Odejść, czy walczyć? - Netkobiety.pl

Ty jesteś ambitna i zorganizowana, a on leń...
Ty masz energię, aby wyjść z domu, a on nie...

Wyobrażasz sobie sytuację w której musisz utrzymać siebie, jego, oraz dziecko? Sytuację w której na przykład właśnie co urodziłaś, wróciłaś do domu po cesarce, nie możesz pracować, ledwie się ruszasz, a dziecko krzyczy o jeść, trzeba dziecko przewijać, kąpać? Z tym właśnie twoim obecnym mężczyzną chcesz przez to przejść?

Mieszkanie ... 34 metry... w środku żona, mąż, dwójka dzieci... Tak będzie już zawsze? Czy będziecie mieli większe mieszkanie i lub domek? Kto na to zarobi? Kto zorganizuje budowę? Ty? Czy może awanturami niczym barana biczem będziesz odpowiednio zaganiać?

Padłaś ofiarą pewnych przekonań... Facet, 30 lat, nie ogarnięty, nie zarabia... Nie wolno krytykować, prawda? A co on robił przez 6 lat bycia singlem (zakładam, że wcześniej studiował, a mama prała, gotowała)?
Po prostu wybrałaś faceta, który nie zarabia, nie jest ambitny... i "trafiła" mu się kobieta.

To jest w takim razie niepojęte... zarabiać kilkanaście tys zł i nie mieć na obiad... na wycieczkę... na muzeum... Po prostu mega obciach.

Jednym słowem, nie dobraliście się, pod względem spraw materialnych i seksualnych.
Facet jest sknerą i Ty tego nie zmienisz. Od początku za bardzo partycypowałaś w kosztach utrzymania, przymykałaś oko, tłumaczyłaś sobie jego oszczędność...Tu nie chodzi o rozrzutność, ale jego zachowanie nie rokuje... To nie jest partner dla Ciebie. Nie ma sensu, żebyś męczyła się w tym związku, skoro nie akceptujesz jego sknerstwa, ale to Twój wybór.

Zdaje sobie sprawę z tego, ze się facet przyzwyczaił. Wobec niego bylam kobietą, która niczego się nie czepia,raczej nie stawia wymagań, jest wyrozumiała w wielu kwestiach. Tolerowałam jego wygodnictwo, wracałam po nocach sama od koleżanek.. Pamietam, jak pewnego razu zreflektował się, ze mógł mnie odebrać od mojej koleżanki o 1 w nocy, czego nie zrobił bo ‚nie ogarnął’Moja reakcja? ‚nic się nie stało, nie ma problemu.’’ Zimą wstawaliśmy o podobnej porze do pracy, kiedy była zawierucha i sypał śnieg, nawet nie zapytał, czy aby mnie nie podwieźć do pracy. Nie komentowałam tego, szlam na tramwaj, a on 15 minut przed mln wyjściem wsiadał w samochód. Tego tez nie komentowałam.  Po prostu wciaz starałam się być w jego oczach niezależna kobieta. Wszystko zaczęło się psuć, kiedy ja zaczęłam się czepiać i mówić, co mi nie pasuje. Kiedy zaczęłam wymagać aby sie starał jak trzeba. W pewnym momencie zaczelam się zastanawiać po co mi taki facet, kiedy relacja zaczęła bardziej przypominać kumpelstwo. Od kilku miesięcy naprawdę jest źle. Ta rutyna mnie przytłacza. Jemu to pasuje i uważa, ze ‚tak żyją wszyscy’. Co do zazdrości, to on nigdy nie był o mnie zazdrosny, nawet w najmniejszym stopniu, także pobudzić w nim takie emocje będzie ciężko. W sumie to czasami mnie to dziwiło. Jestem atrakcyjna kobieta, nieraz, kiedy szlam z nim za rękę, inni faceci zawieszali na mnie wzrok- sam stwierdził, ze gdziekolwiek idziemy, to przyciągam uwagę. Potrafię wyjść sama w piątkowy wieczór oraz sobotnie popołudnie, nie rusza go to w żaden sposób. Dziwiłam się, ze on się po prostu nie boi, ze kogoś poznam na tych samotnych wypadach z koleżankamiWręcz przeciwnie- sam mnie ‚wypycha’ abym jak najwiecej czasu wychodziła ze znajomymi, skoro przeszkadza mi taka ilość czasu spędzona z nim w domu.

