On jest trochę... nudny? - Netkobiety.pl

Raczej: "Andrzej, nie ma znaczenia, że marzysz o wyjeździe do Peru albo czy masz talent muzyczny, liczy się tylko że chodzisz do roboty i przynosisz pensję".
Autorko - wygląda na to, że dobraliście się na zasadzie przeciwieństw, ale one przyciągają się tylko chwilowo, potem są już jedynie źródłem rozczarowań i pretensji. Twój partner chyba tez to odczuwa, skoro wbija ci szpile dotyczące twojej pracy. Pewnie wolałby zależną od niego kobietę, która cały swój czas poświęca na sprzątanie jego chaty i gotowanie mu pyszności.

To jest nieco dziwne bo standardy ma dość wysokie przynajmniej jeśli chodzi o to jaka ta jego kobieta ma być czy jakie ma mieć wartości.

Ma bardzo tradycyjne podejście typu właśnie że im mniej partnerów w łóżku tym bardziej jest atrakcyjna. Złapałam go na tym że uważa że świat zfiksował jego zdaniem bo niektóre kobiety utożsamiają sukces z followersami i pokazywaniem ciała na instagramie i uważają się za niezależne kobiety. Czasami ciężko się nie zgodzić ale często jego poglądy wydają mi się bardzo skupione na małej grupie osób co zupełnie nie odzwierciedla tego jaka jest większość kobiet.

Viola, ewidentnie nie ma cię w wątku o incelach i femcelach, gdzie nasze forumowe przegrywy przekonują, ze milioner nawet wolałby dziewczynę z Żabki niż jakąś prezeskę, bo prezeska na pewno jest jebnięta i do tego chleje XD

Facet jest biernym życiowo domatorem, który zamiast ją motywować, to będzie jak kotwica ciągnął ją w dół. Typ świat zna jedynie przez pryzmat tv, internetu i social mediów. Nie ma w sobie ani pasji, ani ciekawości świata, ani chęci do samorozwoju. Czego ona ma się od niego nauczyć? Że lepszy jest ekran TV od zobaczenia czegoś na własne oczy? Że lepsze jest oglądanie jak żyją inni, niż samemu w tym życiu uczestniczyć?

Nie - to nie ma szans. On się nie zmieni, a ona będzie nieszczęśliwa.

"bounded rationality" nie jest żadnym programem naukowym rozwiązywania problemów tylko to koncept dot. procesu podejmowania decyzji i nie ma tam mowy o aspiracji, ale o satysfakcji.

"prospect theory" to z nie ma z tym co piszesz nic wspólnego. W dwóch słowach, to teoria gdzie przykładamy większą wagę do potencjalnego zysku niż rzeczywistej straty.

A już z tą moralnością to zajebałeś jak łysy grzywką o kant kuli.

Czy ty jej właśnie powiedziałeś, że ona nie zrozumiała rozmowy z własnym facetem, ale ty za to go świetnie rozumiesz, choć nie masz bladego pojęcia kim on jest i co rzeczywiście ma w głowie? Ty masz do dyspozycji jedynie jedno zdanie, które ona ci w dodatku powtórzyła. A ona żyje z tym chłopem. Nie każdy facet jest kopią ciebie Szeptuch i ciebie Raka. On jak najbardziej mógł mieć na myśli: po co ci ta praca, siedź na dupie w domu i sprzątaj, lepiej na tym wyjdziemy.

Wszystko co napisales jest bledne.

Bounded rationality i prospect theory by Jonathan Bendor (Bounded Rationality and Politics):

Historia moralnosci by Michael Polanyi (Knowing and Being)

Jak chcesz cos krytykowac to polecam Ci najpierw znac sie na temacie / rozumiec koncepty i argumenty za nimi a nie sie kompromitowac wiedza z internetu.
Masz jakies argumenty za ta krytyka ktora wysrales?
Czy dla Ciebie zrodlem prawdy jest szybkie sprawdzenie co na to wikipedia albo Chat GPT?

Zdarzało mi się pracować za minimalną krajową i klepać taką biedę, ze musiałem sobie racjonować jedzenie. To, ze obecnie zarabiam więcej, to jest efekt wytężonego wysiłku zarówno po mojej stronie, jak i po stronie mojej żony.

