Rozmowy na komunikatorach - co o tym myślicie? - Netkobiety.pl

Nie ma na to wszystko złotego środka. Związek powinien opierać się na zaufaniu. Sami też powinniśmy stawiać sobie granicę.
Rozmowy bardzo łączą i bywają bardziej zdradliwe, aniżeli jednorazowy seks bez uczuć. Nie oznacza to też, że mamy żyć tylko z partnerem i odciąć się od społeczeństwa, w którym funkcjonujemy. Stare porzekadło "Co za dużo to niezdrowo" według mnie jest tutaj kluczowe.

No odcięcie o którym piszesz, to dość drastyczne stwierdzenie.

Zauważmy, że rozmowy na komunikatorach to stosunkowo nowe zjawisko. Wcześniej były sms-y ale były płatne i nie można było tak łatwo wysyłać zdjęć itd. Pisało się też trudno, bo nie było smartfonów, a pisanie na klawiaturze Nokii 3310 to nie to samo. Innymi słowy, jak się było w domu, to się było w domu. Jak się szło pogadać ze znajomymi, to się szło pogadać ze znajomymi. Jeszcze całkiem nie tak dawno ludzie mogli ze sobą żyć bez pisania ciągle z innymi osobami, i jakoś nie czuli się odcięci od społeczeństwa. Komunikatory sprawiają, że jesteśmy "pod ręką" i nasi znajomi są "pod ręką" właściwie cały czas.

Jak to mówią, okazja czyni złodzieja.

Teoretycznie- nie uważam, żeby ograniczanie i zabranianie czegoś miało przynieść jakiś sensowny skutek, bo równie dobrze ktoś może zejść do "podziemia". Innymi słowy, uważam, że należy to zostawić w gestii moralności drugiego człowieka i zawierzyć w jego lojalność i poczuwanie się względem nas. Najwyżej się rozczarujemy i trochę popłaczemy.   

Ale też nie rozumiem skąd potrzeba tak nadmiernej komunikacji z... w sumie obcymi osobami. Przecież wiemy, że rozmowy budują więzi, znamy siebie i jeśli jesteśmy "słabi" na wdzięki innych to jednak dla własnego dobra powinniśmy tego nie praktykować. No i czym innym jest korespondencja np. z wieloletnim znajomym gdzie relacja była zawsze czysta- to jest spoko, a czym innym intensywna znajomość z kimś nowo poznanym płci przeciwnej, bo czemu ona ma niby służyć?

Tyle z teoretycznych rozważań.
Bo praktyka to już trudniejsza sprawa. Chyba nie akceptowałabym pisania z obcymi kobietami albo korespondencji na prywatne tematy z osobami związanymi z nami zawodowo, bo to nieprofesjonalne i sugeruje jakąś zacieśnioną więź a to już niepokojące. Nie mam takiej akceptacji względem WŁASNYCH ZACHOWAŃ i nie będę miała do partnera. Bo na błędach innych możemy się sporo nauczyć- a uważam, że komunikatory pod tym względem to zło.

Chyba wszyscy mamy takie wymagania, to akurat nie jest niczym niezwykłym.

Ale życie to życie, nie możesz też oczekiwać, że Twój mężczyzna jest robotem, czasem wchodząc w zażyłą komunikację z osobą która po prostu będzie wiedziała jak do niego dotrzeć, może coś się zadziać wbrew niemu samemu.

Co do "sam oceniał takie sytuacje" to się nie zgadzam. Czasem może oceniać błędnie. Czasem ty jako kobieta dostrzeżesz znacznie więcej niż on w zachowaniu innej kobiety.

Ale ok, szanuję Twoją opinię w poruszonej kwestii. Wolność totalna. Do niedawna przez 20 lat wyznawałem taką samą zasadę. Dzisiaj już jej aż tak pewny nie jestem :-) Ale oczywiście zdaję sobie sprawę, że moje myślenie jest nieco "skażone" niedawnymi przeżyciami.

