Jak poznać dziewczynę? - Netkobiety.pl

Na pewno nie na Tinderze. Mam dość surowe zdanie o tej aplikacji oraz o innych, ale trafią tam ludzie, których ktoś bardziej radykalny określiłby mianem "odpadów".
Nie będę kłamał - tam nie ma normalnych, wartościowych ludzi, bo tacy (niezależnie od płci) bardzo szybko znajdują partnera poza tymi środowiskami. Nawet jeśli związek osoby wartościowej się rozpadnie to, będzie miała na tyle duże wsparcie, że nie wyląduje w tym internetowym grajdołku, a dwa dość szybko oraz z powodzeniem znajdzie kolejną osobę.

W pracy nie szukaj partnerki. Masz tylko ćwierćwieku w metryce, więc traktuję Cię jako młodego pistoleta. Młode pistolety nie znają, bądź jeszcze nie chcą przyswoić, starego powiedzenia himalajskich kolarzy, które brzmi "Gdzie się uczysz i pracujesz, tam i ch.. nie wojujesz". Stara prawda, potwierdzona przez tabuny mężczyzn. W pracy możesz mieć koleżanki i kolegów, ale nie szukaj miłości. W optymistycznym wariancie, uda Ci się poderwać koleżankę, a jeśli rozwiniesz dalej, stworzycie relacje, tylko zadaj sobie pytanie: czy chcesz widywać swoją partnerkę w pracy? Każdy brud i kłótnia będą z wami w pracy, każda zadra czy niesnaska w pracy będzie z wami w domu. Jeśli się pokłócicie, będziecie musieli się widywać. Co jeśli nie wyjdzie Ci na etapie podrywu?
Będziesz widział koleżankę, która Cię odrzuciła, pogłębiając swoisty ból psychiczny. Serio, chcesz się na to skazywać?

Mam wrażenie, że ze znalezienia partnerki uczyniłeś swoją misję. Domyślam się co może kłębić się w Twojej głowie oraz jaki brak kieruje Tobą - potrzeba bliskości, intymności, stworzenia i kształtowania relacji romantyczno-seksualnej - ale stała się chyba jakimś nadrzędną komendą w Twoim centralnym komputerze. To błąd, ogromny błąd. Nie wypowiem się za kobiety, choć mogę się domyślać, że też popełniają podobny błąd, ale ogrom mężczyzn wpada w tą pułapkę. Stawiają kobietę, za którą idzie pragnienie związku, na piedestale. Robią z tego cel swojego życia, przez co zaczyna od nich "trącić" desperacją. Kobiety i mężczyźni wyczuwają desperację (mam wrażenie, że panie mają nawet o wiele lepsze zmysły jeśli chodzi o detekcję takich zachowań) niczym rekin wyczuwa krew.

Złotej reguły nie ma, bo możesz poznać osoby wszędzie. Tylko od Ciebie zależy jak to się ukształtuje. Musisz pamiętać, że w życiu nie ma idealnego dopasowania i połówek pomarańczy - to szkodliwy mit tzw. tej jedynej. Przez cały swój żywot, stworzysz lepsze lub gorsze relacje. W każdej sferze życia, a przede wszystkim tej matrymonialnej. Zahaczając o moje wykształcenie, powiem Ci w taki sposób: każde środowisko, o ile jesteś aktywny, generuje ryzyko. Kontrreakcją na akcje, jest tworzenie ryzyka. Porównaj to do siły tarcia podczas przesuwania kartonowego pudła po podłodze. Będąc aktywnym, generujesz szanse i zagrożenia, to nieuniknione. Z których skorzystasz, które ominiesz, które Cię zaskoczą, na które się przygotujesz, to wypadkowa wielu czynników. Ogranicz się do swojego mikrokosmosu, bo skali makro nigdy nie będziesz kontrolował. I oczywiście, możesz zniwelować do zera powstawania ryzyka poprzez... bierność. Z zatrzymaniem się, zniwelujesz powstawania zagrożeń do minimum, ale zniszczysz też szanse. Coś za coś.
Chce Ci przez to powiedzieć, że statystyka i czysty chaos jakim jest życie, gra jednocześnie na Twoją korzyść, jak i niekorzyść. W kwestii poznawania ludzi, by stworzyć związek, nigdy nie będzie tak, że ograniczysz się do dwóch, góra czterech kandydatek i z którą "pyknie". Ilość owych potencjalnych dusz do relacji z Tobą, jest dużo większa. To ciężka praca, ale jeśli chcesz coś uzyskać, musisz działać.