Ważne jest wzajemne wsparcie i motywacja do osiągnięcia sukcesu. Nie ma znaczenia jaki to zawód.

Kwestia wyboru partnerki, to jest kluczowe.
Ja zawsze powtarzam,że dobra zona,to jest najlepsze co sie może facetowi przytrafić.
wygrana w lotto to przy tym małe piwo.
A w przypadku potrzeb dzieci, to każdy rodzic wie,ze z wiekiem to one tylko rosną.

Siur. Daniel Kahneman jest autorem 'prospect theory', a nie Jonathan Bendor. On tylko przedstawia swoją interpretację i wskazuje na złożoność tejże. Ty natomiast wyrwałeś z kontekstu jeden akapit i przełożyłeś 1:1 do sytuacji autorki, co jest tak ogromnym uproszczeniem, że zwyczajnie wprowadza w błąd.

A moralności w ogóle nie zrozumiałeś. Tam jest mowa o spokoju umysłu jako stanu nie ulegania namiętnościom, czyt. w życiu masz się kierować logiką, a namiętnościami (w tym wypadku rozumianymi jako uczucia) mają stanowić uzupełnienie twojego życia. Nie mogą pełnić roli dominującej. Chodzi o to, aby nie kierować się ulotnymi uciechami czy nadmiernymi ambicjami. To nie ma nic wspólnego z życiową biernością domatora, który zamiast doświadczać życia, woli je obserwować.

Nie, przecież w twojej wypowiedzi było też: "Ważne jest wzajemne wsparcie i motywacja do osiągnięcia sukcesu. Nie ma znaczenia jaki to zawód".

Jak to jakie to ma znaczenie? Przecież to będzie też element twojego życia, będziesz słuchał o tej pracy codziennie, może narzekań, może radości, będziesz też pewnie doradzał albo odradzał różne ruchy zawodowe bliskiej osobie. Kierowca tira ponadto będzie ci znikał na tydzień, fotograf w soboty (wesela) a fizjoteraputa zrobi ci profesjonalny masaż, jak ci plecy siądą. Ja najlepiej wspominam związek z weterynarzem (bywałam w gabinecie, opiekowałam się pieskami po narkozie:), najgorzej z lekarzem (długo by opowiadać). Więc dla mnie to ma znaczenie, bo uczestniczę. Facet w moim też, taki lajf.

Rozumiem, że masz obawy i wątpliwości dotyczące związku, które wynikają z różnic w temperamentach, zainteresowaniach i poglądach między Tobą a partnerem. To naturalne, że w związku pojawiają się różnice i wyzwania, ale ważne jest, jakie jesteś gotowa z nimi sobie poradzić i jak komunikujesz swoje potrzeby i oczekiwania.

Przede wszystkim, ważne jest, aby rozmawiać z partnerem o tych różnicach i uczciwie wyrażać swoje uczucia i potrzeby. Dobra komunikacja jest kluczem do zrozumienia siebie nawzajem i szukania kompromisów.

Jeśli różnice w temperamentach sprawiają, że czujesz się niecierpliwie, ważne jest, aby znaleźć równowagę między swoim potrzebą działania a potrzebą partnera spokoju. Możecie razem poszukać kompromisu, planować aktywności, które są dla Was obu satysfakcjonujące, i szanować potrzebę czasu dla siebie.

Jeśli nie czujesz, że partner ma wyraźne pasje lub wspólne zainteresowania, warto porozmawiać na ten temat. Możecie odkryć nowe wspólne pasje lub znaleźć sposób, jak wspierać się nawzajem w realizacji indywidualnych celów i zainteresowań.

Różnice w tradycyjnych poglądach a bardziej nowoczesnym podejściu do związków mogą być źródłem konfliktów. Ważne jest, aby otwarcie rozmawiać o swoich oczekiwaniach, wartościach i ustalić wspólne zasady, które będą dla Was obojga satysfakcjonujące.

