Jak podnieść się z dna - Netkobiety.pl

Jestem na dnie, takim prawdziwym, w toksycznym 23 letnim związku, z człowiekiem, do którego mam wstręt, ale z uwagi na dziecko jeszcze chwilę muszę się z nim pomęczyć.

Mam świadomość, że to nie tylko on jest odpowiedzialny za dziadostwo w moim życiu, to ja to sobie zrobiłam.  Gdyby komuś się chciało, poświęcić chwilę, rzucajcie pomysłami, jak odmienić może los stara, samotna, zgorzkniała baba, jaka się stałam. Z pozytywów mam dużą chęć by zacząć czerpać radość z chwil, momentów. Jednak nie potrafię ruszyć. Psychoterapię indywidualna, również dla par przerabialam. Wszystko zakończyło się fiaskiem. Terapeutka po trzech spotkaniach z nami stwierdziła, że nie jest nam w stanie pomóc, m. In. bo nie wykonaliśmy zadania, by pójść na randke, więc albo trafilismy na osobę niekompetentna, albo sprawa była bardzo beznadziejna, ale też nam nie dała takiego feedbacku. Potrzebuje kopa od Was.

43211234 napisał/a:

Jestem na dnie, takim prawdziwym, w toksycznym 23 letnim związku, z człowiekiem, do którego mam wstręt, ale z uwagi na dziecko jeszcze chwilę muszę się z nim pomęczyć.

Posiadanie z kimś dziecka nie skazuje cię równocześnie na dożywocie z tą osobą. A jeżeli kierujesz się dobrem tego dziecka to lepiej się rozstać niż wychowywac go w codzienności domu nienawidzących się nawzajem rodziców. Jaki obraz relacji przekazujesz temu dziecku oraz czy aby w przyszłości Ona/On nie powieli Twojego schematu postępowania?

43211234 napisał/a:

Mam świadomość, że to nie tylko on jest odpowiedzialny za dziadostwo w moim życiu, to ja to sobie zrobiłam.  Gdyby komuś się chciało, poświęcić chwilę, rzucajcie pomysłami, jak odmienić może los stara, samotna, zgorzkniała baba, jaka się stałam. Z pozytywów mam dużą chęć by zacząć czerpać radość z chwil, momentów. Jednak nie potrafię ruszyć. Psychoterapię indywidualna, również dla par przerabialam. Wszystko zakończyło się fiaskiem. Terapeutka po trzech spotkaniach z nami stwierdziła, że nie jest nam w stanie pomóc, m. In. bo nie wykonaliśmy zadania, by pójść na randke, więc albo trafilismy na osobę niekompetentna, albo sprawa była bardzo beznadziejna, ale też nam nie dała takiego feedbacku. Potrzebuje kopa od Was.

Zacząłbym od zmiany terapeuty dla par.
Indywidualnego też, a glowne zadanie dla niego (i dla Ciebie tez) to znalezienie odpowiedzi, co u Ciebie powoduje taki schemat postępowania  czyli:
1) wybór takiej a nie innej osoby do relacji
2) dalsze tkwienie w toksycznym związku pomimo świadomości jego toksycznosci.

Zlewaj rady od terapeutów i specjalistów, nie wykonuj niczego, co proponują, aby naprawić twoją sytuację, a potem obwiniaj wszystkich na około, że nic nie działa.....

Typowe.

Chcesz aby coś się zmieniło, ale nie chcesz nic zmieniać.
Tak to wygląda.

Postawmy sprawę jasno: może i nie jesteś szczęśliwa, ale w jakimś sensie jest Ci w życiu wygodnie i NIE MASZ ZAMIARU (!) podjąć żadnych działań, mających na celu zmianę, bo NIE CHCESZ zaryzykować zmiany w obawie, że będzie to zmiana na gorsze.

Cała reszta - jakieś sporadyczne wizyty u terapeuty - to bicie piany dla zaspokojenia sumienia (przecież próbowałam!)

Nieeee, to tak nie działa.
Albo będziesz działać rzeczywiście - biorąc na klatę konsekwencje (niezależnie od tego jakie będą), albo przestań udawać, że coś chcesz mienić. Bo na tą chwilę na pewno nie chcesz.

Bardzo często znalezienie skutecznego terapeuty graniczy z cudem. Za dużo jest oszołomów, którzy poza dyplomem nic nie posiadają.
Autorko, próbuj szukać dalej. Może znajdziesz kogoś w sieci, kto oferuje konsultacje online.

Jack Sparrow napisał/a:

Zlewaj rady od terapeutów i specjalistów, nie wykonuj niczego, co proponują, aby naprawić twoją sytuację, a potem obwiniaj wszystkich na około, że nic nie działa.....

