Czy to już alkoholizm? - Netkobiety.pl

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

Salomonka napisał/a:

TTTtttTTT napisał/a:

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

Najlepiej na terapię zgloś się sama, naprawdę i nie przesadzam.

I nie trolluj na litość, bo naprawdę jest tego na forum do wyrzygania i może się kolacja  cofnąć człowiekowi, gdy czyta podobne bzdety.

Jaki trolling, skąd takie wnioski? Napisałam bo jestem zaniepokojona  moją sytuacja, uważasz, że nie mam powodu? Tutaj ludzie mają różne doświadczenia i poprosiłam o radę. Nie rozumiem twojego ataku na mnie..

TTTtttTTT napisał/a:

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

Pewnie masz jakąś traumę, że tak reagujesz.
A on widać lubi alko, tylko się powstrzymywał ze względu na ciebie. Ale jeśli wymagasz, żeby nie wypił kieliszka alkoholu nawet na imprezie, to też nie jest ok, alkohol jest dla ludzi, tylko nie każdy ma umiar.
Niektórzy sięgają po alkohol jak mają problem. Ale skoro wypił jakiś alkohol cztery razy przez siedem lat to uważam, że o alkoholizmie nie można mówić.
Takie zakazy, nakazy na dłuższą metę w związku nie zadziałają, on sam musi się pilnować. Choć myślę, że twoja reakcja powinna skutecznie go odciągnąć od alkoholu. A jednak nie.
Na pewno to nie jest etap, żeby szedł na odwyk.
Ze świecą szukać takich, co nie biorą  alkoholu do ust, także nie licz, że na takiego trafisz.
Nie trzeba stwarzać problemów, żeby potem nie musieć odreagować. Choć rozumiem, że niektóre same przychodzą, jak choroba itp.

wieka napisał/a:

TTTtttTTT napisał/a:

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

Pewnie masz jakąś traumę, że tak reagujesz.
A on widać lubi alko, tylko się powstrzymywał ze względu na ciebie. Ale jeśli wymagasz, żeby nie wypił kieliszka alkoholu nawet na imprezie, to też nie jest ok, alkohol jest dla ludzi, tylko nie każdy ma umiar.
Niektórzy sięgają po alkohol jak mają problem. Ale skoro wypił jakiś alkohol cztery razy przez siedem lat to uważam, że o alkoholizmie nie można mówić.
Takie zakazy, nakazy na dłuższą metę w związku nie zadziałają, on sam musi się pilnować. Choć myślę, że twoja reakcja powinna skutecznie go odciągnąć od alkoholu. A jednak nie.
Na pewno to nie jest etap, żeby szedł na odwyk.
Ze świecą szukać takich, co nie biorą  alkoholu do ust, także nie licz, że na takiego trafisz.
Nie trzeba stwarzać problemów, żeby potem nie musieć odreagować. Choć rozumiem, że niektóre same przychodzą, jak choroba itp.

Dziękuję za odpowiedź. Na imprezach (chociaż rzadko chodzimy) nie zabraniam mu pić.  Wtedy pijemy więcej, ale to jest bardzo rzadko, wiec nie wspominałam o tym.  I te 4 razy to nie było, że on coś tam wypił, tylko wrócić już konkretnie podpity / pijany.

Co do traumy to nie wiem.. mam po prostu gdzieś wbite do  głowy że z alko nie ma żartów i trzeba szybko reagować na wszystkie niepokojące sygnały.

Mnie bardziej martwi  fakt, że on ma potrzebę sięgania po alkohol jako sposób na odreagowanie problemów, stresu. Ja nie mam takiej potrzeby w ogóle, lubię wino czy piwo czasami, ale bardziej dla smaku.

Salomonka napisał/a:

TTTtttTTT napisał/a:

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

Najlepiej na terapię zgloś się sama, naprawdę i nie przesadzam.

I nie trolluj na litość, bo naprawdę jest tego na forum do wyrzygania i może się kolacja  cofnąć człowiekowi, gdy czyta podobne bzdety.

Jaki trolling, skąd takie wnioski? Napisałam bo jestem zaniepokojona  moją sytuacja, uważasz, że nie mam powodu? Tutaj ludzie mają różne doświadczenia i poprosiłam o radę. Nie rozumiem twojego ataku na mnie..