Rokowania na związek na dłuższą metę zależą od waszej zdolności do komunikacji, współpracy i kompromisów. Warto również pamiętać, że związek to proces wzajemnego poznawania i rozwijania się razem. Jeśli obydwoje jesteście gotowi na wzajemne zrozumienie i pracy nad związkiem, istnieje możliwość, że możecie pokonać te różnice i budować trwałą i satysfakcjonującą relację.

W każdym przypadku, pamiętaj, że tylko Ty możesz ocenić, czy te różnice są zbyt duże i nie do pogodzenia dla Ciebie. Jeśli wewnętrznie odczuwasz brak satysfakcji lub niezgodność z Twoimi wartościami, warto zastanowić się, czy ten związek spełnia Twoje potrzeby i czy jesteś gotowa na dalszą pracę nad nim.

Autorko, czemu nie znajdziesz sobie partnera, który będzie bardziej koło Ciebie biegał?
I podziwiał Twoje "pasje" A raczej tryb życia Bo jak ktoś ma naprawdę jakąś pasję, to potrafi się w niej pogrążyć  i nikogo mu do tego nie potrzeba,  tylko czasu.
Ty masz go wiele, rozkminiasz i rozkminiasz nad swoim obecnym facetem, ja mam wrażenie, że liczysz na to, że będzie Cię trochę zabawiał i nic w tym złego,  tylko to nie  ten typ faceta.
Jeśli jesteś atrakcyjną fizycznie, to pewnie chętnych do tego nie brakuje.
Różne są też granice wolnosci w  związkach , nie każdy potrzebuje, by wszystko lub prawie wszystko robić razem.
Więc on jest inny niż Ty- czy nudny? Nie wiem.
Po Twoich wypowiedziach,,bez urazy, żadnej pasjonującej osobowowosci u Ciebie  nie widzę..
Jak Ciebie spostrzegali wcześniejsi partnerzy i dlaxzego związki się rozpadły?

Ojj.. w końcu jakiś sensowny komentarz.
Autorko chetnie przygarne tego Twojego nudnego misia, bo juz od dluzszego czasu szukam kogos kto nie musi na sile udowadniac przed innymi swojej wartości a wydaje mi się, ze Twoj facet wlasnie taki jest Ma tyle poczucia wlasnej wartosci, ze nie potrzebuje atencji z zewnatrz jak np. Ty . Jak masz takie pasje to wykonuj je sama, po co Ci on do tego? Poza tym to, ze ktos jest introwertykiem wcale nie znaczy, ze jest od razu głupi jak tu niekotrzy sugeruja.

Dziękuję za wartościową odpowiedź. Rzeczywiście na koniec wszystko sprowadza się do tych rzeczy.

Heh. Gdyby tak było pewnie masz rację Każdy z nas chce też czegoś innego od życia, związku, i co dla jednej osoby będzie skarbem dla innej moze byc koszmarem.

Decyzji gotowej nie mam ale było tu parę ciekawych wypowiedzi które pozwalają spojrzeć na to z innej perspektywy. Parę miesięcy to nie dużo, nie zamierzam jeszcze tego skreślać, myślę że jest wart by dac nam szansę mimo różnic. Zobaczymy gdzie nas to zaprowadzi jesli oboje nad tym popracujemy. Jeśli któreś z nas uzna że są zbyt duze byśmy mogli być ze sobą szczęśliwi, no cóż tak też bywa.

A co konkretnie masz na myśli w związku z tym podejmowaniem ryzyka?
Czym się zajmujecie? Jego praca jest nudna i niesamodzielna, a Twoja odwrotnie?
Czy o podejście do czegoś prywatnego chodzi?
Czego on nie chce zaryzykować, co ryzykujesz Ty?
Bo żadnych konkretów nie podajesz?
Zorganizowalaś wyjazd zagraniczny, a On nie chciał?
Kupiłaś mieszkanie,  a on chce wiecznie wynajmować,  bo boi się kredytu?
Ty zapraszasz do tajskiej restauracji, a on tylko na schabowego?
Jakiego formatu są te ryzyka ?
Ty czytasz książki filozoficzne A on tylko ogląda mecze ?
Tu filharmonia i opera, a on disco polo?
Co właściwie zawodowo robisz?
Pracownica korpo czy samodzielny zawód.
Jesteś Panią swojego losu?
O co właściwie kaman?
No na razie to trololo temat.

