Rozżalona losem! - Netkobiety.pl

Pierwsza rzecz jest taka, ze nie masz co porownywac sie z innymi. Inni ludzie maja swoje sprawy, swoje problemy i zupelnie inna sytuacje niz masz Ty. Takie porownania sa bez sensu.
Ja kiedys tak siedzialam z moim przyjacielem i mu mowilam, ze mu zazdroszcze, bo sobie jezdzi po swiecie, ma urocza corke.
Na co on mi powiedzial, ze on mi zazdrosci, bo nie mam dzieci, ktorymi musze sie zajmowac i nie mam problemu zeby wyjsc z domu kiedy akurat chce wyjsc z domu.
Wiec nie sugeruj sie tym, co inni pokazuja na mediach spolecznosciowych. Pamietaj, ze one sie rzadza swoimi prawami i ludzie tam pokazuja tylko dobre momenty, a nie to, ze jest im zle i chodza na terapie.

A teraz druga czesc Twojego posta - ja na Twoim miejscu zastanowilabym sie, czy nie lepiej wyjdzie Ci finansowo i emocjonalnie odciac sie od ojca, olac alimenty i isc do pracy. Ja studiowalam anglistyke i z perspektywy czasu widze, ze moglabym spokojnie jednoczesnie studiowac i pracowac, a nawet praca na pol czy 3/4 etatu w jakims korpo da Ci dwa razy tyle kasy, ile dostajesz od ojca, a przy okazji bedziesz miala doswiadczenie na przyszlosc. Zwlaszcza teraz, kiedy jest i praca zdalna i nauka zdalna w takich przypadkach.

A to mowienie o studiach jako o czasie imprez i zabaw moim zdaniem jest mocno przereklamowane. Mnie sie wprawdzie paczka stworzyla, ale imprezy przez 5 lat studiow mielismy moze ze 3.

Edit. Jeszcze jedno. Ja tez bylam malo wyjezdzajaca przez studia i zawsze zazdroscilam ludziom, ktorzy brali i jechali i teraz z perspektywy czasu uwazam, ze to jest w ogromnej mierze kwestia zmiany myslenia. Bo mozna jechac na wakacje i wcale duzo za nie nie zaplacic, ba, ja na studiach jezdzilam po prostu jako opieka do dzieci na rozne wyjazdy i bylo np. tak, ze 6h dziennie zajmowalam sie dziecmi na takiej jakby polkolonii, a pozostaly czas mialam dla siebie, plus za darmo noclegi i wyzywienie. Tak spedzilam prawie 2 tygodnie nad morzem.
Za granice tez mozna spokojnie leciec po kosztach tylko trzeba umiec znalezc wiec to jest naprawde kwestia zmiany myslenia i po prostu chcenia.

Po pierwsze - wnieś wniosek o zmianę sędziego.
Po drugie - jak najbardziej możesz pracować w trakcie studiów, a opinia sędziego i Twojego ojca na ten temat nie jest zgodna z obowiązującymi przepisami. Rodzice mają obowiązek płacić alimenty na dziecko, dopóki ono nie jest w stanie utrzymywać się samodzielnie. Taki obowiązek istnieje nawet, jeśli dziecko ukończyło 18 lat, ale uczy się nadal i nie ma żadnych własnych źródeł dochodu. Możesz więc dorobić sobie, możesz wziąć pod uwagę wyjazd za granicę do pracy sezonowej.
Po trzecie - 1200 zł to kwota spora jeśli chodzi o alimenty od jednego rodzica. Rozumiem, że Twoja mama również partycypuje w kosztach Twojego utrzymania poza domem?
Po czwarte - będzie Ci ciężko, jeśli nadal będziesz tak roszczeniowo podchodzić do wszystkiego. Nic Ci się nie należy jak psu miska. Masz pewne prawa i przywileje, jednak podejście typu "bo mi się należy" może być również jednym z powodów, dla których czujesz się źle.

Decyzję o wyjeździe na studia podjęłaś kierując się tym, co będzie dla Ciebie dobre. Przecież nikt Cię nie zmuszał do wyjazdu? Skąd Twoja mama miała wiedzieć o tym, jak się studiuje na humanistyce, skoro studiowała budownictwo podjęłaś tak ważne dla siebie decyzje kierując się opinią mamy na temat studenckich imprez?
Jeśli poważnie myślisz o dalszym rozwoju zawodowym, zgodnym z kierunkiem Twoich studiów, to ważny powinien być dla Ciebie raczej prestiż uczelni, jej poziom, a nie liczba imprez.
Co zrobiłaś od siebie, żeby zyskać jakieś nowe grono znajomych? Czasem w nowym środowisku trzeba wykazać trochę inicjatywy, żeby się z kimś zaprzyjaźnić, i to wcale nie oznacza, że ludzie mają kije w tyłku.