Salomonka napisał/a:

Ja cię nie atakuję tylko proponuję abyś podjęła terapię. A swojego faceta zostaw w spokoju, bo jeszcze z tego nieszczęścia że jest z tobą związany, naprawdę się rozpije.

Ty może wreszcie idź na terapie bo masz już jakąś troloze i pierdolca kompulsywnego na stawianie innym diagnoz a uj się znasz .
Autorko ten typ tak ma wyżej sra niż dupę ma i tęskni za jednym ulubionym trollem ,padłaś ofiarą.

Należy takiego farmazona,dewotę  jak ty sprowadzić na ziemie , bo ci się we łbie przewraca i sodówa tam uderza .
nie będziesz się tu rządzić i wyżywać na innych, uj wie za co,tak jak przypomnę ci sklerozo wyżyłaś się na Madoji ,to jeden z bardzo wielu przykładów
twojej"empatii",

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

paslawek napisał/a:

przypomnę ci sklerozo wyżyłaś się na Madoji ,to jeden z bardzo wielu przykładów
twojej"empatii",

Chodzi o mojego kota?
Dziękuję że pamiętasz tamten wątek, to wiele dla mnie znaczy. Na serio.

Witam.
Nie wiem czy to już alkoholizm, czas na terapię, zerwanie?
Mój facet przez czas trwania naszego 7- letniego związku wrócił podpity  4 razy. Po ostatnim razie chciałam już zerwać, ale przekonał mnie. Prze 2 lata było ok, piwo czy kieliszek wina ze mną,  sporadycznie, tylko do jakiegoś obiadu w restauracji.  Jeśli częściej to piwo bezalkoholowe. Myślałam że się ogarnął. Do wczoraj.

Każdy jego wyskok alkoholowy  to było w czasie odreagowania na jakieś problemy. Teraz znowu mamy ciężką sytuację, ja się wczoraj podłamałam psychicznie. Tak to wygląda, jakby poszedł odreagować?
Wypił trochę wina w domu, a potem jeszcze 3 piwa, wrócił zawiany i jeszcze jechał na rowerze ;(

Ale jest mi bardzo przykro, wiedział jaki mam stosunek do tego, zawiódł mnie strasznie.

Co robić? Przesadzam? Wysłać go na terapię? Zerwać?

Będę wdzięczna za pomoc

Chcialbys leczyć 4 "upicia " na 7 lat?

Dojrzały, poważny związek polega raczej na tym, że w razie problemów ukochana osoba spala się by ratować.

Napisałaś nie powinno sie drugiej osoby ściągać w dół . Prawda. Ale chyba jeszcze ważniejsze jest ze nie można pozwolić siebie ściągnąć w dół przez kogoś. A "spalić sie by ratowac"? Wzniosle i niedziałające. Chyba ze chodzi o wsparcie kogoś kto sie stara i tez bardzo chce - wtedy warto powalczyć

Bert44 napisał/a:

Chcialbys leczyć 4 "upicia " na 7 lat?

Może to tylko semantyka, ale w ocenie Autorki to nawet nie były upicia - napisała, że cztery razy wrócił podpity.

Moją uwagę zwróciły jeszcze te słowa:

MaciejO0o napisał/a:

Dojrzały, poważny związek polega raczej na tym, że w razie problemów ukochana osoba spala się by ratować.

Ja z kolei uważam, że miłość, zwłaszcza ta dojrzała, nigdy nie powinna polegać na tym, że się dla kogoś poświęcamy, a dokładnie tak rozumiem określenie "spalać się, by ratować".
Można, a nawet należy sobie wzajemnie pomagać, wspierać się, ale to nigdy nie powinno drugiej osoby ściągać w dół. Jeśli tak się dzieje, to takiej relacji na pewno nie można nazwać zdrową.

Mówił o oddzieleniu plew od zboża.

MaciejO0o.. napisał/a:

Priscilla napisał/a:

Może to tylko semantyka, ale w ocenie Autorki to nawet nie były upicia - napisała, że cztery razy wrócił podpity.

