Małżeństwa bezdzietne z wyboru - jak je postrzegacie? - Netkobiety.pl

Znam, normalne pary.
Też nie mam dzieci, chociaż już jestem w "tym" wieku (tyle, że męża też nie mam).

Nie każdy się czuje gotowy na rodzicielstwo, czasami nigdy się nie poczuje, nie każdy ma odpowiednie zaplecze finansowe, a nawet jeśli może nie mieć czasu. U mojej znajomej jest np. taka sytuacja - albo pieniądze i brak czasu na dzieci, albo czas na dzieci i brak pieniędzy - czyli de facto pat.

Uważam, ze to ekstra, że ludzie są teraz na tyle rozsądni, żeby myśleć o ich dobru, a nie swoim własnym (bo tak fajnie mieć dziecko, bo wszyscy znajomi mają, bo kto się zajmie nami na starość).

Natomiast nieszczególnie pasuje mi ogólnospołeczne ciśnienie na rodzicielstwo: gwiazdy, co na wyścigi zachodzą w ciążę ewentualnie adoptują dzieci, jakieś głupawe kampanie społeczne, jeszcze głupsze starania panstwa typu becikowe... Moim zdaniem to wszystko wcale dzieciom nie służy. Nie chciałabym mieć dziecka tylko po to, żeby najpierw zajmowała się nim opiekunka, potem przedszkole/szkoła i opiekunka, a ja bym je oglądała przez godzinę góra dwie wieczorem.

Uważam, że decyzje o posiadaniu, lub nie posiadaniu dzieci, to bardzo osobista sprawa dwojga ludzi.
O parach bezdzietnych z wyboru nie myślę nic; nie chcą mieć dzieci, więc ich nie mają. Taki sam wybór, jak dziesiątki innych.

Natomiast wkurza mnie strasznie namawianie na dziecko, nachalne dopytywanie "KIEDY???!". Przy czym jakoś nikomu nie przyjdzie do głowy, że być może nigdy. I to nie z przyczyn biologicznych.

Ja bardzo nie lubię tego rodzaju pytań, ale słysząc "czy...", zamiast "kiedy..." chociaż poczułabym, że mam coś w ogóle do powiedzenia w tej kwestii, poza ustaleniem terminu (byle nie zbyt odległego).

Edit:
No i jeśli mija już kilka bezdzietnych lat w małżeństwie, a w dodatku kobieta przekroczy magiczną trzydziestkę, to nadal nikomu nie zaświta, że oni nie mają dzieci, bo ich nie chcą. Nie mają, bo pewnie nie mogą! Nawet jeśli mówią, że nie chcą, to tylko taaakie tam gadanie. Bo co mają powiedzieć. I zaczyna się kolejna seria taktownych pytań od zmartwionej problemami zdrowotnymi małżonków rodziny.

Witam
  Ja sobie myśle tak,że posiadanie dzieci to indywidualna sprawa dwójki ludzi będacych w zwiazku czy to w formalnym ,czy też nie.Pytania innych czemu nie macie jeszcze dzieci,kiedy się pojawia nie są na miejscu- mamy tylko jedno życie i  każdy ma prawo przeyżyć je  po swojemu.Sami nie lubimy być oceniani wiec nie oceniajmy i nie zadajmy kłopotliwych pytań innym.

Większość moich znajomych, którzy nie mają dzieci - jednak chcieliby mieć (albo nie mogą, albo później). Ja sama mam dziecko i chciałabym mieć więcej, więc nie wiele mogę powiedzieć na ten temat, ale intryguje mnie trochę inny aspekt, trochę obok tematu - mam kilku znajomych, którzy po pierwszym dziecku uznali, że już nigdy więcej, że jedno wystarczy. Jakby ta świadomość - czym jest posiadanie/wychowywanie dzieci dotarła do nich już po fakcie.

A to nie jest tak, że zawsze dociera już po fakcie? Przecież przed urodzeniem dziecka trudno mieć pełną świadomość, jak wygląda rodzicielstwo, no bo skąd?

