Mezalians - Netkobiety.pl

Czy możesz zdefiniować mezalians według twojego systemu wartości?
Niekiedy ludzie miewają kasę.

Ale jej chodzi o mezalians czy o kasę?
Powyżej 300 baniek mezalians przestaje istnieć.

Emde- faktycznie nie miałam na myśli stricte mezaliansu, bo nie jest tak, że ja dziewczyna oderwana od pługa, a on Czartoryski czy inny Niemczycki ;-) Chodziło mi o drastyczna różnicę w statusie majątkowym.

No dobra, ale przecież nie musisz i nie jesteś zależna od Niego.
Zarabiasz na siebie.
Więc o co Ci chodzi?

A On jakoś specjalnie chwali się tymi pieniędzmi, żyje na pokaz?
Daję Ci jakoś odczuć, że Ty przy Nim to jesteś takim Kopciuszkiem?

Bbasia mnie żaden mezalians nie dotyczy, ponieważ zacytowane słowa nie są moje

Mezalians zaczyna się i kończy w głowie bo nie pieniądze wyznaczają wartość człowieka.

Tak więc żadny to mezalians, ma więcej środków, tyle tylko.

A na płaszczyźnie społecznej wiesz coś o nim, ma jakiś rodowód, który by Cię onieśmielał? ;-)

Faktycznie, coś w tym jest.
Całe szczęście nie pochodzi z rodziny, która by jakoś bardzo mnie oniesmielala :-) Rodzina inteligencja, profesorska, ale żadne hrabiostwo ;-)

No dobra, to w czym jest problem?
Albo ukrywasz coś istotnego, albo na siłę chcesz znaleźć jakiś problem.

Nie przepraszaj, praca jest najważniejsza wtedy, kiedy jest się w pracy (albo powinna być )

A ile się już znacie?
Na jakim etapie jest Wasza relacja?
Czyli rozumiem, że nie pozwalasz za siebie płacić podczas spotkań.

Niezależnie od etapu znajomości, poinformuj Go, że istnieją też inne formy spędzania czasu, które nie wymagają dużych nakładów finansowych.

A czy ten facet wie jaki jest twój status majątkowy?  Był u ciebie w mieszkaniu,  wie czym się zajmujesz w pracy?

I w jakim wieku jesteście?

W sumie, to robisz problem z niczego . Ten mezalians jest tylko w twojej głowie. Jesteś samodzielna, a to że facet jest bardziej majętny... No proszę cię . Taki mężczyzna nie patrzy na twój status majątkowy (faceci na to nie patrzą jak szukają kobiety do życia, tylko na to czy jest samodzielna i ogarnięta), tylko na to kim jesteś, co ze sobą reprezentujesz. Ja bym się dała rozpieścić jeśli byłby tobą zainteresowany. Korzystaj z życia, nie napełniaj się jakimiś lękami .

A ja się wcale nie dziwię, że Autorka ma pewne 'opory'. Ja aktualnie mam dość podobną rozkminę i choć pieniądze jako takie nie robią na mnie wrażenia, to z tyłu głowy siedzi myśl, że za każdym prezentem, wyjazdem czy wspólnym wyjściem stoją pewne oczekiwania. A nie da się ukryć, że tak.
Takie historie są o wiele prostsze do 'moderowania' gdy rzecz tyczy się niezobowiązujących spotkań, ale jeśli to ma być coś poważniejszego to człowiek zastanawia się by nie "podpisać cyrografu" , bo czym głębiej w las, tym większe oczekiwania (niekoniecznie wprost).

Wiadomo też, że im większa przepaść finansowa, tym większej zmiany trybu życia to od kobiety wymaga. Inne miejsca, inni ludzie, inny status..praktycznie zmienia się wszystko. Trzeba bardzo silnej psychiki by utrzymać dystans do tego i w razie ew. nieporozumień nie rozwiązywać ich 'na korzyść faceta', bo..przyzwyczaiłyśmy się do takiego życia.

JA mówię szczerze, że miałabym obawy właśnie tej natury. Niby można żyć "swoimi życiami" i udawać, że to nic nie zmieni, ale wtedy co to za związek?