Dziewczyny z którymi spotkałem się przy pomocy Tindera nie określił bym mianem "odpadów", były to inteligentne i normalne osoby, a że nie wyszło to cóż... zaczynam się przyzwyczajać. Dla mnie Tinder to po prostu jedno z kilku miejsc, gdzie można kogoś poznać, tylko trzeba umieć korzystać z tej appki. Nie ma co liczyć, że dziewczyna pozująca w bieliźnie na łóżku będzie tą spokojną, skromną osobą, której szukamy. Zdjęcia jakie zostały wybrane i dodane na portal potrafią wiele o człowieku powiedzieć, nie tylko czy nam się podoba czy nie wizualnie.
No i Tinder ma dla mnie jescze jedną ważna cechę - dopasowania. Kiedy mam dopasowanie to wiem, że przynajmniej w jakimś stopniu się dziewczynie podobam i może być zainteresowana. Zdarza się oczywiście, że dziewczyny przesuwają każdego w prawo i mając kilkaset dopasowań podbijają sobie tylko ego, ale ja raczej nie spotkałem się z tym i w 90% dostawałem wiadomość zwrotną. Na tinderze też są raczej sami single więc nie ma wymówek "mam chłopaka". W "realu" ja nie stwierdzę, czy podobam się jakiejś dziewczynie(ja tego po prostu nie widzę) i też nie wiem czy wolna, czy nie. Nigdy w życiu nie spotkałem się z sytuacją jakie są opisywane w artykułach typu "jak poznać ze się komuś podobasz" itp. Typu spotkanie się wzroku, uśmiech, zabawa włosami itp. No na prawdę nigdy, życie to nie film.  Tzn. z zabawą włosami i kilkoma innymi rzeczami spotkałem się, ale to dopiero na którymś spotkaniu z tą jedną dziewczyną. To był taki jakby tik, chyba nie myślała, żeby to robić i fajne to było

U mnie jest to niemożliwe, praca zdalna + wyłącznie męskie grono jednak co do samego związku w pracy, to myślę, że byłbym gotów zaryzykować. Wynika to m.in. z charakteru mojej pracy gdzie mogę pracować całkowicie zdalnie, lub hybrydowo i wtedy spotkania w pracy raczej nie były by mega problemem.

hmmm... może to nie tyle misja, co kolejny krok w rozwoju. Owszem, brakuje mi tych przytoczonych przez Ciebie rzeczy, ale desperatem nie jestem Po prostu ciężko jest, gdy wychodzę na miasto, czy spacer i widzę cały czas jakieś pary. No ciężko żeby myśli nie zaczęły krążyć znowu wokół mojej sytuacji i ostatecznie ciągle jestem przybity.

Nie wspomniałem bo wydaje mi się to oczywiste i naturalne. Oczywiście, że chcę(chyba każdy chce), żeby druga osoba dobrze się przy niej czuła. Jednocześnie ja również nie mogę stać w miejscu.
Nie jest łatwo nie popaść we frustrację, bo nie znam drugiego tak pechowego człowieka wśród znajomych i rodziny. Wśród tych znanych mi osób, zazwyczaj wyglądało to tak, że poznali się, jakoś się to rozwijało no i wchodzili w związek i czasem zakończył się po ok. roku, ale weszli w inny, niektórzy są do dziś ze sobą, niektórzy zaręczeni, niektórzy po ślubie. No i pojawiam się ja - trochę lat na karku, 0 związków, ale za to x prób... Kiedyś kuzyn z jego dziewczyną zapraszali mnie nawet często czy to do galerii i kina przy okazji, czy jakieś wydarzenia w okolicy (jakieś festyny itp.), ale zawsze czułem się jak piąte koło u wozu. W końcu przestałem chodzić z nimi i szukam wymówek jak coś pytają.
Lubiłem sobie w weekendy, czy nawet już piątek po południu robić jakieś wycieczki w okolicy i jechałem nawet 100km w jedną stronę, ale przestało mnie to bawić jeżdżąc samemu, bo na miejscu zawsze analogiczna sytuacja jak z wyjściem na miasto. Więc zaprzestałem wycieczek, jedynie lubię jeździć samochodem bez celu, bez wysiadania.

Przede wszystkim nie na Tinderze albo innych aplikacjach randkowych. Tam sie logują różni ludzie o bardzo różnych zamiarach. Częściowo żeby się zabawić albo wyleczyć zlamane serce po związku...generalnie od razu się nastaw , że nie zawsze ktoś ma takie dobre zamiary jak Ty i wiele razy możesz się przykro rozczarować. Poza tym to trochę szukanie igly w srogu siana. Najpierw " naklikasz się" okażę się ze być może coś Was łączy...dojdzie do spotkania a na nim klops. Okazuje się , że fizyczność nam nie odpowiada.
Dużo lepszym sposobem są grupy tematyczne np do wspólnych wypadow na rower, w góry, treningów corss fit albo gry w planszówki. Naprawdę jest tego mnóstwo i z pewnością znajdziesz grupę wg Twoich upodobań. Po pierwsze fajnie spedzisz czas, po drugie odpada sztywnosc spowodowana presją ze to randka. Jak nie poznasz dziewczyny to przynajmniej poznasz grono nowych ludzi. Grzebiac w stałych kontaktach towarzyskich ciężko poznać dziewczyne warto więc te kontakty poszerzyć. Przemysl to bo wydaje mi się to duzo lepsza opcja niz portale randkowe. Tak to powinno wyglądać. Najpierw zapoznanie się na żywo, koleżeństwo a pozniej ewentualnie jakas iskra i randka. Portale rabdkowe sa pod tym wzgledem słabe.
Chodzi się na te randki i traci czas na rozmowy przypominające rozmowy kwalifikacyjne. Ja przyznam ze po miesiącu się do nich zniechęciłam. I.jak odpuscilam portale a zajęłam się hobby udalo mi się poznać drugą polowke.
Powodzenia.