Typowe.

Chętnie dałabym się poprowadzić, ale jakiemuś specjaliście. Opisałam swoje doświadczenia z terapeutami.

Psychoterapię raczej już przekreślam, bo do indywidualnej miałam trzy podejścia, i czułam za każdym razem, że poziom tej usługi to jakiś żart, ostatni radził mi zapisać się na jakiś portal, by podnieść swoje poczucie wartości. Było jedno podejścia do terapii małżeńskiej w tym, trzy spotkania, na których głównie ja opowiadałam naszą historię, pani notowała, na drugim zaleciła randkę, na trzecim się dowiedziała, że randki nie było zgodnie z jej zaleceniem, i pod koniec spotkania skwitowała, że nam nie może pomóc.  Zawsze wybierałam psychoterapeutów z internetu, mieli opinie ok. Więc ja się zastanawiam, czy ja mam wyjątkowego pecha w tym temacie, czy rzeczywiście trafić na kogoś kompetentnego to cud, taki sam jak znaleźć kogoś sensownego do związku na portalach randkowych ( jeszcze nie korzystałam).

1) brak wiary w siebie i przekonanie, że nie zasługuje na coś lepszego
2) jak powyżej, ciągle kołacze mi się powiedzenie, że można spaść z deszczu pod rynnę:)
Ponadto mój mąż to klasyczny przykład narcyza ukrytego ( żeby nie było, ja tez na pewno stałam się toksyczna), ciągle jestem poddawana karze milczenia, ciągle żyje w martwej ciszy, sprawy życiowe ogarniamy w kilku zdaniach, w sensie niczego nie omawiamy, niczego nie planujemy, życie samo jakoś płynie, zgodnie z jego zasada, że najlepiej zostawić sprawy/problemy, bo one zawsze się jakos rozwiązuja, i to zwykle korzystniej, niż jak człowiek ingeruje w nie.

43211234 napisał/a:

Jack Sparrow napisał/a:

Zlewaj rady od terapeutów i specjalistów, nie wykonuj niczego, co proponują, aby naprawić twoją sytuację, a potem obwiniaj wszystkich na około, że nic nie działa.....

Typowe.

Chętnie dałabym się poprowadzić, ale jakiemuś specjaliście. Opisałam swoje doświadczenia z terapeutami.

A czemu na randkę nie poszliście?

New Me napisał/a:

Alessandro napisał/a:

Bardzo często znalezienie skutecznego terapeuty graniczy z cudem. Za dużo jest oszołomów, którzy poza dyplomem nic nie posiadają.
Autorko, próbuj szukać dalej. Może znajdziesz kogoś w sieci, kto oferuje konsultacje online.

Teraz na kazdy problem jest sie wysylamy do "specialisty ". A wystarczy zerwac i tyle. Po prostu odejsc. Szybko i za darmo. A nie wlekac sie miesiacami, moze latami do specialistow, a czas ucieka,zycie plynie.  Jak sie skonczy terapie to sie okaze, ze juz sie trzeba szykowac na tamten swiat,kasa wydana w bloto a my nadal w toksycznym zwiazku 

Jasne uciec i po sprawie. Nie wiedząc nawet co poszlo nie tak i co zmienic na przyszlosc. Czemu facet ciagle ma focha? Nie wnikajmy w jego schematy ale co jemu w zwiazku nie pasuje?

Herne napisał/a:

Co do narcyza - powyższy krótki opis raczej sugeruje rys psychopatyczny, a nie narcystyczny. No i totalny brak umiejętności komunikacji.

A teraz popatrz na podejście do życia autorki i zadaj sobie jedno, podstawowe pytanie: po co omawiać cokolwiek z osobą, która żadnych ustaleń/wniosków/propozycji nie wciela w życie?

Herne napisał/a:

Jack Sparrow napisał/a:

A teraz popatrz na podejście do życia autorki i zadaj sobie jedno, podstawowe pytanie: po co omawiać cokolwiek z osobą, która żadnych ustaleń/wniosków/propozycji nie wciela w życie?

A były jakieś ustalenia, do których autorka się nie zastosowała? Skąd wiesz?
No chyba że piszesz o pomyśle, żeby ktoś będąc w związku zapisał się do portalu randkowego. Rzeczywiście, "świetny pomysł"
Ewentualnie poradzenie parze, która ma jakiś mega kryzys i jest między nimi 'na noże" pójście na randkę. Można, pod warunkiem, ze wcześniej ktoś by im te noże wcześniej wyjął z rąk, na przykład dochodząc do źródła problemu i i genezy, skąd się tam w ogóle wzięły.