Też mnie to dziwi; wśród naszych znajomych ostatnio pojawiło się dość sporo dzieci i zewsząd słyszę jak jest ciężko; że chwili dla siebie nie mają, że tyle wstawania w nocy, że oka nie można na chwilę z dziecka spuścić, że nie wiedzą, co to jest wspólne obejrzenie filmu, że stale coś się dzieje, non stop choruje, że są na maksa zmęczeni.
Ja wiem, że tak jest, zatem na dziecko się nie decyduję. Czy ludzie mający przez 30 lat styczność z rodzinami z małymi dziećmi, dzieciatymi znajomymi jeszcze się tego nie dowiedzieli?

Owszem, choć raczej są to pary odkładające rodzicielstwo na potem i nie moi najbliżsi znajomi, więc analizy psychologicznej im nie przeprowadzam Nie kazdy powołany jest do rodzicielstwa i ja tego nie patępiam, ale zauważam, ze jak ktoś nie ma dziecka, to ma zwierzęta - więc potrzeba opiekowania się jest w czlowieku. Dziecko jest bardziej pożyteczne społecznie niż pieski i kotki, ale nie zamierzam nikogo pouczać gdzie ma lokować uczucia i pieniądze

Dorabianie ideologii
Znam osoby, ktore nie chcą mieć dzieci z różnych przyczyn. Nie znam nikogo kto taką decyzję podjąłby z uwagi na "dobro ogólne".

Cat, ale sortowanie śmieci to jednak inny level niż decyzja o dziecku... Ja też nie znam nikogo, kto by chciał dziecko, ale nie miał (tudzież nie chciał, a jednak się zdecydował) ze względu na społeczeństwo. Tzn podobno takie akcje odchodziły, ale w nazistowskich Niemczech, czy komunistycznych Chinach albo Rosji, no ale tam było gigantyczne ciśnienie na to dobro państwa, jednostka się de facto nie liczyła.

Oj, Cat, trochę konsekwencji
Piszesz, że identyfikujesz się ze słowami psychologów co do nieposiadania dziecka z przyczyn "ekologicznych", dla "dobra świata".
A to?:

Mnie trochę to dziwi, bo ostatnio coraz częściej spotykam się wśród znajomych z tym, że dziecko to pomysł wychodzący od faceta. Też ostatnio przeczytałam fajny artykuł (http://interia360.pl/moim-zdaniem/artykul/miasto-vs-wies-czyli-pierwszy-kryzys-w-malzenstwie,62670 - z którego akurat argumentów użyłam w naszym sporze o tym co dalej miasto/wieś) i wygląda na to, że zmienia się sposób postrzegania facetów... Albo to ja nie miałam nigdy okazji na takich trafić (to też jest jakaś opcja). Mi się to powoli zmienia z wiekiem, jako szalona 20-latka na pytania o dzieci twierdziłam że NIGDY W ŻYCIU i naprawdę byłam święcie przekonana, że tak po prostu mam i tak już pozostanie. Teraz? No może... Więc mam nadzieję, że w przeciągu najbliższych lat mój wewnętrzny konflikt się rozwiąże, bo potem to już natura zadecyduje za mnie sama...