Moją uwagę zwróciły jeszcze te słowa:
Ja z kolei uważam, że miłość, zwłaszcza ta dojrzała, nigdy nie powinna polegać na tym, że się dla kogoś poświęcamy, a dokładnie tak rozumiem określenie "spalać się, by ratować".
Można, a nawet należy sobie wzajemnie pomagać, wspierać się, ale to nigdy nie powinno drugiej osoby ściągać w dół. Jeśli tak się dzieje, to takiej relacji na pewno nie można nazwać zdrową.

Istotą miłości jest poświęcenie się. Jezus Chrystus pokazał jak miłować, a jest wzorem miłości, sam jest miłością.

Temat rzeka nie zamkniemy w 10 zdaniach. Oczywiscie był wzorem miłości ale nie spalał sie dla wszystkich tylko tych którzy potrafili za nim pojsc. Zgodnie z jego słowami wielu miało skończyć w piekle. Mówił o oddzieleniu plew od zboża. Do tanga trzeba dwojga

Bert44 napisał/a:

Mi się od razu ciężkie skrajności włączają.  A jak druga strona zdradza albo związek jest przemocowy to też spalać się i trwać?

Tak nadstawiać drugi policzek nawet .
Idealny partner partnerka to taka co pije, ćpa ,puszcza się na prawo i lewo, zdradza, kłamie , bije  , kradnie, roznosi syfa
ileż to poświeceń do ogarnięcia  niebo gwarantowane

Istotą miłości jest poświęcenie się. Jezus Chrystus pokazał jak miłować, a jest wzorem miłości, sam jest miłością.

paslawek napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Mi się od razu ciężkie skrajności włączają.  A jak druga strona zdradza albo związek jest przemocowy to też spalać się i trwać?

Tak nadstawiać drugi policzek nawet .
Idealny partner partnerka to taka co pije, ćpa ,puszcza się na prawo i lewo, zdradza, kłamie , bije  , kradnie, roznosi syfa
ileż to poświeceń do ogarnięcia  niebo gwarantowane

Taaa... A jeszcze jak się przysięgało, to już nie wolno choćby pomyśleć, że można samego siebie próbować chronić

MaciejO0o napisał/a:

Istotą miłości jest poświęcenie się. Jezus Chrystus pokazał jak miłować, a jest wzorem miłości, sam jest miłością.

Rzecz w tym, że to NIE jest zdrowa miłość, a chorej, destrukcyjnej nie należy w ten sposob nazywać.
 
Zresztą nawet dwa przykazania miłości o tym mówią, że bliźniego mamy kochać jak siebie samego (nie bardziej niż siebie), zaś pozwalając drugiemu ściągać się na dno nie ma mowy o szacunku i miłości do własnej osoby. 
Warto przy tym dodać, że jak ktoś jest słaby, bo życie z toksykiem takim go uczyniło, to drugiemu też nie pomoże.

Równocześnie nikt Ci nie broni iść taką drogą, ale wbijanie kogoś w poczucie winy, bo w imię dziwnie pojętej miłości nie pozwala się zniszczyć, samo w sobie wydaje się być co najmniej szkodliwe.

Bert44 napisał/a:

MaciejO0o.. napisał/a:

Był, jest i będzie wzorem miłości. 

Za całe stworzenie oddał (dobrowolnie) życie na krzyżu. A to czy ktoś przyjmuje Jego miłość czy nie, to już każdego z osobna decyzja wynikająca z wolnej woli.

Mi się od razu ciężkie skrajności włączają.  A jak druga strona zdradza albo związek jest przemocowy to też spalać się i trwać?

Rozumiem że chodzi o związek małżeński.
Oczywiście trwać, ale być może w separacji,  w przypadku, gdy partner zdradza i bije (dla dobra i siebie i partnera).

MaciejO0o.. napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Mi się od razu ciężkie skrajności włączają.  A jak druga strona zdradza albo związek jest przemocowy to też spalać się i trwać?

Rozumiem że chodzi o związek małżeński.
Oczywiście trwać, ale być może w separacji,  w przypadku, gdy partner zdradza i bije (dla dobra i siebie i partnera).

A po co tak trwać? Dla zasady? Realnie nie ma to znaczenia. Może fajne życie sobie ułożysz gdzieś indziej? Moze nawet dużo dobrego dla świata zrobisz? Wiecej niż utulajac sie w smutku w samotności (obupolnej).

