Prawo jazdy strach. - Netkobiety.pl

Lepiej czuć się na silach  iść na prawko niż z przymusu jak za kare czując ,ze za kierownica  cienko się  czujesz i niezbyt komfortowo . Nie każdy za kolko się nadaje

Jeżeli chcesz mieć prawko, to się na nie zapisz. Jeżeli chcesz mieć, bo wszyscy mają, to sobie daruj.
Jeżeli chodzi o jazdę samochodem nie ma się czego bać. Instruktor wszystko wytłumaczy, pod nogami ma pedały, więc jak coś będzie nie tak to po prostu zahamuje. jestem instruktorem od 6 lat, uczyłam nawet pana po 70, więc możesz mi wierzyć, wszystkiego idzie się nauczyć. są też również sytuacje, że ktoś się po prostu nie nadaje do jazdy samochodem, bo czuje paniczny strach. Zrobi prawko, ale jeździć nie będzie. Dlatego zastanów się, czy prawko, to jest to, czego naprawdę chcesz.

Hej Kateczkaa

Po pierwsze, chciałbym abyś sobie uzmysłowiła, że nie każdy musi mieć prawo jazdy
Po drugie , chciałbym abyś sobie uzmysłowiła, że nie każdy się nadaje by prowadzić samochód
Niestety, żyjemy w czasach gdzie na fb wrzuca się co chwile zdjęcia ze zdanego egzaminu, zdjęcia z tankowania samochodu, zdjęcia swojego samochodu itd. po prostu jest duża presja społeczna na posiadanie prawa jazdy (tak samo presja ze strony rodziny by mieć dzieci w takim wieku i takim itd.)
Zadaj sobie pytanie: Czy tak naprawdę chce mieć prawo jazdy, czy będę robiła bo wszyscy robią?
Jak już sobie odpowiesz: nie (to nie ma problemu w tym momencie ), tak (to przechodzimy dalej )
Jeżeli chcesz zrobić prawo jazdy to też musisz pamiętać, że nie każdy się nadaje do jazdy, są tacy co zdają po 15 razy i nie mogą zdać, są tacy co im się wszystko myli i tak dalej i tak dalej.
Strach minie jak się przyzwyczaisz

Widzisz, w moim przypadku to było tak, że ojciec wywierał na mnie bardzo dużą presję bym posiadał prawo jazdy, i mówił : facet bez prawa jazdy? to nie facet lecz piz...
I jak się to u mnie skończyło? ok. 1500zł poszło na marne (koszt kursu + egzaminy) do tego kilka razy prawie potrącenie pieszego + spowodowany wypadek z mojej strony...
Mam prawo jazdy od kilku lat a w tym roku jeszcze ani razu nie jeździłem, po prostu zrobiłem bo kolega zrobił... bo dziecko kolegi ojca zrobiło prawo jazdy i jak to ja miałbym nie mieć???
Ja mam prawo jazdy i żałuję, że je zrobiłem... teraz tylko w rodzinie szukają 'frajera' do podwózek.. tzn mieli bo już w ogóle nie jeżdżę, więc zadaj sobie te najważniejsze pytania, czy chcesz, po co Ci to, czy robisz tylko bo wszyscy robią?

Pozdrawiam

To normalne, że się boisz. Bo to jest strach przed nieznanym. Bo trzeba tyle rzeczy ogarnąć jednocześnie - sprzęgło, gaz, zmianę biegów, znaki, gdzie skręcić, czy nikt nie włazi na jezdnię itp. Ale w miarę nabierania praktyki to wszystko zaczyna się robić automatycznie. I jazda samochodem przestaje się wydawać straszna a staje się przyjemnością. A prawo jazdy przydaje się w życiu bardzo. Nawet w CV lepiej wygląda.
Nie przejmuj się tak, samochód będzie Ci gasł jeszcze przez jakiś czas, będą czasem za Tobą trąbić jacyś spieszący się królowie szos itp. Ale nabierzesz wprawy i pomału przestaną.
I mówię Ci to jako "niedzielny kierowca". Który np. woli przejść się 50m niż parkować w ciasnym miejscu, który niechętnie opuszcza samochodem własne, znane ulice w mieście, ale nauczył się płynnie jeździć, biegi właściwie same już się zmieniają, znaki i przechodniów zauważa. Wiec można jak się tylko chce. A to, że mogę sobie podjechać gdzieś nie prosząc nikogo o pomoc, czy przywieźć zakupy - bezcenne.