Ja Ci Autorko nie odradzam, ale rozumiem Twoje obawy. Ciekawa jestem jak Ci się rozwinie ta historia, będę śledzić.

A ja bym miała opory. Jak z takim człowiekiem wchodzić w związek?  Żyć razem w wolnym związku?  Tzn gdzie? W JEGO mieszkaniu? To znaczy na jego prawach. Być "tą ostatnią" wśród jego znajomych? Do tego potrzeba mocnej psychiki by nie dać się wpędzić w kompleksy. Co innego jeżeli różnica wynosi powiedzmy 2 czy 3 razy większe zarobki, a co innego 5 czy 10.

Ja bym na przykład nigdy nie poczuła się "u siebie" mieszkając u faceta, który kilkukrotnie przerasta mnie finansowo. Bo jak? Chciałabym coś zmienić w mieszkaniu i co? Mam pytać go o pozwolenie? Rozwalić ścianę w JEGO domu bo mi tak przyszło do głowy? I prosić go o sfinansowanie? Mieszkać i akceptować wszystko jak jest czy mi się podoba, czy nie bo to jego dom a mnie nie stać na na przykład przebudowanie części domu? I gdzie w takim wypadku zaczyna się wspólny majątek?

Jak miałby wyglądać kompromis między osoba zarabiającą 4 tys. na miesiąc a np. 20?

Czy facet będzie zdecydowany na małżeństwo a jeśli tak to na przykład czy zafunduje żonie kolejne studia itp. bo będzie go na to stać,  czy może uzna, że skoro on zarabia to nie ma potrzeby by ona pracowala?

To jest wiele różnych kwestii do przemyślenia..

Interesujący temat, mogłabym rzec, że dla mnie bardzo osobisty. Bazując na własnym doświadczeniu wyrobiłam sobie pewien pogląd na tę sprawę i prawdę mówiąc nie za bardzo wierzę w to, by mezalianse mogły skonczyć się szczęśliwie, szczególnie dla kopciuszka. Historia Kopciuszka skończyła się dobrze, ale to było w bajce- w prawdziwym zyciu bywa troszkę inaczej. Oczywiście wiele zalezy od tego, jakim człowiekiem jest ten bogaty, ale jaki on by nie był, to jednak taki człowiek na pewno przywiązuje dużą wagę do stanu swojego posiadania. Duże pieniądze dają ludziom poczucie bezpieczeństwa, czesto także i władzy i bywa, że gdzies tam podświadomie albo świadomie czują się ci ludzie lepszymi od innych. Czasem jest to posunięte aż do skrajności- w Biblii jest napisane, że syty głodnego nie zrozumie i cos w tym jest. Bogaci ludzie, tacy naprawdę bogaci zyją zupełnie inaczej niż przeciętny człowiek- nie ma co się oszukiwać, bo tak po prostu jest. Starsi i doświadczeni przez życie ludzie mówia, że ludzie powinni wiązać się ze sobą według podobieństwa stanu posiadania, statusu społecznego, atrakcyjności seksualnej i poziomu inteligencji oraz kultury osobistej.
Ja biedaczką nie jestem, ale spotykając się z naprawdę bardzo zamoznym człowiekiem nie czułam się zbyt dobrze. Nie wiem też na ile moje poczucie, że jestem osobą z niższej grzędy nie wpłyneło także na to, że od samego początku czułam się jakbym była gorsza i kto wie czy nie byłam przez to bardziej podatna na uzaleznienie się psychiczne od zamoznego narcyza. On nigdzie mnie ze sobą nie zabierał (a grał np. w tenisa i w golfa) i czasami zastanawiałam się czy nie dlatego, że uważałby, że ja nie bedę potrafiła rozmawiac z jego bogatymi koleżankami, kolegami, że powiem coś takiego, że jego towarzystwo od razu odkryje, że jestem nieobyta, biedna, że taka prowincjuszka ze mnie. Bo jego bogaci znajomi zyli zupełnie inaczej i do głowy by im nie przyszło, ze kobieta może byc taka mało wymagająca, taka skromna - no czułam się jakbym była nieudacznikiem, minimalistką i gdzie mi tam do tych wielkich i wypindrzonych paniuś z wielkiego świata. Często miałam wrażenie, że ten facet patrzy na mnie z rozbawieniem, gdy ja opowiadałam mu, jak radze sobie w pracy albo, gdy chwalilam się, że dostałam jakąś nagrodę w pracy- on patrzył na mnie, jak na jakąś egzotyczną istotę i gdy dla mnie kilka tysięcy to był i jest duzy grosz, to przeciez on kilka tysięcy nosił codziennie w portfelu na drobne wydatki. Czułam sie przy nim, jak kopciuszek i jestem absolutnie przekonana o tym, że gdyby nie moje kompleksy, jakie miałam przy tym człowieku, to przy takim traktowaniu mnie przez tego faceta, ja wycofałabym się z tej znajomości w zasadzie po kilku miesiącach jej trwania, a tymczasem utknęłam w tym na całe lata. Myślę, że ludzie powinni miec mniej więcej po równo w momencie wchodzenia w związek- tak jest chyba najzdrowiej, ale wszystko, rzecz jasna, zalezy od danych ludzi.

