Hejt na ludzi kultury.Wolność słowa czy zwykłe chamstwo? - Netkobiety.pl

Mysle, ze to jest chamstwo

Tak odnośnie kultury i języka. To język powinien oddawać nastrój epoki, w której dana historia się dzieje. Świetnie to widać np. u Sienkiewicza. Co ciekawe, żeby "oszukać" czytelnika, czy widza nie można stosować języka, który faktycznie był używany, bo niewiele by z tego zrozumiał. Wystarczy kilka słówek typu dalibóg, basałyk, białogłowa itd.
Źle ogląda się np. serial Korona królów, bo używany jest język teraźniejszy, który nie wprowadza widza w nastrój czasu opowiadanej historii.

Zamiast zdechł, zawsze może powiedzieć sczezł . Współczesne autorytety z youtube, ale te prawdziwe, nie to co taki prof. Bralczyk, pewnie i tak nie będą wiedziały, o co chodzi .

JuliaUK33 napisał/a:

Mysle, ze to jest chamstwo

Hejtujący nie uważają tego za chamstwo, nawet nie widzą tego, że pojawiły się jakieś wyzwiska czyli norma, że się kogoś wyzywa i miesza z błotem, bo inaczej myśli.

Ja myślę, że tutaj problem jest w czymś innym.

Przez ostatnie lata obserwuję, że niektórzy ludzie rzeczywiście zaczęli traktować zwierzę ta jak ludzi czy jak swoje dzieci (zauważcie, że wielu właścicieli psów czy kotów mówi o sobie mamcia, tato jako o rodzicach tych zwierząt). Czasami jest tak, że Ci ludzie traktują zwierzęta jako istotę lepszą od człowieka. I jakby ja nie chce się nad tym rozwodzić czy to fajne-niefajne, słuszne czy głupie bo to nie o tym post.

Ale skoro Ci ludzie traktują rzeczywiście swojego psa jak dziecko i ktoś im mówi, że poprawnym stwierdzeniem jest, że im to dziecko "zdechło" to tutaj nie ma szans na to, żeby nie było hejtu i takich reakcji. Bo sobie wyobraźcie, że reporter o jakimś dziecku, które zostało zaniedbane przez matkę w TV mówi, że to dziecko zdechło.

Więc problemem tu jest kompletnie inny światopogląd, który w sprawie zwierząt się zmienił bardzo w ostatnich latach i nie unikniemy zmian językowych.

(nie wygłaszam swojego zdania czy to słuszne czy nie- próbuję przedstawić skąd się bierze problem)

występują wszędzie. Niczego się bardziej nie boję niż zalew takich wściekłych obrońców wszystkich praw poprzez agresję słowna i nieraz fizyczna.

Zerknęłam się osobiście że strasznym hejtem na grupach literacko-artystyczny had. Z tym, że tam się wypowiadali nawet profesorowie z uniwersytetów i artyści itd. Z czasem przestałam czytać komentarze itd. Ale emocje były ogromne.
Odnośnie sprawy Bralczyka uważam, że dyskusja jest potrzebna, ale zszokowana byłam ludźmi, którzy pisali, że dla nich człowiek zdechł a pies umarł. Jakiś koszmar.

Przyczepiła się do mnie jakaś hejterka, wyzywała mnie od mordercy rybek smile, życzyła mi śmierci prawie w każdym smsie, nawet na Święta dostałam od niej wiadomość, żebym "zdechła jak ta moja rybka w niewoli".

Ja myślę, że tutaj problem jest w czymś innym.

Przez ostatnie lata obserwuję, że niektórzy ludzie rzeczywiście zaczęli traktować zwierzę ta jak ludzi czy jak swoje dzieci (zauważcie, że wielu właścicieli psów czy kotów mówi o sobie mamcia, tato jako o rodzicach tych zwierząt). Czasami jest tak, że Ci ludzie traktują zwierzęta jako istotę lepszą od człowieka. I jakby ja nie chce się nad tym rozwodzić czy to fajne-niefajne, słuszne czy głupie bo to nie o tym post.

