Manipulowanie poprzez udawanie "dobrego" - Netkobiety.pl

Mam pytanie do autorki tematu: a dlaczego mieli by tak robić? Dla upokorzenia drugiej osoby, dla seksu czy dla podniesienia swojego ego?

Autorki, to co opisałaś to często  początkowa faza znajomosci z narcyzami. A od takich mężczyzn należy się trzymać z daleka

Miałem to samo napisać ale nie bardzo klepać mi się chciało. W pełni się zgadzam z Twoją opinią. Często na forum po postach widać wybitnie jak partnerzy stosują manipulację, aż szkoda czasami odpisywać bo po prostu żal autorów i po co jeszcze bardziej dołować osobę.

strasznie nie lubię bajerantów i unikam ich. również wyczuwam w tym podstęp. ani mój facet ani żaden z moich ex nie był czarusiem i mimo rozstań - nie mogę o nich złego słowa powiedzieć, fajni goście z nich.

Chodziło mi bardziej o to że pod postem osoby X jest 20 odpowiedzi że czarne jest czarne a osoba X dalej twierdzi że jest białe. niektórzy muszą się sparzyć wtedy odmienia im się dopiero sposób myślenia.

Może naiwne - uważam, że jeżeli istnieje szansa, że ten 21 post ciągle o czarnym w końcu da do myślenia osobie X to warto. My nic nie tracimy a może to komuś pomoże. To że ktoś musi się sparzyć, baaaaa ile takich sytuacji ale chociaż wtedy zawsze wiem, że próbowałam i chciałam.

Edit: a może nie pomoże osobie X, a osobie Y która znajduje się w podobnej sytuacji ale nie ma swojego wątku lub tylko sobie nas podczytuje ?

Nie ma reguły. Są mężczyźni, którzy są szarmanccy ze swojej natury i oni w ten sposób zachowują się bez względu na relację z daną osobą, ale są i tacy, którzy rzeczywiście stosują zwykłą manipulację, usiłując w ten sposób oczarować kobietę, o której względy zabiegają. To może im zostać, jeśli intencje od początku do końca mieli szczere, ale może też okazać się pułapką, która miała ofiarę tylko zwabić, potem emocjonalnie przywiązać, by na końcu mogli wreszcie przestać grać i pokazać swoje prawdziwe oblicze. Nie da się zresztą bez końca udawać, bo taka kontrola na dłuższą metę jest ogromnie wyczerpująca. 

Mimo wszystko mam obiekcje co do stwierdzenia, które wytłuściłam, bo jak najbardziej może też zaistnieć sytuacja, w której to sama kobieta sobie coś wkręca, uznając za oznakę wyjątkowego zainteresowania, a nawet  zaangażowania coś, co dla danego mężczyzny wynika z jego stylu bycia. Sama mam zresztą dobrego znajomego, właściwie męża mojej przyjaciółki, który taką ma naturę, że zawsze jest czarujący, uprzejmy, pomocny, jednym słowem dżentelmen pełną gębą, a jednak wiele kobiet widzi w tym coś więcej, pomimo że on poza żoną świata nie widzi. Znam go od wielu lat i dam sobie rękę uciąć, że w jego zachowaniu nie ma nawet cienia uwodzenia.

Nie popadajmy w skrajność.
To chyba naturalne że mężczyzna, żeby zdobyć kobietę, stara się być miły, czarujący, szarmancki...
Zaraz jeszcze się okaże że kobiety głównie na randki robią się na bóstwo; makijaże, push-upy, wyszczuplająca bielizna. A potem okazuje się że w domu, bez makijażu i w dresie to inna kobieta jest
Wydaje mi się że większość mężczyzn szybko się uczy że kobiety nie chcą miłych facetów

Troszkę to dziecinne, zakładać że jak ktoś się stara, uwodzi, jest miły to oszust bo się okazuje że nie jest taki w każdej sekundzie życia...

Dla mnie dużo bardziej ciekawy jest fakt że kobiety wiążą się (dla odmiany) z bucami, chamami... A potem zdziwione że on jej nie szanuje, nie liczy się z nią...

