Idą święta, a ja nie mam się z czego spowiadać! - Netkobiety.pl

Jeżeli ktoś nie wie z czego się spowiedzi to zawsze może z pychy

a skad zalozenie, ze kazdy musi miec cos na sumieniu? Ja sie nie spowiadam. Raz, ze uwazam to za zbedne, dwa, nie mam z czego wlasnie. Pierdolami nie mialabym serca zawracac ksiedzu gitary. I tak maja oblezenie przy konfesjonale i sluchaja wydumanych grzechow.

Bardzo rozbawił mnie ten tytuł
Nie umiem wyobrazić sobie osoby, która faktycznie nie miałaby się z czego spowiadać i podpisuję się pod tym, że pierszą pozycję na liście grzechów powinna im zając pycha...potem powinno być łatwiej.

adiaphora Jeśli chodzi o rodzaj ludzki bycie nieidealnym znaczy bycie grzesznym.Odkąd na ziemi pojawił się grzech, ludziom towarzyszy poczucie winy, bezradności oraz oddalenia od Boga. Człowiek chciałby uwolnić się od tych uczuć. Łatwo więc zrozumieć, że w tak rozpaczliwym położeniu odczuwa potrzebę proszenia Boga o pomoc. Nie będę się wypowiadała w temacie spowiedzi, bo to nie moja religia, ale czytając niektóre wypowiedzi, dostrzegam ogromną potrzebę nauczenia się miłowania współbraci. Nie jesteśmy od osądzania, ale od budowania się nawzajem w wierze. Zamiast się gorszyć lub dziwić , gdy widzimy , że nasi współbracia w wierze błądzą,  pouczajmy ich z  miłością. To właśnie miłość jest oznaką prawdziwych naśladowców Jezusa.

Być może ludzie nie zdają sobie sprawy z tego co według Kościoła Katolickiego jest grzechem i stąd też problem typu "nie mam się z czego spowiadać". Niewiele osób na przykład bierze pod uwagę, że brak codziennej modlitwy, opuszczenie niedzielnej mszy świętej to może być grzech.
Druga sprawa to pycha i zapatrzenie w siebie albo... własny "kodeks" grzechów (właśnie typu: popełniam błędy, ale to ludzkie i nie ma o co robić szumu).

Sama się nie spowiadam, bo raczej powoli odchodzę od katolicyzmu, niemniej w moim otoczeniu spowiedź jawi się jako obowiązek, który trzeba odbębnić, aby "pójść do komunii" na święta. Ludzie nie są jakoś szczególnie refleksyjni w  tej kwestii...

Jeśli ktoś nie widzi w sobie żadnej winy i nie czuje potrzeby spowiedzi, to moim zdaniem nawet nie powinien tego robić, bo wyznanie grzechów prawdopodobnie będzie nieszczere, a obietnica poprawy bez pokrycia.

Za to Twoja wypowiedź w całości zawiera głębię . Może to jakoś rozwiniesz?

Chyba za bardzo nie odbiegnę tematu, zwłaszcza, że brak poczucia winy jest jego sednem, i pozwolę sobie zwrócić uwagę na sprzeczność pewnego rozumowania, które jest powszechne.
W pierwszej części przytoczonej przez mnie Twojej wypowiedzi, piszesz o niedoskonałości człowieka i potrzebie proszenia o pomoc Boga. Ok. Człowiek jest ułomny, bo grzech towarzyszy mu od narodzin. Jako ułomny powinien wyzbyć się pychy i przyznać do swoich błędów (choćby po to, żeby mieć się z czego wyspowiadać;). Przyznanie się do "braków" sprawia, że człowiek nienawidzi w sobie cech, które są przyczyną grzechu. Te cechy są nieodłączną naturą człowieka i nie może się ich wyzbyć, bo jest ułomny i grzech został mu wbudowany genetycznie, urodził się ze znamieniem grzechu. Człowiek zaczyna się nienawidzić za swoją niedoskonałość, bo doskonałość, którą pragnie, nie może osiągnąć ze względów genetycznych (czyt. grzech pierworodny, czyli wada, z która się urodził).
Teraz nawiążę do drugiej części Twojej wypowiedzi.
Mamy kochać bliźniego jak siebie samego? Oj, coś zgrzyta... Siebie nienawidzimy, więc bliźniego traktujemy tak samo. Człowiek powinien najpierw nauczyć się szacunku do siebie, żeby z miłością traktować innych. Wmawianie ludziom, że są grzeszni i nie mają możliwości tego zmienić, podważa najważniejszą z prawd wiary, czyli przykazanie miłości Boga i bliźniego.