Ja nie chcę mieć nigdy dzieci, mój partner też nie chce mieć dzieci, ale nie pochodzi do tego tak kategorycznie jak ja - jakbym chciała, to pewnie by to ze spokojem zaakceptował, no ale wiadomo - facet nie chodzi w ciąży, nie rodzi, nie karmi piersią, nie musi rezygnować z pracy, więc taka decyzja jednak dla faceta jest łatwiejsza.
Ja nie chcę, ponieważ nie mam za grosz instynktu macierzyńskiego, nie lubię dzieci, nie mam ochoty poświęcać sporej części swojego życia na wychowywanie kogoś, wolę zainwestować w siebie niż w dziecko, w ogóle nie widzę siebie jako matki. Po prostu mam inny pomysł na swoje życie, a nie sztuka zrobić sobie dziecko, sztuka to je dobrze wychować, wykształcić i sprawić żeby się czuło szczęśliwe - nie dość, że ogromny koszt, to jeszcze ogromna odpowiedzialność. Nie nadaję się do tego. Poza tym wystarczy tylko spojrzeć na koszt choćby pieluch, to się już może odechcieć.
Strasznie mnie wnerwia, gdy na zagadanie do mnie na temat dzieci odpowiadam przecząco, a ktoś mi zaczyna litanię, że jestem młoda, więc mi się jeszcze odmieni. Tak jakby to była jakaś choroba, albo powód do zmartwienia, coś w stylu "nic się nie bój, to niegroźne, przejdzie ci". Mało kto ze spokojem akceptuje fakt, że taka jest moja decyzja i można nie chcieć dzieci i wcale nie są konieczne żeby kobieta się czuła spełniona i szczęśliwa. Ja już jestem szczęśliwa. Mam fajne życie, kochanego faceta, plany na przyszłość i wcale mi nie jest potrzebne dziecko. Po tym jak obserwowałam proces wychowania syna przez moją kuzynkę od zmiany pieluch wiecznie rozdartemu niemowlakowi, przez sprawiającego problemy kilkulatka, do nastolatka, który niedługo zacznie dojrzewać i bezsprzecznie odbije mu palma z tego tytułu, to utwierdziłam się tylko w przekonaniu, że to nie jest dla mnie.
Ludzie jednak zdaje się nie rozumieją, że można nie chcieć dzieci z czysto egoistycznych pobudek i wygodnictwa. Znam małżeństwo z dużym stażem, nie mają dzieci. Są ze sobą tak szalenie szczęśliwi, że tylko pozazdrościć.
Cieszę się, że mam świadomość, że byłabym fatalną matką, bo się przynajmniej nikomu nie stanie krzywda.

WitchQueen słuchałam całej audycji na ten temat w radio i wypowiadała się również 22-latka, która jasno powiedziała: Nie, nie chcę być matką. Nigdy.
Oczywiście nikt w jej otoczeniu jej nie wierzy, każdy mówi to samo co Tobie. Tylko gdy 22-latka deklaruje, że chce mieć dziecko, to jakoś każdy to naturalnie przyjmuje.
Może przejdzie, a może nie przejdzie. Mnie nie przeszło, a wiem to właściwie od... dziecka
Moje słowa chyba można już traktować dość serio

Ja też mam to właściwie od dziecka - nie bawiłam się nigdy lalkami, nigdy nie miałam takiego opiekuńczego stosunku do dzieci, jak miały moje rówieśniczki - np. 11-12 latki zwykle dość mocno interesują się, gdy w rodzinie pojawi się niemowlę i chcą się nim opiekować, a mnie dzieci zawsze brzydziły, w ogóle nie budzą we mnie jakichkolwiek uczuć po prostu dziecko to dziecko. Sporo uczuć budzą we mnie zwierzęta i ja potrafię pół godziny stać i gadać do konia głaszcząc go i całując prosto w pysk, ale nie umiem sobie nawet wyobrazić żebym miała zajmować się dzieckiem.
To niedowierzanie nie dotyczy tylko starszej części społeczeństwa - niektóre koleżanki ze studiów, które z racji, że zbliża się nieuchronnie ostatni piąty rok zaczęły dostawać jakiegoś szału na macierzyństwo patrzą na mnie jak na wariatkę, gdy mówię otwarcie - nie, nigdy, a jak zajdę w ciążę, to usunę bez skrupułów, nieważne jak. To się z jakichś dziwnych względów ludziom w głowach nie mieści, no ale ciasnota umysłowa w wielu kwestiach to problem tego społeczeństwa niestety.

Oj znam to. A do zwierząt mam tak samo.

I tak naprawdę, jeśli ktoś koło 30 poczuje chęć posiadania dzieci nagle szaloną, to znaczy, że ma jak zwierze sobie robić dzieci gdzie po 2 latach mu przejdzie i mu się odechce?

Podwiąż jajowody, ja podwiązałam na swoje urodziny i odpowiadałam 'jestem bezpłodna' od wtedy.

Zdradzisz, na które?

