Potwór nie człowiek.... - Netkobiety.pl

Również byłam z psychopatą znęcającym się psychicznie i fizycznie.
To co Cię (z czasem) uleczy to ZERO KONTAKTU. Niestety tutaj jest jeszcze dziecko, ale skoro się synem nie interesował dopóki wiodło mu się dobrze, to marne szanse, że nagle stanie się wzorowym tatusiem. Na sprawie go widzieć musisz, ale jeśli nie będzie zabiegał o syna, to bierz alimenty i tyle w temacie. Chociaż też bym na Twoim miejscu się postarała, by taki kretyn nie miał kontaktu z dzieckiem, aby nie przekazał mu swoich pokręconych zasad.

Co prawda, to nie moje klimaty, dlatego trudno mi zrozumieć, jak można dać się tak upodlić?
Autorka ma 30 lat i nie potrafi żyć samodzielnie, do szczęścia, a raczej do życia (bo gdzie tu szczęście?) potrzebny jest chłop, jaki by nie był.
Nawet pojawienie się na świecie dziecka nie spowodowało u niej przypływu świadomości, że teraz odpowiedzialna jest także, za to bezbronne maleństwo, które powinna bezwzględnie chronić i zapewnić mu znośne warunki życia.
Tymczasem ona traktuje to dziecko jako kartę przetargową, licząc na to, że za sprawą istnienia potomka, jego ojciec nagle z oprawcy, męta, dna moralnego, stanie się kochającym partnerem dla niej, bo przecież o nią przede wszystkim chodzi.
W żadnym wypadku nie usprawiedliwiam tego typa, ale zwróciłam uwagę, że wśród morza wulgarnych epitetów jakimi ją obdarzył, nazwał ją "pasożytem".
Niech zgadnę...nie pracowała i oczekiwała utrzymania? Następnie wspomina, że walczyła o zasiłki, jest jej ciężko finansowo, czyli żyje z zasiłków i z tego co przyśle ojciec dziecka (przynajmniej w tej kwestii stanął na wysokości zadania). Jak na 30 letnią kobietę to marny dorobek.
Ola_la], radzisz powrót do kraju.
Nie sądzę, że rodzina zechce utrzymywać ją i dziecko, choć może miałaby tu wsparcie przynajmniej psychiczne i pomoc przy dziecku. O pracę u nas ciężko, dziecko jest małe (ma chyba rok, więc można byłoby oddać je do żłobka), musiałaby znaleźć pracę, mieszkanie (bo z zasiłków w Polsce raczej nie wyżyje), zacząć działać, żeby stanąć na nogi.
Będąc w UK, jakoś żyje z tych zasiłków, ma gdzie mieszkać, ma też jakieś koleżanki, więc pierwsze co powinna zrobić, to ustalić formalnie ojcostwo i alimenty na dziecko, następnie ZNALEŹĆ PRACĘ, odseparować się od tego typa, przecież nikt jej nie każe wpuszczać go za próg swojego mieszkania, czy utrzymywać z nim kontakt.
Być może jest uzależniona od przemocy, przydałby się psycholog, na którego jej raczej nie stać.
Może zamiast rozmyślać i przeżywać nieszczęśliwą miłość, powinna zacząć od koncentrowania się na dziecku i własnej przyszłości i samodzielności.