Zgadzam się w stu procentach - są rożnego rodzaju rozmowy. Fakt ze mam kolegę w pracy i chcąc nie chcąc gadamy o roznych rzeczach - życiu co robimy na obiad ( był kiedyś kucharzem) i daje mi różne tipy w tym temacie oraz potrafi rzucić tu i tam jakiś komplement oraz pisujemy do siebie na messengerze nie oznacza ze mamy mieć romans albo myśleć o sobie w inny sposób niż koleżeństwo. On ma żonę ja mam partnera. Każde z nas wie jaki charakter ma ta znajomość. Mam tez bardzo dobrego przyjaciela od jakiś 20 lat i tyle ile przegadaliśmy razem, przeżyliśmy itp i nigdy ani razu w życiu nie było między nami nic - zero i dlatego bardzo cenie ta znajomość bo wiem ze to jest czyste koleżeństwo/ przyjacielstwo i nic więcej i oczywiście pisujemy do siebie na komunikatorze, gadamy przez telefon itp. Mój partner wie kim on jest w moim życiu i nigdy nie powiedział słowa w tym temacie. Moi poprzedni partnerzy tez wiedzieli i tez nic nigdy żaden nie powiedział.
Wracając do meritum - właśnie o ten charakter znajomosci chodzi - nie każda musi być potencjalnym romansem. Myśle ze najważniejsze jest to żeby wiedzieć kiedy odłożyć telefon i zająć się swoim własnym partnerem / życiem a nie tkwić z nosem w telefonie i mówić ze jeszcze tylko poradzę i już kończę i następna godzina z  głowy. Trzeba ustawić priorytety kto jest ważniejszy - kolega z messengera czy własny partner.

Myślę, że jeżeli Twoi partnerzy wiedzą jaki charakter mają te komunikatorowe znajomości, kim są Ci ludzie, jeżeli wiedzą mniej więcej o czym piszesz i mniej więcej jak intensywnie, to jest już dość ok. Udzielasz jednak dość istotnych informacji, które pozwalają poczuć się komfortowo.

Andrzeju , komunikatory to inny świat , tu  nie masz czasu na podjęcie rękawicy i reakcję , tu relacja rozwija się za plecami .Możesz być wyrozumiały bo słyszysz , rozmawiam z koleżanką a prawda już wiesz jaka może być .Komunikatorów jest sporo i  nie o to chodzi w związku aby się wzajemnie śledzić , źle jak okazuje się po czasie , że robisz za koło zapasowe .

Na forach jest tak dużo takich historii, bo na fora przychodzą osoby zranione pogadać o tym, co boli. Ci, którzy normalnie funkcjonują w swoich relacjach nie zakładają o tym tematów. Warto o tym pamiętać. Bo nawet jeżeli tu mamy 100 tematów o komunikatorach, to gdzieś na świecie jest 10 000 ludzi, którzy nie mają z tym problemu. Liczby z głowy

Ja nie wyobrażam sobie, że mój partner zacząłby mnie kontrolować i nie mam potrzeby kontrolowania jego. Piszę czasami z ludźmi z forum, mam damsko-męskie grono przyjaciol i nie każda relacja jest dla mnie podszyta seksualnością. Prędzej wywaliłabym faceta niż zrezygnowała z kontaktów z innymi ludźmi. Większość z nich zresztą znam dłużej niż partnera.

Kwestia tego czego szukamy. Bo wiadomo, że nie wbijam teraz na portale randkowe czy tego typu chaty, żeby szukać nowych osób do rozmawiania. I sama potrafię postawić sobie w głowie granicę w momencie, kiedy poznaję kogoś nowego. Tak samo mój partner. Jesteśmy dorosłymi ludźmi. Kontrolować to ja mogę czy dziecko ogląda bajki bez przemocy.

Człowiek jest istotą stadną, Bagienniku. Zamykanie się tylko w związku i brak rozmów z innymi ludźmi nie jest zdrowym objawem w życiu. I niekoniecznie w związku musi być źle, żeby człowiek chciał rozmawiać z innymi.

Ja nie lubię wisieć na telefonie i nie chciałabym by partner też ciągle siedział w telefonie i z kimś pisał. A już szczególnie leżąc obok w łóżku. Uważam, że taki nawyk faktycznie może osłabić związek.

