Jak odsunąć myśli o samotności?? - Netkobiety.pl

Cześć.
Wydaje mi się, ze jednak jesteśmy istotami stadnymi i potrzebujemy kontaktu z innymi. Może jednak warto abyś spróbowała nawiązać jakieś znajomości?
Jeśli coraz częściej tego potrzebujesz?

Też myślę o sobie jako o przegrywie, że z kimś takim jak ja to nikt nie chce się zadawać. No i też coraz gorzej się czuję, natomiast na myśl o tym że miałabym kogoś poznać, opowiadać o sobie i o tym jakim jestem zerem raczej mnie nie zachęca.
Przepraszam, że się wtracilam tutaj ze swoimi smutkami.

W twoim przypadku to działa tak:

— Jestem samotna. Co robić?
— Rób X.
— Nie mogę robić X, bo ...
— Rób Y.
— Nie mogę robić Y, bo ...

Czyli jakąkolwiek radę otrzymasz, to i tak to storpedujesz.

Można Ci pomóc na zasadzie:

— Spójrz na osoby wokół siebie, które nie są samotne. One robią coś dobrze, a Ty robisz coś źle. Może one robią coś, czego Ty nie robisz.
— Ale co robią?
— Np. X, na przykład Y.
— Ale ja nie mogę, bo ...

Co wypisałabyś bo słowach "bo..."?

Na przykład:

Nie możesz, bo masz fobię społeczną.

Mężczyzn też trudno Ci poznawać, bo dla Ciebie są jak zwierzęta:

Motto:     Lepiej się zaprzyjaźnić z kochanką, niż nie mieć seksu z przyjaciółką.

Jest wielu samotnych mężczyzn. Ale oni też będą chcieli seksu.
Więc mogłabyś szukać nie-mężczyzny, kobiety. Ale ona będzie chciała poznać mężczyznę.
A mężczyzna chce seksu.
Kobieta też chce seksu, tylko to pewnie boli inaczej. Brak bliskości, spełnienia, brak "tego czegoś",

Zegar bije już szósty raz
Słońce pada na stół
Zaraz wejdziesz zapadnę w trans
Obudzi mnie ból

I sama nie wiem czy tego chcę?
Czasem życia mego mi żal
Rysa na szkle

Czego wciąż mi brak?
Przecież wszystko mam
Obcy ludzie mówią,
Że tak zazdroszczą mi

LumeLume trudno mi się odnieść do twojego problemu bo trochę mam podobny (tzn z samotnością taką ogólna).

W każdym razie to co mi pomaga bardzo w życiu to:
1. Nie przejmuję się tym na co nie mam wpływu (tak, trzeba się tego nauczyć) i robię to co mogę aby daną sytuację  zmienić.
Np. chętnie wyszłabym gdzieś w ten weekend ale nie mam z kim. Ale nie usiądę i nie będę się zadręczać (no może max 10 minut ) tylko pójdę robić sama coś co lubię. W międzyczasie zrobię coś co być może zmieni tę sytuację czyli poszukam jakiś zajęć gdzie mogę spotkać ludzi, z którymi mogę się zaznajomić i się na nie zapiszę.

2. Dawno wyrzuciłam ze swojego słownika słowo "szczęście" w rozumieniu takim jak myślę pojmuje je większość ludzi. I tak się wszyscy przyczepili do tego słowa i każdy chce być szczęśliwy. Nie ma czegoś takiego jak ogólne szczęście i to słowo jest przereklamowane. Nie można być całe życie szczęśliwym a tylko chwilami. I teraz co daje te chwilowe szczęście? Poczucie bezpieczeństwa co do finansów, motylki w brzuchu, koncert, poczucie, że ktoś jest blisko... Nazywanie tego daje mi dużo w kwestii nie fantazjowania o jakimś mitycznym szczęściu i w kwestii poznawania też siebie i swoich emocji.

Polecam Ci film Siła spokoju (stary film - jest na YouTube cały za free) i podcast Artura Tucholskiego "Przekonajmy się".

Dziękuję za zrozumienie! (i za pocieszenie po tym bucu) Masz rację, pewnie po prostu brakuje mi jakichś innych radości, a wszędzie bombardują przekazem że tylko miłość daje szczęście i człowiek zaczyna brać to do siebie.

Nie przejmuj się. Na forach i grupach spotkasz skrajne poglądy i różnych ludzi. Szkoda się tym denerwować i przejmować.

Ja nie mówię, że miłość czy małżeństwo są złe. Zdarzają się fajne.
Ale już dawno wybiłam sobie z głowy, że życie we dwójkę zawsze jest lepsze niż w pojedynkę. Nie jest. Jest wiele małżeństw, które są mega nieszczęśliwe (zdrady niezgodność, spadają różwe okulary....). Są związki, w których ludzie tkwią latami chociaż im źle byle tylko nie być sam bo się tego boją. Oni Ci tego nie powiedzą a Ty z boku możesz uważać, że są "szczęśliwi" bo są w związku przecież i nie rezygnują.

Uważam w ogóle, że stworzyć udany związek jest raczej trudno i musi się ku temu zgrać wiele zmiennych i trochę dobrego losu.

Mamy poza tym mega dziwne czasy pod względem związków/małżeństw/zakładania rodziny. Dzieją się ogromne zmiany w pozycji i roli płci, zmiany społeczne i kulturowe. Nie łatwo się w tym wszystkim odnaleźć. Do tego plaga rozwodów mówi sama za siebie.

A tym czym bombardują wszędzie to nie bierz do siebie. Od tego są media- pokazują to co się sprzedaje. To nie jest prawdziwy świat a życie życiem.

Ja mam jedną radę, drobne przyjemności (niekoniecznie kosztowne). Poza pracą staraj się zająć czymś umysł, pogrzeb na filmwebie i znajdź kilka fajnych seriali, poszukaj nowych książek na publio, popatrz co nowego w kinie, idź na dobrze wyposażony basem i wymocz się w jacuzzi albo kup sobie opaskę za 2 stówki i regularnie biegaj (ale na początku pomalutku). Po prostu staraj się aktywnie szukać zajęcia, które będą Ci dawać przyjemność i trochę Cię zajmą. To jest prosta chemia i matematyka. Jeżeli jest Ci smutno i jest coraz gorzej to znaczy, że w mózgu ilość neuroprzekaźników spada i po prostu trzeba działać żeby ją podnieść. Mówię to jako osoba, która miała już depresję i to ciężką, między innymi spowodowaną samotnością. Ja tak robię już od 2 lat i czuję się znacznie lepiej, nie czuję samotności wcale. Może brzmi to głupio i wydaje się oczywiste, ale dla mnie nie było oczywiste przez ostatnie 20 lat.