Witanie się na klatce z sąsiadami. Czy was to też irytuje? - Netkobiety.pl

Jakaż znowu nachalność? bo ktoś do mnie jedno słowo wypowiedział? Nie dziwne, że Polacy to taki burkliwy i ponury naród, nie można do ludzi cześć mówić i się uśmiechać, bo zaraz nachalność i desperacja. Ot, normalny zwyczaj, tak kultura mówi, że sąsiadom się mówi "dzień dobry." Nie chcesz, to nie odpowiadaj - wyjdziesz na niekulturalną, ale to Twój wybór. Natomiast nie rozumiem takiego nadymania się, że ktoś swoim jednym słowem śmie zakłócić moją bańkę ciszy

Powiedzenie 'dzień dobry', w dodatku okraszone uśmiechem, jest dla mnie rzeczą oczywistą, odruchem, z którego - gdybym była zmuszona - niezwykle trudno byłoby mi zrezygnować. Przywitanie nie jest dla mnie żadną nachalnością lecz zwykłym zachowaniem wynikającym z zasad, według których zostałam wychowana, a które przyjęłam za swoje i z dobrym skutkiem przekazałam dalej.

Pamiętam też me zaskoczenie z dawnych lat, gdy będąc na wakacjach pierwszy raz usłyszałam skierowane do mnie 'dzień dobry' od osoby, która nie tylko nie była mym sąsiadem, ale którą widziałam pierwszy i ostatni raz na oczy. Taki był zwyczaj, witania wszystkich przez wszystkich. Miły zwyczaj.

Może to chodzi o to, że pada właśnie "cześć", a autor by wolał "Dzień dobry Panu" . Znam takich formalistów z okolicy. Ja osobiście lubię luźne zwroty, ale szanuję opinie osób, które wymagają bardziej formalnej komunikacji.

Ja zawsze wszystkich sąsiadów,  sprzątaczki,  ekspedientki,  recepcjonistki,  portierow itp witam uśmiechem na twarzy i radosnym "dzień dobry".  To takie u mnie naturalne i nie wyobrażam sobie inaczej,  kultura osobista ale i zwykła serdeczność.
Jeśli Tobie to przeszkadza,  to nie odpowiadaj,  z czasem sąsiedzi przestaną Cię witać

Dziwi mnie dylemat autora. Mijanie się na schodach bez słowa jest bardziej dziwne.

Uważam, że takie witanie się jest super. Czy na klatce schodowej, czy w windzie, czy nawet na spacerze mijając sąsiada, a nawet w sklepie osiedlowym widząc kogoś ze swojego bloku. To miłe, taka ludzka serdeczność. Nawet taka drobnostka może zrobić komuś humor. Np. starszej osobie, która mieszka sama.

Jeszcze parę lat temu, jak byłam bardzo zamknięta i nie kontaktowa to też miałam jakieś dziwne uczucia z tym związane, ale to było coś w stylu własnego dyskomfortu, że ten człowiek powie coś więcej i co wtedy... ale przeszło mi.

Oj, nie zrozumieliście mnie.
Chodzi mi o zwrot "cześć" do osoby, która: 1. jest starsza, 2. znamy się tylko z widzenia.
Dla mnie to mega nachalne...

Ale po co takie sztywne ramy i konwenanse i dystans? Czemu nie pozwalać sobie na taką spontaniczną, wesołą energię i burzyć mosty (np. pokoleniowe) niż je budować?
Ja np. byłam mega zachwycona w Hiszpanii tym wszechobecnym głośnym ¡Hola! ¿Qué tal? gdzie się nie wchodziło. Wiadomo, że ich nie interesuje co u Ciebie, ale od razu znika dystans i jest fajnie. Gdyby Polacy byli mniej zdystansowani to jakoś by się w tym kraju chyba przyjemniej żyło.

Oczywiście jak Tobie to nie pasuje to odpowiadaj "Dzień dobry"... popatrzy na Ciebie jak na snoba i kolejny raz też powie "dzień dobry", albo nic nie powie.

