Jak sądzicie- czy introwertycy i ekstrawertycy mogą się dogadać? - Netkobiety.pl

Napisać koniecznie. Odważnie.

Tak.

  "Hej cześć! Znamy się domówki z początku listopada? Pamiętasz? Co u Ciebie?"

Eeee... nie myśl o tym... pisz prosto z mostu... bez wymówki nawet.

Mozesz zgodnie z rada jak w sasiednim watku zrobic spotkanie i go zaprosic. Bedziesz miala okazje lepiej go poznac

Z mojej perspektywy na pewno nie wszedłbym w związek z mocną ekstrawertyczką. Mnie takie osoby raz że męczą, dwa że próbowałem.
Dziewczyna zjawiskowa, zagadałem ją na zajęciach, a nie jakieś podchody srejsbooki takie, zaimponowało jej to. No ale jej nie znałem - wiedziałem, że jest piękna i dobra z matmy
Totalna porażka. Ona ciągłe imprezy, koleżanki, tańce, inne hulańce, w domu by nie siedziała. A ja? Ja byłem inny. Wyjście ok ale raz na jakiś czas, wolę książkę, film, wyjazd na łono przyrody czy wycieczkę w małym gronie. Ona kochała tłumy i hałas. Ja tam zdychałem, 2h i mózg stopiony, wypompowany jak po maratonie.
Ani jej wina ani moja, byliśmy po prostu totalnie inni.

W znajomości nie powinno być problemu, bo niby dlaczego. Związku to nie widzę, za duża różnica w preferencjach co do spędzania wspólnego czasu.

brzmi jakby ten chłopak nie był wcale taki alfa ekstrawertyk i nie był aż tak pociągający, brzmi jak jakaś opcja z rozsądku dla ciebie. Niezbyt optymistycznie to wygląda

Bycie introwertykiem czy ekstrawertykiem nie jest zero jedynkowe. Albo tak albo tak. Sama jestem odbierana raz tak raz tak, choc bardziej czuje sie introwertyczką.

wiesz co, spróbuj, nie masz nic do stracenia. Lepiej spróbować i żałować niż żałować, że się nie spróbowało (oczywiście nie zawsze i nie wszędzie) Jak rozumiem nie jesteś w związku, więc nie masz nic o stracenia. Wyślij mu życzenia świąteczne, potem gadka szmatka np. coś o studiach, zaproponuj spotkanie na kawę/spacer między świętami a Nowym Rokiem (na przykład).

Ludziom mylą się pojęcia. Czy mogę przyjaźnić się z ekstrawertyczką? Tak, nawet to robię, jest to najbliższa mi obecnie osoba, przy moim totalnym introwertyzmie jest główną osobą, która zaspokaja moje potrzeby towarzyskie.
Czy mogłabym przyjaźnić się z kimś, kto jest głośny, wyciąga mnie w miejsca, gdzie są tłumy ludzi, oczekuje wspólnych wyjść, mocnych doznań? Nie.

Z tym że jedno i drugie to nie jest to samo. Ekstrawertycy są tacy, którzy nie potrafią funkcjonować inaczej niż na 1000% i zawsze z mnóstwem bodźców, ciągłymi zmianami, wieloma osobami na raz,  w hałasie, chaosie, szaleństwie. Są też tacy, którzy czerpiąc energię z interakcji ze świata zewnętrznego robią to na spokojnie

Introwersja i ekstrawersja niestety są niezrozumiane. To głównie informacja o tym, skąd układ nerwowy czerpie pobudzenie - z wewnętrznych przeżyć czy z zewnętrznych bodźców. Ludzie mający naturalnie dość wysokie wewnętrzne pobudzenie i ogrom przeżyć we własnej głowie nie potrzebują dodatkowej stymulacji w postaci wielu interakcji, te wręcz są męczące, bo już sam świat wewnętrzny dostarcza takich bodźców, że można być zmęczonym. Ludzie mający niskie wewnętrzne pobudzenie szukają stymulacji w świecie zewnętrznym - garną się do ludzi i do różnorodnych przeżyć, bo inaczej jest im nudno.