Cyt;

:
Dla mnie dużo bardziej ciekawy jest fakt że kobiety wiążą się (dla odmiany) z bucami, chamami... A potem zdziwione że on jej nie szanuje, nie liczy się z nią"
To są właśnie często przypadki, gdy facet jest zbyt podejrzanie miły na poczatku.Kobieta się zakocha a potem wychodzą  kwiatki, że to buc i cham.
Przecież przy pierwszych randkach jakby on był niegrzeczny, czy złośliwy albo wulgarny w stosunku do kobiety  to kolejnych randek by nie było. To zrozumiałe.
Jakby ją bił i zdradza i już od pierwszego tygodnia  to ona by dawno zwiala. To on udaje miłego i uprzrjmego, a wszystko wychodzi po paru miesiącach albo latach, jak ona się zakocha.

Są małżeństwa, że mąż bije żone latami, ta nie odchodzi bo "go kocha". Jakby jej przylał na ich pierwszej randce, na dodatek wyzwał od szmat, idiotek i by ją popychał to drugiej randki już by nie było.
A jak gra miłego, to ona myśli, wow, facet porządny, potem czas mija, on się zakochuje a po roku pierwszy raz podniesie rękę, ona już zakochana i trwa z nim na lata.

Nie znam przypdku, gdy kobieta idzie na pierwszą drugą randkę, niech będzie na trzecią, on ją zaczyna bić a ona chętnie umawia się dalej. Sorry.
Takie rzaeczy wychodzą po latach. A ludzi trzeba poznać. To, ze ktoś na początku jest miły, otwiera drzwi i kupuje kwiaty to kompletnie nic nie znaczy. To elementarne zasady kultury.
Ten "miły i grzeczny" tak samo może zdradzać, nie szanować i poniżać - ale to się okazuje poczasie.
Na szczeście zawsze można odejść, choć jest to trudne.

Tytuł wątku jest mylący, bo nie chodzi wcale o bycie dobrym, ale o bombardowanie milością, bądź też zachowania wynikające z bycia niezrównoważonym.

Podam przykład: facet od pierwszej randki prawi same komplementy, jest super czarujący, daje kwiaty, prezenty, od razu chce być w związku, mieszkać razem, żenić się- po prostu ideał- problem w tym, że jak w ten związek z nim wejdziesz, to bardzo szybko się okazuje, że to pierwszej wody manipulant, który albo chciał tylko jednego, albo okazuje się narcystycznym doopkiem, którego celem było znalezienie ofiary.

Przykład drugi: facet od pierwszego spotkania wydaje się zakochany, patrzy na ciebie jak w obrazek, mówi jaki to jest szczęśliwy, że cię spotkał, zgadza się ze wszystkim co mówisz, smsy i telefony co godzinę, a o tym, że jestes tą jedyną dowiesz się na drugiej bądź trzeciej randce. Szybko jednak sie okazuje, że to nie jest milość ale zwykła obsesja i gościu ma kilka luźnych klepek. Kiedy będziesz chciała od niego odejść, zacznie się szantazowanie samobójstwem, histerie, a nawet może dojść do stalkingu. Taki jeden fragles na studiach potrafił stać przed drzwiami mojego pokoju w akademiku dopóki nie zgodzilam się z nim porozmawiać. Musiałam poinformować władze uczelni, bo się robiło straszno.

Także nie powiedzialabym, że chodzi o miłe zachowanie, lecz o zachowanie o nieadekwatnym nasileniu do sytuacji i czasu relacji. Fajne kwiatki na randce, mila rozmowa, grzeczność, flircik- tak. Full wypas deklaracje milości po kilku godzinach, oświadczyny po miesiącu, niekończąca się adoracja jak w filmie- wiać, tylko wiać.

Dokładnie o to mi chodziło. Podajecie skrajne przypadki dotyczące narcyzów, ale mi chodzi nie o bombardowanie miłością, ale właśnie bardziej o takie bajerowanie. Coś takiego jak np. muzułmanie mają w zwyczaju stosować.