Iceni, tak, on wie gdzie pracuje, jaką jest specyfiką mojej pracy, był u mnie. Nie ukrywam tego, bo nie widzę powodu. To raczej on na początku był powsciagliwy w kwestiach związanych no z pracą.
Ja mam 33 lata, on 44.

Przyznaję bez bicia, Twój nick mnie zmylił i byłam pewna, że masz dwadzieścia parę lat.

A w ogóle jesteś pewna tego Faceta, tego związku, bo już jesteście w związku, prawda?

A jaką on ma przeszłość i jakie ty masz marzenia? Jest też różnica wieku. Szybko, jeśli chodzi o plany przeprowadzkowe.

On jest wdowcem, nie ma dzieci, ja również nie posiadam, sama jestem po rozwodzie.
Różnica wieku mi nie przeszkadza, mój ex mąż również był starszy.
Moje marzenia? Dziecko, odpowiedzialny, kochający mężczyzna u boku, własną firma. To te większe ;-)

No cóż, ja ci nie pomogę z podjęciem decyzji , ale na wszelki wypadek zabezpiecz się jak mądra dziewczynka (mieszkanie, praca), żebyś w razie "wu" mogła spaść na 4 łapy . A ty co o tym wszystkim myślisz? Rozmawiacie już o waszej przyszłości, o tym czy widzicie ją razem, czy jeszcze nie? Znasz jego poglądy na zakładanie kolejnej rodziny, posiadanie dzieci? On tego też chce?

Elle, nie ujelabym lepiej moich obaw.
Oczywiście będę pisać w moim wątku :-)

Oczywiście to hamuje, aczkolwiek taka sytuacja jest dla mnie nowością  i nie jest łatwo

A wracając do odległości, to On Ci powiedział na czym miałoby polegać to, że jesteście na co dzień razem, gdzie zamieszkacie?

Tak, miałabym się wprowadzić do niego. Ja wynajmuje mieszkanie, dlatego to rozwiązanie było oczywiste.

A co ile Wy się widzicie?
A pytałaś Go, jak On sobie to wyobraża, jak przeprowadzisz się do Niego?

A wiesz, że to zdanie dużo mówi o Waszym związku?
I niestety, ale nie brzmi to dobrze.
Czyli jednak coś jest w tym co stwierdziłam parę postów wyżej, że Ty po prostu nie jesteś Jego pewna (wiem, wiem pewności nie można mieć, ale osoba zakochana na początku widzi same pozytywy, Ty nie widzisz).

Czy Ty Go kochasz, albo darzysz jakimś głębszym uczuciem?

Jestem zakochana, nawet bardzo. Być może tego nie widać w moich postach, ale staram się po prostu pewne rzeczy analizować na chłodno.

