Masturbacja w związku - Netkobiety.pl

To nie jest takie zero-jedynkowe i jest "po ptokach". Ale tutaj obydwie strony muszą chcieć ze sobą rozmawiać i robić coś w kierunku poprawy sytuacji.

Przykład jak było u mnie - na etapie gdy dzieci były małe moje libido było w opłakanym stanie. Ciągłe zmęczenie, zero możliwości zrobienia romantycznego nastroju... ale mimo to długo zmuszałam się i po prostu rozkładałam nogi nie mając z tego przyjemności. Zagryzałam zęby i chciałam tylko żeby szybko się skończyło. Oczywiście bywało gdy było fajnie i miałam ochotę. Ale jednak częściej zmuszałam się. Po którymś razie czułam się fatalnie psychicznie, po prostu zaczęłam płakać i miałam wrażenie jakbym została zgwałcona, bo to było tak bardzo wbrew moim odczuciom. Ale on robił takie maślane oczka, od tylu tygodni wręcz jęczał wieczoram i chociaż wszystko w środku mnie krzyczało "NIE!" to mówiłam "tak". I w końcu powiedziałam "dość" i gdy naprawdę nie miałam ochoty to mówiłam, że sam się obsłużył.
Bardzo dużo wtedy rozmawialiśmy szczerze o tej sytuacji i ponieważ jednak nam na sobie zależy, więc każde z nas starało się aby ostatecznie sytuacja poprawiła się.
Dzisiaj mamy to już za sobą, nasz seks wrócił do fajnego poziomu (niestety wciąż nie do takiego jakiego byśmy chcieli, bo wciąż dzieci nie mają dla nas litości wieczorami). Ale to wymagało ogromnych pokładów cierpliwości i zrozumienia z obydwu stron i jak pisałam - chęci aby to zmienić i naprawić.