"Wobec niego bylam kobietą, która niczego się nie czepia,raczej nie stawia wymagań, jest wyrozumiała w wielu kwestiach. Tolerowałam jego wygodnictwo, wracałam po nocach sama od koleżanek.. Pamietam, jak pewnego razu zreflektował się, ze mógł mnie odebrać od mojej koleżanki o 1 w nocy, czego nie zrobił bo ‚nie ogarnął’Moja reakcja? ‚nic się nie stało, nie ma problemu.’’ Zimą wstawaliśmy o podobnej porze do pracy, kiedy była zawierucha i sypał śnieg, nawet nie zapytał, czy aby mnie nie podwieźć do pracy. Nie komentowałam tego, szlam na tramwaj, a on 15 minut przed mln wyjściem wsiadał w samochód. Tego tez nie komentowałam."

Widzisz, nie byłaś sobą, udawałaś, że jest wszystko ok, niektórzy tak potrafią udawać całe życie, kosztem siebie, bywa to zwykle jednostronne, dlatego wydaje się, jaki to był udany, związek, bez żadnych nieporozumień
On od początku był sobą, można więc powiedzieć, że w tym punkcie znalazłaś się na własne życzenie.

Tylko co dalej. Ja uważam, że za bardzo byś się męczyła w tym związku, dla niego jest on obojętny, takie odnosi się wrażenie, z przewagą na nie, bo jednak zmieniłaś się na gorsze, w jego oczach

A nie przyszlo ci do glowy, ze on po prostu cie nie kocha? Urzadzac awantury komus, kto ma cie gdzies?
Zwiazek nie progresuje, raczej spelnilas swoja funkcje w zeszlym roku, juz nie jestes mu potrzebna. Boli, ale co zrobisz.
Ja bym uciela z takim facetem kontakt szybko i raz na zawsze. Jeszcze spotkasz milosc, faceta, ktory ci niebo przychyli, bo jestes tego warta .
Po prostu przestan oszukiwac sama siebie, on pokazal ci cala prawde o sobie. Uciekaj.

Moja mama stwierdziła, ze on mnie nie kocha. Dało mi to do myślenia, powiedziała, ze gdyby kochał, ‚latalby’ za mną i robił wszystko, aby było dobrze. On sam czesto mówił, ze jest inaczej, mówił mi ze mnie kocha.. wręcz codziennie. Ale patrząc z boku.. rozmawiałam z nim tyle razy, gdyby mnie kochał, to mógłby przecież cokolwiek zmienić w swoim zachowaniu. Przyjść z kwiatkiem, zabrać mnie gdzieś. Ja staram się być elastyczna w związku- ostatnio miał pretensje o to, ze ja mało dla niego gotuje. Fakt, robiłam obiady, ale takie porządne to zazwyczaj w wekeendy, bo w tygodniu pracuje po 10 godzin i nie miałam na to czasu, wracając koło 18- raczej prosta kolacja. Wzielam to do siebie i zmieniłam to, gotuje mu częściej, pieke ciasta. Naprawdę chciałam, aby było dobrze, ale to tylko ja biorę do siebie ewentualne uwagi i chce aby było jak dawniej..

Na początku się starał. W zeszłym roku- wycieczki, romantyczne randki, niespodzianki:) Potrwfil przyjechać o 21 z butelka mojego ulubionego wina. Organizował romantyczne wieczory na plazy- potrafiliśmy siedzieć do 2 w nocy, jeść, pic, rozmawiać. Czesty, udany sex. Naprawdę czułam się szczeliwa i miałam wrażenie, ze poznałam miłość mojego życia. Nigdy dotąd żaden facet nie imponował mi tak, pod wzgledem intelektu. Miałam wrażenie, ze idealnie się dopasowaliśmy. To jest ta dobra strona, w imię której przymykalam oko na inne aspekty. Nie myślałam o pieniądzach, o tym, ze pomieszkuje u mnie oraz o tym, ze niewiele jeszcze osiągnął. . Nie miało to dla mnie żadnego znaczenia. Ale na początku tego roku, zmieniło się wszystko. Jakby miało mi wystarczyć to, ze zaszczyca mnie po prostu swoją obecnością. Skakałam nad nim okrutnie, przebierałam się w pończochy, kupowałam seksowna bieliznę- a on potrafił
to zignorować i pójść spać. Potem zamknął się w tym swoim mieszkaniu, przestał o mnie się starac. Robił wyrzuty, ze obiad bez serca, ze za mało. Ze mogłabym mieć większy tyłek w sumie. Ze mam problemy z płaceniem, wyciągał sprawy finansowe, o których w życiu bym nie pomyślała. Raczej mi niczego w życiu nie brakuje dzięki swojej ciężkiej pracy, oraz dzięki rodzicom, a on potrafił palnąć, ze ja wymuszam od niego prezenty! bo przyszłam do niego bez kapci i zapewne oczekiwałam ze on mi je kupi (to jest żenujące, kiedy to wam pisze, w życiu bym nie pomyślała, ze ktokolwiek może odebrać w ten sposób sytuacje, kiedy ja po prostu nie miałam czasu pójść na zakupy )