Jedni i drudzy potrzebują kontaktu. Jedni i drudzy mogą być ciekawymi, empatycznymi jednostkami. Introwertycy i ekstrawertycy mogą się przyjaźnić i okazuje się to niesamowitym polem do wymiany. Bardzo mnie ciekawią wymiany, które mam z moją przyjaciółką dotyczące naszych różnic. Dla mnie jest jedną z niewielu bliskich osób, bo więcej nie zmieszczę. Dla niej jestem jedną z wielu ludzi, z którymi spędza czas, bo tego potrzebuje. Ona traktuje moje potrzeby zostania w domu, odwołanie wyjścia do kina bo mam za sobą za dużo interakcji z ludźmi jako normę. Przyjęła za fakt o mnie, że bycie z nią + wyjście do ludzi czasem to za dużo.

Monoceros:
Jejku, pięknie opisałaś te róznice <3
Te bodźce wewnętrzne i zewnętrzne...to na prawdę pięknie się czyta
Znajomych ekstrawertyków też mam. Lubię ich

DeepandBlue:
Wiem wiem

No więc tak
Napisałam do niego!
Niestety zawód totalny
Ja ogólnie nie nastawiam się zbyt szybko na ludzi, ale tak jak mówiła chouchou- może chociaż kumpla zyskam
Napisałam w sprawie "służbowej" jako członek zarządu. Odpisał w tej sprawie, podałam mu niezbędne dane, bez większych emocji. Potem zapytałam, co u niego słychać to mnie olał. Przestał odpisywać. Sądziłam, że to dlatego, że to dzień Wigilii i to rano, więc może zajęty (chociaż widziałam, że jest aktywny i odczytał moją wiadomość). Jednak nie odpisał do teraz. Widziałam, że na fb polajkował w tym czasie pewien post naszej uczelni, więc no nie umarł.
Mam trochę doła, bo doszło do mnie, że jemu zależało wtedy tylko na seksie
Nie wiem, jak mogłam się nie domyślić. Znaczy teraz jak tak patrzę, to jest to logiczne, ale nie pomyślałam o tym wcześniej, dopiero przejrzałam dzisiaj rano poradniki różnego typu i tam był ten punkt. Nie napisałam tego tu, bo wydało mi się to mało istotne, a okazuje się, że to było kluczowe. Otóż jak się żegnaliśmy ze znajomymi to ten chłopak się do mnie przyczepił, powiedział, że mieszka w podobnym miejscu. Napił się trochę, wszyscy się rozeszli i szliśmy razem. On mnie namawiał, żebym poszła do niego do domu. Kilka razy próbował. Jak widział, że jestem sceptyczna to próbował się wprosić do mnie. Przyznam, że uznałam, że jest pijany i zachowuje się jak to pijani faceci mają w zwyczaju. I teraz jest to dla mnie jasne, że próbował mnie zaciągnąć na seks. Ja nie wiem, jak mogłam być taka głupia. Przyznam, że trochę mnie jego zachowanie zmyliło, bo zazwyczaj jak faceci chcą tylko seksu to mają gdzieś mnie jako osobę, a on mnie wypytywał, skąd jestem, co studiuję, ile mam lat...sądziłam, że tak nie robi ktoś, kto chce tylko łóżka. Potem znajoma mówiła, że już po spotkaniu pytał się jej chłopaka, jak ja się nazywam. Nasza wspólna znajoma (z którą on ma kontakt) jak jej o tej sytuacji powiedziałam, to też mówiła, że on coś o mnie wspominał, ale tak nagle i nie wiedziała, o co chodzi. Sama nawet radziła, żebym do niego napisała, ona go ogólnie bardzo lubi, mówiła, że jest inteligentny i fajny i w ogóle, że spotykają się często ze wspólnymi znajomymi i on jako jedyny singiel już tak niezręcznie sam tam siedzi (a ja nie wiem, czy to dla niej jest niezręczne czy on się w tym źle czuje, bo on nie wygląda na sfrustrowanego singla). Wysłałam mu zaproszenie, ale nic nie napisał. Przez chwilę nawet zrobiło mi się go żal, że pewnie jest nieśmiały, że pewnie mu wstyd za to, jak się zachował. A dzisiaj dotarło do mnie, że żaden wstyd, żadna nieśmiałość, on z pełną premedytacją chciał zaciągnąć mnie do łóżka.