Zresztą w takich przypadkach nawet KK moze uznac nieważność małżeństwa. Nie znam sie na przepisach ale ktoś stwierdził ze Bóg moze uznać ten zwiazek za błąd i nieistniejacy twor

MaciejO0o.. napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Mi się od razu ciężkie skrajności włączają.  A jak druga strona zdradza albo związek jest przemocowy to też spalać się i trwać?

Rozumiem że chodzi o związek małżeński.
Oczywiście trwać, ale być może w separacji,  w przypadku, gdy partner zdradza i bije (dla dobra i siebie i partnera).

Wydaje mi się, że zacierasz różnicę między związkiem małżeńskim cywilnym a małżeństwem sakramentalnym w rozumieniu nauczania katolickiego. Małżeństwo cywilne to umowa między dwojgiem dorosłych ludzi i jeśli jedna ze stron uparcie zasad umowy nie przestrzega to należy ją rozwiązać. Dla dobra drugiej strony, czasem dla dobra obu stron.
O ile sensowność tego trwania ma jakiś sens dla osób wierzących wyznania katolickiego, o tyle dla całej reszty?
Dla katolików zaś o ile wiem przy związku przemocowym zalecana jest separacja i sprawdzenie ważności sakramentu.

A małżeństwo cywilne co najwyżej może być oparte na miłości tylko do człowieka, więc nawet jeśli ze względu na miłość, to wybrakowaną bardzo.

No tak. A jak ślubu nie dotrzymam to co sie stanie?  Ślubuję sie tez miłość wierność i uczciwość małżeńska. Jak ktos zdradza to nie wierność, jak facet pierze babke to nie miłość. I co wtedy?

MaciejO0o.. napisał/a:

Bert44 napisał/a:

A po co tak trwać? Dla zasady? Realnie nie ma to znaczenia. Może fajne życie sobie ułożysz gdzieś indziej? Moze nawet dużo dobrego dla świata zrobisz? Wiecej niż utulajac sie w smutku w samotności (obupolnej).

Zresztą w takich przypadkach nawet KK moze uznac nieważność małżeństwa. Nie znam sie na przepisach ale ktoś stwierdził ze Bóg moze uznać ten zwiazek za błąd i nieistniejacy twor

Przecież przed zawarciem związku małżeńskiego przysięga się następująco: "Ja, (imię), biorę Ciebie (imię) za żonę (męża) i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i wszyscy święci."
Dodatkowo, przed złożeniem przysięgi, kapłan zadaje pytania dotyczące dobrowolności zawarcia małżeństwa, wierności i otwartości na potomstwo. Po złożeniu przysięgi, kapłan ogłasza, że "Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela" i błogosławi małżeństwo. Obrączki, nakładane na palce nowożeńców, są widocznym znakiem zawartego sakramentu i zobowiązań wynikających z małżeństwa. "
A to że jedna ze stron nie wywiązuje się z  przysięgi, nie oznacza że druga jest zwolniona i że przysięga przestała obowiązywać.
Przysięga się w imię Boga,  z miłości, w rozumieniu  kotekstu życia tu na ziemi (czyli kentekstu życia wiecznego), więc jeżeli łamie się przysięgę, to co może lepszego z tego wyniknąć? I jak to nie ma realnie znaczenia takie trwanie choćby w separacji? Przecież realnie ma jak najbardziej znaczenie, bo wypełnia się co  zadeklarowało (a to jest fajne). To jest w porządku miłości przecież.
Kościół nie ma prawa ustalać ot tak nieważności małżeństwa. Nieważność jest stwierdzona wtedy, gdy para np. przysięgała pod przymusem, albo gdy nierozumieli co sobie przysięgają (byli niedojrzali), albo gdy jedna osoba oszukała drugą w tym co pozwala uznać małżeństwo za możliwe do zawarcia itd.

No tak. A jak ślubu nie dotrzymam to co sie stanie?  Ślubuję sie tez miłość wierność i uczciwość małżeńska. Jak ktos zdradza to nie wierność, jak facet pierze babke to nie miłość. I co wtedy?

