Bezsens - jak znów żyć ? - Netkobiety.pl

Czasymira, daj sobie czas odpocznij od związków..
Jak będziesz gotowa aby się otworzyć na nowego partnera - nie będziesz miała wątpliwości.

Pewnie jeszcze za wcześnie na nowe związki, kontakty. Jesteś teraz poraniona, musisz przejść okres żałoby. Teraz czujesz się źle, ale przyjdzie dzień że zaczniesz czuć się lepiej, będziesz w stanie dopuścić myśl o nowym związku, dla znajomych będziesz milsza. Będzie ok, pozwól działać czasowi

Życie jest parszywe i smutne.

Jedyne kolory są w filmach i książkach.

Mamy wypaczone pojęcie o rzeczywistości, miłości i związkach.
Klątwa 21 wieku.
Za dużo informacji, ideałów, historyjek, kolorowych obrazków, seksu, nagości.
Jesteśmy ofiarami własnych marzeń i wyobrażeń.
Nie ma co sobie robić nadziei.

Dobre czasy już minęły. Teraz będzie tylko gorzej.

Czasymira, ja czuje sie identycznie i tak samo sie zachowuje w stosunku do otoczenia jak i TY. To niebywale, ze czujesz tak samo. Tylko mnie nikt o nic nie pyta. Nie pociesza. Moi najblizsi nie wiedza o moim stanie. A moze mnie sie wydaje, ze nie wiedza. Kolezanka mi mowila, ze bedzie coraz lepiej z czasem. Ale ten czas jest juz dosyc dlugi. Pewnie polepszy nam sie:). Tylko jeszcze musi miac duzo czasu. Ja tez nie umiem sie przestawic na kogos innego. Mnie sie jakos nikt nie podoba, jak powiedzialas: dotyk, zapach, bycie z kims razem itp. Ale bedzie lepiej, ja w to wierze. Ty tez prosze uwierz. WIERZYC TRZEBA, BO CO NAM POZOSTAŁO:). Sciskam mocno:).

hej. Znów jestem w labiryncie uczuć. Zaczęłam się spotykać z kimś nowym. Problem jest że jest to osoba niepełnosprawna, poza tym nie podoba mi się aż tak bardzo, ale uległam czarowi. Zniechęciłam go do siebie. Podświadomie myślę o byłym. Myślę że muszę przecież któregoś wybrać. Narasta we mnie lęk, który rodzi paraliż decyzyjny. Najchętniej zdołowałabym się na maxa, żeby odbić się od dna, ale matka mi nie pozwala, muszę pracować i tyle...nie wiem co robić.

A te kolce od najbliższych? Co z nimi? Jak zyc  kiedy wszystko denerwuje i drazni? Ja tez jakby sie z kims spotykam, ale.... Fizycznie mnie nie pociaga kompletnie (nie jest moim bylym!). Juz powoli zaczynam zapominac, ale... Znowu to ale! To ciagle tak boli. I porownania same sie narzucaja. Co robic? Czasymira fajnie, ze Ci juz jest lepiej. Doszlam do wniosku, ze potega uczuc jest wielka. Wtedy normalnie budzi sie w nas cos ogromnie silnego, pozwalajacego albo wszystko przezwyciezac, albo uczucia i emocje rozkladaja nas na lopatki. Pozdrawiam... c.d.n.

Ja znam facetow, ktorym w to graj, ze kobieta jest zalamana psychiczne po tym jak ja zostawil. Jeszcze sie cieszą, że nadal do nich wzdychaja. Wrecz budzi to smiech i zadowolenie.

Kochani,dajcie sobie czas na żałobę po związkach.
Nie warto być w związku,który jest mało satysfakcjonujący.
Nie można oszukiwać drugiej strony.
Czasy związków z rozsądku minęly-chyba,że coś przeoczyłam.