A no właśnie.. te pierwsze kilka miesięcy było cudowne. A później.. wszystko siadło. Chyba po prostu boje się być znowu sama. Chociaż nie powinnam, bo i tak, nawet będąc z nim, musiałam liczyć na siebie. Miałam i dalej mam problemy zdrowotne, łaziłam po lekarzach prywatnie, rodzice do mnie zadzwonili z informacja, ze sie martwią, bo widza, ze miałam mnóstwo wydatkow, remont mojego mieszkania, plus leczenie kanałowe zębów- także chcą mi przesłać pewna sumę pieniędzy abym się porządnie przebadała (mam podejrzenie RZS). To było przy nim. On się nawet nie zapytał, czy daje sobie radę i czegoś mi nie trzeba, a już byliśmy narzeczeństwem. Oczywiście nie oczekuje tego i nie przyjelabym żadnej pomocy, ale chodzi mi o samo jego podejście.

Bardzo mądra odpowiedz,dziękuje. Obawiałam się rekacji, ze moje wywody zostaną odebrane właśnie jako ‚ksiezniczkowanie’. W mojej ocenie jestem do tego daleka. Fakt, mam pewne wymagania, ale nie uważam, ze to jest coś złego. Ludzie mówią mi, ze jestem młoda, atrakcyjna, zaradna, niezależna, ciężko pracuje na swój sukces, rozwijam się- chce partnera, który to doceni, jest tyle pustych kobiet wokół mnie... A faceci robią dla nich wszystko.. Bardziej brakuje mi poczucia w związku, ze jestem ważna, ze jest obok mnie facet, który mnie docenia i któremu zależy. Dla mnie proszenie się o chociażby o spacer jest upokarzające , kiedy slysze jego rekacje w stylu- ‚nie chce mi się, znowu Ci coś nie pasuje, jesteś zbyt wymagająca, mi jest dobrze w domu’ Proszenie się o seks skwitował, ze jestem niewyżyta (2 razy w tygodniu to dla mnie potrzeba fizyczna, nie uważam, abym jakoś odstawała od normy). Proszenie się o randkę na mieście potraktował jako materializm z mojej strony.Jest mi po prostu przykro, ze dawałam z siebie tyle, a on nie potrafił tego docenić. Aha i apropo zmuszania, to powiedział mi, ze mówi mi czesto ‚kocham’ tylko dlatego, ze ma wrażenie, ze ja tego oczekuje, ze dla niego te słowo spowszedniało, bo mu wystarczy raz na kilka mięsiecy. Ze okazuje mi czułości, bo wie, ze ja tego potrzebuje, a on wcale nie. Także wyglada to tak, ze każdy gest jest ‚wymuszony’ przeze mnie, zero entuzjazmu i motywacji z jego strony.

To po tym jak zaczął zarabiać więcej ,niektórzy nie są gotowi na większe pieniądze ,a kobieta mu potrzebna jako gadżet i przedmiot ,alibi dla otoczenia,  ze jest z nim wszystko w porządku - taka  normoza ma nad kim "panować".
Agata jest , zaradna,samodzielna  więc nie ma co się nią przejmować ,wykształcona ,atrakcyjna ,łatwo nią manipulować ,specjalnie się nie wysilając cały czas zabiega o niego.Dla niego - ideał .

Tak się właśnie poczułam W sumie to rzeczywiście ostatnio nie czułam się potrzebna. A moje potrzeby to czepianie się i wieczne wymagania

Nie możesz myśleć takimi kategoriami.

Widział pewnie w Tobie materiał na żonę, ulegla, wszystko jej się podoba, nic nie wymaga, posłuszna, nie rządzi, itp. Tak było na początku... Nie mogło to zadziałać na dłuższą metę.
A teraz okazało się, że jemu do szczęścia potrzebna kobieta, jak już, względem wiktu i opierunku, bo seks też nie za bardzo mu potrzebny.