Wiesz, że zostałam tak zastrzelona wypowiedzią znajomej, że nawet nie pomyślałam o rozwinięciu swojego stwierdzenia. Czułam, że przystąpienie przez tę osobę do sakramentu pokuty jest niewłaściwe, jeżeli rzeczywiście nie nagrzeszyła, ale zabrakło mi języka w gębie.
W sumie, to możliwe, że ktoś nie złamał od Bożego Narodzenia przykazań. Dlaczego nie?

"Trollowane gadki" poproszę na mail. No, chyba że o publikę chodzi, to poczta niedobra - pozbawia widowni.

O! Coś może w tym być. Ale jaką pomoc?

Nawracając do meritum tematu, to wciąż nie wiem, co myśleć o ludziach, którzy nie mają się z czego spowiadać, będąc praktykującymi katolikami.
Są idealni, dotarli za życia do doskonałości, bo przestrzegają przykazań, czy są pyszni, bo nie widzą swoich błędów, które każdy człowiek posiada z racji bycia człowiekiem, czyli istotą ułomną.

Uważam, że mail jest dobrym miejscem na odbieganie od tematu, dlatego czekam z niecierpliwością. Być może rzucisz na moje rozterki nowe, całkowicie inne światło.

Dziękuję Ci Lewiatanie za ostrzeżenie .    Ewo, gdzie ja napisałam , że człowiek nienawidzi siebie? Napisałam , że- Odkąd na ziemi pojawił się grzech, ludziom towarzyszy poczucie winy, bezradności oraz oddalenia od Boga- oraz-  Człowiek chciałby uwolnić się od tych uczuć. Czy poczucie winy sprawia , że nienawidzimy siebie?Czasem tak się może zdarzyć , gdy jest ono nadmierne. Jeśli ktoś na przykład jest perfekcjonistą i stawia sobie nierealistyczne wymagania, to każde niepowodzenie wywołuje w nim nieuzasadnione poczucie winy. Ktoś inny natomiast pozwala, by słuszne wyrzuty sumienia z powodu jakiegoś błędu lub występku przerodziły się w piekący wstyd, który popycha do niepotrzebnego zadręczania się. Z nadmiernym poczuciem winy trzeba walczyć. Czy poczucie winy może mieć także dobre strony? Tak, gdyż porusza nasze sumienia, a wyrzuty sumienia mogą powstrzymać nas przed niewłaściwym postępowaniem. Jak ból fizyczny sygnalizuje potencjalne zagrożenie dla zdrowia, tak ból emocjonalny związany z winą uczula nas na moralny lub duchowy problem, któremu powinniśmy poświęcić uwagę. Gdy jesteśmy świadomi własnych słabości, łatwiej nam unikać ranienia siebie, bliskich czy kogokolwiek innego. Czytanie Biblii pomoże wyrobić nam zrównoważony pogląd na poczucie winy. To właśnie w modlitwie wyjawiamy Bogu nasze winy. Nie rozumiem dlaczego mnie atakujesz. Skup się na tych, którzy są Twoimi braćmi w wierze. Ja zdaję sobie sprawę z moich przewinień i staram się walczyć z własnym słabościami.

