Nie wiem gdzie szukac pomocy - Netkobiety.pl

Po pierwsze, to napisz jak się czujesz. Czy jesteś zadowolona ze swojego życia, czy jesteś w dobrej sytuacji materialnej, czy masz wokół siebie bliskich? Czy twoje potrzeby jako człowieka i jako kobiety są spełnione? Masz czas dla siebie? Czujesz się wypoczęta? Dbasz o swoje pasje? Pozwalasz sobie czasem na luksus (np. lody wieczorem;)). Czy znajdujesz czas na wysiłek fizyczny? Czy otaczasz się dobrymi ludźmi?

Pomyśl nad tym. Często jest tak, że nasze problemy z koncentracją, poczuciem własnej wartości, organizacją swojego życia, zaczynają się od tego, że czegoś nam brak. I gdy człowiek jest niezaspokojony - emocjonalnie, na przykład - to trudno zająć się czymś bardziej skomplikowanym, jak na przykład praca, obowiązki, planowanie rodzicielstwa.

Nie wyjaśniaj wszystkiego ciążą. Oczywiście, może tak być, że twoje samopoczucie w jakiejś mierze podlega wpływom hormonów, ale najczęściej to nasze myśli, emocje, obawy wpływają na to, jak się czujemy na dłuższą metę. I nie zwalaj tego na pogodę, ze wszystkich narodowości na Ziemi tylko Polacy to robią...

Samoutrudnianie jest powszechnym zjawiskiem. Nie wiem, jakie u ciebie są tego początki, u każdego pewnie inne, ale w większości wynikają one z obaw - że sobie nie poradzę, że nie dam rady, to trudne a ja czuję, że nie mam aż tyle sił, boję się spróbować, bo gdy mi nie wyjdzie to inni będą się śmiać, komentować, powiedzą mi "a nie mówiłem", "nie nadajesz się", "po co było zaczynać" itd. Jeśli masz wokół takie osoby, poinformuj je o swojej trudności i poproś o wsparcie. Większość ludzi, kiedy szczerze im powiesz o tym, że coś jest dla ciebie trudne, postarają się ci pomóc. [Wiem, że to trudne! Tak się odsłonić, narazić na niezrozumienie... ale z drugiej strony, może tylko tego potrzeba, żeby zdobyć dla siebie sojusznika w zmaganiach. Warto powiedzieć "chciałabym się z czegoś zwierzyć i obawiam się, że mnie wyśmiejesz... mam taką trudność, że nie umiem..., i tak dalej.]
Jak przerwać ten proces? Małymi krokami. Zastanów się, które z rzeczy zawaliłaś. Czy wiesz, czemu - czy bałaś się je wykonać? Czy nie chciałaś ich doprowadzić do końca? Odpowiedz sobie szczerze na te pytania, jaki jest prawdziwy powód, dla którego coś się nie wydarzyło, mimo że to zaplanowałaś i "chciałaś".
Pomagają proste rzeczy, jak założenie kalendarza - zapisuj wszystkie plany. Możesz też skorzystać z opcji za zaawansowanych, i pisać też pamiętnik - łącznie z planami i swoimi obawami dotyczącymi każdego z zaplanowanych punktów. Wpisuj przypomnienia w telefonie. Zostawiaj dla siebie karteczki na lodówce, albo w torebce.

A czy te ważne sprawy są naprawdę ważne? Bo jeżeli pod ważnymi sprawami kryje się, na przykład "nie odwiedziłam teściowej po raz trzeci w tym tygodniu, zapomniałam" albo "nie rozwiesiłam prania" albo "od miesiąca próbuję kupić olej kokosowy", to może zbyt surowo siebie traktujesz.

Zawsze możesz skorzystać z porady psychologa - nie potrzebne jest skierowanie, możliwe są wizyty na nfz, placówek jest coraz więcej. Psycholog pewnie poleci ci badania hormonalne, bo to też ważne - dobrze by było mieć je wcześniej. Pamiętaj, że lekarz nie może ci odmówić zrobienia badań, gdy są ku temu podstawy (np. badania hormonalne robiłaś rok temu). Pobieranie krwi nie szkodzi w ciąży, więc właściwie nie ma wymówek, a dobry lekarz zrobi badania choćby tylko po to, żebyś ty poczuła się lepiej. Niezależnie od wyników, psycholog wypyta cię o samopoczucie, problemy, co myślisz, co czujesz i pokieruje cię dalej. Warto nawet skorzystać z psychoterapii, choć to trudne, bo wymaga podjęcia odpowiedzialności za siebie. Psychoterapii podejmują się osoby, które chcą coś zmienić w swoim życiu, a nie - tak jak się powszechnie myśli - ludzie słabi i bezsilni.

Opowiedz lekarzowi o wszystkich objawach, może jest coś, czego nie mówisz, bo się wstydzisz albo wydaje ci się nieważne, jak np. bóle głowy, bóle brzucha, biegunki, zatwardzenia, budzenie się w nocy, nasilone rozkojarzenie rano, dużo czasu zajmuje ci obudzenie się itd.

Bądź dla siebie wyrozumiała! Daj sobie czas na odpocznienie, żeby skrzydła odrosły. Pozwól sobie odetchnąć.