Wyznać że mi zależy czy odpuścić? - Netkobiety.pl

A Ty jesteś pewny ze ona taka chętna? Bo spojrzenia można sobie różnie interpretować, coś co dla jednego będzie przyjacielska rozmowa drugi odbierze jako flirt.

Nie obraz się ze Cię tu posądzam z miejsca o nieścisłości ale moje pytanie bierze się stąd że już nie raz na forum były historie o niesamowitej magnetycznej energii a tak naprawdę po zapoznaniu się z faktami to jakieś jednostronne zauroczenie było, bez żadnych wyraźnych indykacji co do zainteresowania strony nieobecnej na forum. A z Twojego posta jedyne "fakty" to jakieś spojrzenia i jej odmowa (to jest akurat jedyny solidny fakt bez cudzysłowów)

jak dla mnie jedno zaprzecza drugiemu, ze dala ci kosza, bo zajeta-obrazila za brak dzialan. moze cos nadinterpretowales.

zajeta- tzn ma chlopaka czy mezatka? jak mezatka to dobrze, ze odchodzisz z pracy, za jakis czas zapomnisz. w przypadku malzenstwa nie robilabym zadnych krokow!

jezeli to tylko jakies tam chodzenie ze soba mozesz wymienic sie fejsbukiem albo dac nr/ ewentualnie sprobowac umowic sie na kawe. to niezobowiazujace, a otwieraloby droge do "wyznania" tego, co masz zamiar. w tym momencie takie wyznanie nie mialoby chyba sensu, bo z jej strony nie ma zadnej zazylosci. ok jakies tam kilka procent szans bys mial, moze nawet z 10, ale na 90 raczej spuscilaby cie na drzewo. coz, no risk, no fun no i i tak odchodzisz, wiec nie masz za wiele do stracenia... ja jednak powstrzymalabym sie od jakis milosnych wyznan na takim etapie.

tylko jesli odmowi to nie wmawiaj sobie dalej, ze jest zainteresowana

Jest mężatką,  jednak to nie jest dla mnie najważniejsze.
Zachowałem się honorowo nie zdobywając jej gdy był na to czas i przyzwolenie. Właśnie kierując się dobrem innych  wycierpiałem przez to wszystko tyle, że na przyszlosc nauczylem się myśleć przede wszystkim o sobie i swoim szczęściu.
Chcę z nią porozmawiać,  jest atmosfera wrogości i niedopowiedzeń,  chce to załagodzić, żeby żyło się mi lepiej. Nie chcę całe życie myśląc gdybać,  a dać jej ewentualnie przepustkę gdyby kiedyś myślała o mnie, by wiedziała,  że  jest mile widziana 2 moim życiu.
Był już taki moment iż myślałem że więcej się nie zobaczymy i czułem się z tym strasznie źle   potrzebuje bardzo jakiejś rozmowy, zakończenia.
Wiele emocji w to włożyłem,  wiele myśli,  sądzę,  że ona też. Nienawidzę niedokończonych spraw, w dodatku też mam poczucie skrzywdzenia w obie strony . Była dla mnie z początku bardzo miła,  dobra i kochana i nie chcę żeby to tak się skończyło jakbyśmy się nigdy nie poznali i nic dla siebie nie znaczyli. Czuję przez to wszystko ścisk w sercu i głęboki żal,  chcę się pożegnać

Nie wyznawałem, bo byłem młodszy,  niedoświadczony za bardzo w tych sprawach  przybyło mi lat, rozumu, przeżyć i przemyśleń.
Nawet chyba nie chciałbym wyznawać,  chciałbym tylko powiedzieć,że  będzie mi jej brakowało,  że była dla mnie ważna  i ewentualnie przeprosić za to co złe,  bo też było tego, olewania siebie nawzajem, wrogość. Życzyć jej szczęścia.Gdybym mógł ją poznać jeszcze raz całkiem inaczej bym wszystko rozwiązał,  poznał bliżej a potem dopiero coś,  wszystko porobiłem na odwrót i sam siebie zapędziłem w kozi róg.
Potrzebuję jakiegoś zakończenia tego etapu, widzę po niej że  jest też przybita. Potrafię to rozpoznać 
Nie chce burzyć jej życia, malzenstwa i tak tego nie zrobię na pewno.
Chcę zachować dobre relacje i cóż może kiedyś.. ona była dla mnie wyjątkowa od samego początku,  aż za bardzo , dlatego nie potrafiłem jej neutralnie poznać.

Ja dalej nie widzę żadnych faktów które by świadczyły o jej zainteresowaniu. A przeświadczenie autora o tym jaka to ona nie jest dla niego ważna (a przecież nie mają żadnej głębszej relacji poza patrzeniem się na siebie i milczeniem w pracy) tylko głębiej wbija mnie w poczucie że cały ten romans wisi w powietrzu ale chyba tylko nad jego głowa

Ja bym autorze odpuściła, zmieniła pracę i poszła dalej. Na pewno spotkasz jakaś fajna dziewczynę, pewnie zresztą nie jedną, z któraś na pewno coś powaznego wypali

takie gloryfikowanie drugiej osoby i mówienie o stracie (nikt tu nie umarł..) dowodzi że masz w sobie faktycznie wiele do przepracowania, ale jak tak strasznie chcesz to powiedz, przynajmniej temat się zakończy i może to doświadczenie pozwoli spojrzeć na siebie z innej perspektywy i pozwoli rozpocząć prace nad sobą

W miejscu pracy.

