Historie o naszych sukcesach - Netkobiety.pl

Trochę za dużo tych wątków tworzysz Kolego Be.

Ale ok, jeśli można się tutaj tak zwierzać, to proszę bardzo:

Na własną 18-stkę los zafundował mi chorobę w postaci nowotworu złośliwego. Mniejsza o to, co ten nowotwór zaatakował, ale był...
Szok, niedowierzanie, wściekłość, ale jeszcze nie rozpacz..

Potem kilka głębokich oddechów i trzeba było podnieść z ziemi tą rękawicę Operacja, 4 cykle chemioterapii, rekonwalescencja - wszystko to jakoś przeszedłem, o dziwo dużo lepiej psychicznie niż fizycznie(schudnięcie, gwałtowny spadek odporności). Do tego jeszcze zaległośći w szkole..
Jakoś udało się z tego wybrnąć, nie zaprzeczam, że z dużym wsparciem rodziny i znajomych. Wróciłem do formy, zaległości książkowe nadrobiłem, zdałem maturę itp

To, co osobiście uważam za sukces i pozytywną stronę tego wszystkiego, to lekcja pokory wobec życia. Zupełnie inaczej patrzę teraz na swoje czy inne ludzkie problemy i dramaty. Dlatego czasami podchodzę możę nieco zbyt luźnie do tego, z czym ludzie sobie nie radzą, jak choćby tu na forum. Jeśli wspomnieć choćby tą historię, poruszoną w wątku, gdzie 9prawie) idealny facet raz się upił i nie zjawił się na czas u swojej wybranki, przez co ona czuje się zagubiona. Z drugiej strony, pojawiają się tematy o osobistych tragediach, w tym śmierci bliskich osób - no jakoś ciężko nie kategoryzować wtedy tego, co daną osobę spotyka..
Jeśli gdzieś przesadziłem, to przepraszam.
Do tego "zgred" przewartościował nieco moje podejście do regularnych badań i profilaktyki medycznej. Po takiej karuzeli nie ma nic lepszego, niż otrzymanie od lekarza pozywtynych wyników badań

Cieszę się z tego, że się udało i doszedłem do siebie. Z drugiej strony, takie "przygody" stwarzają ryzyko zostania hipochondrykiem, ale szczęśliwie tego uniknąłem.

Peace!

Życie ogólnie jest ciężkie. Gówno nas nie opuszcza. Gówno jest nawozem życia

Ale jak? W sensie, że Ty nie podjąłbyś leczenia?

Właśnie cały sęk w takich sytuacjach, aby nie tracić nadziei i się nie poddawać Spróbować zaufać chociaż lekarzom, kierując się wyznaczonym przez nich wskazówkom co do leczenia. Jeśli operacja się udaje i potem przez kilka lat nie ma nawrotu to już jest sukces, ale rzecz jasna nie całkowity. Trzeba trzymać rękę na pulsie.
Najważniejsze, to na samym początku podnieść właśnie tą rękawicę a nie oddawać swojego zdrowia i życia walkowerem.

Jezeli ma to komus pomuc to:
Wyrwalem sie z koscielno - alkoholowej patologii jako gowniarz ( chociaz walcze z demonami kazdego dnia gdzies tam sie czaja )
Wyrwalem sie ze bardzo zlego srodowiska.
Wyrwalem sie-ucieklem od mobingu w pracy z polski zaczolem zycie na nowo z duzymi dlugami za granica.
Zyje zyciem o ktorym moglem tylko snic.
Od grubasa do adonisa jestem w polowie wieloletniej drogi
Za kazdym z moich sukcesow kryje sie za plecami moja zona ... a moze to jej sukcesy:) . Zanm siebie na tyle ze wiem, iz sam w pewnych momentach nie dal bym rady.

hej.
nie wiem czy to sukces, ale bardzo się przebranżowiłam. Mam mgr politologii/ dziennie i państwowo i wręcz oni mi płacili, a zaczęłam studia na innym kierunku i teraz jestem protetykiem słuchu. najlepsze, że bardzo lubię tę pracę bo zwracam ludziom cudowny zmysł, ale nienawidzę zaglądać w uszy, obrzydza mnie to,hm. Pracowałam w różnych gabinetach i serio mój jest miły, w sensie pachnący i światli ludzie( ludzie są uzależnieni od geopolityki). reasumując, czasami trzeba zacisnąć zęby aby był sukces. pozdro666