Nie bede wmawiac, ze nie jestem wielbladem wiem, jak wygladaja moje relacje gdzie widze sie z facetami 1/1. Nie mam jakiejs wielkiej potrzeby zeby mi inni wmawiali, ze na pewno wyladujemy w lozku nie z kazdym znajomym mam chemie seksualna.

A jaki jest srodek? Zabraniac z jednymi kontaktu, a z innymi nie? Pomiedzy jest normalne zycie po prostu. W normalnym zyciu znam znajome mojego faceta, a on zna moich znajomych, bo spotykamy sie w roznych konfiguracjach. 1/1 albo 1/2 (ja + partner + znajomy, albo znajomy + zona + ja) albo 2/2 (czyli my i oni). Albo w wiekszych grupach. Znam praktycznie wszystkich znajomych mojego partnera, ktorzy mieszkaja na miejscu. On tak samo. Natomiast, w 100% podtrzymuje to, ze gdyby partner kazal mi wybrac albo on albo kontakt z innymi ludzmi, to wybralabym innych ludzi.

Juz jakis czas mieszkamy razem.
To o czym piszesz to kwestia ustalenia z partnerem. Mozna ustalic, ze w tygodniu jest sie dla siebie, a w weekendy dla innych, a mozna ustalic inaczej. Ja akurat nie wisze jakos nie wiadomo ile na telefonie, bo tego nie lubie, a jak ktos do mnie pisze to odpisuje. Jak ktos chce sie spotkac to ustalam dogodny termin i niespecjalnie zwracam uwage na to czy to srodek tygodnia czy weekend, chociaz przyznaje, ze wole z ludzmi umawiac sie w tygodniu, a w weekendy lezec do oporu w lozku i spedzac czas z partnerem

Andrzeju, problem polega na tym, ze wpadasz w skrajnosc, bo przezyles to, co przezyles. Ale tak jak pisalam - forum jest miejscem skrajnosci, bo tematy tutaj zakladaja ludzie skrzywdzeni. Ja nie wyobrazam sobie zakladac tematu o swoim zwiazku i pisac, ze jestem szczesliwa, bo moge sobie spotkac sie z kolegami kiedy chce i nie ma w tym podtekstow. Stad jak sie na forum dlugo siedzi to wyglada to tak, jakby kazdy, kto pisze z innym od razu chcial zdradzac. A tak nie jest.
Moi przyjaciele, to ludzie z ktorymi mam kontakt po ponad 10 lat, ja w zwiazku, oni w malzenstwach. Gdyby jakas chemia miedzy nami byla, to konfiguracje zwiazkowo-malzenskie zapewne wygladalyby inaczej, bo poznalismy sie zanim oni poznali swoje zony, a ja swojego partnera.
Tak samo mam z kolezankami ze studiow. Ba, wyjezdzamy na babskie wyjazdy na drugi koniec kraju. Gdyby moj partner szedl logika forum i tematow, ktore tutaj sa, powinien mnie juz dawno z mieszkania wykopac, bo przeciez taki wyjazd to murowana zdrada, bo tylko dyskoteki, imprezy i faceci.
No nie jest tak

Wiec to, co jest na forum trzeba tak naprawde jeszcze podzielic przez to, ze szczesliwi ludzie w udanych zwiazkach po prostu nie maja potrzeby tworzenia tematow o tym, jak u nich to wszystko gra. Szczesliwi ludzie w udanych zwiazkach tez czesto albo odchodza z forum albo nie wypowiadaja sie w tematach o zdradach wlasnie po to, zeby sobie nie psuc perspektywy i wlasnego zwiazku.
Wiec tak realnie to 75% osob, ktore wypowiadaja sie w tym dziale to osoby zdradzone/skrzywdzone, ktore (sorry za okreslenie) kisza sie we wlasnym sosie i w kazdym temacie znajduja milion miejsc na niewiernosc.

Ilu ludzi tyle podejść do tematu.
To nie wina tej czy innej aplikacji co ludzie z jej udziałem robią równie dobrze można mieć pretensje do "internetu" że jest.
Autorze idziesz w złą dla siebie stronę, bo jak mi się wydaje zaczynasz się zastanawiać na ile możesz sobie pozwolić - czyli kiedy Twoje "czuwanie" przechodzi w "kontrolę".