Moje życie po roztaniu nie jest ciekawe i czasem ogarnia mnie kompletna rezygnacja:( Myśli,myśli i tęsknota dobijają mnie,do tego dochodzą warunki mieszkaniowe,mieszkam u rodziców jeszcze dwa tyg dopóki nie wynajmę pokoju.Kłócą sie niemal codziennie z mojego powodu i jestem zły,że tak się dzieje,a z drugiej strony nie mam zbytnio wyjścia i muszę to wytrzymać. Najgorsze są wieczory. Staram się jakoś to ogarnąć i wiem,że jak nie zmienię myślenia to wrócą stare schematy,a do tego za nic nie dopuszczę.Czytam dużo o toksycznych związkach i wyszukuje swoje błędy i....wybaczyć sobie nie mogę,że znowu się roztaliśmy,tym razem na zawsze Wciąż żle śpię i jest to bardzo męczące bo odczuwam to w pracy. Nie wiem co u niej,ale myślę,że znosi to dużo lepiej. Czy kiedykolwiek zapomnę o niej na tyle aby normalnie funkcjonować? Jak przestać ją kochać ech :(i znowu myśli jaki jestem beznadziejny i bezwartościowy. Kurde niby proste przestać myśleć,ale jak to zrobić.Czas czas i jeszcze raz czas.Nie chcę zwariować

I tak pozostanie. Dopóki nie przestaniesz sama siebie oszukiwać...
Sama i osobiście POSTANOWIŁAŚ, że jesteś uzależniona (skazana) na byłego. To Twoja decyzja i Twój wybór (nikt Ci pistoletu do głowy nie przystawia) Więc: JESTEŚ panią samej siebie.

przemyślę to...na razie zmienię temat: pogoda się ustabilizowała, ale jest mróz i można się pośliznąć na drodze...słońce mocno świeci, jak na antarktydzie, wszędzie odbija się od wszelkich lamp, fleszy i wpada strumieniem do oka....

czasymira nie ma niestety złotej rady na to jak żyć po rozstaniu bo też tak owej szukałam ..Ja myślę że swoje musimy wycierpieć ..że Bóg wybrał dla nas inną drogę ..tak to sobie już tłumaczę .. że i dla nas po tych burzach wyjdzie wreszcie piękne słoneczko ...

Hej, ...znowu jestem tu...Wiem , że Wy mnie rozumiecie, ja rozumiem Was..to daje mi otuchy..Teraz wiem , że to wszystko musi się strawić...przedwczoraj bardzo płakałam, matka mnie uspokajała....to była moja reakcja na bezsilność , ale mówię do niej : "Mamo ja muszę sobie popłakać bo muszę to z siebie wyrzucić, muszę się jakoś wyżyć, nie mogę być jak głaz"...i to mi pomogło....bo najgorsza jest taka gonitwa myśli w głowie i taki niepokój..teraz po prostu wspomagam się czym się da, leki ziołowe, herbatki i odpowiednia dieta.

:-)

Słuchajcie, pomóżcie, jestem w tej samej sytuacji co Wy, kilka miesięcy po rozstaniu, samotność mnie dosłownie zżera, co rano budzę się przerażona, cały czas boję się, że nigdy nikogo nie poznam i zawsze będę sama, staram się próbować poznawać ludzi, ale nic z tego nie wychodzi, zawsze ktoś jest niezainteresowany, albo ja, albo druga strona... Czasymira, dziewczyny, jak Wam idzie?...

Hej. Tęsknie za byłym. Myślę o nim. W wątkach, które tutaj czytam szukam jego i naszych problemów. Wyobrażam sobie jak spacerowałam z nim po polu, w oddali jechał pociąg, czułam powiew powietrza, zapach tego miasta, które tak bardzo kocham , gdzie mieszkali moi dziadkowie. Dziś słuchałam piosenek Katarzyny Groniec, która śpiewa, nigdy od Ciebie nie odejdę, nawet jak nasze drogi rozejdą się....w nocy śle mu smsy, bo nie mogę przestać myśleć. Jak wyślę, uspokajam się. Ciężko jest.

Czasymira, oj Biedaku... Uspokajasz się, bo dla Twojego umysłu jest to namiastka kontaktu z byłym. A kontakt z byłym jest właśnie dla Twojego umysłu narkotykiem. Nie uciekniesz od detoksu, a im prędzej go przejdziesz, tym lepiej. Mówię z własnego doświadczenia. Podobno ból i cierpienie porównywalne z odstawieniem kokainy. Ale musisz to przejść, nie ma innej opcji. Zacznij już dziś... ja też cierpię. Trzymam kciuki.