Wszystkich tych, którzy nie zachowują się tak jak Ty tego chcesz, oskarżasz o snobizm? Przebywanie z tobą pewnie nie jest przyjemne, skoro chcesz wymuszać określone postawy wobec ciebie.

A czy ja mówię o całym świecie ?

De gustibus non est disputandum.

I, jeśli problem nie jest wzięty z sufitu, współczuję.

Drogi mój. Po co ta personalna wycieczka? Po co ten atak? Kompleksy?

Ja nie napisałam, że jesteś Snobem. Ale jeżeli zareagujesz w taki sposób, że na otwartą postawę i rzucone "Cześć" odpowiesz "Dzień dobry" albo wcale nie odpowiesz to zostaniesz ODEBRANY jak Snob. Widzisz drobną różnicę? A skąd to wiem? Bo wielu ludzi tak mnie właśnie odbierało. Także relaks. Żyjesz w takiej rzeczywistości jaką sobie sam stworzysz.

Więc nie pisz mi o moim zachowaniu, bo było przed laty podobne to Twojego. Stąd wiem, jak będziesz odbierany. Dystans, kochany.

... hmmm... czyli jak powinniśmy zrozumieć?
Trochę mi przypomina to zabawę w szkółkę, chociaż nigdy się z czymś takim nie spotkałam, gdy do wielkiego pan profesora odezwie się z pominięciem tytułów, tylko jakieś "proszę pana"
Czy jesteś jakimś sędziwym dziadem, a sąsiad gnojkiem z podstawówki? Czy może my przekraczamy granicę zwracając się do ciebie bezpośrednio?

Twój problem jest zdumiewający dla mnie, ja jestem osobą która trzyma dystans do ludzi... ale w życiu nie przyszłoby mi do głowy fochać się o coś takiego! Tak jak powyżej - na klatce, w sklepie, w biurze, gdy biegam lub chodzę z psem, gdy chodzę po górach, ... itd zawsze pozdrawiam serdecznie ludzi, a oni mnie - i jest gites majonez

Skąd u ciebie taki problem? co cię w tej sytuacji tak porusza "część" zamiast "dzień dobry"? że w ogóle ktoś się odzywa? co się dzieje poza tym cześć, że to takie "mega nachalne"? pakuje ci się na chatę? ciągnie od ciebie 5 zeta na fajki, tudzież pyfko? poucza cię jak żyć po sąsiedzku?

CatLady - różnie to bywa, u południowców bardzo łatwo nawiązuje się relację, natomiast w krajach skandynawskich, (nie byłam, ale słuchałam rozmowy), podobnież  jest duży dystans, tam ludzie starają się nie wpadać na siebie na klatce czy w innych wspólnych przestrzeniach, a fakt, że masz jakieś pozytywne relację np. w pracy, nie oznacza, że po pracy taka osoba będzie cię uznawać za znajomka.

Nie widzę nic zdrożnego w zachowaniu Twojego sąsiada. Powiem więcej - dziwię się Twojej reakcji.

Dla porównania - na "moim" piętrze jest kilka mieszkań i mamy "sąsiada", który nikomu jeszcze nie powiedział ani cześć ani dzień dobry. Mimo, że każdy do niego zagaduje. I mimo to - sam za każdym razem, jak go widzę -  mówię mu dzień dobry.
Nawet kilka miesięcy temu jeden z sąsiadów zagadał mnie odnośnie tego "naszego nieodzywającego się sąsiada" - czy on przypadkiem nie uważa się za kogo wyjątkowego, ważniejszego lub czy aby nie uważa nas pozostałych mieszkańców za "gorszy sort"

Ja to mam odwrotnie, mega dziwnie mi się robi jak jakieś dzieciaki z bloku zaczynają się do mnie zwracać per pani bo nie tak dawno temu by było per ty

Ja bym po prostu konsekwentnie odpowiadała "dzień dobry", ale to fajnie, że ludzie się do siebie odzywają i nie mijają się nabzdyczeni.