Racja, za dużo rozmyslam nad tym. Od momentu propozycji przeprowadzki analizuję sytuację, miele w głowie ten temat.
Jutro porozmawiam z nim, dowiem się, jak on to widzi i na spokojnie przemyśle. Tak czy owa nie przerowadze się w ciągu tygodnia,  bo musialabym przede wszystkim zakonczyc sprawy w moim miescie i znaleźć nową prace tam.

Zaraz, zaraz, coś mi tutaj nie pasuje. Znacie się jakieś pół roku. Od stycznia spotkania nabrały tempa, co oznacza, że widzieliście się raptem kilka razy, z jego strony padła już propozycja przeprowadzki, ty jesteś już zakochana. Nie sądzisz, że to wszystko za szybko? . Nie byłabyś tu na tym forum, gdyby cię coś wewnętrznie nie skrobało. Nie znasz tego faceta dobrze, nie ufasz mu na tyle, aby spokojnie czekać na rozwój sytuacji i tego jak się wasza historia potoczy. Zamiast tego analizujesz już przyszłe życie, po kilku tygodniach jesteś w stanie rzucić wszystko co wypracowałaś i pojechać gdzieś w nieznane. Spoko, nie ma sprawy, ale poznaj najpierw tego faceta . To musi być pełne zaufanie, ty musisz czuć, że jest to odpowiedni kandydat na twojego życiowego partnera i ojca twoich dzieci. To nie może być pan który ci kupi nowi samochód i pomoże rozkręcić biznes . Jakoś mało tu uczucia, ciekawości drugim człowiekiem ect. A on? On też jest tobą zauroczony? Nie zapytam o zakochanie, bo moim zdaniem w tym wieku podchodzi się do tego inaczej.

Na twoim miejscu przestałabym sobie wkręcać w tej chwili jakiekolwiek filmy, nie snułabym domysłów, nie projektowałabym jeszcze żadnego życia z nim. To nie tak. Najpierw się przez parę miesięcy pospotykaj, poznaj co to za gagatek, jakie ma relacje z rodziną, kim są jego znajomi, dlaczego nie ma dzieci?, a jeśli dojdzie do planów przeprowadzkowych, to już po jakiś deklaracja etc. W tej chwili odstawiwasz typowy scenariusz dziewczyny, która poznaje faceta przez internet (chyba tak się poznaliście, prawda?), który jest starszy i bardziej majętny, który zaczyna cię "kupować" propozycjami i ustawia wszystko pod siebie, a ty jesteś już zakochana i widzisz w nim tylko same superlatywy. Nie sądzę, że tak jest. Nawet nie wiemy jakie on ma wobec ciebie zamiary. Uspokój się i jednak ochłoń. Życie jeszcze zdążysz sobie ułożyć .

A może jednak wykorzystać majętność faceta do spełnienia marzeń o swojej firmie? Po prostu niech on Ci te pieniądze pożyczy. Spiszcie umowę pożyczki u prawnika. Jeżeli Wam wyjdzie bycie razem to ok. Jeżeli coś Wam nie wyjdzie nie będziesz przynajmniej czuła, że go wykorzystałaś, bo i tak pieniądze zwrócisz. Poza tym myślę, że mając własną firmę (jeszcze zależy co to za firma) jest się bardziej mobilnym jeżeli chodzi o miejsce zamieszkania. No i jak dobrze pójdzie i firma się rozwinie możesz dorównać mu jeżeli chodzi o status majątkowy. I odpadnie problem mezaliansu

Garance, właśnie niebardzo widzę opcję, żeby w tej chwili rzucać wszystko i lecieć do jego M.
Zasadnicze pytanie dla mnie, to czy w chwili obecnej tego nie widzę, czy może w ogóle nie ma to sensu.
Dane mi było poznać trochę jego znajomych i jego mamę (Tata nie zyje). Wszystko od tej strony wygląda dobrze. Znajomi generalnie sympatyczni, ważne dla mnie Jet to, ze mnie od nich nie izoluje, wręcz przeciwnie. Natomiast jego mama to starsza, schorowana kobieta, która mieszka 2 piętra niżej. On jest u niej kiedy tylko może, zwraca się do niej z pełnym szacunkiem, pomaga, jeździ do lekarzy, także tu naprawdę wykazuje wręcz wzorową postawę. Dla mnie to bardzo ważne.
Jego zmarła żona o ile dobrze pamiętam była prawniczka, przez jakiś czas po ślubie starała się wypracować pozycję w branży. Kiedy już osiągnęła stabilizację zawodową zaczęli starać się i dziecko. Nie wychodziło, wyszedł za to nowotwór, z którym walczyła kilka lat.

