Powroty a osiedlanie się - Netkobiety.pl

Pamietalam Polske tylko z dziecinstwa, oczami dziecka widziana.
Byly to naiwne , piekne wspomnienia, dziecinnie upiekszone...  lasy, jezora, ogniska, kulig, ciasto na swieta, laki i strumyki.
Zle rzeczy z pamieci wytarl czas.
Kiedy doroslam zapragnelam zobaczyc te piekne miejsca mojego dziecinstwa, poczuc sie ze wrocilam do domu...
i nic sie takiego nie stalo.

Pojechalam na ,,stare graty" i poczulam sie rozczarowana,
nic nie bylo takie jak zapamietalam,
ludzie sie nie usmiechali, w sklepie czulam sie nie chciana i mialam wrazenie, ze pani robi mi laske obslugujac mnie.
Jezioro podzielono na dzialki do plywania jakimis plastikowymi wstegami, plaze w remoncie, brud i kicz.
Wszystko bylo jakby mniejsze i brzydsze...
i calkowicie obce.
Wyleczylam sie ekspresem z jakiej kolwiek nostalgi.

Doonna:

Wiem, co masz na myśli. Jak jadę w rodzinne strony moich dziadków rozpiera mnie radość, jak również smutek... Miejsca mogą się pustoszyć, budynki poszarzeć, ludzie zgorzknieć... Może to właśnie cały urok dzieciństwa, tj. kolorowy, dobry świat bez zmartwień i obowiązków. Z drugiej strony Polska ma swój urok. Doświadczyć tu można pięknej wiosny, złotej jesieni, zielonego ciepłego lata i urokliwej zimy. Wszystkie szare i brzydkie din mogą być wykorzystywane na czas dla siebie. Z kolejnej strony są ludzie, którzy są bardziej pogrążeni w smutku, w swojej zawiści i zgorzkniałości. Tak zwane renowacje terenów wiecej szkodzą niż cieszą, a mimo wszystko, w moim poprzednim wątku o wakacjach, są ludzie którzy właśnie zachęcają do odwiedzania polskich miejsc. Miejsc, które są piękne i mają bogatą historię. Czy jedno z takich miast, choćby nawet Góry czy Jura Krakowsko-Częstochowska nie byłaby dobrym miejscem na rozpoczęcie nowego życia? Wiadomo, chodzi o finanse (zarobki i wydatki). Ale czy za granicą nie jest tak, że ciężko zarabia się na godne życie, a do tego dochodzi dyskryminacja? Przesądy, że każdy Polak to pijak i złodziej? I weź się wstydź, i naprawiaj reputacje.. Za dużo filozofuję... :-)

bjo:
Mówisz, że chcesz wrócić do Polski, to znaczy że przebywasz za granicą... Mimo wszystko, piszesz, że marzy Ci się coś bardziej egzotycznego, ale czy tam po kilku latach nie miałabyś chęci wrócić do kraju?

Po wielu opowieściach znajomych, zastanawiam się czy mogę stwierdzić, że zawsze Polska będzie domem. Może ktoś jeszcze ma ochotę wyrazić swoją opinię?

Pozdrawiam, Maya

Wyjechałam dobrowolnie (a nie za chlebem) 6 lat temu, nie byłam w Polsce ani raz i raczej przez kolejne lata nie będę. Nie, nie wrócę już nigdy.

Jest wielką niesprawiedliwością społeczną ten " przymus" wyjeżdżania  za granicę.Po moich 19 latach za granicą bilans generalny jest relatywny...pomimo ukończonych tutaj studiów i pracy niezłej, i oczywiście ukochanego syneczka, brakuje mi boleśnie Polski..rodziny, mowy , historii, jedzenia, zieleni..pewności siebie i pogody ducha którą tam zostawiłam..powietrza ..! Przeświadczenia, że .....jestem u siebie , we własnym kraju- żaden pobyt za granicą tego nie zastąpi. Moja Mama też wyjechała za granicę 30 lat temu.Dopiero po latach zdałam sobie sprawę, że zawsze mi jej brakowało, pomimo iluzji które sobie tworzymy , że można żyć bez..Jeżeli możecie - wyjeżdżajcie okazjonalnie ,lub wcale..chyba że uciekacie od sytuacji toksycznych, przemocy, alkoholików ..- ale to już inna historia: w takim kontekście wyjazd (ucieczka) jest wyzwoleniem. •••○•○••• powyższe rozważania  zamieściłam już poprzednio w innym wątku,chciałabym jedynie dodać , że wracając na wakacje do kraju takiego samego wrażenia doświadczyłam,tzn.widziałam ZMIANY: ludzie wydawali mi się pochmurni, zgorzkniali , małe miasteczka podupadłe, a duże miasta pełne blichtru...ecc.niemniej jednak Polska- kraj dzieciństwa i młodości pozostanie najbliższy..inne kraje piękniejsze , bogatsze, nowocześniejsze ale tylko Polska rozgrzewa serce !! ....i tylko w Polsce takie pyszne pączki ! ;-) ;-)