Skąd myśl o Twojej niesamodzielnosci w związku I szukaniu atencji?
Bo w wyniku  związania się z kimś przeszkadza Ci że ktoś nie uczestniczy z Tobą we wszystkich czynnosciach: Czyli wstawaniu rano wcześnie  itd itp.
Czyli w związku tracisz tożsamość.

FOMO jest problemem niezaleznie od tego czy ktos chce byc w zwiazku czy nie - bo zmienia nasze zycie w ciagle puste poszukiwanie a konczy sie zawsze tak samo - samotnoscia.
W moim zawodzie jest duzo tzw. digital nomadow, ktorzy co pol roku tulaja sie po roznych wyspach, surfuja, dymaja na potege, wspinaja sie po gorach.
Ale za kazdym razem gdy samemu sie zbieralem na to aby wyleciec i rozmawialem z nimi to wychodzil ten sam problem - to jest zycie, ktore fajnie wyglada z zewnatrz, ale wewnatrz nich jest tylko pustka, samotnosc i cos co ich w tym trzyma jak alkoholika czy innego nalogowca.

Czy mozna stworzyc cokolwiek trwalego z kimkolwiek jesli martwimy sie, ze bedziemy zalowac, ze cos nas ominelo?
Moim zdaniem nie. Predzej czy pozniej kazdy zwiazek zaczyna ciazyc albo krzywdzic - albo jestesmy z kims kto w jakims stopniu ogranicza nasza wolnosc i majac FOMO czujemy chec wyrwania sie z tego "ucisku", albo jestesmy z kims kto sam sie nie ogranicza - a to powoduje jedynie cierpienie i zawsze szybko sie konczy.

Idealnie jest jesli uda nam sie znalezc dobrego partnera po tym jak juz na wlasnej skorze poczujemy pustke i samotnosc zwiazana z gonieniem za doswiadczeniami.
Autorka nie ma takiego komfortu. Jak ludzie chca aby zwiazek dzialal i jest chociaz jedna osoba, ktora nie zyje tylko dla siebie to z czasem ich roznice sie balansuja i znajduja sie gdzies pomiedzy.
I mysle, ze to dla nich obojga bylo dobre. Takze nie przekreslalbym tego tylko wykorzystal jako szanse do rozwoju i pracy nad swoim FOMO.
Latwiej wrocic do kolekcjonowania doswiadczen niz do budowania zwiazku z kims kto potrafi kochac.

Zgodze sie z tym, ze chcemy byc doceniani i zwlaszcza dzisiaj potrzebujemy duzo wiecej docenienia.

I rzeczywiscie rozne wartosci partnerow w tym zwiazku moga sprawic, ze zamiast wykorzystywac swoje roznice by sie od siebie uczyc (tak jak autorka zaznaczyla, ze chciala na poczatku) i omawiac problemy z roznych perspektyw (miec takie mniejsze netkobiety.net w zwiazku) - moga sprawic, ze beda siebie wzajemnie krytykowali / patrzeli z gory (zamiast doceniac).
I tutaj juz pojawily sie tego typu komentarze sugerujace brak studiow jako wytlumaczenie dla roznic (sugerujace, ze to wartosci drugiej osoby sa bledne).

Inna sprawa, ze autorka i jej partner musza zbudowac jakies kanaly ujscia ich gniewu / wrogosci, ktora sie buduje.
I tego wydaje mi sie autorce najbardziej brakuje:

Są w społeczeństwie ludzie, którzy nie potrzebują bata nad sobą aby się rozwijać, dążyć do doskonalania siebie i otoczenia, co objawia się np. zaangażowaniem/mistrzostwem w pracy. Są teraz, byli i za komuny.