Oczywiście nic na siłę, bo jeżdżąc za kierownicą trzeba się czuć absolutnie pewnie, ale - jak zresztą zauważyła już Vinnga - kilka epizodów ma się nijak do całego kursu. Tak naprawdę to trening czyni mistrzem i im więcej przejechanych kilometrów oraz więcej sytuacji na drodze, tym lepszym stajemy się kierowcą.

Ja sama jestem przykładem osoby, która twierdziła, że samochód jest nie dla niej, mając jednak wybór pomiędzy kilkugodzinnymi dojazdami do szkoły pociągiem i autobusami, a godzinką jazdy własnymi czterema kółkami, to oczywiście wybrałam to drugie. Cały kurs zrobiłam w miesiąc, egzamin (wtedy nie był to żaden wyczyn) zdałam za pierwszym podejściem, ale niestety nadal wcale nie czułam się w tej roli pewnie. Gdyby nie mój tata, który baaaardzo mnie mobilizował, to nie wiem czy sama pchałabym się do jazdy. Pierwsza, dłuższa, samodzielna trasa, to było ponad 50 km powrotu ze szkoły. Tata ze mną pojechał w pierwszą stroną, sam wrócił autobusem, a ja przez wszystkie lekcje, mając w perspektywie samodzielny powrót do domu, siedziałam jak na szpilkach . Poszło jednak gładko, a potem było już tylko lepiej i żadna trasa, w żadnych warunkach, nie była mi straszna. Zresztą i wówczas, i dziś nadal słyszę, także od mężczyzn (z ich ust to był i jest dla mnie największy komplement), że jeżdżę bardzo dobrze, a że panowie nigdy nie bali się powierzać mi własnych czterech kółek, to już tylko znak, że ich słowa wcale nie były/nie są puste . Nie mam najmniejszego problemu z jazdą po mieście, w trasie (także zimą) ani też z parkowaniem. Za to mina mężczyzn, którzy gapią się z nadzieją, że baba za kierownicą na pewno nie poradzi sobie z jazdą tyłem, kiedy to z jakiegoś zakamarka trzeba wyjechać slalomem, jest po prostu bezcenna . 

Czasem trzeba się przełamać i uwierzyć w siebie oraz swoje własne możliwości. Kurs jest po to, aby móc się przekonać czy coś z tego będzie, niemniej umiejętności trzeba szlifować przez kolejne lata.
Ja w każdym razie nie wyobrażam sobie życia bez tej swobody i wygody, którą daje posiadanie prawa jazdy .

Moim zdaniem warto iść teraz! Potem nie będzie łatwiej, a pewnie będzie jeszcze trudniej się zebrać. Takie problemy jak opisujesz to jest normalne, zaczniesz się martwić jak pojeździsz ze 30h i nic się nie poprawi. Na początku wiadomo, że jest trochę myślenia kiedy zmienić bieg, wcisnąć sprzęgło czy hamulec, ale potem wszystko już "czujesz" i robi się to automatycznie, bez myślenia. Nie zgodzę się z kilkoma wpisami, ja jestem tego zdania, że praktycznie każdego można nauczyć jeździć, tylko niektórzy potrzebują dużo czasu. Jak masz taką możliwość to nawet przed tym kursem poproś kogoś z rodziny czy znajomych niech z Tobą trochę pojeżdżą, żeby przed obcą osobą (tym gościem który będzie prowadził kurs) był mniejszy stres. Także zapisuj się! na pewno prędzej czy później prawo jazdy się przyda! Pół roku temu sam miałem przyjemność zdawać i nie było problemu. Jak masz jakieś pytania to pisz, chętni napiszę co i jak.

Też się bałam i zaczęłam robić prawko przed skończeniem 20 lat. Myślę, że warto zacząć. Bo będziesz to odkładać i odkładać, a znowu mają się zmienić zasady zdawania egzaminu. Jeśli nawet nie będziesz miała czasu, żeby chodzić na wszystkie zajęcia teoretyczne, to uda Ci się dogadać z instruktorem i nie będzie musiała mieć 100 % obecności. Na praktykę umówisz się z instruktorem jak bd miała czas. Więc myślę, że nie masz na co czekać, tylko iść się zapisać.