Czy się ośmieszę sądzę,  że nie. Oboje się raczej domyśliliśmy już dawno, że nas ciągnie do siebie. Nawet jak mnie splawiła to późniejsze reakcje były pozytywne, wtedy zainteresowanie wzrosło. Ogólnie po każdej rozmowie wzrastało. Jestem obecnie w czarnej d... jeśli chodzi o tę znajomość,  ale nie będę w stanie spać spokojnie nie próbując. Był ostatnio czas, który sugerował,  że ona czeka na jakąś zaczepkę,  rozmowę, a ja nie załapałem chyba dość oczywistych wskazówek.

Z każda chwila wątek wygląda bardziej na jakiś pamiętnik stalkera (ewentualnie prowokację)

"Widzieliśmy się , patrzeliśmy na siebie i teraz to już wiem, że muszę jej powiedzieć , że jest dla mnie najpiękniejsza i najwspanialsza i będzie mi źle beż niej,nie ważne co się stanie."
Jak Cię tak to męczy to wyznaj jej to co chcesz. Nic się chyba takiego nie stanie. I tak idziesz do innej pracy i się nie będziecie widywać.

"Jak ktoś nie wierzy w uczucia I nigdy ich nie doświadczył to tak może myśleć."
Ja przeżywałam coś takiego. W liceum. 3 lata się patrzyłam na kolegę. On też, ale nigdy nie byłam pewna czy na pewno na mnie czy na koleżankę z ławki ;-)

Oj tak, chyba wiele osób przerabiało takie uczucia.

Myślę na odwrót,  jakby miała pojęcie to by mogło skruszyć ten lód w sercu, który ma w stosunku do mnie. Szczenięce zauroczenie mam za sobą i nigdy nie były tak silne, jak to co doświadczam teraz.
Jak pisałem,  mogę mieć nadzieję na wzajemność,  głęboko skryta, ale trzeba umieć czytać między wierszami. Okazywała to nie raz,  na swój sposób. Znam ją na tyle by wiedzieć,  że nie tylko za spojrzenia coś czuję. A gdyby kierować się tym co widać w oczach to wiele razy spoglądając widziałem właśnie uczucie.

Wiesz, ja tam bylby jakiś lód do kruszenia, to trzy lata wystarczą, żeby dziewczyna dala Ci znać, że szuka pocieszyciela. Ona dala Ci jasno do zrozumienia, że ma męża i romansem z Toba nie jest zainteresowana. Ty sobie wszystko wyobrazasz i żyjesz jakąś fantazja na temat tej kobiety. Ale rób jak chcesz, tylko żebyś nie byl rozczarowany jak dostaniesz po pysku.

Już nie mamy kontaktu, nie powiedziałem tego co chciałem bo za bardzo nie było okazji. Jej zachowanie ciężko zinterpretować ale przed odejściem pogadaliśmy sobie miło,  jak kiedyś,  nawet jedno zdanie odebrałem jako flirt a raczej ton głosu, na początku była spięta a później oboje wyluzowaliśmy, to mi przypomniało w kim się zauroczyłem. Do tego była jeszcze sytuacja gdzie patrzeliśmy sobie w oczy kilka sekund i miała taki wzrok, że ciężko mi to opisać.
Boli mnie brak konfrontacji i wyjaśnienia,  czy chciała pogadać, co tak naprawdę czuję? Te myśli mi nie dają spokoju a wszystko dookoła mi ją przypomina. Nawet nie wiem czy mam aktualny numer żeby zadzwonić i czy powinienem. Nie tylko dla siebie ale może ona też  się męczy i może kiedyś się spotkamy jak pogadam? Z drugiej strony mogę oberwać ostrym ciosem. Nie wiem jaką decyzję podjąć.

O mamowybacz, ale Ty chyba coś nie teges z głową.

Interpretujesz te spojrzenia pod siebie. Tak działa mózg, że robi nadzieję tam, gdzie jej nie ma. Widzisz coś, co nie istnieje.
A ona ma męża. Serio, spróbuj się postawić w jego sytuacji. Chciałbyś, żeby jakoś randomowy gość próbował Ci wyrwać żonę, bo ona się na niego popatrzyła?

Ja bym nawet napisała, że to bardzo niebezpieczne i bardzo niepokojące, kiedy ktoś w taki sposób zaczyna myśleć bo się na niego popatrzono ... W ogole zero hamulców, że jest zajęta, że nic nie było tylko czysta fantazja. Niebywałe.

Zaprosił. Tylko ona odmówiła, bo ma męża. A Autor przez kolejne lata rozwijał swoje urojenia.

Chyba w podstawówce, a kończy w liceum.