Do której grupy ludzi Ty się zaliczasz że nie wpadłeś na to :]

Myślę, że za dużo przywiązujesz wagę do tego co on mówi. Polecam skupić się na tym co robi.
Możesz być sprzątaczką, której chłopak robi do pracy śniadanie i odwozi do domu kiedy kończy późno.
Możesz być prezeską, której facet jedynie co będzie umiał zaserwować to awanture po powrocie do domu.
To czy on rozumie twoją pracę, podziwia i się nią interesuje nie jest aż tak ważne. IMO o wiele ważniejsze jest jak reaguje na twoje potrzeby i czy umie je zaspokajać.
Czy jeśli jesteś przemęczona to umie wam zorganizować czas tak, żebyś miala okazje wypocząć? czy jeśli wie, że późno kończysz zabierze cie na kolacje i wstawi pranie, żebyś nie musiała brać wszystkiego na siebie? Czy jeśli widzi że się cieszysz  czymś co się wydarzyło w pracy pogratuluje ci i będzicie to jakoś razem świętować?

To, że faceci nie interesują się co robi kobieta ma dwa oblicza. Pierwsze to to o którym mówiły już niektóre babeczki: faceci są płytcy i leniwi, masz być w domu uśmiechnięta i miła, rób sobie co chcesz, ale po pracy masz ich nie męczyć i nic od nich nie wymagać (również emocjonalnie).
Inne oblicze to wspieranie cię niezależnie co robisz i co planujesz. Na zasadzie, że możesz być sobie kasjerką, czy prawniczką, to wszystko jedno. Oni chcą cię po prostu uszczęśliwiać. I jeśli jako kasjerka bedziesz chciała żeby chłopak ci zrobił masaż stóp po pracy to go dostaniesz, chłop nie będzie wnikał czy twoja praca ma sens, czy jest ważna, czy ten ból stóp to jest ważny i uzasadniony problem. Jeśli będziesz chciała jako prawnik mieć cały weekend wolny i zająć się tylko i wyłącznie pracą, to fajny chłopak też nie będzie się interesował czy to ma sens, czy to jakaś ważna sprawa sądowa, czy jakieś głupoty, tylko pójdzie ci zrobić obiad i nakarmi kota, żeby cię odciążyć.
To którą wersje twój chłopak miał na myśli sama musisz określić, za mało o nim napisałaś, żebyśmy mogły to powiedzieć.

IMO tu nie ma reguły. czasem ci nudni i mało ambitni faceci dają świetne wsparcie. czasem ci przeambitni są tak przemęczeni swoimi obowiązkami, że mimo iż świetnie rozumieją twoją prace, albo pracują w podobnej branży to i tak będziesz się z nimi męczyć.

Dlaczego uważasz, że to nie prawda, że faceci w ogóle nie patrzą na pracę/ambicje u kobiety?
Nie wszyscy są tacy sami. Jedni patrzą, drudzy nie.
Tak samo jak są kobiety ambitne i takie, które nie mają żadnych ambicji.
Ważne, żeby się dobrać w parze tak, żeby to jakoś z sobą nie kolidowało.

Autorka jest akurat z tych bardziej ambitnych i chce mieć w partnerze wsparcie w swoich zawodowych ambicjach, ale wybrała partnera, któremu krótko mówiąc wisi, czym ona się zajmuje, byle jemu było miło.

Bo uważam, że jest prawdą to, że NIEKTÓRZY mężczyźni w ogóle nie patrzą w ogóle na pracę kobiety. Przecież nawet w tym wątku odezwało się kilku, dla których to nie ma znaczenia. Jest tak nawet jeśli doświadczenia Elena_Lenu są do tego w kontrze. Swoja drogą moje doświadczenia również, ale może my po prostu odrzucamy/odrzucałyśmy takich facetów już na początku znajomości, wyłapując sygnały, że nie jest nam razem po drodze. Też bym mogła opowiedzieć tu co nieco ;-)
Ludzie są różni i ważne, żeby się dobrać.

Bo korpo to nie jest kariera i wiem co mówię.
Kariera to cos trwałego, sukces i stabilność.
Tego w korpo nie mają nawet prezeski, zwłaszcza kobiety.
I sprzątaczki i prostytutki mają stabilność większą niż one.
Boleśnie się przychodzi niejednej przekonać o tym i niejednemu zresztą robiącemu " karierę" w korpo.

Twoje teksty są bardzo przydatne i aktualne, co czyni je jeszcze bardziej pouczającymi. Dzięki za poinformowanie mnie o tym wspaniałym poście!