Przyznam, że nie umiem zrozumieć tego podejścia, że każda relacja mężczyzna-kobieta jest potencjalnie podszyta seksualnością. Ja jestem biseksualna - i co, mój mąż powinien mi zabronić rozmawiać z kimkolwiek? Przecież zgodnie z tą logiką to nawet koleżanek nie powinnam mieć, bo stanowią potencjalną konkurencję...

Ja bym wprost żony zapytała z kim tak pisze,chociaż gdyby mój mąż codziennie z jakąś kobieta pisał zamiast rozmawiać ze mną czułabym się zagrożona. A z drugiej strony mój mąż ostatnio powiedział, że mogę sobie znaleźć kogoś do pisania i nawet może być to facet,że mi ufa. Każdy widzi to inaczej, może jak z żoną częściej będziesz rozmawiał spędzał czas przestanie z kimś pisać.Albo ty zacznij robić to co ona,zobaczysz jak zareaguje.

No powiedzenie , że tematu nie ma jak napisałaś Anemonne to zamknięcie oczy na wszystkie wątki o Maku miał rację:)
Nie mam też wrażenia że Andrzej twierdzi że jest problem przy jakimkolwiek kontakcie, tylko pyta forumowiczów o zdanie kiedy ten problem jest.
Dla mnie jak napisałam nie ma go w sam kontakcie w wirtualu czy realu tylko w jego wpływie na związek w którym jesteśmy.
Po prostu związek się chroni.
Mam wrażenie że Andrzej uważasz żonę za głupszą i słabszą i chciałbyś ją zawczasu przestrzec czy uchronic.

Jeżeli ktoś więcej czasu spędza z ,,komunikatorem" niz partnerem to po co jest w związku . To bez sensu , wtenczas gdy widzimy że partnera pochłonął smartfon, komputer i nie może zrezygnować dzień w dzień proponujemy mu rozstanie/rozwód gdyż odnosimy wrażenie tkwienia w hotelu z obcą osobą z którą nie łączą wspólne sprawy i chęć przebywania. Nie jestem szowinistą ale uważam z racji większej uczuciowości kobiet nad mężczyznami że są bardziej podatne na potoki słów będące pochlebstwami, kłamstewkami i obiecywankami co widać po wpisach osób które opisuja sytuacje gdzie małżonka popłyneła nawet nie widząc w realu faceta. Drugą ciekawą stroną medalu jest to że z taką samą intensywnością nie zagadują faceci do wolnych kobiet ani nie prowadzą takich sms konwersacji z wolnymi koleżankami z pracy. Zaobserwowałem to w środowisku i nieraz słyszałem niby żartem wypowiedziane przez nie mężatkę : też bym chciała aby tak koledzy i do mnie pisali jak do XXX (mężatki).

Totalne pudło, bardzo się mylisz w mojej ocenie żony. Proszę nie pisz w ten sposób.
Mógłbym napisać, że mam wrażenie, że bronisz totalnej wolności na komunikatorach, nie dla idei i rozsądku, tylko sama potrzebujesz dowartościowania od kolegów. Spodobało by Ci się to?

A sam wątek założyłem ze zwykłej ciekawości wywołanej niedawną przykrą sytuacją u mnie w związku. Ze względu na to co się wydarzyło, po prostu bardziej się tematem zainteresowałem. Sam nigdy nie kontrolowałem i jak pisałem w innym wątku - mimo wszystko nie zamierzam. Nawet gdy obecnie rozmawiamy, że ktoś tam coś pisał, to moja żona się pyta, czy chcę zobaczyć, to mówię, żeby mi nawet takiego czegoś nie proponowała, bo nie będę czytał. Teraz szczególnie. W niewinnej wymianie zdań mógłbym dostrzec coś czego w ogóle nie ma i tym bardziej nie chcę.

Zastanawiam się i czytam o tematach które kiedyś mnie zupełnie powiewały. I tak sobie właśnie myślę, że komunikatory totalnie zmieniły nasz sposób dzielenia czasu i w ogóle zasady damsko-męskiej gry. Ktoś napisał, że to tylko narzędzie. Ale to narzędzie inne niż wszystkie.