Agato szybciutko z nim zrywaj i absolutnie nie dawaj kolejnej szansy, bo wielce możliwe, że będzie o nią błagał. Facet Cię wykorzystał w tamtym roku (lokalowo, finansowo boś go gościła) a teraz jak już jest na "swoim" nie jesteś mu zbytnio potrzebna. Jak już zauważono - rozgląda się za kolejną panienką. Nawet w oświadczyny nie włożył serca... żenujące to wszystko. W dodatku sknerus że hej. Przykro mi, ale to nie rokuje kompletnie. Dobrze, że widzisz to teraz a nie po ślubie. Zerwij z nim i odpocznij, jeszcze spotkasz kogoś normalnego.

To co Ciebie spotyka przez wiele lat spotykało facetów, co pokazuje jak zmienia się nasz świat, tzn. jak druga strona ''staje na nogi'' to wcale nie zamierza Ci teraz niczego rekompensować a ta zmiana sił uderza, my faceci to bardzo często przechodzimy. Bardzo długo to my lepiej zarabialiśmy, więc uważaliśmy że to fair że będziemy wspomagać nasze Panie, że one się wykształcą, zrobią karierę i kiedyś wyrównają. Efekt jest taki że to nigdy nie następuję, Ciebie spotykało tak samo.
Nie walcz o to bo gwarantuję Ci że i tak tego nie wytrzymasz, on się nie zmieni, dostawał czego potrzebował a teraz już sobie poradzi bez Ciebie (zobaczył że ma większe możliwości to i inne panny ogląda co świadczy kim dla niego jesteś, przykro mi ale piszę to Ci w dobrej wierzę i z bogatego życiowego doświadczenia) więc się nie będzie starał. Boli ale lepiej to szybko zrozumieć i następnym razem, nawet jak ktoś będzie w trochę innej sytuacji to przykro mi bardzo, też musi swoje dołożyć (postawienie granicy jest możliwe tylko na początku relacji).

Autorko, napisałaś, że on Ci się oświadczył, jednak było to nędzne jego wystąpienie, ponieważ "zapomniał" o kwiatach.
Oświadczyny przyjęłaś.
A czy jesteście już zaręczeni? Czy obdarował Cię pierścionkiem zaręczynowym?
Pytam o to, bo jestem ciekawa czy dał Ci pierścionek? Czy też chce opędzić Cię tanim kosztem, kilkoma kwiatkami?
Przeczytałam wszystko, co napisałaś i doszłam do wniosku, że to zwykły buraczany, kmiot bez klasy, słoma wyłazi mu z butów, aż miło.
Zanim stanął na nogi przyczepił się do Ciebie, ponieważ w tamtym czasie taka właśnie kobieta, z takimi właśnie warunkami mieszkaniowymi, finansowymi i z takimi cechami charakteru była mu potrzebna. Trafiłaś mu się niczym ślepej kurze ziarno. Mieszkał u Ciebie przez większość tygodnia, korzystał z kibelka, z lodówki, z Twoich mediów, żył sobie na sępa. Ty nieba przychylalas mu na każdym kroku i byłaś dla niego stanowczo za dobra. On obrósł w piórka, aż na koniec uznał, że jest tak cudowny, wspaniały oraz doskonały, że właściwie nie ma niczego dziwnego w tym, że manna spada mu z nieba.
Idealizowas go i uważałas, że jesteście na tym samym poziomie kultury osobistej, więc dalawas mu wszystko co najlepsze, ponieważ uważałas, że on myśli tak samo. Nie sadzilas, że tak naprawdę masz do czynienia z burakiem, który w gruncie rzeczy ma Cię za głupią, bo kto mądry oddaje za darmo obcej osobie. On przecież ciągle miał Cię za obcą i dobrze sobie kalkulował, żeby za dużo na Ciebie nie wydać. Coś tam z siebie dawał na początku, bo tak wypadało, ale gdy upewnił się, że jesteś całkowicie jego wtedy osiadł na laurach, czyli stał się po prostu sobą, czyli leniem, egoistą i sknera.
Odejdź od niego i nawet się za siebie nie oglądaj. W żadnym razie nie walcz, bo stracisz jeszcze więcej niż straciłaś na niego do tej pory.