Będę wracać do moich rdzennych tematów. Powiem wprost - mam znów kryzys i to na całego. Odseparowałam się od chłopaka, ale wcale nie skończyły się moje problemy. Moja mama mi ciągle o nim przypomina. Gra mi na ambicji. Mam z nim kontakt e-mailowy, wiem też że mogę zadzwonić w każdej chwili, ale jak to robię On jest taki skryty, ja też się spinam. Czuję że nie mam punktu zaczepienia, że mi czegoś brak. Mama twierdzi, że jestem jak jej siostra, że robię te same błędy. Rodzice spotykają się z sąsiadami. Ci chcą mnie zeswatać z kimś tam. Rozumiecie że boję się.

Jakoś nie pociesza mnie to. Niby nie jestem sama, ale tak jakby chce mieć jakiś kontakt z nim. Tzn. chce i nie chce, ciągle sobie zaprzeczam. To jak bossa i hossa, w zależności od okoliczności. Ogólnie doszłam do wniosku że zrobiło się nudno, bo ile można się kochać i nic z tego nie mieć. Poza tym czuję się już staro, jakbym wróciła do etapu liceum. Jakbym przespała jakiś czas i nagle obudziła się. Łał, jest wiosna, jak fajnie.

Thepass dzięki za wypowiedź. Fajnie napisałeś , że trudno dać drugi raz szanse komuś innemu, komuś kto nie wzbudza tylu emocji...może czasem warto zaryzykować, a nóż..

Trzymaj się czasymira, słaba to pociecha że inni też to przechodzą ale lepsza jest taka że z tego wychodzą. O dziwo da sie żyć na tym świecie samemu i czerpać z tego przyjemność - czy kiedyś tak nie miałaś?? A jak sie ktoś trafi żeby z nim iść przez życie  - to czemu nie będzie też fajnie.  Spójrz na młodzież - są samotni a szczęśliwi. Ale przed nimi i radość i łzy - przed nami tylko radość.

...czasymira....chyba bardzo ważne jest to, żeby nie pozostać samemu....wydaje mi się, że człowiek w obliczu cierpienia, powinien zająć się czymś, co nie da mu czasu na myślenie....w moim przypadku było tak, że próbowałam zawsze mieć coś do roboty, żeby nie myśleć o byłym....postaraj się zadbać teraz o siebie....sprawiaj sobie przyjemności mów sobie miłe słowa... ....rób wszystko co lubisz a czego nie robiłeś gdy byłeś w związku.... potrzeba czasu, który jednak najlepiej goi rany. gdy dochodzimy do takiego momentu że dobrze nam ze sobą, akceptujemy siebie w pełni i godzimy się ze światem to jakoś wszystko samo zaczyna się układać.....pamiętaj o jednym nie za szybko kolejny związek....musisz pogodzić się ze stratą, zaakceptować, wyzbyć się złości, żalu itd inaczej poprzednie doświadczenia nie pozwolą na stworzenie nowego.....masz złamane serce to czas je uleczy, ale związek dobrze jako tako pamiętać, bo to jednak jest pewne doświadczenie i przynajmniej wiemy co zrobiliśmy źle, gdzie popełniliśmy błąd, albo jakiego błędu naszego partnera nie potrafiliśmy wybaczyć....to przecież dużo daje przy kolejnych związkach...aby zapomnieć dobre są niezobowiązujące znajomości z innymi facetami.... pomaga zapomnieć, a może uda się poznać tego jedynego, który będzie z Tobą przez całe życie?..kiedyś wyczytałam w jakimś poradniku."rok w porywach do dwóch lat trwa żałoba po utraconej miłości"...masakra...

...czasymira życzę Ci zakochania z wzajemnością.....może to jeszcze potrwać, ale warto poczekać.....wtedy zaśpiewasz:
https://www.youtube.com/watch?v=O2XIy7py_Xw

Niestety musisz przez to przejsc. To bardzo bolesny, ale konieczny process zeby ruszyc do przodu. Postaraj sie czyms zajac zeby nie siedziec i myslec o tym wszystki non stop- pojdz na space, na rower. Starac sie byc pozytywna, usmiechnieta. Uwierz mi, ze jesli wstaniesz z rana i przykleisz sobie usmiech do twarzy poczujesz sie lepiej ... Rob to codziennie az sie zmieni w nawyk, a pozniej to bedzie naturalne.