Moja dhoga. Trefna diagnoza. Żadne kompleksy, tylko jasna i trafna diagnoza co widać po twojej reakcji. Nie masz prawa czegokolwiek żądać od obcych ludzi, bo nikt ci nie jest nic winien.
Stawiasz innym jakieś diagnozy, typu snobizm, szukasz w jakichś czeluściach pseudopsychologicznych diagnoz. A prawda jest prozaiczna - nie jesteś aż taka ważna. Tylko tyle. edit. Skoro nie potrafisz uszanować czyjejś odmowy, do której ktoś ma prawo, a której odmawiasz nazywając kimś takim "snobem", to problem jest z tobą. Zapewne z ambicją, bo niby z czym innym? Nie lubię nachalnych ludzi, tak jak ty możesz nie lubić nachalnych facetów, ktorzy chcą od ciebie numer telefonu (chociaż po rozgoryczeniu w innym temacie, mam wątpliwości).
Szanuj prawa innych, sama będziesz szanowana. Każdy ma prawo witać się z tobą, jak chce. Lub tego nie robić w ogóle. Czy chcesz zrobić z ludzi swoich niewolników w służbie swojego ego?

I dalej idąc twoim tokiem rozumowania- piszesz, że każdy ma prawo witać się z tobą, jak chce.... no to po cholerę się czepiasz, że ktoś mówi do ciebie 'cześć' skoro... no skoro każdy ma prawo witać się jak chce? Szanuj tego, który wita się z tobą jak chce.... o losie. Sam odbierasz komuś to prawo, a czepiasz się innych i piszesz, ze chcą komuś coś narzucać. Logikę panie to ty masz na najwyzszym poziomie, nie powiem.

Autorze, chyba przerzucasz na dziewczynę jakieś własne projekcje rzeczywistości albo własne skłonności, bo ja nie wiem co jest złego w stwierdzeniu, że zapewne zostaniesz odebrany jako nadęty albo snob. No a nie? Jeżeli ja komuś mówię cześć a ten ktoś mi nie odpowiada to sobie nie myślę, że nie słyszał tylko, że zadziera nosa i wyżej sr.... niż... wiadomo co.  To jest forum, a nie kółko wzajemnej adoracji twojej osoby. Jeśli tak zakłuło to widać trafiło w punkt. Dobrze wiemy jak to działa.

To ty robisz to, co sam napisałeś  (cytat)

Jak dla mnie troche dziwne zapytanie. Mieszkam od wielu lat za granica i tu mowi sie nawet w sklepie na powitanie i na pozegnanie cos takiego jak CZESC. Nawet do stuletniej babci....
Po co te rozmysliwania, skad to sztywniactwo?

Pozdrawia na klatce schodowej i to przeciez sie liczy. ty mozesz odpowiedziec przeciez dzien dobry.
Wyluzuj przyjmujac do wiadomosci, ze czasy sie zmienily.
300 lat temu taki ktos powiedzialby WITAM WACPANA/WACPANNE.
Tez za tym tesknisz?
o rany... ludzie maja problemy.

Autor zapytal: "cos ze mna nie tak?".
Ja pokusze sie na odpowiedz, ze...chyba tak.

Bo zastanow sie, z JAKIEGO powodu ci uprzejme CZESC przeszkadza? nie jest to ani niegrzeczne, ani nikt ci nie mowi na ty.
Ja nie moge sie nadziwic, ze nad tym rozkminiasz.
I dolacze sie do wpisu Bagiennego: ja tez uwazam, ze gdzie indziej za granica jest luz, ludzie sa uprzejmiejsi i bardziej wyluzowani. Holendrzy wioda prym, to swietny, luzacki narod.
Mnie kiedys zastanowila sytuacja, gdy zabralam do Polski moich (niepolskich) przyjaciol.