Nawet się odważyłam (co było dla mnie dość stresujące) do niego napisać, to mnie po prostu olał. Najzwyczajniej w świecie olał, a liczyłam chociaż na fajnego kolegę. A on nawet nie chce mnie bliżej poznać
I przyznam, że trochę mnie wkurzył. Nie mam nic przeciwko relacjom friends with benefits (sex friends), nawet nie jestem wielkim przeciwnikiem seksu na 1 czy 2 randce, ale to musi być randka. A to nie była żadna randka, żadne nic. Znałam chłopaka kilka godzin, to było przypadkowe spotkanie przez wspólnych znajomych. Pierwsze i pewnie długo się już nie zobaczymy, może kiedyś przypadkowo na jakiejś imprezie, ale chyba będzie niezręcznie.
Naczytałam się dzisiaj trochę poradników, obejrzałam filmiki na temat jak poznać, że facet chce tylko seksu i trafiłam na gościa, który mówił, żeby nie ubierać się wulgarnie, dbać o swój rozwój, o pasje, szkolenia, czyta książki i wtedy będę się rozwijać, będę miała ciekawą osobowość i będę seksualna, ale będę miała też ciekawą osobowość. I co? Nie ubieram się wulgarnie (na tamtym spotkaniu ze znajomymi byłam ubrana w dżinsy i koszulę, wyglądałam elegancko, ale nie seksualnie), mam pasje, studiuję, czytam książki, inwestuję w szkolenia. Co więc mogę zmienić? I cytuję "To nie tak, że mężczyźni chcą tylko seksu, mężczyźni chcą tylko seksu, jeśli na to pozwolicie"- tylko ja jemu nie pozwoliłam. Nie rzucałam podtekstów, pytałam o jego studia, ogólnie staram się w miarę inteligentnie z ludźmi rozmawiać. Więc nie wiem, co robię źle, ale już mi się taka sytuacja kiedyś przydarzyła, że chłopak powiedział mi wprost, że chce tylko jednego, a miesiąc później miał już dziewczynę, z którą jest od jakiś 3 lat.
Co prawda ja się nie zgadzam na takie jednorazowe akcje, głównie po to, żeby nie dać im satysfakcji, że zaliczyli laskę. Jednak dość długo jestem sama. Czasem tęsknię za bliskością i boję się i w końcu prześpię się z kimś, kto ma na mnie wywalone i interesuje się tylko moim tyłkiem. No bo jak ten chłopak teraz mnie olał, to raczej by się nagle nie zakochał, jakbym się z nim przespała
W każdym razie często mnie ludzie pytają, dlaczego nikogo nie mam, skoro jestem miła, ładna, sympatyczna ... (to ich słowa, nie moje, żeby nie było), a ja właśnie trafiam na takich jak ten tutaj. Ten, jeśli mam być szczera był i tak jednym z lepszych, którzy się kiedykolwiek mną interesowali, bo reszta to już w ogóle szkoda gadać
Zastanawia mnie tylko jedno- po co on ludzi o mnie wypytywał, jeśli nie miał wobec mnie żadnych poważniejszych planów? Bo tego nie rozumiem i to mnie zmyliło. Myślałam, że jak chłopakowi zależy to wtedy się dopytuje, a nie jak chce ją przelecieć na raz

No i widzisz, sprawa się wyjaśniła, nie będziesz przez resztę życia rozkminiać "a jak to by z nim było". Przykro mi, że tak wyszło, że cię olał. Zapomnij o nim. Ale głowa do góry! Nie ten to inny.

A jeśli chcesz kogoś znaleźć to proponuję założyć konto na portalu randkowym. Popularnych aplikacji na komórkę nie polecam - siedzą tam głównie "amatorzy seksu bez zobowiązań". Chociaż różnie to bywa, koleżanka poznała tam faceta i są w szczęśliwym związku kilka lat.