Oczywiście mądre i niby proste słowa, że trzeba dogadać granice itd., ale wszyscy wiemy jak jest. Telefon piknie, dioda mruga, człowiek już mimowolnie myśli kto to, a o czym to.

No właśnie... Wychodzi na to, że jeszcze kilka(naście ?) lat wstecz wszyscy żyli w izolacji i pod pełną kontrolą.

Ogólnie fakt, że osoba posiada partnera, tudzież jest zaobrączkowana, na wiele osób działa jak afrodyzjak. Udowodnione naukowo. Zdobycie takiej osoby, tudzież odbicie, liczy się x2 dla ego podrywacza. Ileż to historii facetów, że dopóki obrączki nie miał, to powodzenie zerowe, a potem nagle same babki się naprzykrzają. W przypadku kobiet często podobnie. Ja tego akurat nie rozumiem, dla mnie osoba zajęta, jeszcze jak byłem kawalerem, to był temat zamknięty. Osoba nie do ruszenia. Po co? Mało to wolnych kobiet? Po co mam się wikłać w jakieś skomplikowane sytuacje. Ale ilu ludzi, tyle toków myślenia.

A teraz wszystkie dziewczyny obecne na forum szukające faceta zamawiają na necie obrączki hahahaha :d

Pełna zgoda.

Pełna niezgoda. Napisano o tym tomy. Jednocześnie nigdy nie było tak łatwo "wtopić" przy zdradzie. Większość wtapia też przez technologię.

Pełna zgoda. Ale dla wielu osób wyznaczanie takich granic to już zamach na ich wolność.

Pełna zgoda, ciągle o tym piszę. Natomiast każda tolerancja musi mieć jakieś rozsądne granice.

No tak, tylko bez interwencji, zapytania z Twojej strony, skąd wiesz, że Twój mężczyzna pozwala? Może akurat dostał ten pierwszy raz i jest sam tym wkurzony, nie mówi Ci, bo i po co siać ferment? Sam ten temat załatwi. Pojedzie pannie po rajtuzach, pociśnie ją na czym świat stoi za taką akcję i zamknie sytuację raz na zawsze.
Ty z kolei, jako w pełni ufająca i ideologicznie absolutnie w żadnym wypadku nie wcinająca się w jego rozmowy na komunikatorach, powinnaś przeca założyć, że tak właśnie postąpi i machnąć ręką na to co przypadkiem zobaczyłaś.

P.S. nie chodziło mi o Twoją koleżankę, lecz o jego.

Więc uważam, że dalej pełna zgoda. Napisałem, ze musi być rozsądna granica, Ty opisałeś historię, gdzie ta granica została postawiona i wyartykułowana. Jednocześnie to był banał, bo przecież to co powiedział to oczywistość.

Pewne kwestie są uniwersalne, i nie wszystko musi być powiedziane dosłownie i wyłożone drugiej osobie jak krowie na rowie.

Przecież napisałam że moment w którym już odkryłeś że dzieje się coś co Ci nie pasuje to już inny świat.
Przecież nie to, że to odkryłeś zburzyło Ci świat Andrzej, tylko reakcja żony na to wszystko.
Mogła Ona powiedzieć:
słuchaj, Iksiński wysyła mi od tygodnia takie fotki z siłowni: nie wiem jak zareagować nie chcę wyjśc na histeryczkę, zignorowałam
albo:
Iksiński wysyła mi takie fotki: wciągnęłam się w to, tak mi przed Tobą głupio, przegięłam i czuje się z tym nie ok- nie dziwię się że jestewś wkurw...
było tak i tak- non podoba się wielu kobietom, poczułam się wyróżniona w jakiś sposób, lepsza od 10 Kasiek z firmy co zadzierają nosa- przepraszam Cię.

A nie: przesadzasz, trobisz z igły widły, to tylko przyjacielskie gadki służbowe, to normalne a Ty nienormalny jesteś.- czyli egoistyczna reakcja obronna.

Jak się mleko rozlało to się nie udaje że nie.

I bycie zwolennikiem całkowietej swobody i braku kontroli ma swoją cenę: całkowitą odpowiedzialność za skutki swoich poczynań.