Ale skoro Ci ludzie traktują rzeczywiście swojego psa jak dziecko i ktoś im mówi, że poprawnym stwierdzeniem jest, że im to dziecko "zdechło" to tutaj nie ma szans na to, żeby nie było hejtu i takich reakcji. Bo sobie wyobraźcie, że reporter o jakimś dziecku, które zostało zaniedbane przez matkę w TV mówi, że to dziecko zdechło.

Więc problemem tu jest kompletnie inny światopogląd, który w sprawie zwierząt się zmienił bardzo w ostatnich latach i nie unikniemy zmian językowych.

(nie wygłaszam swojego zdania czy to słuszne czy nie- próbuję przedstawić skąd się bierze problem)

Oburzenie z powodu innych przekonań można wyrazić w kulturalny sposób. Hejt to atak. Nie służy wymianie poglądów i ustaleniu zasad   tylko ma na celu poniżenie drugiego człowieka.
Można sobie zadać pytanie, jaki ktoś ma cel aby poniżyć innego? Ano taki, aby sam poczuł się lepszym od niego. Czyli tak naprawdę nie czuje się na tyle dobry, by nie musiał podnosić swojej pozycji.

Jako pańca swojego kocura powiem kiedyś, że kot umarł, a nie zdechł. Dla mnie mucha zdechła (choć szybciej powiem, że jest nieżywa), tak samo z rybą. O martwym ptaku nie powiem, że "zdechły ptak", lecz "nieżywy/martwy ptak". Właśnie, skoro poprawnie jest mówić "zdechł", a nie - "umarł" - czy wówczas poprawnie jest używać słowa "martwy" do zwierząt? "Zdechły", przynajmniej obecnie, kojarzy się dość pejoratywnie. Jakby słowo to zawierało w sobie od razu pewną hierarchizację gatunkową. Zwierzęta są gatunkami niższymi od człowieka, i to jest oczywiste, ale są też gatunkami współistniejącymi z człowiekiem. Czy wobec czego trzeba odnośnie ich śmierci stosować to hierarchizujące określenie, zamiast obecnie tak neutralnego określenia, jakim jest "umarł"?

A teraz trochę hejtu. Znów Bralczyk wyskakuje z lodówki, mam nadzieję, że nie ma zamiaru w najbliższym czasie wydać kolejnej książki o tak naprawdę niczym.

Ja jestem na diecie roślinnej ,dbam o zwierzęta,  ale też mówię o zwierzęciu, że zdycha, a nie umiera. Umiera to człowiek. Człowiek jest ponad zwierzętami. Nie można stawiać człowieka i zwierząt na tej samej linii

Mnie dziwi, dlaczego te osoby nie zostały wyproszone ze studia za brak podstawowej kultury w rozmowie.
Po drugie zgadzam się z tym co napisała Karmaniewraca o tworzeniu kolejnych podziałów. Po co to nam? Skąd w ogóle i po co taki temat o zdechłych zwierzętach się wziął?

Zapytany o całą awanturę znajomy weterynarz z 40-letnim stażem pracy stwierdził, że określenia umarł używa się wyłącznie do gatunku ludzkiego a zwierzę zdycha.

Pytanie retoryczne - czy jeśli będę dbać o zwierzęta, traktować je dobrze, nie będę wyrządzać im krzywdy, ale na koniec ich żywota stwierdzę, że zdechły zamiast umarły, to będę dobrym czy złym człowiekiem?, co się liczy?

KoralinaJones napisał/a:

Zapytany o całą awanturę znajomy weterynarz z 40-letnim stażem pracy stwierdził, że określenia umarł używa się wyłącznie do gatunku ludzkiego a zwierzę zdycha.

