zdradzona - proszę o pomoc, nie mam z kim o tym porozmawiać - Netkobiety.pl

mam 35 lat. w związku od 4 lat. zaręczeni od 2. mój narzeczony mnie zdradził z koleżanką z pracy. Co dokładnie się stało? zmienił pracę, poznał nowych ludzi i między innymi ją. Mają dużo wspólnych tematów, podobne zainteresowania. pewnego dnia umówili się na spacer na którym doszło do pocałunku. Nie było sexu , nic innego. dowiedziałam się sama widząc zmianę w jego zachowaniu. Dokładnie dzień po tym spacerze zerwaliśmy. Tzn ja rozpoczęłam temat jego zachowania tego że widzę że się odsunął. On zaś pow że już nie chce ślubu ( na który wcześniej sam naciskał, to ja raczej zwlekałam z podjęciem decyzji). Rozstaliśmy się. Jednak po dwóch dniach spotkaliśmy się aby porozmawiać o tym co się stało. Miałam podejrzenia, że chodzi o kogoś bo jakiś czas wcześniej dużo o niej mówił a potem przestał całkowicie. Zastanowiło mnie to. Przyznał się do tego spaceru i pocałunku, złożył wypowiedzenie w pracy. Postanowiliśmy że spróbujemy odbudowac nasz związek. i choć minęło już trochę czasu ja nadal wracam do tego myślami. nie potrafię mu zaufać. Ostatnio nie chciał przy mnie wejść na messenger, wydało mi się to podejrzane. zapytałam wprost czy ma z nią kontakt i piszą ze sobą. Pow że nie... ale... jakaś lampka się zapaliła i boję się, że tak już będzie zawsze. Poradźcie coś. Jak to wyglądało u was? czy zdradę da się wybaczyć i da sie naprawić związek? Czy te niepokoje kiedyś miną czy jest na to szansa?

Lady Loka napisał/a:

Nie ufasz mu. Nie zaufasz nagle sama z siebie. Więc to niezbyt ma sens, tylko się wymęczycie przy sobie oboje.

Pracuję między innymi jako stały mediator sądowy. Wiesz jak łatwo w dzisiejszych czasach ludzie się rozwodzą/rozstają, bo nie chcą walczyć o związek? Nie chcą rozmawiać o problemach? Między innymi przez postawę, którą reprezentujesz; mam na myśli: Jest coś nie tak, nie jest dobrze = rozstajemy się.

Wg statystyk 8 lat małżeństwa to rzut monetą, czy partnerzy będą dalej ze sobą, czy się rozejdą.

Warto zmierzyć się z problemem, a nie chować głowę w piasek.

Wybacz mi za moje stanowisko, ale uważam, że obecne czasy nie uczą ludzi wyciągania wniosków i prób mierzenia się z wyzwaniami, które stawia przed nami życie.

Co do postu autorki. Bardzo Cię proszę - dajcie sobie czas. I rozmawiajcie na takim etapie, na jakim jesteście w stanie w danym momencie. Jeżeli przez dłuższy czas nic się u Ciebie nie zmieni w tej materii - odejdź, ale proszę Cię nie rób tego pochopnie. Ludzie popełniają błędy. Pytanie, czy Twój facet wyciągnie wnioski. Potrzebny jest czas.