Nie ulegaj też złudnemu wrażeniu, że wraz z partycypacją w takich grupach, będzie tam na Ciebie czekał tabun wolnych kobiet, którym się spodobasz. Nie rób z tego priorytetu. Na Twoim miejscu poszerzyłbym swoje horyzonty przez takie grupy przede wszystkim z powodu lepszego poznania siebie, odszukania czegoś ciekawego w życiu. Serio, to przychodzi niespodziewanie, a ja personalnie uważam, że związki to strata czasu, choć jednocześnie popieram przedmówczynie - nic na siłę.

Ponad dwa lata temu zacząłem ćwiczyć sport walki. Wsiąkłem dokumentnie, zakochałem się w tym i odnalazłem prawdziwą pasję. Poznałem tam multum osób, a obecnie tak z 60% znajomych, którzy wyświetlają się w rubryce na najpopularniejszym portalu społecznościowym, to znajomi z maty. Czy poznałem tam kobietę, z którą stworzyłem relacje? Oczywiście, że nie. To typowo męski sport walki, choć pojawia się coraz więcej kobiet, ale generalnie możesz być pewien, że jeśli przychodzą tam kobiety, to 98% z nich jest zajęta.
Nie chcę abyś zaczął funkcjonować z przekonaniem, że na pewno tam poznasz kobietę, z którą stworzysz związek, bo to byłoby oszustwo. Albo poznasz, albo nie. Pół na pół, jak to bywa w życiu, tylko prawdopodobieństwo wystąpienia któregoś ze scenariuszy się zwiększy lub zmniejszy.

Bardziej mi chodzi oto, aby autor wątku nie robił sobie nadziei, czy zaczął żyć nierzeczywistym planem, w którym na pewno kogoś pozna w takiej grupie, na pewno jemu się ułoży. Propaguje podejście luźne, potocznie zwanym "na wyjebce". Bez nastawiania się na cuda. To oszczędza wielu rozczarowań, serio.
Nikt mu nie da gwarancji, że akurat znajdzie wolną kobietę, która akurat się nim zainteresuje. Wbrew pozorom, to nie ma zabarwienia binarnego - gdzie jest albo nie ma. Mierzmy też siły na zamiary, bo jeśli sami nie jesteśmy zbyt atrakcyjnie (w sensie fizycznym, charakteru i sensu stricte) to nie oczekujmy cudów. Ja nie mam żadnych oczekiwań i żyje mi się bardzo dobrze

Widzę sporo przeciwników Tindera i innych aplikacji Z tymi grupami tematycznymi to w mojej okolicy nie jest takie proste. Mieszkam niedaleko dwóch średnich miast, ale to miasta emerytów. Nie natrafiam na jakieś grupy z tych miast. Są co prawda szkoły tańca, ale to nie dla mnie, po prostu z tańcem mi nie po drodze ze sztuk walki mały wybór, chyba karate tylko, ale sztuki walki już kiedyś przerabiałem i nie mam ochoty wracać, no i tu w zasadzie 99% męskie towarzystwo. Ogólnie ze sportem muszę przystopować jeszcze z miesiąc bo przeszedłem drobny zabieg. Może w jakichś dużych miastach typu Warszawa, Poznań takie grupy to norma, ale nie w mojej okolicy. Gdyby nie ten tinder to liczba moich kontaktów z kobietami wyniosła by 0. Chyba w przedziale 23-26 nie ma już nikogo wolnego, a za takie rzeczy trzeba się brać w czasach szkoły, studia to już ostatni dzwonek. U mnie na kierunku było sporo dziewczyn, więcej niż facetów, ale tutaj klasyk - te ładne i w moim typie zajęte. Lubiłęm sobie pograć w tenisa, ale zajęcia grupowe były dla dzieci tylko, a tak to tylko indywidualnie z instruktorem. Pochodziłem na kilka lekcji, ale na kortach nie zobaczyłem nawet jednej dziewczyny Próbowałem też znaleźć kogoś do gry przez spotted na fb, ale nawet nikt się nie zgłosił. Chciałbym wrócić do tego sportu no, ale nie ma z kim grać, nawet zapewniałem rakiete, transport i nie wymagałem umiejętności
Po prostu czarno to wszystko widzę, bo niedługo kolejny rok minie i nic się nie zmieni, a później kolejny i kolejny... tak jak mijały poprzednie lata, a wszelki podjęty wysiłek nic nie daje.
Czasem oglądam jakieś naukowe kanały i w jednym filmie przedstawione były statystyki ilości kobiet i mężczyzn w kategoriach wiekowych. W mojej kategorii (20-29) jest nadwyżka mężczyzn w liczbie 94tyś. Wnioski można łatwo wyciągnąć z czym to się wiąże. Oznacza to tyle, że ok.94 tyś. Mężczyzn nie stoworzy bliższej relacji z przyczyn strukturalnych. Więc już wiem w której grupie jestem.