Jak widzę kompletnie nie rozumiesz tego jak funkcjonuje mężczyzna. Dla mężczyzny nie ma absolutnie żadnego znaczenia to, jakie zajmujesz stanowisko, ile masz pieniędzy, co osiągnęłaś. Tego typu rzeczy są ważne dla kobiet i tych cech szukają u mężczyzn to znaczy ambicji, przedsiębiorczości, stabilności, zasobów.
Przykładem są pieniądze, pieniądze kobiety nigdy nie są pieniędzmi mężczyzny. W związku z tym nie mają one dla nas żadnego znaczenia. W drugą stronę pieniądze mężczyzny zawsze są pieniędzmi kobiety, dlatego one są dla was takie ważne.
Będziesz wcześniej w związkach są naprawdę bardzo prości w obsłudze, oczekują tak naprawdę trzech rzeczy: szacunku, spokoju, seksu. Wszystko inne to kwestia poboczne, jeżeli te trzy podstawowe cechy nie są spełnione, to wszystko inne nie ma żadnego znaczenia.

MagdaLena1111 fajnie podsumowała twoje poglądy i właściwie nic nowego nie wniosłeś do rozmowy.
Większość użytkowniczek jest tutaj w okolicach 30 i więcej, więc mądrości zblazowanego zgredzika nie robią na nas wrażenia. Bardzo ciekawe jest to, że twój wkład i zaangażowanie w rozmowę (np to że nie przeczytałeś 5 wcześniejszych postów w którym już dziewczyny rozprawiły się z tym mitem) jest kopią twojej ogólnej postawy wobec kobiet.

Czy moja płec mogłaby się wykazać czytaniem że zrozumieniem czasem?
Akurat nauczycielka to jest kariera, pielęgniarka też.  Zwalnia ktoś z pracy często nauczycielki i pielęgniarki? To potrzebne zawody i nie tak łatwo zastępowalni ludzie z doświadczeniem,.
Czego niekoniecznie da się powiedzieć o ww. O których pisałam w poprzednim poście
I dotyczy OBU płci.
Nie istnieje dla mnie kobieca solidarność, bo nie uważam kobiet za idiotki, które muszś trzymać się razem tylko że względu na to, co mają między nogami,
Jak to bylo? Incele i femcele? Ja się w to nie bawię
Wykazywanie solidarności z kimś tylko że względu na płeć to głupota.

A po co nam w ogóle zabawa w wartościowanie zawodów? Tym bardziej, że nie ma specjalnie obiektywnych kryteriów, a każdy patrzy przez pryzmat tego, co jest dla niego ważne.

A w ogóle to znam pielęgniarkę, którą zwolniono z pracy, piszę całkiem serio, bo to przypadek z mojej rodziny. Za to nie znam nikogo, kogo zwolniono z korpo (raczj robi się przesunięcia i ludzie sami odchodzą do innej firmy). Znalazło by się też kilku znajomych i znajomych znajomych, którzy porzucili pracę w ramach własnej DG, czy też lektora w szkole językowej na rzecz pracy w korpo, właśnie z uwagi na słały, na pożądanym przez nich poziomie - dochód.

O ciekawe, bo u mojego znajomego na uczelni(wyklada na chemii) co chwila zgłaszają sie licea, które poszukują nauczycieli do pracy. Co ciekawe są już tak zdesperowani, że większość ogłoszeń zaczyna się słowami "bez doświadczenia", oraz podkreślają, że chętnie przyjmą do pracy również studentów ostatnich lat.
Kiedy kończyłam studia, to na nauczyciela szły jedynie największe nieroby i imprezowicze(za głupi na doktorat, za leniwi na prace w prywatnym sektorze).
hmm już mam pewien trop czym się zajmujesz XD

Może podczas wyboru kandydatki na kochankę. W innym wypadku zdziwiłbyś się jak istotne mogą być to kwestie dla mężczyzn, przynajmniej w pewnych kręgach zawodowych.

To jest gość, który w innym wątku wypowiadal się że on i jego koledzy maja żony min 5 lat młodsze, a kochanki to optymalnie 15-20 lat młodsze, bo ze starą dupą to wstyd się pokazywać.
Także całkiem dobrze go przejrzałaś.