Może. Ale szczerze w to wątpię z takim podejściem, jakie bije z Twojego postu.
Tłumaczy przysięgłych na rynku jest wielu. I tu również będziesz musiała wykazać się inicjatywą, zabiegać o klientów. A mam wrażenie, że Ci się nie chce.
Z podejściem typu - miało być fajnie, a jest beznadziejnie, ludzie mają kije w dupach, mi się należy - zawsze będziesz niezadowolona, sfrustrowana i pod kreską.

Naprawdę budujesz wyobrażenie życia innych osób na podstawie publikacji na facebooku czy instagramie i jakość życia sprowadzasz do kwestii ilości atrakcji?
Nie wiesz tak naprawdę nic o życiu tej dziewczyny, oprócz tego, że miewa fajne momenty, oprócz tego, że kreuje swoje życie w social media w taki nie inny sposób. Nie wiesz co skrywa się za drzwiami jej mieszkania, w jej umyśle, jak naprawdę doświadcza ją życie.
Takie powierzchowne oceny nigdzie Cię nie zaprowadzą.
Taka roszczeniowa postawa nigdzie Cię nie zaprowadzi.
Każdy ma inną drogę, ktoś ma mniej lub bardziej trudne początki, nie wiemy gdzie nasze drogi nas zaprowadzą. Przecież porównywanie się nie ma sensu.

Masz życie jakie masz- rodziców nie mogłaś wybrać, na wiele rzeczy nie miałaś wpływu- ale na cholernie dużo rzeczy wpływ masz i zamiast się użalać, skup się na tym i działaj.
Choćby na nastawienie do życia i postrzeganie wielu spraw masz wpływ- bo z aktualnym roszczeniowym  nigdzie nie zajdziesz.
Może jakieś afirmacje i praktyka wdzięczności? Cokolwiek na początek.
Wiem, że nie powinno się porównywać, sama wyżej napisałam, że porównywanie nie ma sensu- ale naprawdę wielu osobom pomaga w docenianiu własnego życia fakt, że gdyby urodziły się w odległym krańcu świata to o studiach i połowie dóbr które masz- mogłyby pomarzyć.

Żona mojego najlepszego przyjaciela co 2 dzień wrzuca zdjęcia jego, dziecka i jej, niektóre robione za ciężką kasę u profesjonalisty, wszyscy usmiechnieci, piekni a w domu co 2 dzien awantura i walka o podstawowe kwestia, oczywiście nie wszystko jest nieprawdziwe i niektórzy maja dobre i ciekawe zycie, ale wiekszosc z nich po prostu je konsumuje a nie bawi sie we wrzucanie opowieści, co do Twojej historii to masz trudny start ale jest sporo kwestii nad którymi możesz sama popracować np. figura, materiałów jak ćwiczyć mądrze i skutecznie masz za darmo w necie, wystarczy trochę poszuka, reszta to konsekwencja. Twój problem polega na tym że widzisz tylko 1 obraz świata tych ludzi i swój własny, tymczasem miliony ludzi na świecie marzy żeby studiować ale nie mają ku temu szans, wszystko w życiu to kwestia perspektywy, wytrwaj jeszcze troche a potem wszystko sie zmieni.

Jeśli te koleżanki tak Cię doluja to powywalaj je ze znajomych albo przestan obserwowac a te social media które są najbardziej zbędne typu Instagram snapchat skasuj. Mowie Ci od razu Ci się zrobi lepiej

Z kasa to tak jak mówiła Loka zastanowilabym sie czy nie lepiej wyjdziesz na pojsciu do pracy. Też studiowalam kierunek humanistyczny i ciagnelam pracę na pół etatu de facto od początku. W dużym mieście z uniwersytetem też jakieś oferty dla studentów na pewno są zwłaszcza z wysokim poziomem języka obcego

A ze znajomymi to cóż studia maja to do siebie że masz rosyjska ruletke na kogo trafisz i to nie zależy od kierunku. Moi rodzice zawsze też mówili że studia to najlepszy czas w życiu a towarzysko ja lepiej wspominam liceum też miałam średnio pod kątem towarzystwa (ale kilka osób do zakumplowania się znalazlam) za to mój kumpel na wydziale ulice dalej miał imprezę za impreza całe studia. Teraz covid już na pewno nie pomaga w poznawaniu ludzi. Może postaraj się poznać kogoś w necie? Widzę że dużo ludzi zwróciło się w te stronę