Bez pierścionka i zaręczyn nie jesteś jego narzeczona.
Po oświadczynach jesteś tylko kandydatka na jego żonę.
Jesteśmy dał Ci pierścionek i jesteście zaręczeni, to zwracam honor. W takim układzie jesteś jego narzeczona.
Nie idź z nim na to wesele, bo będziesz bardzo złe tam się czuła, będziesz musiała robić dobrą minę do złej gry, więc jakim cudem miałabyś się dobrze bawić?

Twój problem polega na tym że w tej relacji starasz się być zbyt OK i też za mało mu mówiłaś licząc że on wykaże inicjatywę. Jak czegoś nie chcesz robić to nie rób. Tego jednego na koniec on Ciebie może nauczyć i wiesz co? świat się nie skończy, a paradoksalnie może mu otworzysz ten łeb. Z klasą też się żegnać nie musisz. W życiu daje się to co dostaję, wtedy jest zdrowo i ''rachunek się zgadza''.

Znowu się przejmujesz. Po tym wszystkim co Ci ostatnio odstawił nie masz obowiązku iść na wesele laski w której był zakochany. Przeczytaj sobie w ogóle jak to brzmi. Jesteśmy w tym samym wieku ja tak samo kupiłam niedawno mieszkanie (wzięłam kredyt) i poznałam mojego partnera niecałe dwa lata temu. Wierz mi, jego zachowanie jest zupełnie inne dlatego jak to przeczytałam się zdenerwowałam ,ponieważ odnoszę wrażenie że jesteś bardzo inteligentna, wrażliwa i nie chciałabym żeby Cię wykorzystywał dalej facet który na Ciebie nie zasługuje

Agato bądź odważna zobaczysz jak się poczujesz swobodnie i wolna ,nie rób takich zwodów że znikasz ,najlepiej
stawić czemuś czoło twarzą w twarz to dodaje życiowej siły,na wesele nie idź już z nim,bo to takie podejrzewam z jego strony Ty jako fasada  przedstawiona na pokaz dla tamtej - dziecinada.

"Przyłapałam go wtedy na wielkim kłamstwie, bo okazało się ,po rozmowie z jego znajomymi, ze było zupełnie na odwrót- on był w niej szaleńczo zakochany, latal za nią jak pies, ale ona wrzuciła go do strefy friend zon, dała mu totalnego kosza."

To masz odpowiedź, on już przeżył swoją  pierwszą wielką miłość, która pewnie nie wygasła, stąd był jego celibat...

On Ciebie nie kochał i nie kocha, ale to nie zmienia faktu, że jest sknerusem z którym ciężko by było żyć.

Nie wiem czy powinnaś pójść na to wesele, jak będziesz na nim czuła się niekomfortowo, to nie ma sensu.
Powiedz mu już teraz, że nie widzisz sensu kontunuowanie waszej relacji i na weselu się nie widzisz.

największym kłamstwem naszego świata jest myślenie że bycie z kimkolwiek pomoże nie być samotnym, można być samotnym w związku

te wszystkie dobre rady: będziesz sam/sama i straszaki wyrządzają więcej krzywdy niż dają pożytku

Nie pójdę. Czułabym sie upokorzona. Tym bardziej, ze jakiś czas temu byliśmy na weselu, gdzie była właśnie  ona- tańczył ze mną , ale wciaz obracał głowę w jej stronę , cały czas szukał jej wzrokiem, nawet na parkiecie , wśród tłumu ludzi. Jedliśmy przy stole- wciąż na nią zerkał. Później zagdadywal, zostawił mnie przy stole i rozmawiał z nią o sprawach zawodowych na zewnątrz. Kobiety takie drobnostki wylapuja. Czułam, ze coś jest nie halo i jest drugie dno. Wtedy zapaliła mi się w głowie lampka i poruszyłam temat tej kobiety wśród jego znajomych- i wyszła prawda na jaw.

Jak się poznaliśmy ja miałam kredyt i mieszkałam sama, byłam niezależna finansowo on z kolei żył z dnia na dzień, żadnych oszczędności, mieszkanie wynajmował. Pokochałam go za jego charakter i sposób w jaki mnie traktuje. Kiedy przyjezdzal do mnie na weekend to sam robił zakupy, obiad mimo że nigdy go o to nie prosiłam. Ty przyjezdzalas do faceta, robilas obiad a on Ci wygarnął ze nie wzięłaś wina ze sobą???? Trzeba było wyjść. Co z tego ze na początku był dla Ciebie miły Wy się nadal poznajecie a on się już pokazal na co go stać. Teraz doczytałam o oglądaniu panienek na Facebooku nad czym Ty się w ogóle zastanawiasz. Fajnie z Twojej strony ze nie chciałaś na nim żerować ale ten Facet w ogóle nie docenia tego ze Cie ma, nie ma dla Ciebie szacunku a powinien go mieć. Zasługujesz na kogoś wyjątkowego kto Cię będzie traktować wyjątkowo a nie jak element który może być w jego życiu pod warunkiem ze nie będzie mieć żadnych wymagań.