Pytanie retoryczne - czy jeśli będę dbać o zwierzęta, traktować je dobrze, nie będę wyrządzać im krzywdy, ale na koniec ich żywota stwierdzę, że zdechły zamiast umarły, to będę dobrym czy złym człowiekiem?, co się liczy?

Zgadzam się w pełni. Można bardzo dobrze opiekować się zwierzętami, ale nie uczłowieczać.

Podam przykład: Znany językoznawca wypowiadał się na temat jak powinniśmy mówić, czy zwierzę zdechło czy umarło. Rozumiem oburzenie miłośników zwierząt, którzy chcieliby nagiąć zasady języka polskiego do swoich przekonań, jednak uważam, że poziom dyskusji spadł do poziomu dna, mułu  i wodorostów, a sam profesor został obrzucony niewymyślnymi wyzwiskami. Na pewno takich przykładów znalazłoby się więcej. Co o tym myślicie?

Salomonka napisał/a:

Tamiraa napisał/a:

Zgadzam się w pełni. Można bardzo dobrze opiekować się zwierzętami, ale nie uczłowieczać.

Dzisiaj niektórzy ubierają nawet zwierzęta jak dzieci, ba! Nawet ślub psi widziałam raz w internecie. On w czarnym psim smokingu z muszką a ona w białym welonie. Niech ktoś mi powie, że te zwierzęta są w tych rolach szczęsliwe i gdyby miały wybór, to nie żyłyby jak ich natura do tego stworzyła. Rozumiem psie cmentarze, bo ja sama gdy zdechła moja suczka miałam spory kłopot co z nią zrobić, bo nie chciałam żeby weterynarz wrzucił ją do pieca i spalił.  Rozumiem, że można być przywiązanym do zwierzęcia i chcieć je choć przez jakiś czas odwiedzać, gdzieś tam na psim cmentarzysku. Jednak to, co się często ze zwierzakami wyprawia nie jest ani słuszne ani mądre. Są ludzie którzy nie chcą mieć dzieci, bo podobno "bachorów" nie lubią, ale sprawiają sobie psa i traktują go jak dziecko: Śpią z nim, ubierają w specjalnie szyte ciuszki, mówią do niego synku/córeczko chodz do mamusi/tatusia, kładą spać do lożeczka z falbankami, całują itp.

Dziwny jest ten świat i robi się coraz dziwniejszy.

Ludzie, którzy maja dzieci i maja psy czy koty, również wśród nich zdarzają się i tacy, którzy mówią do psa syneczku czy kotki córeczko.
Lepiej już jak tak traktują zwierzęta, niż mieliby je trzymać na metrowym łańcuchu czy rozmnażać w pseudo hodowlach.
Poza tym to nikou nie szkodzi, po co się więc czepiać?

Dziwię się i uważam za nienormalne, nie czepiam się. Uważam też, że ci ludzie robią czasem tym psom krzywdę  nie mniejszą, niż ci którzy trzymają psy na łańcuchu. Zaspakajają jakieś swoje deficyty które powinni leczyć u psychologa. Poza tym wystarczy porozmawiać o tym zjawisku z psim behawiorystą, to naprawdę dobrze działa , gdy się chce dobrze wychować psa i nie robić mu krzywdy.

Tamiraa napisał/a:

Salomonka napisał/a:

Dziwię się i uważam za nienormalne, nie czepiam się. Uważam też, że ci ludzie robią czasem tym psom krzywdę  nie mniejszą, niż ci którzy trzymają psy na łańcuchu. Zaspakajają jakieś swoje deficyty które powinni leczyć u psychologa. Poza tym wystarczy porozmawiać o tym zjawisku z psim behawiorystą, to naprawdę dobrze działa , gdy się chce dobrze wychować psa i nie robić mu krzywdy.

Ale to już taki zwyczaj, że mało kto nie mówi o psie z czułością: mój synuś. Nie wiem dlaczego, może ktoś mi wytłumaczy, bo może ja się nie znam. A jak synuś, to dziecko.