Po przeczytaniu waszych komentarzy jestem troche zmieszana. Moze powiecie, czy mezczyzna, ktorego ostatnio poznalam kwalifikuje sie do tych milych manipulatorow?
Byly prezenty (drobnostki, ale codzienne), jest pomocny, szarmancki, mily (do mnie, do kolegow potrafi byc "uszczypliwy", wiec moze udaje). Komplementy byly, ale sporadycznie, dotyczace glownie ubioru. Nigdy nie powiedzial, ze jestem ladna (choc rzeczywiscie jestem srednia ). Stara sie, zabiega, choc z drugiej strony na poczatku staral sie nie byc w tym nachalny. Trzymalam go na dystans (mozna nawet owiedziec, ze go olewalam, mimo ze mi sie podobal), w koncu on troche odpuscil, tzn troche mniej intensywnie zabiegal o kontakt, ale gdy bezposrenio zaczelam flirtowac i tu byl moj zonk, faceci przeciez zawsze odpowiadaja, a on, ze chyba sie pospieszylam z ocena (chyba w sensie co do niego), ze on nie chce przeskakiwac pewnych etapow i ze musimy porozmawiac. to jego slowa, ale czyny juz w druga strone, bo zaczal zabiegac ze zdwojona sila, zabiegac o kontakt, wprowadzil dotyk (jest pewny siebie, ale wczesniej w dotyku sie nie odwazal xD ) A dzis jego kolega (na dzien przed ta nasza rozmowa) wypytywal mnie o sprawy sercowe, czy potrafilabym sobie wyobrazic z tym moim adoratorem zwiazek ( nawet nie wiedzialam, ze wie, ze ze soba krecimy), czy jest w moim typie, czy czekam na mr right. takie tam rozne pierdoly. Jednobspotkanie odwolal /przelozyl, bo podsl inny termin, ale gdy odpisalam na to tylko zimne "ok", za chwile pezyjechal ^^. Az sie boje jutra, bo szczerze mowiac, wolalabym aby to sie toczylo meeegaaa powoli (stad ten moj zwlaszcza poczatkowy dystans). moj ostatni zwiazek zakonczylam 7 lat temu i przez dluzszy czas nie potrafilam nikomu zaufac. Po pierwsze, ze moj byly okazal sie byc swinia jakich malo, a po drugie patrzac sie jak ludzie czeto zmieniaja partnerow. mozecie sie smiac, ale jakbym juz miala z kims wchodzic w zwiazek to z kims, kto sie nadaje do dlugotrwalego zwiazku, bo chcialabym juz tak na zawsze,a nie po 3 latach sie rozstac i tak w kolko.
mam nadzieje, ze nie jest manipulatorem /psycholem. ja akurat lubie, gdy mezczyzna jest szarmancki/dobrze wychowany, mily. (z asertywnoscia to on akurat nie ma problemu). Jest inteligentny, do tej pory nie przylapalam na klamstwie, wiec wydaje sie byc szczery, bardzo uwaznie slucha, no gdyby nie pewna jedna wada to moznaby powiedziec ideal.

Lubię ludzi życzliwych, ciepłych i uczynnych, ale jeśli są autentyczni. Fałsz prędzej czy później się demaskuje. Czasem na kilometr jest widoczny, niekiedy po czasie. Tak więc, nie ma co tracić od razu głowy.

Matematyka królową nauk która opisuje świat, nawet ten związkowy

Dokładnie tak, mój były od pierwszego spotkania czarował mnie różami, na drugim spotkaniu zostaliśmy parą. Zakochałam się po uszy, zmieniłam miejsce zamieszkania dla niego, planowaliśmy wynająć wspólne mieszkanie. Po roku i kilku miesiącach ten związek się zakończył, bo on powiedział, że nie wyprowadzi się z domu, gdyż musi się opiekować matką, bo ona sobie bez niego nie poradzi (jest młodą kobietą po rozwodzie i może pracować ale nigdy tego nie robiła i strasznie narzeka na to) przy okazji wykorzystuje go finansowo i emocjonalnie. Jest po prostu mamisynkiem. Powtarza, że rodzina jest dla niego najważniejsza (szkoda tylko, że nie ma miejsca na założenie nowej). Udawał dobrego, na początku przeprowadzki mi pomagał, obsypywał mnie prezentami, snuliśmy plany o wspólnym mieszkaniu, ale nie potrwało to długo. Po kilku miesiącach znudziło mu się być wsparciem dla mnie. Zaczął narzekać na to, że obciążam go swoimi problemami. Czułam się coraz gorzej w tym związku. Z dnia na dzień stwierdził, że chciał by bym ja się w przyszłości do niego wprowadziła. Ja zostałam sama w samotnie wynajmowanym pokoju, bez pracy (dopiero skończyłam studia), której nadal szukam. Wspomnę, że mieszka z nim jeszcze jego babcia oprócz matki, a jest to małe mieszkanie w bloku. Nie ma tam miejsca dla mnie. Ani nie wytrzymałabym mieszkania z dwiema obcymi dla mnie kobietami, które są uciążliwe i dziecinne (co zresztą sam mój były ciągle powtarzał). Niestety mój stanowczy sprzeciw spowodował, że on nie chciał już ze mną rozmawiać i rozstaliśmy się. Tyle były warte wszystkie jego deklaracje i wyznania miłości. Tacy ludzie nie znają kompromisów. Chcą całkowicie podporządkować sobie drugą osobę. Może nie jest tak w każdym wypadku ale trzeba uważać na takie osoby i ufać swoim przeczuciom.