Po to stwórca dał ci rozum żebyś go używał.   Musisz mieć  i złe i dobre mysli bo bez złych nie wiesz co dobre.
  I uważasz że stwórca wymaga spowiadania się z nich?  Kościół katolicki tak, ale to nie bóg.  Tylko zbieranina czasami nieźle upośledzonych na umyśle owieczek z obłędem wiary w oczach.  Cały katolicyzm to jak obraz patologicznej rodziny i trzeba pana i władcę na kolanch prosić, bo on sie napije albo co i jaki potop ześle albo do piekła wtrąci.
  To wszystko jest obelgą dla stwórcy. A ci najbardziej święci to pluja mu w twarz.
   Wszystko czego ON może od ciebie chcieć to co masz w sercu i głowie.  I mamy tego używać i nie latać jak idioioci i spowiadac się >prze ksiedza ale ja wyobrażałem sobie koleżanke bez majtek.
Dostaliśmy jeszcze cos takiego co nazywamy sumieniem.  Przesraliśmy cos to już to mamy i najlepszą spowiedzią jest nie dopuścic więcej do takiej sytuacji.   Jeżeli prosic o rozgrzeszenie to tego komu wyrządzilismy krzywdę.  To jest konfesjonał prawdziwy, a nie narzędzie do zdobywania władzy nad innymi.

Last1.
Szkoda że dostałaś 'bana', bo temat robił się ciekawy.
Szkoda że nie odpowiesz, ale piszę to bo może przeczytasz.

Z tym nie mogę się zgodzić. Ponieważ "winy" i poczucie winy, to dwie sprawy. Czysta gra słów. Do tego
dochodzi grzech.  A to jest najważniejsze w spowiedzi. Pamiętam swoją pierwszą spowiedź,
nigdy już więcej takiego uczucia nie doznałem. Po tej pierwszej spowiedzi czułem się wspaniale.
Napiszę dlaczego. Dlatego bo będąc dzieckiem nie myślałem o wyznawaniu swoich 'win' czy przewinień.
Myślałem o wyznaniu grzechów. Osoba dorosła myśli już innymi kryteriami, zatraca niewinność
i grzech staje się winą, a to nie to samo. Więc osoba dorosła, która nie przebywa w klasztorze lub w innym
odosobnieniu, tylko taka która żyje wśród innych. Twierdzi że niema się z czego spowiadać, po upływie ~tygodnia.
Ma problem. I ten problem dotyczy całego kościoła katolickiego, ponieważ ludzie ci przystępują do komunii świętej.
Oczywiście jest podział na grzechy lekkie, ciężkie i śmiertelne.
Są przypadki gdy zezwala się wiernym do przystąpienia do komunii ś.w bez spowiedzi i dotyczy to tylko
lekkich przewinień. Nas to jednak nie dotyczy.
Poprawka : przy ciężkich (właśnie wyczytałem) też jest to możliwe, ale są to naprawdę wyjątkowe sytuacje.

ewka3
Przestrzeganie przykazań. Nie jestem ekspertem, przykazań jest 10, a grzechów znaczne więcej.
Jak już pisałem są lekkie, ciężkie i śmiertelne. Więc gdy szanujemy tylko przykazania, na pewno coś pomijamy.

Pozdrawiam.

Mamy jeszcze Katechizm.

Popieram zdanie Revenn do bana Last1. Też nie rozumiem.

Pojawiam się i znikam. Teraz znikam. Narka Revenn.

Rozbawiłaś mnie tym pytaniem. Przecież każdy ma się z czego spowiadać. Siostra Faustyna często się spowiadała. Jeśli ktoś nie ma się z czego spowiadać, to znaczy, że odznacza się słabą wiarą i mało czasu poświęca modlitwom, a to już grzech zaniechania. A swoją drogą, szkoda, że nie wypowiedział się tu ksiądz.