Ja mówiłam w przypływie czułości : dziewczynko Córeczko jednak nigdy, przez gardło by mi nie przeszło, jakoś nie postawiłabym psiaka na równi z dzieckiem a siebie w roli psiej matki.
Pewnie, że jak ktoś chce to niech mówi jak chce, tylko czasem żal mi tych wyfiokowanych, wyperfumowanych zwierzaków z kokardkami, w drogich szytych na zamówienie ciuchach, bo nie tak wygląda szczęśliwy pies, choć ich właścicielom wydaje się zupełnie inaczej.

Nawet o tym nie słyszałem, sprawdziłem i niby co takiego facet powiedział strasznego...? To jest poprawna polszczyzna czy to się podoba komuś czy nie. Dożyliśmy czasów, w których nie wolno mówić prawdy, bo zaraz jest to traktowane jako zło lub co gorsza mowa nienawiści.
Są 'ministry', 'w' zamiast na Ukrainie i tak dalej i tak dalej. Te językowe udziwnienia są przepychane nawet przez fachowców od języka, byleby podlizać się komu trzeba. Zresztą szkoda gadać.

Tamiraa napisał/a:

Podam przykład: Znany językoznawca wypowiadał się na temat jak powinniśmy mówić, czy zwierzę zdechło czy umarło. Rozumiem oburzenie miłośników zwierząt, którzy chcieliby nagiąć zasady języka polskiego do swoich przekonań, jednak uważam, że poziom dyskusji spadł do poziomu dna, mułu  i wodorostów, a sam profesor został obrzucony niewymyślnymi wyzwiskami. Na pewno takich przykładów znalazłoby się więcej. Co o tym myślicie?

Nie oglądałam tylko coś niecoś słyszałam o tej rozmowie. Skoro chamstwo, to chamstwo.

Jako pańca swojego kocura powiem kiedyś, że kot umarł, a nie zdechł. Dla mnie mucha zdechła (choć szybciej powiem, że jest nieżywa), tak samo z rybą. O martwym ptaku nie powiem, że "zdechły ptak", lecz "nieżywy/martwy ptak". Właśnie, skoro poprawnie jest mówić "zdechł", a nie - "umarł" - czy wówczas poprawnie jest używać słowa "martwy" do zwierząt? "Zdechły", przynajmniej obecnie, kojarzy się dość pejoratywnie. Jakby słowo to zawierało w sobie od razu pewną hierarchizację gatunkową. Zwierzęta są gatunkami niższymi od człowieka, i to jest oczywiste, ale są też gatunkami współistniejącymi z człowiekiem. Czy wobec czego trzeba odnośnie ich śmierci stosować to hierarchizujące określenie, zamiast obecnie tak neutralnego określenia, jakim jest "umarł"?

A teraz trochę hejtu. Znów Bralczyk wyskakuje z lodówki, mam nadzieję, że nie ma zamiaru w najbliższym czasie wydać kolejnej książki o tak naprawdę niczym.

Dobrze, ze żyjemy w czasach, kiedy bycie profesorem nie oznacza już takiego prestiżu, więc można jasno powiedzieć, że zwyczajnie Bralczyk walnął głupotę.

Jack Sparrow napisał/a:

Ja wiem czemu się ludzie tak burzą. Ale to nie Bralczyk wymyślił zasady pisowni.