Miałam takie przypadki z facetami którzy stosowali bombardowanie miłością. Pierwszy w miarę szybko przeszedł do tej metody, w ciągu może dwóch tygodni już był ...zakochany. Z czasem stało sie to coraz bardziej męczące, ale jak sie okazało on naprawdę się zakochał do tego stopnia że gdy miałam dość jego nadskakiwania i pogrywania zerwałam znajomość to zaczął stalkować mnie i zrobiło się nie fajnie, przez kilka miesięcy nie dawał mi spokoju. No ale na szczęście znalazł sobie kogoś innego i dał mi spokój.
Drugi bombardował mnie miłością  właściwie od samego początku, już w okolicach 5 dnia korespondencji  zaczął snuć plany na przyszłość, nie znając mnie zupełnie. A ja dałam sie nabrać na te dyrdymały...o losie. Po pierwszej randce powiedział że kocha mnie, ale później po miesiącu zaczął luzować, pisał codziennie ale po odczytaniu moich wiadomości na messengerze zrzucał je (nie odczytywał od razu) i odpisywał po kilku godzinach. Zaczął czepiać się o byle co, stał się roszczeniowy, pretensjonalny, w końcu przestał pisać ale do końca twierdził że kocha mnie. Myślę że chodziło mu tylko o seks od czasu do czasu i tyle. Mimo ze bił się w pierś że on jest nastawiony na związek, i nie na seksie mu zależy tylko na związku ze mną. Tak, tak a świstak siedzi i zawija w te sreberka... Także...stwierdzam, że faceci są jak małe dzieci mentalnie, niedojrzali. Nauczyło mnie to że nie wolno wierzyć w ich słowa, zapewnienia, deklaracje...to nie działa jak powinno. Natomiast intencje poznasz tylko w ich zachowaniu, działaniach, to co dla ciebie robią i jak cię traktują.

Myślę, że tu nie chodzi o podejrzenia o złe intencje, oskarżanie każdego o kłamstwa, bo tak to by się człowiek po prostu wykończył. Raczej żeby patrzeć u każdego na czyny a nie słowa. Żeby nie być takim naiwniakiem. I ja się z tym zgodzę, już nigdy nie będę na ślepo wierzyć co ktoś mówi - po prostu będę patrzeć, czy to się pokrywa z czynami. Czy osoba jest słowna, nie rzuca słów na wiatr.
Absolutnie nie można patrzeć przez pryzmat - no cóż, jesteśmy na forum gdzie połowa z nas jest w trakcie leczenia się ze związków... - ale trzeba wyciągać wnioski z tych sytuacji i się uczyć na błędach.

Niezbyt częstym?

Str4nger chyba nie był na tinderze, badoo itp Tam to 90% kobiet i facetów to pierwszy przypadek.

Odgrzewam. Natknal mnie inny temat na forum.

CI mili zazwyczaj narzekaja, ze kobiety leca na badboyow, ale sama miewam co do milych ppdejrzenia, ze to udawane. Trzeba przyznac, ze po badnoyach to przynaniej wiadomo, czego sie spodziewac

Po czym poznac, ze ktos jest mily, a po czym, ze udaje?

Mysle że trzeba byc naprawdę empatycznym człowiekiem, czyli bardzo dobrze czytać drugiego człowieka żeby to wyłapać w pierwszych fazach związku.
Gdy ma sie różowe okulary, jest to bardzo trudne.
Dopiero gdy nam one z oczu spadną lub tez gdy pojawi sie sytuacja życiowa która weryfikuje zapewnienia/obietnice to tak naprawdę wiemy o co temu człowiekowi chodziło.

Mysle że jak juz to czy ktoś jest miły czy udaje można sprawdzić po tym co sie kryje za tą jego dobrocią, jakie sa jego intencje.
Czy jest miły bo czegoś chce? Czy jak tego nie dostaje to zmienia się jego nastawienie?