To dobrze, że masz takie podejście, chociaz wczoraj rzeczywiście odniosłam zupełnie inne wrażenie, ale wyjasniłas to i nie ma sprawy.
Ja radzę ci, byś była ostrozna, bo za bajkowo brzmi to wszystko, a w zyciu bywa różnie. Facet jest bardzo zamozny, nawet więcej niz bardzo, a szuka kobiety przez internet, na dodatek celuje w kobietę, która mieszka bardzo daleko. Być może nie ma w tym niczego podejrzanego, ale mnie zastanwia jednak dlaczego on szuka przez internet i az tak ryzykuje- przeciez on też wie, że trafic może różnie- facet głupi na pewno nie jest, skoro dorobił się wielkiego majątku. Tak jak faceci, tak i kobiety bywają różne i jeszcze pół biedy, jesli szuka się przez internet (w sumie dzisiaj mnóstwo ludzi tak własnie robi, więc to żadna sensacja), ale celuje w takie, które mieszkają blisko- ten natomiast szarpnął się na ciebie. Fakt, że on ma kasę, więc bez problemu może ciebie sprawdzić pod kątem tego, jak prowadziłas się do tej pory, ale no nie wiem, dla mnie to trochę naciągane. Ten mój sprawdził mnie- jak? zwyczajnie zaraz na poczatku znajomości wynajął detektywaa i miał mnie na tacy. Niczego złego ani jemu zagrażającego się doszukał, więc zajął się mna, tyle tylko, że i tak nie miał mi nic do zaoferowania poza swoim wackiem i cudownym towarzystwem od czasu do czasu. Zmarnowałam na gościa i na wieczną walkę o normalnie przebiegający i normalnie rozwijający się związek kupę lat- nie polecam. Byc może ten twój jest ok. nie wiem tego, ale i tak bądź ostrozna, bo ja jakoś nie wierzę w bajkę o Kopciuszku. Czy on nie a dużo znajomych, że musi szukac przez internet? Przecież facet ten prowadzi rózne interesy, ma mnóstwo okazji, by kogos poznac, ciągle gdziew wyjeżdża- nie wierzę w to, by nie miał brania. Może pod calą tą historią kryje się drugie dno? Tak jak było u mnie? Ty rzucisz się na głęboka wodę i dokonasz prawdziwej rewolucji w swoim zyciu, a za kilka miesięcy będziesz wracała gorzko płacząc. nie sprzedawaj swojego mieszkania i w żadnym wypadku nie zrywaj znajomości ze swoimi przyjaciółmi, bo zostaniesz z niczym. Na blogu uciekam do przodu jest wpis dziewczyny (zaraz ci to znajdę), która też poznała przez internet bardzo zamożnego gościa i rzuciła dla niego wszystko, pojechała kilkaset kilometrów dalej i to, co tam przezyła, to był horror- okazało się bowiem, że facet miał chad i na dodatek był alkoholikiem. Dał jej taki wycisk, że w głowie się nie mieści, ale zanim ona wyjechała do niego, to nie miała najmniejszych nawet podejrzen, bo on tak dobrze się krył. Uważaj więc na siebie. Sorry, że pisze dosć niechlujnie, ale czas mnie dzisiaj troszkę goni, a chciałam do ciebie napisać.
Zaraz znajde ci ten wątek z blogu uciekamy do przodu.
Nie moge tego znaleźć, bo to wpis sprzed chyba trzech lat, ale poszukam póxniej- teraz bardzo się spieszę.