Jakie randki? Zerwac i do widzenia, a nie sie cackac  i meczyc

Bert44 napisał/a:

43211234 napisał/a:

Chętnie dałabym się poprowadzić, ale jakiemuś specjaliście. Opisałam swoje doświadczenia z terapeutami.

A czemu na randkę nie poszliście?

Mąż nic nie zorganizował, bo ja już od dłuższego czasu odpuściłam.

Nie wcieliłam w życie zaleceń tych terapeutów, z którymi miałam do czynienia, bo to było po prostu żenujące.

Bert44 napisał/a:

New Me napisał/a:

Teraz na kazdy problem jest sie wysylamy do "specialisty ". A wystarczy zerwac i tyle. Po prostu odejsc. Szybko i za darmo. A nie wlekac sie miesiacami, moze latami do specialistow, a czas ucieka,zycie plynie.  Jak sie skonczy terapie to sie okaze, ze juz sie trzeba szykowac na tamten swiat,kasa wydana w bloto a my nadal w toksycznym zwiazku 

Jasne uciec i po sprawie. Nie wiedząc nawet co poszlo nie tak i co zmienic na przyszlosc. Czemu facet ciagle ma focha? Nie wnikajmy w jego schematy ale co jemu w zwiazku nie pasuje?

Nie uciec.  Tylko zerwac oficjalnie i odejsc. A co poszlo nie tak? Kobieta tkwi w toksycznym zwiazku przez 23 lata. Ja bym w zyciu sobie tak nie zmarnowala zycia, zeby sie meczyc przez tyle lat zycia. Jak ja sie dowiedzialam, ze moj ex ojciec corki mnie zdradzal (kiedy bylam po porodzie w pologu,a mu sie chcialo) to w tym samym dniu go z dzieckiem opuscilam.  Po prostu zerwalam i tyle.  On chcial ,zebym zostala, ale mu powiedzialam "jak zostane to i tak NIC juz dla Ciebie nie bede robic ani Ci nawet herbaty nie zrobie a spac nigdy z Toba nie bede,bo nie bede sie tak ponizac ". To zrozumial i juz mnie nie zatrzymywal.  Z corka ma kontakt caly czas regularny

New Me napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Jasne uciec i po sprawie. Nie wiedząc nawet co poszlo nie tak i co zmienic na przyszlosc. Czemu facet ciagle ma focha? Nie wnikajmy w jego schematy ale co jemu w zwiazku nie pasuje?

Nie uciec.  Tylko zerwac oficjalnie i odejsc. A co poszlo nie tak? Kobieta tkwi w toksycznym zwiazku przez 23 lata. Ja bym w zyciu sobie tak nie zmarnowala zycia, zeby sie meczyc przez tyle lat zycia. Jak ja sie dowiedzialam, ze moj ex ojciec corki mnie zdradzal (kiedy bylam po porodzie w pologu,a mu sie chcialo) to w tym samym dniu go z dzieckiem opuscilam.  Po prostu zerwalam i tyle.  On chcial ,zebym zostala, ale mu powiedzialam "jak zostane to i tak NIC juz dla Ciebie nie bede robic ani Ci nawet herbaty nie zrobie a spac nigdy z Toba nie bede,bo nie bede sie tak ponizac ". To zrozumial i juz mnie nie zatrzymywal.  Z corka ma kontakt caly czas regularny

Ale ona to ona a Ty to Ty.

A może jej mąż uwaza ze z toksyczna baba stracil 23 lata życia i nie odchodzi tylko że względu na dzieci?

Może się rozstana a ona znow wyląduje w niesatysfakcjonującym zwiazku. Nie każdy chce do klasztoru

Jack Sparrow napisał/a:

43211234 napisał/a:

Nie wcieliłam w życie zaleceń tych terapeutów, z którymi miałam do czynienia, bo to było po prostu żenujące.

Randka z mężem żenująca?

Żenujące to jest twoje zachowanie i argumentacja. Po prostu usłyszałaś od terapeutów, że nad związkiem pracują DWIE strony i że związek, zwłaszcza wieloletni wymaga stałej PRACY i WŁASNEGO WYSIŁKU. A tobie to nie w smak, bo szukasz rozgrzeszenia dla własnego braku zainteresowania. Ty byś chciała usłyszeć, że jesteś ofiarą i że to twój mąż ma nad tobą skakać, a skoro tego nie robi to toksyczny patol.

Dorośnij.