Z tym, że Anecie trafił się uczciwy chłopak, a Tobie wręcz przeciwnie.
Ja myślę, że od mógł oszukiwać Cię od początku.
Tak odbijał sobie niespełnioną miłość, którą obsypywał kwiatami, prezentami, a ona nic... Więc postanowił znaleźć kobietę, rozkochać, a potem traktować przedmiotowo, bo nie warto się angażangować, stąd jego zachowanie wobec Ciebie, bez cienia uczucia.

No widzisz. Mój facet, kiedy wynajmował pokój w mieszkaniu studenckim, przez rok przychodził do mnie- poza sporadycznymi wyjątkami- z pustymi rękoma. Zakupów nie robił, czasami jakiś alkohol przyniósł jak on miał ochotę, ale to od święta. Czasami przyszedł po prostu z piwem.. jak do koleżanki.. albo i gorzej, czasami się na niego wkurzalam, ze mógłby mi kwiatka przynieść a nie piwo przynosi jak do kumpla. Nie oczekiwałam tego aby się do czegokolwiek dokładał, w ogóle nie myślałam o tym w takich kategoriach. A kiedy się przeprowadził, kiedy już miał warunki, zeby mnie do siebie zaprosić- to nie dość, ze ja zrobiłam zakupy i przyszłam nimi do jego mieszkania, nie dość, ze przygotowałam nam kolacje, a tez byłam zmęczona po pracy, to usłyszałam ze jest to bez serca, ze mam poroblemy z kupowaniem produktów, bo powinnam zabrać  ze sobą tez piwo bądź wino, a kolacja była słaba, ‚niedopracowana’ bo mogłam dodać do niej jego ulubione owoce.  Ze mam problemy z płaceniem. Dla mnie to niepojęte, dopiero teraz otworzyłam oczy

Akurat się z tym nie zgadzam- nie każdy ma konto na tinderze dla szybkiego sexu. Znam niejedna udana pare, która poznała się w ten sposób i tworzą wartosciowy związek nie ma co generalizować.

Agata, pan apropo_defacto, ma swoją teorię na temat portali randkowych i wszystkim ją wbija. Nie docierają do niego takie informcje o jakich napisałaś.

pan mądry czasem ma olśnienia i łączy ze sobą fakty o których czyta. Sama jesteś dobrym przykładem, że coś jest w tym co piszę :*

szukacie w miejscach w ktorych z definicji wiadomo, że skarbów nie ma, a później są frustracje i żale, że pan nr 1 to taki  a pan nr2 to siaki. Albo, że po roku typek okazał się zwykłym fiutem.
No bardzo trudno wyciągnąć wnioski.

no faktycznie. to ja zakładam tematy że mi w zyciu "nie pykło"

Myśle, ze jednak niezbyt dokładnie przeczytała Pani moje posty. Ja nie myślałam w ten sposób i nie miałam pretensji, ze on pomieszkiwał u mnie. Nie myślałam w tych kategoriach. Jednak, kiedy sytuacja się odwróciła,dostałam bezpodstawnie  po garach, ze ‚mam problemy z placeniem’ , to otworzyły mi się oczy.

Sam partner stwierdzi, ze u mnie nie ma dla nas miejsca i nie pomieścimy się

Ja się z Elą nie zgadzam, bo nie mam do niego absolutnie zaufania. To on stworzyl ten dystans, to on zaczynal od kłamstwa.

Ja nawet podejrzewam, że on celowo mieszkał  w tym studenckim mieszkaniu.
W jego głowie cały czas jest ta wielka ale toksyczna miłość.

Nawet taka niby niewinna sytuacja, wychodzimy razem do pracy, zawieja, zimno, a on nawet nie zaproponuje swojej partnerce, podwiezienia, nie do wyobrażenia. Ja nawet dochodzę do wniosku, że to snerstwo było celowe, on po prostu nie kochał autorki i nie można porównywać ich związku do pary, która wzajemnie darzy się uczuciem.
Wszystko było dobrze, gdy było na jego warunkach, gdzie tu widać minimum uczucia.