Na pewno nie na tinderze, badoo, ani na żadnych innych aplikacjach randkowych. Te portale zostały stworzone tylko po to żeby wyciągnąć od ciebie kasę. Poznawaj kobiety wyłącznie w codziennych sytuacjach: praca, sklepy, parki itd...

Nie mam zamiaru czarować rzeczywistości, a z drugiej strony widzę, że jesteś rozumnym mężczyzną i widzisz pewne zależności. Prawda jest taka, że im dalej w las zwany życiem, będzie Ci ciężej z wiekiem kogoś poznać. Mam trzydzieści lat, od kilku chodzę po tym świecie w pojedynkę, mam tylko rodzinę w postaci rodziców i młodszej siostry. Im dłużej jesteś w tym stanie, gdzie żyjesz jako singiel, stworzenie relacji staje się trudniejsze. Dzieję się tak z jednego, prostego powodu. Im dłużej ten stan trwa, tym bardziej się staje częścią Twojego życia. Nawykiem, rutyną. Żyjesz w pojedynkę, pracujesz, poza zawodem robisz kilka rzeczy, realizujesz się lub korzystasz z życia, więc tak wygląda Twój żywot. Stajesz się wygodny w tej długodystansowej solówce do tego stopnia, że nawet myśl, aby zagrać w duecie, sprawia, że krzywisz się jak niczym po wypiciu szklanki cytryny.
Inna strona medalu jest taka - co już zauważyłeś - że wartościowe kobiety są w relacjach. Możesz przesuwać granice w górę lub dół, ale moje doświadczenie jest takie, że.. no jest ciężko. Te młode panny mają naprawdę nachrzanione w głowie. Więcej lat w metryce implikuje jakieś doświadczenie. Dzięki temu niematerialnemu zbiorowi wiedzy, odruchów i zasad, inaczej poruszasz się w życiu - w tej kwestii jest to sfera matrymonialna. Rozumiesz więcej, widzisz więcej, pewne schematy i wzory, zaczynasz być wyczulony. Rozumiesz kiedy znajomość nie będzie rokowała, gdy się urwie, nie jesteś już na tyle bezmyślny, by grać rolę natręta albo Romeo bez godności, który mimo braku zainteresowania czy innych sygnałów od kobiety, będzie ciągle myślał, że da się wycisnąć z tego kamienia choćby kroplę wody.

Będzie ciężej, ale to jest tylko moja perspektywa.

Z punktu widzenia biologii, późna wiosna i lato, to najlepszy czas. Gdy budzi się życie, ludzie też odżywają. Wpływ promieni słonecznych na nasze ciało jest nieoceniony.
Mówiąc kolokwialnie, ciepłe miesiące rozbudzają nas i napędzają "gody"

Zawężam krąg, ale wiem że u mnie takie relacje na odległość nie wypalą. Dlatego szukam w takim obsdzarze, żeby było komfortowo z dojazdem, spotkaniem itp.

W lecie w okolicy zwiększa się liczba młodych osób, ponieważ studenci zaczęli wakacje i wracają do domu rodzinnego. Więc gdyby udało się czy to w realu poznać, czy przez aplikacje kogoś to jest spora szansa, że usłysze coś w stylu "studiuję w Warszawie, przyjechałam na wakacje", no i juz wiem że nic z tego nie będzie. Na wyjazdy będzie u mnie ciężko z czasem, dosyć długo pracuję, a do tego sezon urlopowy no i ja też nie brałem żadnego urlopu na lipiec. Nie jestem też fanem wyjazdów z losowymi osobami.

Jakoś nie odczułem tego

taa... ja nie wymyślę nic w takich sytuacjach. Co niby mam powiedzieć? "Ładne buty z tej nowej dostawy macie w sklepie, które ci się podobają najbardziej?"... To mój szczyt możliwości. Tylko bym się ośmieszył Poza tym wydają się młode, za młode.

Myśle, że najlepiej znajdź jakieś zajęcia, pasje które sprawiają ci radość.

Nie szukaj rozpaczliwie związku. Już zakładając ten temat pewnie myślisz ciagle o tym czemu nie masz dziewczyny i za dużo czasu na myślenie o tym. Związki tworzą się niespodziewanie, nikt tego nie planuje. Wyluzuj. Nie myśl o tym a skup się na swoich pasjach. Dzięki pasji możesz poznać innych ludzi. Nie będziesz się czuł samotny.
A pasja to może być np sport. Jakikolwiek czy to rower czy basen, czy sztuki walki, wspinaczka. Coś co ci sprawia przyjemność.

Bo rozumiem nie masz żadnych pasji, zajęć tylko praca i dom. Ja rozumiem, że większość osób tak żyje i maja połówki. Tylko ze jak człowiekowi źle z tego powodu to nie ma co się fiksować na tym aspekcie życia tylko skupić się na czymś innym. Posiadanie drugiej połówki to nie wszystko. Ważne po prosu nie zamykać się w domu i wychodzić do ludzi, mieć po prostu  znajomych.

Incele maja problem z tym że skupiają się na tych odrzuceniach i mielą, myślą, wpadają w złość. A to ich jeszcze bardziej pogrąża. Zamiast robić coś wokół siebie to wylewają frustracje. A dalej są na takim samym poziomie i nic nie zmienili.