Właśnie dorosłam, wiem, że musze zacząć swoje życie. Stanąć na nogi, przestać się użalać nad zmarnowanym życiem.  Tylko jeszcze nie wiem, jak, jest mi trudno...a co do terapii opowiadasz komuś o braku zaangażowania, karaniu milczeniem, o oziębłości w związku i terapeutka daje propozycje randki, a zgłosilismy się do podobno specjalisty...pani przecież dawała szansę na wypowiedzenie się mężowi i słyszała z kim ma do czynienia, i jak duży problem mamy. Uważam, że swoją nieprofesjonalna postawa i małymi umiejętnościami odebrała nadzieję, że psychoterapia może być sensowna i chęć do korzystania z takich uslug

Bert44 napisał/a:

New Me napisał/a:

Nie uciec.  Tylko zerwac oficjalnie i odejsc. A co poszlo nie tak? Kobieta tkwi w toksycznym zwiazku przez 23 lata. Ja bym w zyciu sobie tak nie zmarnowala zycia, zeby sie meczyc przez tyle lat zycia. Jak ja sie dowiedzialam, ze moj ex ojciec corki mnie zdradzal (kiedy bylam po porodzie w pologu,a mu sie chcialo) to w tym samym dniu go z dzieckiem opuscilam.  Po prostu zerwalam i tyle.  On chcial ,zebym zostala, ale mu powiedzialam "jak zostane to i tak NIC juz dla Ciebie nie bede robic ani Ci nawet herbaty nie zrobie a spac nigdy z Toba nie bede,bo nie bede sie tak ponizac ". To zrozumial i juz mnie nie zatrzymywal.  Z corka ma kontakt caly czas regularny

Ale ona to ona a Ty to Ty.

A może jej mąż uwaza ze z toksyczna baba stracil 23 lata życia i nie odchodzi tylko że względu na dzieci?

Może się rozstana a ona znow wyląduje w niesatysfakcjonującym zwiazku. Nie każdy chce do klasztoru

Oczywiście, że mąż obwinia tylko mnie, bo byłam/jestem beznadziejna. I też twierdzi, że kolejny mój związek to potwierdzi. Bardzo odzywa, gdy ja jestem w takim stanie jak dziś, załamana, nawet rozmawia (odzywa się, to bardziej) pogodnym głosem z dziećmi, by tworzyć kontrast.

43211234 napisał/a:

Bert44 napisał/a:

Ale ona to ona a Ty to Ty.

A może jej mąż uwaza ze z toksyczna baba stracil 23 lata życia i nie odchodzi tylko że względu na dzieci?

Może się rozstana a ona znow wyląduje w niesatysfakcjonującym zwiazku. Nie każdy chce do klasztoru

Oczywiście, że mąż obwinia tylko mnie, bo byłam/jestem beznadziejna. I też twierdzi, że kolejny mój związek to potwierdzi. Bardzo odzywa, gdy ja jestem w takim stanie jak dziś, załamana, nawet rozmawia (odzywa się, to bardziej) pogodnym głosem z dziećmi, by tworzyć kontrast.

To masz wiecej dzieci niz jedno?
To jak Ci tak mowi to dawno bym go kopnela w d***

New Me napisał/a:

43211234 napisał/a:

Właśnie dorosłam, wiem, że musze zacząć swoje życie. Stanąć na nogi, przestać się użalać nad zmarnowanym życiem.  Tylko jeszcze nie wiem, jak, jest mi trudno...a co do terapii opowiadasz komuś o braku zaangażowania, karaniu milczeniem, o oziębłości w związku i terapeutka daje propozycje randki, a zgłosilismy się do podobno specjalisty...pani przecież dawała szansę na wypowiedzenie się mężowi i słyszała z kim ma do czynienia, i jak duży problem mamy. Uważam, że swoją nieprofesjonalna postawa i małymi umiejętnościami odebrała nadzieję, że psychoterapia może być sensowna i chęć do korzystania z takich uslug

Ile Twoje dziecko ma lat,skoro jestescie w 23 letnim zwiazku?
Ten kryzys od   jak dawna trwa? Mam nadzieje, ze nie od 23 lat

Sinusoida trwa od 23 lat. A najmłodsze dziecko mamy w wieku wczesnoszkolnym, dla którego razem jesteśmy. W takich chorych związkach dzieci są bardzo wrażliwe, na to, by mieć mamę i tatę. Bardzo kocham swoje dzieci, i jestem w tym.

43211234 napisał/a:

New Me napisał/a:

Ile Twoje dziecko ma lat,skoro jestescie w 23 letnim zwiazku?
Ten kryzys od   jak dawna trwa? Mam nadzieje, ze nie od 23 lat

Sinusoida trwa od 23 lat. A najmłodsze dziecko mamy w wieku wczesnoszkolnym, dla którego razem jesteśmy. W takich chorych związkach dzieci są bardzo wrażliwe, na to, by mieć mamę i tatę. Bardzo kocham swoje dzieci, i jestem w tym.