Podwiązanie jajowodów nie jest niestety super skuteczną metodą anty (nawet 1 ciąża na 200) lepsza jest wazektomia u mężczyzny - ale to już w tym celu trzeba mieć stałego partnera życiowego, który będzie tego chciał

Dziękuję za odpowiedź. Kurczę, odważna decyzja.

W jakim kraju? W Polsce podwiązanie jajowodów a już tym bardziej w tak młodym wieku jest nielegalne.

Nadal mi ciężko w to uwierzyć, sądzę, że istnieje w tym jakieś kłamstwo

Że dziewczyna w tak młodym wieku zupełnie legalnie dokonała takiego zabiegu

Tak jak powiedziała Catwoman - jedziesz za granicę i załatwione. Legalnie, w poważnej, dobrej klinice. Co tu jest do uwierzenia? Jak masz kasę to możesz tak zrobić bez najmniejszych problemów. To tylko u nas niestety jest jakaś chora polityka zakazów żeby ktoś sobie czasem "kuku" niechcący nie zrobił.

A ja jestem zadowolona. .... że gdzie indziej traktują cię jak człowieka, który może decydować o sobie.

Oczywiście, że każdy musi dokonywać swoich wyborów! Nie twierdzę inaczej! Tylko dobrze jest mieć ten wybór.

Wiesz, skoro w wieku 21 lat można zrobić sobie tatuaż, jedną lub choćby i tuzin operacji plastycznych, można dokonań skaryfikacji, słowem można zaingerować w swoje ciało na dziesiątki sposobów, z których większość jest mało odwracalna, to czemu miano by zabraniać podwiązywania jajowodów. Polska ma akurat jakąś absurdalną obsesję na punkcie kultu płodności, ale z logicznego punktu widzenia, to chyba nie ma powodów. Albo uznajemy, że jesteś dość dorosła, żeby odpowiadać za siebie, swoje ciało, swoje decyzje, albo nie.

Nina, a Ty masz jakieś powody aż tak obawiać sie raka piersi, żeby poddać się takiej operacji? Przyznaję, że pierwszy raz o czymś takim słyszę... W końcu to ryzyko, a Ty możesz kiedyś (tfu tfu) dostać raka innego rodzaju...

Każdy dokonuje swoich wyborów. Nikt nie powinien drugiemu narzucac jak ma życ i co ma robic. Skoro ktoś zdecydował, że dzieci nie chce, to jego sprawa. Dla mnie jest bardziej odpowiedzialny od tego, który rozmnaża się jak królik, licząc na pomoc wszystkich dookoła.

Jeszcze trochę wody w rzekach upłynie, zanim nauczymy się nie układac życia innym podług swojego widzimisię. Ja mam dzieci, ty też powinieneś je miec. Dlaczego? Bo ja jestem z tego powodu szczęśliwa, czuję się spełniona, inni też muszą zaznac tego cudu. Łeee! Co za brednie.

Chcesz miec dzieci, to miej na dzieci, nie oczekuj manny z nieba, poklasku, medalu za urodzenie nowego obywatela.
Nie chcesz, twoja sprawa. Nikt nie powinien wytykac cię palcami, truc o egoizmie i tym podobne.

Widzisz sinnerssmile w Polsce człowiek może zawrzeć związek małżeński w wieku 18 lat, w wieku 15 lat legalnie uprawiać seks (oglądać od 18ego roku życia) ale nie ma prawa podejmować decyzji co do swej płodności. Coś tu jest nie halo.

Zadawałby, bo to Polska Legalna jest jak najbardziej wazektomia- ale o ile w innych, sąsiadujących krajach płacisz i nikt o nic nie pyta, nie w Polsce! U nas trzeba spełnić warunki w zależności od widzimisię lekarza (wiek 30-35 + posiadanie potomstwa).

Nie wiem, jak rzecz się ma z podwiązaniem jajowodów - to z gruntu jest nielegalne. Aborcja z niektórych przypadkach, a wazektomia legalna.

Aaa to jest tzw. "podziemie aborcyjne" to też problemu nie ma: płacisz - masz.
Ale kurczę, chyba off topic robimy