Zauważyłam że szukasz wymówek. To nie bo nie ma grup to zacznij sam działać. Ale ty znów znajdziesz wymówkę i tak wkolko. Rozwalają mnie takie tematy bo zawsze osoba odrzuca pomysły i w sumie nic z tego nie wynika. Ale wygadać się musi i ponarzekać.

Jeśli umiesz zainteresować dziewczynę poznaną na Tinderze na tyle, że spotyka się z Tobą i nie ZAWSZE kończy się to na jednym spotkaniu- to już jest bardzo dużo ! I ja bym nie rezygnowała z aplikacji randkowych, ale może byłoby dla Ciebie lepiej gdybyś trochę odpuścił to szukanie partnerki na życie, a raczej traktował to jako szansę na poznanie nowych kobiet. I tyle, bez zakładania, że musi być ciąg dalszy...Wiem, łatwo mówić, łatwo dawać rady, ale może to dobrze Ci zrobi. Czytam to co piszesz i widzę całkiem fajnego faceta, więc próbuj, próbuj powodzenia !!

Ja widzę jedynie znowu takie wymyślanie powodów czemu nie chcesz wyjść do ludzi. Masz jakieś wewnętrzne blokady. Na Tinderze tez w sumie tych dziewczyn nie znasz. To że sobie z kimś popiszesz to tak naprawdę nic. Tak samo jest na takich wyjazdach. Ty od razu w głowie, że będziesz się czuł niekomfortowo. Jakby to może popracuj nad ogólnym luzem wśród ludzi a nie się spinasz.

Nigdy nie byłeś na takim wyjeździe a już wiesz co i jak będzie, zero pozytywnego myślenia. Takie myślenie i pisanie czarnych scenariuszy powoduje że jesteś tu gdzie jesteś. Twoje negatywne myślenie przez co nie podejmujesz nowych działań. Jesteś w swojej bezpieczniej strefie komfortu, jak chcesz to dalej bądź ale nie narzekaj że jesteś sam.

Znowu kolejna osoba która znajduje wymówki a jakieś poważne działanie to zero.

Po co tutaj przyszedłeś niktci tutaj nic nowego nie wymyśli. Gdziekolwiekmożna poznac druga połówkę. Tylko więcej będziesz miał szansy poznania jak wyjdziesz ze strefy komfortu i będziesz myślał pozytywnie. Takie przebywanie wśród ludzi uczy kontaktów społecznych, nie czujesz się samotny. To ma bardzo duże plusy. Jeszcze jak jest ta sama pasja to w ogóle to łączy ludzi.

Jeździsz rowerem to poszukaj towarzystwa na wspólne przejażdżki
Grasz na gitarze poszukaj kolegów co tez grają i załóżcie mini zespół. Koledzy mogą cię poznac z koleżankami co lubią gitarzystów i jakoś to pójdzie.
Dlatego tak ważne jest otwarcie się na ludzi i wychodzenie ze strefy komfortu.

Popełniasz podstawowy błąd, poznanie kogoś nie powinno być celem samym w sobie. Przez to nie zauważasz innych ciekawych rzeczy, ktore dzieją sie dookola ciebie, tego, ze uczysz sie, poznajesz, rozwijasz. Czy do twoich pasji koniecznie potrzebna jest kobieta, czy poznanie kobiety? Nie mozesz po prostu robic cos co sprawia ci przyjemnosc, powoduje, ze stajesz sie lepszy niz chocby wczoraj bez tej mysli z tyłu głowy: "zaraz kogoś poznam!"? Rady odnosnie zapisywania sie do grup są chwalebne, ale nie z tym balastem w postaci dodatkowych oczekiwań. Jak idziesz do sklepu, to po to, zeby zrobic zakupy, a nie po to, zeby stalkować sprzedawczynie. Myslisz, ze jestes jedyny, ktory jest napaleńcem? One są w pracy, mozesz zagadac tylko wtedy, kiedy bedzie jakis sygnał (pytanie, czy masz odpowiednio ustawiony radar?). Wyluzuj, masz 25 lat, twoje zycie erotyczne nawet jak sie nie zaczeło, na pewno jeszcze nie jest zakończone.

Kilka razy padło wyrażenie- strefa komfortu. Warto spróbować wyjść poza nią, wiem, to bardzo trudne, mam podobnie, ale małymi krokami, powoli. W sumie otrzymałeś sporo konkretnych opinii, zdań, a co sobie z tego weźmiesz i wypróbujesz to już Twoja sprawa

Z tego co wiem to autorowi nie chodzi o duże powodzeniu u kobiet a o poznanie odpowiedniej kobiety. To coś innego.

Tak wygląd jest ważny. Nikt nie twierdził tu, że nie jest. Dlatego najlepiej jakby autor też zadbał o swój wygląd zewnętrzny.

