nie potrafię rozmawiać z mężem - Netkobiety.pl

Dzień dobry,
jestem Ania, jestem z mężem od dwóch lat i nie cały rok po ślubie, mamy półroczną córeczkę mam problem taki, iż od pewnego czasu nie potrafię dogadać się z mężem, w ogóle nie umiem z nim rozmawiać. Zacznę od tego, że mój mąż ma bardzo trudny charakter jest uparty, bardzo skryty w sobie i zamknięty szczególnie na otaczające go problemy a najgorsze jest w tym wszystkim to że jest kłamczuchem niestety. W dużej mierze wynika to z jego trudnych relacji z ojcem i przez to trudnego dzieciństwa( tak w skrócie to jego ojciec ma bardzo dominujący charakter i nie rozmawia z dziećmi tylko rozkazuje, i prowadzi monologi i twierdzi że ma zawsze racje). jestem w stanie męża zrozumieć bo miałam podobnie i staram się delikatnie z nim rozmawiać, nie być zachłanna, nie atakować go, nie oceniać, a mimo tego on jest zamnknięty, mam wrażenie że mi nie ufa. była między nami kiedyś taka sytuacja że mój mąż, jak byłam w ciąży miał"koleżankę" na boku....ja się zaraz zorientowałam że coś jest nie tak. widziałam że kłamie, kombinuje, jestem badzo na to wyczulona. Kiedy to odkryłam no to były tłumaczenia że tylko jeden pocałunek nic więcej między nimi nie było, to tylko koleżanka z pracy. po jakimś mięsiącu dowiedziałam sie że ona nie pracuje już z moim mężem, okazało się że mój mąż mnie okłamał....w żywe oczy kłamał że to nie ona kiedy ją widziałam z nim... zmienił nawet jej nazwe w telefonie. bardzo się zawiodłam na nim, bo tych kłamstw było dużo więcej, ale nie o tym chce pisać. spakowałam go i chciałam do wyrzucić z domu, błagał mnie bym tego nie robiła, że to się nie powtórzy że ona tylko koleżanką jest nic więcej a nie chciał bym się denerwowała, i takie tam. od tego czasu minęło pół roku. miał budować moje zaufanie bo kompletnie je straciłam. i było w miare ok. od pewnego czasu mamy taki problem że w ogóle ze sobą nie rozmawiamy. przedstawię jak wygląda nasz dzień. rano jasie zajmuje dzieckiem on śpi do 10.00, 10.30, wcześniej nie można go w ogóle dobudzić. wstaje i idzie do pracy,wraca po 22.00 siada przed komputerem i gra i pyta czy jest coś do jedzenia, ja mu robie to co jest i stoje nad nim i nic, wiec próbuje cos zagadać to on tylko jest w stanie powiedziec "yhm..." czasami coś powie. jak pytam co w pracy to mówi że nic. i td. kiedy zaś jest cały dzien w domu to siedzi przed komputerem i...gra, ewentualnie ze mną oglądnie telewizje, potrafi się nie odezwać cały dzień jak go nie poprosze to nic nie zrobi, dzieckiem się nie zajmie. jak coś próbuje do niego zagadać to potrafi tylko powiedzieć tak albo nie. za to skrytykować mnie to umie to robi świetnie. wczoraj bardzo się pokłóciliśmy chciałam żeby mi powiedział co jest grane to on się zaczyna śmiać, i zawsze tak robi kiedy mówi mu że jest jakiś problem i chce z nim porozmaWIAĆ, i on nie widzi problemu pogłaśnia spacjalnie muzykę i się smieje....:( nie wiem co mam zrobić...nie odzywamy się do siebie, ja nie jestem zwolenniczką cichych dni....już wcześniej pytałam czy coś się stało, on że nic. a ja widze że jescoś nie tak. próbowałam spokojnie. nawet chciałam żeby mi napisał jak nie umie powiedzieć...ale nic. kocham go bardzo chce o niego walczyć bo to dobry człowiek tylko gdzieś się pogubił. chce żeby on też mi zaufał i traktował jak żone a nie jak piąte koło u wozu. jestem sama z dzieckiem w domu. jest mi potrzebny, tyle razy mówiłam mu to czego chce. pytałam czego on chce. ale do niego nic nie dociera. mam wrażenie, że ten śmiech to jest rodzaj ucieczki, maski od problemu. Ja tego nie nawidze, to jest kompletny brak szacunku. Błagam pomóżcie bo nie wiem co mam robić, jak mam z nim rozmawiać. jeszcze chwila a sie z nim rozstanę bo jest mi bardzo ciężko, a z drógiej strony bardzo go kocham i nie potrafię i dla mnie sakrament małżeństwa to rzecz święta.