Chciałbym mieć przyjaciół - Netkobiety.pl

Zaloz ze facebooka tam sa rozne fajne grupy

Miklosza napisał/a:

New Me napisał/a:

Zaloz ze facebooka tam sa rozne fajne grupy

Raczej nie nie mam I nie będę miał portali społecznościowych 

To niby jak chcesz miec przyjaciol?

New Me napisał/a:

Miklosza napisał/a:

Raczej nie nie mam I nie będę miał portali społecznościowych 

To niby jak chcesz miec przyjaciol?

Po prostu nie ufam takim portalom

Miklosza napisał/a:

New Me napisał/a:

Zaloz ze facebooka tam sa rozne fajne grupy

Raczej nie nie mam I nie będę miał portali społecznościowych 

To niby jak chcesz miec przyjaciol?

Narzekać na brak przyjaciół, to ciężki grzech zaniedbania.

Miklosza napisał/a:

Albo chociaż by jednego  jedną

Nie wiem czy wiesz ale ludzie na tym forum wchodzą z tobą w interakcje i poświęcają ci swój czas, więc w pewien niekonwencjonalny sposób jakiś znajomych masz oraz jesteś częścią jakieś wspólnoty. Zapewne jest pewien niedosyt, ale lepsze to niż nic.

Z drugiej jednak strony niejeden raz bywało tak, ze ktoś bardzo chętnie opowiadał mi o osobistych sprawach, czasem nawet o zbyt osobistych (jestem ponoć dobrym słuchaczem), jednak nie działało to w drugą stronę. Nie wiem, może moje żalenie się jest już zbyt żenujące, jeśli w ogóle jest.

Dobra umiejętność to jest, jak sobie teraz myślę - umiejętność żalenia się.

Marthe napisał/a:

Też przechodziałam takie coś. Zauważyłam też, że czasem jak taka osoba się niechcący za bardzo otworzy to potem może czuć się zawstydzona i działa to na niekorzyść relacji. Nie wiem czy to jest przyjaźń jak ktoś ci się tak zwierza. Nie sądzę - ludzie nie powinni innych obarczać takimi problemami i chodzić z tym np. do psychologa. Ale tego nie robią bo to kosztuje.

Zgadzam się, że o pewnych sprawach należy rozmawiać - w zależności - z małżonkiem, rodzicem, psychologiem. A nie z przyjacielem czy kolegą. W każdym razie jest to trochę przykre, można nawet czuć się niejako wykorzystanym w roli spowiednika i doradzającego. Na pewno nie nazwałabym w takiej sytuacji relacji jako przyjacielskiej.

Marthe napisał/a:

Samba napisał/a:

Zgadzam się, że o pewnych sprawach należy rozmawiać - w zależności - z małżonkiem, rodzicem, psychologiem. A nie z przyjacielem czy kolegą. W każdym razie jest to trochę przykre, można nawet czuć się niejako wykorzystanym w roli spowiednika i doradzającego. Na pewno nie nazwałabym w takiej sytuacji relacji jako przyjacielskiej.

Tak właśnie się czułam wykorzystana. A po całym zdarzeniu tej osobie kojarzyłam się ze smutnym okresem w życiu i papa, bo teraz ma okres wesoły. Oczywiście ja w podobnej sytuacji nie mogłam liczyć na wzajemność. Dlatego innym polecam dystansowanie się od takich zwierzaczy.

Mialam indentycznie z jedna moja ex kolezanka

Priscilla napisał/a:

Miklosza, tak zupełnie poważnie zapytam - jak często wychodzisz z domu?
I jak już wychodzisz, to odwiedzasz jakiekolwiek miejsca, w których masz szansę kogoś poznać?

Jak wychodzę to zazwyczaj robię zakupy obchodzę różne sklepy robię zakupy zazwyczaj codziennie albo co drugi dzień

Julia life in UK napisał/a:

Miklosza napisał/a:

Jak wychodzę to zazwyczaj robię zakupy obchodzę różne sklepy robię zakupy zazwyczaj codziennie albo co drugi dzień

A gdzies jeszcze oprocz sklepu to wychodzisz ?

Niby gdzie sam mam wychodzić na miasto

Miklosza, wybierz się na normalny spacer, 1-2-godzinny. Może być i dłuższy.

To zacznij znów wychodzić na spacery. I tak nie masz nic innego do roboty. Lepsze to niż siedzenie w domu całymi dniami i jakieś krótkie wyjścia do sklepu. Skoro siedzisz w domu to poczytaj sobie, chociażby z nudów, o zaletach spacerowania. A jest ich od cholery.

Angielskie parki są piękne. Idealnie pasują do spacerów lub na pikniki.

W dzisiejszych czasach ciężko o prawdziwa przyjaźń.