To nie jest pocieszanie, ale w rzeczywistości brzydcy ludzie też są w związkach, bardzo grubi też. Oczywiście możliwe, że jakby chciał mieć duże powodzenie u panienek to mógłby stawiać na to aby bardzo dbać o prezencje. Moim zdaniem jednak jak nie będzie miał nadwagi, ubierał się miarę ok i dbał o higienę to bezproblemu mozna znaleźć partnerkę. Tylko widzisz jest coś takiego jak szczęście, jak i charakter, podejście do życia i to moim zdaniem jest najważniejsze. Nie wmawiaj że wygląd to dużo więcej niż charakter.

Tak naprawdę moim zdaniem tu chodzi o szczęśliwy traf. Ile jest ludzi podłych co są w związkach, biednych, brzydkich, grubych. Nikt nie zna recepty dlaczego ktoś ma partnera a ktoś inny nie. Można siebie doskonalić jako człowieka i wychodzić ze strefy komfortu ale nikt mu tu nie zagwarantuje że znajdzie w ten sposób druga połówkę.
Nie wmawiaj mu że nawet jedna go nie zechce bo to właśnie negatywne myślenie. Mu nie chodziło o tabun kobiet latającym za nim.

Nie pocieszamy się. Wyjdź na ulice i zobacz czy każdy piękny chodzi za rękę. ja jestem za teoria ze gusta są różne, różne są preferencje kogo wybieramy do związku. Tego nie da się wytłumaczyć, bo serio tylko piękne kobiety czy faceci mieliby zajebiste życie jak w bajce, zero problemów.

A koniec końców i tak większość ludzi jest przeciętnych. Jak autor chce o siebie zadbać to na siłownie, aparat, super fryzura, cichy i bezproblemu będzie całkiem przystojnym facetem ale nie wiem czy on tego chce.

Tylko nadal działa tu efekt skali. Nie może liczyć, że trafi na jedną jedyną, bo takiej nie ma. Mentalność snajpera tutaj nie pomaga. Ma być tym gościem z śrutówką w łapie, który pruje, aż robi się duszno. Statystyka. Może spotkać powiedzmy z 50 kobiet, gdzie 25 z nich zareaguje pozytywnie na niego i pójdzie to w kierunku budowania relacji innej niż koleżeńska. Część się wykruszy, bo spotyka się jeszcze z kimś, część bo coś nie zagrało na jakimś etapie, inna liczba bo jedna "to nie to" i finalnie może zostać mu z tego jakieś 8 czy 5 kobiet, przy dobrych warunkach.
To tylko statystyka, jak już doszliśmy do tego. Autor zamyka się na to zjawisko.

Spełniam wymogi o których piszesz: nie mam nadwagi, ubieram się zgodnie z moją sylwetką, z higieną jestem po imieniu, a jakoś jestem sam. Ciekawe, prawda? Mam pasję, którą realizuje i zgodnie z tym co mówią tuzy lajfstajlu, dawno powinienem kogoś poznać. Tymczasem jest odwrotnie, a sam zauważam dziwną tendencję do coraz cięższego poznawania osób, gdy jestem starszy.

Ja mu niczego nie wmawiam, tylko przedstawiam możliwe scenariusze. Nie wyssałem sobie tego z palca. Z palca, są wyssane dowody anegdotyczne o nieurodziwych kolegach, którzy rwą kobiety na ilości hurtowe. Po prostu bądźmy realistami, tak? Stań przed lustrem, spójrz w nie i bez ceregieli oceń się. Często się przeceniamy, co jest powodem rozczarowań i "przestrzeliwania" naszych oczekiwań oraz zamiarów, z odpowiedzią jaką mamy w rzeczywistości.
Postuluje to, aby nie tworzyć ludziom złudnych nadziei. Tyle i aż tyle.

Nie ma przecież " szablonu" jak powinna wyglądać osoba, która ma największe predyspozycje na związek a jeżeli spełnia szereg wymagań to w związku na pewno będzie. Owszem pewne czynniki pomagają jak wlasnie : stabilizacja, posiadanie hobby , schludny wygląd itp , ale nikt Ci nie gwarantuje , że to " droga do sukcesu". Bo często " Pan ładny" z biura jest sam a przeciętniak ma żonę i dzieci. Jak zawsze problem tkwi w charakterze, podejściu do związków i tego nak działa nasza podświadomość. Często też szukamy tam gdzie nie trzeba i wśród osób nierokujacych na przyszłość. Bywa, że widzimy siebie w krzywym zwierciadle a inaczej postrzegaja nas ludzie z zewnatrz. Dąże do tego żeby uwagę skupić przede wszystkim na naszym wnętrzu i psychice. Tam właśnie są ulokowane problemy ze znalezieniem tej drugiej polowki a nie w powierzchowności.
To zależy jak ktoś dlugo jest sam..bo jeżeli x lat i ciągle nic i nic tzn , że warto pogrzebać bardziej w swojej podświadomości.