Ale rozumiem o co Ci chodzi. To tak jakbyś poszedl do sklepu kupić chleb. Sprzedawca bierze 6 zł i nie daje Ci chleba. Mówi "następny prosze". A Ty odchodzisz z radością ze dotrzymujesz swojej części umowy i ze nie oszukałeś.bez chleba i bez 6 zl.

MaciejO0o.. napisał/a:

Czy możesz konkretnie  napisać co jedno z drugiego wynika/ łączy się ściśle? Przykład jakiś?  Bo  nie widzę związku.

Przecież to zostało wszystko napisane, wystarczy uważnie przeczytać - moje posty i posty innych osób.

Jeśli człowiek w imię miłości poświęca się dla drugiej osoby, która jest uzależniona i w ten sposób siłą rzeczy niszczy życie obojga, w tym niszczy relację, która razem stworzyli, to to drugie, nieuzależnione, jest przez narkomana/alkoholika/hazardzistę/seksoholika (wpisz dowolne) ściągane na dno. Współuzależnienie, brak poczucia bezpieczeństwa, permanentny stres, stale obecne w relacji napięcie, ogrom trudnych emocji, z których po czasie wynikają choroby somatyczne - to jest efekt życia z taką osobą. Nie wiem jak to inaczej nazwać, jeśli nie ciągnącą w dół toksyczną, chorą relacją?
I bez względu na to, jak wzniosłą teorię sobie do tego dorobimy, to nie mieści się to w pojęciu "dobry związek", a przy tym jest zwyczajnie krzywdzące.   

Generalnie sporo jest w swojej wypowiedzi (zacytuję dla pewności) niezrozumienia tego, co zostało wcześniej powiedziane:

Nic z tych rzeczy, które piszesz (o jakimś ściąganiu na dno drugiej osoby, o braku szacunku, o wbijaniu w poczucie winy itd itp) nie wynikają z tego co napisałem. Nadinterpretujesz.

Oczywiście, że wynikają.
Brak szacunku, bo przecież nie ma o nim mowy, jeśli partner nie dba o dobrostan i emocje drugiej osoby, nie liczy się z jej uczuciami, nie troszczy o poczucie stabilności i bezpieczeństwa.

Idąc dalej - jeżeli głosisz teorię, że w imię miłości należy się spalać, bo na tym to wszystko polega, to przecież nigdy nie wiesz na kogo trafisz i czy nie zacznie się zastanawiać, że dbając o swoje własne zdrowie emocjonalne nie zachowuje się egoistycznie, łamiąc przy tym narzucane z zewnątrz zasady. To jest właśnie wspomniane przeze mnie wbijanie w poczucie winy, nawet jeśli niekoniecznie dokonywane z premedytacją.

Uprzedzam, że na tym kończę wyjaśnienia, bo to jest proste, trzeba tylko chcieć do siebie dopuścić, że nie wszyscy mamy tak samo i o ile Ty skłonny jesteś się poświęcać, to się poświęcaj, ale nie oczekuj, że inni będą iść tą samą drogą, a do tego w gruncie rzeczy to zmierza.

wieka napisał/a:

Bert44 napisał/a:

No tak. A jak ślubu nie dotrzymam to co sie stanie?  Ślubuję sie tez miłość wierność i uczciwość małżeńska. Jak ktos zdradza to nie wierność, jak facet pierze babke to nie miłość. I co wtedy?

Separacja i życie w celibacie do śmierci.

Tak być może. Dojrzały do małżeństwa powienien być na to gotowy. Małżeństwo nie jest dla dzieci, które nie potrafią panować nad swoim popędem płciowym.

Ale muszę przyznać Maciek ze masz zdolność do rozkręcenia rozmowy

Przypominasz mi mojego chyba najlepszego przyjaciela. On tez mocno wierzacy, codziennie na mszy itd. Gadamy sobie tak jak z Toba od lat. Tylko więcej śmiechu w tym jest bo on polewa z mojego światopoglądu a ja z jego. Ale to ten sam klimat. Nigdy razem nie imprezowaliśmy ale jako jeden z nielicznych wie co sie u mnie naprawdę dzieje. Od lat. Ja u niego tez (a niewielu wie). Szczerze jest jak z nikim innym.

A jak są wybory w Polsce to mamy turbo w komunikacji .. i
No i generalnie chyba w niczym sie nie zgadzamy