Nawiazywanie przyjazni po 40 - Netkobiety.pl

Hey, moim zdaniem to zalezy od charakteru czlowieka.

Ja nie mam wielu przyjaciol (ja sobie ich wybieram) za to mam duzo kolezanek/znajomych, z ktorymi najwiecej czasu spedzam na placu zabaw z dziecmi.
Nie szukam wiecej kontaktow. Najwiecej czasu spedzam z rodzina, a najlepsza moja przyjaciolka jest siostra, a przyjacielem - Parnter.

Niestety nie zgodzę się, to jest częściowo zależne od wieku.  W czasach szkolno-studenckich bardzo łatwo nawiązuje się przyjaźnie, ludzie w tym wieku potrzebują i poszukują intensywnych kontaktów z innymi, mogą poświęcić na to dużo czasu.  Potem z wiekiem jest coraz gorzej, bo ludzie zakładają rodziny, robią kariery, skupiają się na wielu rzeczach i nie tylko nie mają zbytnio czasu, ale przede wszystkim nie mają już chęci na przyjaźnie, mają rodzinę do pogadania blisko siebie.   Oczywiście to nie jest absolutna reguła, ale to bardzo wyraźnie widoczny trend.

Na początek przestać rozliczać.
Chcesz to kontaktuj się, nie chcesz to nie kontaktuj się.

Widzisz jakie to proste?

To zalezy od Ciebie.

Głównie jest to spowodowane tym, że większośc ludzi ma w tym wieku rodziny, dużo zajęć i już ma przyjaciół, których poznała 20 lat temu na studiach- nie maja potrzeby tworzenia nowych przyjaźni. Wydaje mi się, że problem z poznawaniem kogoś nowego w takim wieku dotyczy szczególnie ludzi bezdzietnych lub singli, bo wiadomo, że odpada gadka o dzieciach, a singlostwo jest podejrzane.

Z drugiej strony, zalezy to tez od danej osoby. Ktoś ekstrawertyczny naturalnie bedzie poznawał nowych ludzi- kolegów z pracy, sąsiadów, jakiś znajomych na silowni- a ktoś introwertyczny raczej będzie od innych stronić. Ja, na przykład, nie mam szczególnej chęci bratania się z kazdym na wsi. Nie, że jestem dzikuską, ale z sąsiadami wymieniam sie paroma grzecznymi zdaniami i tyle. Nie wiem kim musialby byc którys z nich, żeby mnie zaintrygować do bliższych kontaktów. Jak na razie, wolę poczytać książkę i wyjść na spacer z psem.

Tak, masz racje ze wszystkim. Tylko dlaczego singlostwo jest podejrzane? Przeciez zycie roznie sie kazdemu uklada. Nie kazdy ma szczescie poznac towarzysza zycia.

Możesz zajrzeć do mojego jedynego wątku, gdzie piszę właśnie o "przyjaźniach" zawieranych w dorosłym życiu. Jeśli ktoś z tamtego wątku jest ciekawy, jak się to u mnie potoczyło, to mocno przetasowałam te znajomości. W sumie mogę powiedzieć, że dwie się wykruszyły (nie było kłótni, wygasiłam je brakiem inicjatywy, ale być może kiedyś się zreaktywują), a jedna się nieco ochłodziła. Poznałam od tego czasu natomiast dwie nowe dziewczyny, z którymi jest mi coraz bliżej, ale tak na spokojnie, bez presji. Jedna z nich jest w wieku mojej matki i o dziwo ta osoba wydaje mi się najbardziej solidna, gotowa do wsparcia w razie W, ale jest przy tym niewiarygodnie niezależna i ma bardzo dobrze ustawione granice. Zawsze mi się wydawało, że lepiej się dogaduję ze starszymi ode mnie (obu płci), może to jest dla mnie najlepszy klucz doboru znajomości.

Tez tak myślę jellyfish.
Zawsze ja wychodzę z inicjatywą spotkania, ale nie lubię się narzucać więc nie ma spotkań. Ludzie mają swoje rodziny, zajęcia z dziećmi i znajomych. Przytoczę mądre słowa Beaty Tyszkiewicz:
„ Zawsze przestrzegałam zasady, by nigdy nie spędzać nawet pięciu minut z ludźmi, którzy nie chcą być ze mną. Dobrze też pamiętam przestrogę mojej Mamy, by nie przebywać z ludźmi, którzy psują nam charakter, wyzwalając naszą agresję”.

Należy szanować siebie też i robić miejsce dla ludzi wlasciwiych..
Mam toksyczną matkę, która kontroluje mnie choć jestem dorosła i krzyczy. Nie nauczyła na czym życie polega, jakich ludzi unikać.
Nie mam dobrego kontaktu z rodziną niestety i brakuje mi dobrych znajomych (dawniej miałam dużo przyjaciół).