Oczywiście , ale i tutaj nie warto uczepiac się powierzchowności. Warto jednak szukac osób o podobnych wartościach. Jeżeli w przyszłości zakładać rodzine to nie warto szukać wśród dziewczyn , których cel w życiu to podróż do okola świata. Podobnie np mieszkając u rodziców i nie posiadając perspektyw na samodzielność nie mamy szans u osoby mającej własne mieszkanie , super pace i będącej w pełni samodzielną. Przyklad moja koleżanka , która nigdy nie zrobiła prawo jazdy ani nie miala auta nie miala wlasnego mieszkania usilnie twierdzila, ze facet MUSI być ustawiony. Jak się można domyślić tacy nie chcieli jej. Zacząć od siebie. Jeżeli szukamy osoby o konkretnych cechach sami zacznijmy je posiadać.

Tylko, że z pustego i Salomon nie naleje.
Superprzystojny założy sobie tindera i będzie miał 10 spotkań w tydzień... a ja np. nie będę miał nawet jednego matcha w miesiąc.
Tinder, real, jeden pies. Zależność miedzy wyglądem, a chęcią wejścia w interakcje z obcą osobą płci przeciwnej jest podobna. 

Regularnie biegam, raczej po tej samej trasie. I mam taką obserwację towarzysko-hobbystyczno-sportową:
- duża część regularnie mijanych mężczyzn, szybko przechodzi na stopę "towarzyską" - chociażby takie cześć/część czy inne skinięcie głową.
- na przestrzeni uhuhuhu ilu lat zdarzyło mi się raz, że jakaś dziewczyna wpadła na taki pomysł.

Ciekawe ile ma to wspólnego z moimi 16X cm wzrostu, ektomorficzną budową i innymi takimi cechami?

To moze tak naprawdę świadczyć o " kulturze" danej biegaczki. Jeżeli jest początkująca to moze myśleć , że to taki podryw a nie typowe powitanie biegaczy na trasie. Jak ja byłam początkująca też nie wiedzialam. Z czasem juz wiedzialam onco chodzi a tez nie każdy mi machal czy też odmachiwal. Najczęściej biegacze juz profesjonalni w super strojach i o pieknej sykwetce mieli mnie w d...Czy się tym przejęłam ? Nie. Ich sprawa. Nie pomyślałam ani przez moment ,że może chodzic o mój wygląd. Chłopaki nie bierzcie tak wszystkiego do siebie...ze to na pewno chodzi o wgląd i jakbyś był typem przystojniaka tp dziewczyny by machaly Ci stanikami sportowymi na trasie. Nie soedzisz w ich glowie i tak naprawdę tego nie wiesz

Ze zdecydowaną większością opinii można się tu zgodzić, ale właśnie Znerx przytacza kwestię, która daje do myślenia. Zastanawiam się czy naprawdę Panie są tak przeczylone na punkcie potencjalnych "flirciarzy" czy podrywaczy, że biorą praktycznie każde miłe i KULTURALNE odezwanie się obcej osoby płci przeciwnej za pretekst do zagadania? A jeśli nawet, to CO W TYM złego? Tego nie ogarniam, bo chyba każda z Was automatycznie myśli, że ten już się szykuje do jakiegoś taniego bajeru i chce sobie "wyrwać". Trochę luzu by się przydało. No, chyba, że w ogóle gardzicie rozmową (jakakolwiek), w większości wypadków nie wykraczającą poza ogólnie przyjęte ramy grzecznościowe. Ja też w wielu wypadkach nie mam ochoty rozmawiać, ale jeśli już ktokolwiek mnie zagada, to raczej staram się grzecznie odpowiedzieć.
Stąd się potem bierze chyba poczucie, jesli ktoś się do nas mile odnosi, to od razu musi mieć jakieś plany wobec nas a wiele kobiet zbyt szybko się angażuje w związki, często po bardzo krótkim okresie czasu, dajmy na to mniejszym niż 1-2 miesiące, kiedy regualrnie się widują, bo pisania czy rozmów przez telfon tu nie wliczam.

Turyści wędrujący po górach mają miły zwyczaj pozdrawiać się na szlaku Dotyczy to każdej mijanej po drodze osoby, choćby to było tylko krótkie "Cześć!" czy "Dzień dobry!" Większość osób się do tego stosuje, ale myślę, że gdyby tylko wyjąć to poza ramy pewnych nawyków specyficznej grupy ludzi, to odbierane by to było zupełnie inaczej..Zauważyłem też na codzień, że w codziennych okolicznościach, jak choćby zakupy czy załatwianie spraw urzędowych, grupą osób, które są najabrdziej otwarte i życzyliwe, skore do takiej właśnie grzecznościowej rozmowy, są osoby w wieku średnim a nawet nieco bardziej zaawansowanym wieku(obu płci) niż całkiem młodych(20-30 lat). Co do spojrzeń na ulicy, to potwierdza się gdzieś wcześniej, w innym wątku, opisane zjawisko: kobiety nie patrzą w oczy przechodniów w trakcie mijania się, na dłużej niż 1-2 sekundy albo ich spojrzenie jest takie hmm, lodowato-obojetne czy wręcz groźne. Z facetami bywa różnie.

Bagiennik ja np jak biegam to chce biegać a nie mieć pogaduszki (nawet jeśli kulturalne). I też nie wiem co w tym takiego złego

A ja rozumiem trochę że jak zdarzały nam się w przeszłości nieprzyjemne podrywy gdy zwyczajnie się robiło swoje i jedynie spontanicznie uśmiechnęło to ma się taki scenariusz z tyłu głowy.

