie.
2. Jeżeli jest zapotrzebowanie, to zmienia się mentalność społeczna. Mężczyźni chcą i zaczynają świadomie uczestniczyć w wychowaniu dzieci.
Stereotypy w społeczeństwie, które na szczęście zostają przełamywane, uwarunkowały kobiecie (matce) i mężczyźnie (ojcu) role, powielane w kolejnych pokoleniach. Przy czym, moim zdaniem, role były krzywdzące dla obojga. Patrząc na moich rodziców widziałam, jak się męczyli. Mój ojciec bardzo lubił dzieci, spędzał z nami dużo czasu. Niestety, gdy wychodził z wózkiem na spacer, narażał się na uszczypliwości nie tylko ze strony kolegów, ale również kobiet. Panowała opinia, że chłop nie będzie się babrał w pieluchach. On powinien zająć się zarabianiem na życie i wyższymi celami.
Cieszę się, że to się zmienia. Że wreszcie mężczyzna opiekujący się dzieckiem nie tylko nie wzbudza zdziwienia, ale jest normalnym widokiem. Dzięki nowemu postrzeganiu kobieta i mężczyzna stają na równi w prawie do opieki nad dziećmi, oboje mogą w pełni korzystać z uroków rodzicielstwa i, co najważniejsze, w przypadku potrzeby prawnego ustalenia opieki liczy się dobro dziecka.

U nas było podobnie. Choć nie uczęszczaliśmy do szkoły rodzenia, to wszystko przyszło jakoś tak spontanicznie i naturalnie. Mąż chętnie się we wszystko angażował, a moja rola we wdrażaniu go w ojcowskie obowiązki ograniczała się w zasadzie do tego, żeby mu nie przeszkadzać .

Mimo wszystko warto doceniać samą chęć udziału w tego typu warsztatach, choćby dlatego, że świadczy to o zaangażowaniu i chęci pomocy w opiece i wychowaniu przyszłego potomka. Dla kobiety taka świadomość jest bardzo ważna.

Za to nie ukrywam, że jakoś trudno przychodzi mi sobie wyobrazić tych przyszłych tatusiów paradujących w swoim towarzystwie ze sztucznymi brzuchami i sprawdzających jaki to ciężar .

Bo szczerze, to czesc z tych wymienionych przez Ciebie zajec czy zagadnien jest po prostu absurdalna. Ja bylam na zajeciach szkoly rodzenia raz czy dwa, wiecej nie poszlam, bo takie siedzenie okrakiem na mamusi, podpieranie jej pleckow badz masowanie i wspolne puff puff puff mnie zwyczajnie rozsmieszalo. A w trakcie samego aktu pewnmie by niezle wk..lo. Porod, pomimo, ze jest wydarzeniem rodzinnym, to jednak w gruncie rzeczy kobieca rzecz i ostatnia osoba, jakiej potrzebowalabym obok siebie w trakcie trwania skurczow jest puffajacy tatus w kolorze turkusowym na buzi. No thanks, lepiej doswiadczona polozna i lekarz. A tatus moze sobie pepowine ciac (choc i to niechetnie albo potem obsrane pieluchy zmieniac ) Gotowac kaszki, prac ubranka, chodzic na godzinne spacerki, czytac bajeczki, wozic do przedszkola, na biwaki, na obozy, prowadzic meskie rozmowy, dawac przyklad prawdziwego partnera - jest co robic, bez paniki.

Ale te zajecia typu: co robic w chwilach zagrozenia zdrowia a nawet zycia dziecka, sa jak najbardziej sluszne i przydatne dla oboga rodzicow.

W dodatku z ciazowym brzuszkiem Jesli faktycznie takie zapotrzebowanie jest to ok- niech mezczyzni sie ucza, doszkalaja. Zawsze to beda sie pewniej czuc. Dobrym pomyslem sa zajecia z pierwszej pomocy dla malucha i ogolna wiedza o noworodku. Ale nie kupuje tego ''chodzenia z brzuchem''. W jakim celu? Toz to facetowi tak trudno sie domyslec, ze z kilku/kilkunastokilogramowa nadwaga lekko nie jest? Musi to poczuc na wlasnej skorze? Ja tam zauwazylam, ze dzisiejsi tatusiowie dosc chetnie zajmuja sie swymi dziecmi. Moj maz pierwszy kapal synka po przywiezieniu go ze szpitala. Nie potrzebowalismy nikogo do pomocy. Moze bardziej trzeba zawierzyc wlasnej intuicji i naturze? Ale jak juz pisalam- jesli ma to im pomoc (a wierze, ze i bez zajec by sobie mezczyzni poradzili) to niech tam bedzie. Jesli im kasy nie szkoda, to niech uczeszczaja

A jeszcze gorzej tym, którzy zostaną sprowadzeni do roli bankomatu.

Na szczęście tendencja się zmienia. Młodzi ludzie chcą wspólnie uczestniczyć w wychowywaniu swoich pociech. Mężczyźni nie pozwalają się izolować od wychowywania dzieci, a kobiety chętnie współpracują z ojcami.

Szkoła dla tatusiów jest fajnym wyjściem na przeciw dla ojców, którzy z jakiś powodów (być może w ich rodzinie funkcje wychowawcze pełniła tylko matka) mogą czuć się niepewni i chcieć przygotować do nowej roli.
Czy potrzebne jest wczuwanie się w rolę kobiety i noszenie ciążowego brzuszka? Wątpię. Ale jest szereg możliwości, które można by rozwinąć.

Czyli nie czynić drugiemu tego co nam samym niemiłe
Kobieta, która wpuści do swojego rodzicielstwa gdakający sabat wszechwiedzących matek, teściowych, sióstr i ciotek, może nie tylko stracić grunt pod nogami ale i pozbyć się własnej macierzyńskiej tożsamości oraz stać się matką chłodną, mechaniczną. Mężczyźni są pod tym względem tacy sami. Facet, który słyszy, że ma utrzymywać, a nie wychowywać, bo od wychowania jest matka, nigdy nie stanie sie ojcem i swój udział rzeczywiście ograniczy do roli bankomatu.

Ja jakoś tak intuicyjnie te gdakające tłumy trzymałam w sporej odległości emocjonalnej od mojej rodziny, a że jestem osobą asertywnaąw relacjach , umiem o siebie zadbać i potrafię postawić wyraźne granice, to i te mało  kumate przedstawicielki nie miały większych problemów z odczytaniem sygnałów przy drugim dziecku , to już nawet za bardzo się nie zbliżały

Masz rację - największą rolę w procesie budowania ojcostwa ogrywa partnerka, bo to ona w świetle tradycyjnego/stereotypowego podejścia ma moc sprawczą i decyzyjną i to ona postanawia czy ojca wpuścić, czy go wykluczyć. Jest to bardzo niesłuszne i krzywdzące, ojciec jest bowiem takim samym rodzicem jak matka i powinien stać dokładnie na tym samym poziomie.

Mam taka smutną obserwacje dotyczącą relacji ojciec-dziecko w tych własnie zaburzonych przypadkach. Otóż niejednokrotnie mężczyzna permanentnie odsuwany od potomstwa buduje normalną więź z dzieckiem dopiero po rozwodzie, kiedy to udział w jego wychowaniu ma zagwarantowany orzeczeniem sądu.