To masz więcej dzieci, czy tylko jedno

W takich chorych związkach dzieci są ogólnie bardzo wrażliwe i dużo widzą.
I jeżeli naprawdę je kochacie i zależy Wam na nim (nich ) to się zostańcie.

Rzeczywiście, nie jest "na noże" i jest to modelowy przykład szczęśliwej pary

Czy możemy porozmawiać o tym, co może zrobić kobieta, która znalazła się w takiej sytuacji jak ja.

43211234 napisał/a:

Czy możemy porozmawiać o tym, co może zrobić kobieta, która znalazła się w takiej sytuacji jak ja.

1) pójść na terapię
2) rozwieźć się w zgodzie o ile związek faktycznie jest już martwy

Jak nie masz przyjaciół, a związek z mężem ci się również sypie to jest to jednoznaczny sygnał do tego, że problem przede wszystkim jest w tobie. Nie w ludziach na około. Nie w kolejnych, skreślanych przez ciebie terapeutach. Więc pracę musisz zacząć od siebie i od konsekwentnie realizowanej terapii. Bez tego ani rusz, bo umościłaś się w dupie na własne życzenie.

43211234 napisał/a:

Herne napisał/a:

To masz więcej dzieci, czy tylko jedno

W takich chorych związkach dzieci są ogólnie bardzo wrażliwe i dużo widzą.
I jeżeli naprawdę je kochacie i zależy Wam na nim (nich ) to się zostańcie.

Mamy dwoje dzieci, pierwsze pełnoletnie, drugie w wieku wczesnoszkolnym.

Ok.
Subiektywne sugestie na początek:
1) mimo wszystko poszukaj terapeuty indywidualnego. Może kolejny będzie "ok" i trafisz dobrze. A temat z jakim się mierzysz nie jest łatwy, wymaga m.in. dojścia do sedna problemu "co sprawiło, że się tutaj znalazłam i przed wszystkim dalej w tym jestem i nie potrafię tego przerwać, pomimo świadomości, ze jest źle"
2) Tak z Twojego opisu sytuacji i mojej subiektywnej oceny ten zwiazek już nie istnieje. Czy próbować go ratowac - to już wymaga decyzji od Ciebie. Ale zawsze pamiętaj, że do prób ratowania potrzeba zaangażowania dwóch stron. Jeżeli podejmiesz decyzję o rozstaniu to tutaj pomoże najpierw realizacja punktu nr 1 - będziesz miała wsparcie w tym trudnym dla Ciebie okresie.

A co do dzieci i ich dobra zadaj sobie pytanie, czy chcesz, aby One też w przeszłości tkwiły za wszelką cenę w nieszczęśliwych związkach bez przyszłości (taki przykład wyniosą z domu i może być duże prawdopodobieństwo, że nieświadomie go powielą), czy żeby wiedziały, że mogą walczyć o swoje szczęście?

43211234 napisał/a:

Czy możemy porozmawiać o tym, co może zrobić kobieta, która znalazła się w takiej sytuacji jak ja.

1) pójść na terapię
2) rozwieźć się w zgodzie o ile związek faktycznie jest już martwy

Jak nie masz przyjaciół, a związek z mężem ci się również sypie to jest to jednoznaczny sygnał do tego, że problem przede wszystkim jest w tobie. Nie w ludziach na około. Nie w kolejnych, skreślanych przez ciebie terapeutach. Więc pracę musisz zacząć od siebie i od konsekwentnie realizowanej terapii. Bez tego ani rusz, bo umościłaś się w dupie na własne życzenie.

Nie przeczytałam wszystkiego ale rzuca mi się w oczy jedno. Zachowujesz się Autorko jak mąż. On nie robi nic w imię zasady że samo się stanie i Ty teraz podobnie. Chcesz zmiany ale nie masz na nią jednocześnie siły i siedzisz i czekasz az sama się zadzieje. No nie zadzieje albo owszem na gorsze, większe znużenie, poczucie że szkoda zachodu bo już nie te lata itp. Podczas gdy można pewne rzeczy zmieniać małymi krokami. Nie trzeba od razu rozwodu i szukania nowej relacji. Bo mam wrażenie że pisząc o trafieniu z deszczu pod rynnę masz na myśli innego partnera. Tak jakby nie warto było zmienić swojego życia na rzecz bycia nawet samemu ale na dobrych zdrowych zasadach tylko jedne portki trzeba koniecznie zastąpić innymi.
.