Czy psycholog miała rację? - Netkobiety.pl

Mąż okazuje brak szacunku, a Ty jesteś czepliwa.

Na dodatek jak od sanego początku podważasz zdanie psychologa, to takie spotkania nic Ci nie dadzą. Albo ufasz, albo nie ufasz.

Właśnie psycholog jakby usprawiedliwia odpowiedź meza moim czepialstwem. Strasznym podobno. Mam do przepracowania pewwien  problem. 
Jeszcze jedno co mi się rzuciło w oczy. Mam swoje granice i wiem że pewnych rzeczy poprostu nie akceptuje.  Psycholog stwierdziła że muszę być elastyczna.
Wyszłam z przekonaniem, że mąż ok ja bardzo zla kobieta.

Do mega celnych pytań Monoceros, dodałabym jeszcze jedno:
- po co zadawałaś to pytanie mężowi? Jakiej jego odpowiedzi/reakcji się spodziewałaś? Czego oczekiwałaś? Co Tobie wtedy za myśli chodziły po głowie?

Psycholog pewnie bardziej miała na myśli, że robisz z tego faktu za duży problem, w tym przypadku to pewnie patrzył raczej z ciekawości, choć nie wypada tak się wgapiać.

W życiu chodzi o to, żeby nie robić i z igły wideł. W odczuciu męża jesteś czepialska.
Nie zmienisz za bardzo siebie, tym bardziej męża, więc ta wspólna terapia pewnie na niewiele się zda.

Macie dzieci?

"Czy psycholog miała rację?"
A czepiasz się strasznie? Świetnie jest mieć granice, rzecz jednak w tym, by nie były one Twym mocno zasznurowanym gorsetem, a Ty "pozwalała" żyć innym, w tym mężowi.

Skoro masz wątpliwości co do postawy psycholożki, najbliższą sesję zacznij od ich wyjaśnienia.

Współczuję zatem i Tobie, i ludziom z Twego otoczenia.

Owocnej pracy nad zmianą swego sposobu myślenia (i poradzenia sobie ze źródłami tej postawy) życzę.

Ja wiem że mam wady i dużo pracy nad sobą. Ale to nikogo nie zwalnia z braku szacunku.  I tego mi zabrakło.

Bardzo ciężko żyje się z kimś, kto kieruje się sztywnymi ramami i uważa je za jedynie słuszne. Może psycholog zauwazyl wlaśnie to, a nie, że jakoś bronił Twojego męża.

Pewnie dlatego, że jego zachowanie jest wypadkową Twojego, to nie znaczy, że stanęła po stronę męża bez przyczyny.

"Zachowanie męża jest wypadkową Twego." - gdzie tu stanie po jakiejkolwiek stronie?

Powiedziałaś (między innymi) o zachowaniu męża w szpitalu. Co chciałaś usłyszeć od psycholożki? Co ona miałaby powiedzieć, byś nie zarzuciła jej stronniczości?

Według autorki wątku psycholożka była stronnicza, nie "stronnicza".

Co psycholożka/psycholog miałaby/miałby powiedzieć, by Twoim zdaniem nie opowiedziała/opowiedział się po stronie Twego męża?

No, ale ja nie widzę jak nie mógł sytuacji widzieć w innym świetle, jeżeli Ty zawsze uważasz, że tylko Ty masz rację, jedną sluszną, i nie potrafisz sytuacji widzieć z drugiej strony.

To, co powiedział Ci mąż, było poniżej pasa. Nie myśleliście o terapii wspólnej? Tylko zaufaj wtedy psychologowi, wie, co robi.

Ja najpierw muszę zadbać o siebie a dopiero potem  o  nas.

A mnie zwróciło uwagę stwierdzenie "Co chwilę" . Ty znasz męża i chyba wiesz, czy "Co chwilę" patrzy też tak na innych ludzi. Bo jeśli tak jest to chyba przesadziłaś, a jeśli nie, to raczej coś jest na rzeczy. Myslę, że skoro jednak tak często patrzył na tę kobietę, to miałaś prawo snuć takie domysły.

Przepraszam  . Za dużo poszło.

...

Myślę sobie, że być może Twój mąż patrząc na tę kobietę, miał inne motywy, niż Ty odebrałaś, że nie był zainteresowany nią jako mężczyzna, ale też mimo wszystko dał Ci jakiś powód do podejrzeń, bo - jak wspomniałam, co jest też oczywiste - gdy facetowi podoba się jakaś kobieta, to co chwile na nią patrzy. Skoro jednak po tym zdarzeniu nie miał i nie ma nic wspólnego z tą kobietą, to chyba lepiej dać temu spokój. Było - minęło. Myślę też, że nie powinien Ci tak odpowiedzieć na Twoje zarzuty, choć na pewno też się zdenerwował. Ty być może też potraktowałaś go za ostro. Ważne, żeby powtórnie nie doszło do takich sytuacji. Zarówno Ty jak i Twój mąż powinniście wyciągnąć z tego wszystkiego wniosek. On - nie wpatrywać się zbyt często przy Tobie w babkę i nie dawać Ci powodów do podejrzeń, ty - nie być za ostra, no i on potem też taki nie być.