To kwestia przyzwyczajenia, przywyknięcia... niektórzy potrzebują znacznie więcej godzin niż inni. Moja mama np. sporo dokupowała godzin poza obowiązkowymi 30. W końcu zdała i zasadniczo jeździ poprawnie, ale nie czuje się jak ryba w wodzie i generalnie jazda samochodem jest dla niej raczej stresująca. Zgadzam się niektórymi przedmówcami prawko nie dla wszystkich. Ale są też osoby, które na początku słabo rokowały, a potem było naprawdę dobrze. Ważne rolę odgrywa tutaj też instruktor, który umie pootwierać pewne klepki w głowie lub ośmielić.

Post edytowany ze względu na naruszenie regulaminu forum - spam.

sppppoookoooojnie

Co prawda zrobiłam prawko, ale też boję się jezdzic.
No i stoję na przystanku i czekam na busa

Ja zaczęłam kurs prawa jazdy w wieku 19 lat, ale raczej pod presją rodziny- dali kasę, namawiali, "bo musisz mieć prawo jazdy w dzisiejszych czasach". Nie zdałam pierwszego egzaminu praktycznego, zaczęłam studia i nie miałam czasu ani chęci, żeby próbować kolejny raz. Dopiero na 5. roku studiów sama zdałam sobie sprawę, że prawo jazdy będzie mi potrzebne, sama zdecydowałam, że jeśli teraz nie zacznę, to potem ciężko będzie mi się za to zabrać. Za kilka dni mam pierwszy egzamin, po 30h kursu stwierdziłam, że to dla mnie za mało, dokupiłam 10h i dopiero teraz myślę, że jestem w miarę przygotowana do egzaminu i oczywiście do jazdy w przyszłości.

1.Uważam, że nie należy przede wszystkim iść na kurs pod presją rodziny, czy znajomych.
2.Dobry instruktor to podstawa, nie bójcie się zmienić instruktora lub nawet OSK, jeśli nie czujecie się komfortowo.
3.Moim zdaniem rozpoczynanie jazdy z kimś z rodziny lub znajomym to zły pomysł, można nabrać złych nawyków, które potem ciężko wyeliminować.
4.Pierwsze jazdy są trudne, ale wszystko jest do wyćwiczenia, wytłumaczenia, hasło "praktyka czyni mistrza" sprawdza się tu doskonale.

Jej masz tak samo jak ja. Ja mam pare latek więcej i nie mam prawka. Jeździłam samochodem pare lat temu z kolega i szło mi okej. Ale brak mi pewności siebie i jakoś się boje. Ale przez kolejny rok prawo jadzy będzie mi raczej zbędne więc poczekam ten rok i zrobię na pewno. Bo teraz nie zrobie pomimo, że postanowiłam się przełamać - naucze sie jeździć, dostanę prawko a samochodu brak. A mówią, że od razu po tym jak się zda najlepiej zacząć jeździć.

Powiem Ci tak, ja nie miałam problemu ze zdaniem. Zdawałam w szkole nauki jazdy Kursant i zdałam za pierwszym razem!!!
Jeju, jaka to była dla mnie radość niesamowita. Jednak tu wielki ukłon w stronę pana Roberta Staszkiewicza. Wszystko mi tłumaczył krok po kroku. Zobaczył w czym jestem dobra, a w czym trzeba mnie mocniej szkolić. Rewelacja! Cały kurs był mega przyjemny, a jego uwieńczenie niesamowicie motywujące

Leć póki możesz, korzystaj! Powodzenia!

Ja też boję się jeździć, z tą różnicą, że prawo jazdy już mam. I szczerze żałuje, że je zrobiłam, bo ile razy bym nie próbowała, to po prostu do jazdy za kółkiem się nie nadaje. Strach przed jazdą to strach na drodze, pamiętaj. Taki kierowca jest niepewny i dopóki nie przezwyciężysz strachu to nigdy nie będziesz dobrym kierowcom.