Czemu?

złoto napisał/a:

Salomonka napisał/a:

Dzisiaj niektórzy ubierają nawet zwierzęta jak dzieci, ba! Nawet ślub psi widziałam raz w internecie. On w czarnym psim smokingu z muszką a ona w białym welonie. Niech ktoś mi powie, że te zwierzęta są w tych rolach szczęsliwe i gdyby miały wybór, to nie żyłyby jak ich natura do tego stworzyła. Rozumiem psie cmentarze, bo ja sama gdy zdechła moja suczka miałam spory kłopot co z nią zrobić, bo nie chciałam żeby weterynarz wrzucił ją do pieca i spalił.  Rozumiem, że można być przywiązanym do zwierzęcia i chcieć je choć przez jakiś czas odwiedzać, gdzieś tam na psim cmentarzysku. Jednak to, co się często ze zwierzakami wyprawia nie jest ani słuszne ani mądre. Są ludzie którzy nie chcą mieć dzieci, bo podobno "bachorów" nie lubią, ale sprawiają sobie psa i traktują go jak dziecko: Śpią z nim, ubierają w specjalnie szyte ciuszki, mówią do niego synku/córeczko chodz do mamusi/tatusia, kładą spać do lożeczka z falbankami, całują itp.

Dziwny jest ten świat i robi się coraz dziwniejszy.

Ludzie, którzy maja dzieci i maja psy czy koty, również wśród nich zdarzają się i tacy, którzy mówią do psa syneczku czy kotki córeczko.
Lepiej już jak tak traktują zwierzęta, niż mieliby je trzymać na metrowym łańcuchu czy rozmnażać w pseudo hodowlach.
Poza tym to nikou nie szkodzi, po co się więc czepiać?

Dziwię się i uważam za nienormalne, nie czepiam się. Uważam też, że ci ludzie robią czasem tym psom krzywdę  nie mniejszą, niż ci którzy trzymają psy na łańcuchu. Zaspakajają jakieś swoje deficyty które powinni leczyć u psychologa. Poza tym wystarczy porozmawiać o tym zjawisku z psim behawiorystą, to naprawdę dobrze działa , gdy się chce dobrze wychować psa i nie robić mu krzywdy.

złoto napisał/a:

  A psu  się tez krzywda nie dzieje. Psy są inteligentne, ale różnicy im nie robi, czy  mówi  się do nich "syneczku", "psie" czy "mały śmierdzielu". Liczy się ton głosu.

Pozwolisz, że się odniosę?
Też uważam, że dla psa liczy się ton głosu, bo właśnie sąsiad tak się zwraca do psa, grożąc, że go sprzeda, jak będzie niegrzeczny   

Nie wszystkie rodziny muzulmanow sa wielodzietne. Ja znam wiele,gdzie maja max dwoje dzieci,  znam muzulmanow z jednym tylko dzieckiem. Takze nie ma co wpadac w stereotypy. Moj partner sam zreszta powiedzial  "ze nasze wspolne dziecko to bedzie ostatnie, bo on jest w 100% odpowiedzialny za utrzymanie rodziny, a teraz wszystko coraz drozsze i mimo, ze dobrze zarabia to nie chcial by miec duzej rodziny "

Tamiraa napisał/a:

Niektórych ciekawi dlaczego, w ogóle, profesor się wypowiedział, przecież mógł zamilczeć, zmienić zdanie, przyznać się do błędu, wycofać się, bo przecież od tej chwili przestał być dla nich autorytetem skoro tak znane kobiety mocno go skrytykowały.

"I zastępowanie dziecka psem uważam za zjawisko groźne społecznie w związku ze zmniejszonym przyrostem naturalnym. Jak tak dalej pójdzie na rodzinę będą się składały dwie osoby plus pies. Reasumując: bardzo, bardzo lubię zwierzęta i aż mi przykro, że zdychają, ale na pewno nie powiem, że umierają. Mimo wszystko.
– zaznaczył profesor.("Nazwali go dziadersem", Niezależna).

Kto widział na zachodzie Europy te tłumy muzułmanów z gromadkami dzieci, z pewnością zrozumie, w czym rzecz.

Tłumy muzułmanów z gromadkami dzieci nie mają nic do tego. Profesor językowo ma po prostu rację. A pod kątem etycznym - to po prostu człowiek starej daty i tyle. Nie ma za co przepraszać.