Ja uprawiając sport nie mam takich lęków, ale też mnie się nigdy nie przytrafiła jakaś przykra sytuacja z rodzaju opisywanych tu czasem. Natomiast wiem, że w mieście gdzie na każdym kroku są nieznane osoby często ludzie nie szukają kontaktu. Nie za bardzo mi się chce każdemu machać ręką albo zastanawiać komu machać a komu nie :-) Już wystarczy, że mówię każdemu na klatce dzień dobry, chociaż nie wiem w wielu przypadkach czy są to mieszkańcy czy goście, bo u nas jest 90 lokali :-)

Mocno nadinterpretujesz, albo dopisujesz sobie do moich słów swoje, by Twoja wersja miała pokrycie w rzeczywistości.
Jestem daleki od plucia czymkolwiek, a już na pewno frustracją.
Najbliżej mi do realizmu i tyle. Zbyt długo żyje, by nie wiedzieć jak ludzie się oceniają. Bardzo często przestrzeliwują swoją ocenę.
To nie jest kwestia poznania kogoś, bo szukanie "tej jedynej" jest myśleniem życzeniowym dla dzieci. Bardzo niebezpiecznym w skutkach, uwsteczniającym wręcz. Z ludźmi stworzysz lepsze lub gorsze relacje, nigdy nie będzie to idealne połączenie. Nie ma dwóch połówek jabłka czy pomarańczy, idealnego dopasowania, bratnich dusz - są tylko lepsze lub gorsze relacje.

Tak samo źle zinterpretowałaś, a może przepuściłaś to przez jakiś filtr, jakobym wmawiał komuś bycie "nieurodziwym". Właściwie to nie wiem jak tytaniczny wysiłek musiałaś poczynić, aby połączyć moje słowa z czymś takim, ale dobrze - to jest Twoja opinia, jest tak daleka od prawdy, ale jest to coś Twojego i nie mam prawa Ci psuć Twojej bajki. Nie ważne jak iluzoryczna jest.

Bardzo fajnie, że widzisz siebie jako atrakcyjną kobietę. Skoro to co widzisz w lustrze jest prawdą, masz jakiś dowód społeczny w postaci zainteresowania czy komplementów, to mówisz prawdę. Proste. Pijesz chyba nie do tego człowieka, pisząc

bo jestem ostatnią osobą, która uzależnia moje spełnienie od drugiej osoby, co z resztą propaguje w tym temacie i każdym innym. Wystarczy uważnie przeczytać moje wcześniejsze posty. Jestem daleki od stawiania drugiej osoby na piedestale, percypowaniu rzeczywistości przez nią i robienie z tego życiowego celu.

Póki co, jesteś dobra w histerii, dopisywaniu jakiś dziwnych historii do moich słów oraz kontynuowanym procederze, gdzie za pomocą tytanicznej i pokrętnej logiki, wyciągasz dziwne wnioski. Często są to wnioski wyssane z palca, na podstawie nieistniejących słów lub Twoich dopowiedzeń. Najpierw wymyśliłaś jakąś frustrację, kompletnie z czapki. Wyniki badań w oparciu o dane słynnego Instytutu Danych z D.. bo nie widzę innej możliwości. Teraz antagonizacja drugiej osoby i jej poglądów - typowy mechanizm obronny, który ma zredukować dysonans poznawczy, nihil novi - bo przecież niemożliwe, aby moje przekonania były prawdziwe. Musisz je sprowadzić do parteru i antagonizować prostym "to nie realizm, to negatywne patrzenie". Wiesz ile razy słyszałem tą nudną formułkę od ludzi? Dziesiątki. Zazwyczaj byli to ludzie wąskich horyzontów, niezdolni do otworzenia się nawet próby zrozumienia, że poza ich subiektywnym postrzeganiem, jest coś jeszcze. Nazywając moje podejście negatywnym, automatycznie doklejając mu łatkę ostracyzmu, tylko pokazujesz mi jak, że owe mechanizmy działają.
I jeśli miałbym być złośliwy, to właśnie zidentyfikowałem pierwsza przyczynę dla której nie jesteś w związku. Najpierw wymyśliłaś jakąś frustrację, kompletnie z czapki.

Ten histeryczny wywód o atrakcyjności też jest niepotrzebny. Za stary jestem by się nabierać na takie sztuczki Napisałem tylko, że skoro Ty stwierdzasz "jestem atrakcyjna" to tak jest i tyle, najlepiej wiesz co widzisz, bo te oświadczenie wychodzi od Ciebie. To był koniec tematu, ale musiałaś zacząć jakieś histerie. Nie na temat, kompletnie niepotrzebne, ale dobrze - może potrzebowałaś wyrzucić z siebie złość.
Popracuj nad tym, bo strasznie to razi w oczy. Aż nie chce mi się z Tobą wchodzić w dalszą polemikę, bo stworzysz sobie kolejne scenariusze, hipotezy i dobudujesz jakieś akapity, których nawet nie napisałem, finalnie ciągnąc niemal szekspirowski monolog z samą sobą.