Powiedzieli mi: Polacy to jakis...smutny, nieusmiechniety narod, duzo rzeczy im sie podobalo, ale smutne, zbyt powazne, czesto nieuprzejme zachowanie ludzi wprawialo ich w zaklopotanie.
Moze warto sie nad tym zastanowic.

Mieszkałam trochę w USA, teraz mieszkam w Niemczech i nie jest dla mnie zaskoczeniem, że ludzie się pozdrawiają gdy np. się mijają na klatce schodowej. Dla mnie zaskoczeniem było, gdy po wielu latach przyjechałam do Polski i pozdrowiłam sławetnym "Cześć" kogoś, a on spojrzał na mnie jakbym próbowała odebrać mu dziewidztwo co najmniej. Teraz więc gdy jestem w Polsce unikam kontaktu wzrokowego z ludźmi, nikogo nie pozdrawiam, przemykam się ulicami jak wszyscy i nie ma problemu:) Oto Polska właśnie:) Polecam.

Problem z księżyca wzięty.

Mówienie ludziom "Dzień dobry" jest jak najbardziej normalne. Jak widzę sąsiada, to chyba logiczne jest, że go pozdrowię. Inaczej wyszłabym na prawdziwego buca. I też jakoś nie wymagam, że to musi być super formalny adres w stylu "Dzień dobry szanowna/y pani/e profesorze/ adwokacie/ doktorze...", bo szczerze mówiąc to brzmi śmiesznie i pompatycznie. Do wszystkich, nawet o wiele starszych, mówię "Cześć/ Witam" i jakos nikt z tego nie robi goofnoburzy. Ty chyba masz jakiś straszny kompleks niższości, że od ludzi wymagasz odnoszenia się do siebie jak do księcia udzielnego.

Mieszkam od wielu lat w Anglii i kompletnie zwyczajnym jest, że nawet kiedy psa wyprowadzam i kogoś na ulicy zobaczę, nawet jak go nie znam, to sobie hejkujemy. Bez pompy i parady, tak normalnie.

Co innego jakby Twój sąsiad miał w zwyczaju ciągle Cie zagadywać i marnować Ci tym czas. To rozumiem, że jest upierdliwe. Ale takie bzdety?

Z tym ''cześciowaniem'' też trudno dogodzić.

Jak byłam mniej młoda niż teraz, to uważałam zwykłe ''cześć'' za zniewagę, uważałam że zasługuję na ''dzień dobry''.
Dziś jak mi ktoś, zwłaszcza młodszy mówi ''cześć'' to uznaję za komplement, a jak jeszcze gdzieś do tego dołoży ''ty'' zamiast ''pani'' to już w ogóle mam zrobiony dzień.

Ogólnie to w Polsce ludzie potrafią zdołować,od większej połowy czuć taką niechęć,negatywną energię.

Mi same uprzejmości nie przeszkadzają, wręcz przeciwnie, uważam je za przejaw kultury osobistej, niemniej jednak nie znoszę zbyt nachalnego dążenia do spoufalania się czy wręcz wścibskości. To, że ktoś jest moim sąsiadem nie oznacza, że mam mieć z nim z automatu koleżeńskie czy wręcz zażyłe relacje.

Nie - samo dzień dobry czy cześć jest dla mnie OK. Bardziej nienawidziłam jako dziecko i wciąż nie lubię, jak ktoś - nawet znany sąsiad - zaczepia mnie i pyta, co tam u mnie itd. Miałam kiedyś taką sąsiadkę. Zawsze, jak przechodziłam koło jej mieszkania (lubiłam wchodzić po schodach zamiast jazdy windą), to robiłam to cichutko, żeby nie wyjrzała. Jak słyszałam jej głos "na klatce", to jak tylko była taka możliwość, to wolałam przeczekać aż wejdzie do mieszkania albo wyjdzie z klatki, byle tylko mnie nie zaczepiała....