Zagubiona - Netkobiety.pl

Może grupa wsparcia? Koło zainteresowań? Cokolwiek,  do ludzi trzeba wychodzić bo sami nie przyjdą

A może grupowa terapia? Raz że terapia a dwa poznajesz  ludzi z takimi samymi problemami,  otwierasz się dzięki temu na innych

Trenuj sobie obycie z ludźmi tutaj. To jest świetne miejsce bo ludzie fajni i nie mozna usuwać postów . Wydaje się niewiele, ale dla człowieka zdziczałego bardzo dużo, bo bezpiecznie, w miarę anonimowo. Co do  kursu, nie czekaj na euforię, pragnienie zdobywania wiedzy, które rozpitoli ci umysł, bo to może nie przyjść w ogóle. Pójdź bez emocji, jedyne na co sobie pozwól to pójście zorganizowanie tego zadania. Kto wie może ci się spodoba. Nie patrz na życie całościowo. Patrz na nie małymi kroczkami. Godzinami, minutami, nie tygodniami, nie miesiącami. Nie oczekuj od siebie tego czego nie umiesz, a pozwól sobie na coś nowego. Nie miej sobie za złe błędów po drodze, to normalne, że one są, bo sa cześcią życia

Jejku. Coś ruszyło dostałam pracę. Więc pomalutku do przodu

To do tego co pogrubione
"Jeżeli umiesz przyjąć sukces i porażkę,
traktując jednakowo oba te złudzenia,"
List do syna
Rudyard Kipling

Jeżynko a ode mnie taki  "wyciskacz łez"

Powodzenia i trzymaj się
pierwszy krok bywa najtrudniejszy a potem lecimy

Dziękuję bardzo za słowa miłe i dające do zrozumienia oraz za nutkę do odsłuchania.

Prawda. Człowiek się użala nad sobą. Ale czemu się tak dzieje to już się nie zastanawia.
Czasem żeby coś w końcu do nas dotarło trzeba to przeżyć na własnej skórze i zrozumieć dlaczego ja.

Wiadomo łatwo nic nie przychodzi. Będą jakieś niepowodzenia. Najtrudniej odbić się od dna. A mi się to wreszcie udało.

Cześć Jeżynaa Nie znam Cię ale trochę rozumiem. (Sam mam 28 lat, nic nieudało mi się z tego co chciałem osiągnąć i wiem jakie to ciężkie).

Wiesz co, jesteś super wyjątkową i wartościową osobą W życiu tak czasami jest że wszystko się posypie. Warto wtedy przystopować, wziąć to co ma się najlepsze i zacząć od nowa. Wiem że łatwo się mówi ale warto. Szukaj pomocy, walcz, może będzie Ci trochę ciężej ale zrobisz jeszcze mnóstwo super rzeczy w życiu uszy do góry : )

Tak, wierzę że Tobie się uda : ) i tak będzie. Każde 1 zwycięstwo jest poprzedzone 1000 porażek, tak to już bywa : ) u mnie już pozamiatane ale Ty cały czas możesz jeszcze wygrać życie : ) próbuj, pytaj (nawet mnie ). I nie musisz wszystkiego umieć, wszystko mieć kasy, znajomych, zainteresowań, ważne żeby Tobie żyło się komfortowo.

rozumiem, a bez motywacji dalej nie chce iść. Może popracujesz nad tym? jeśli byś to rozwiązała byłoby Ci dużo łatwiej. Nie szkoda czasu : ) Wydajesz się mądrą i sympatyczną osobą więc z chęcią potrzymam kciuki za Ciebie

No właśnie nie pomogę sobie.. wiele rzeczy mnie ominęło i nie da sie już tego nadrobić, miłości życia już nie znajdę, materialnie też się nie dorobię bo jestem teraz na 0.. jedyne co mi zostało to żyć jakoś od czasu do czasu ciesząc się drobnostkami. hmm a przeszkadza Ci ten brak doświadczenia w czymś? Znam wiele osób które nie zwiedziły świata, nie zrobiły wielu rzeczy i są szczęśliwe. A jeśli przeszkadza to małymi kroczkami do celu : )

No zlitujcie się.. Wiele osób by chciało wszystko szybko i bez wysiłku, a jak się nie udało po kilku próbach to rezygnacja. Czy nie widzicie, że to podejście to przepis na porażkę? Żeby coś osiągnąć trzeba wytrwałości, pracowitości

Masz rację, jest dokładnie tak jak piszesz. Ale.. trzeba pamiętać że każdy jest inny. Jeden będzie wstawał po potężnych ciosach od życia i szedł dalej, a drugi może mieć problem jeśli straci 2 razy pracę w ciągu roku żeby szukać nowej. Motywacja, samozaparcie to potężne rzeczy ale nie każdy je ma tak jak piegi czy słuch muzyczny.

Miło na serduszku aż, że ktoś jeszcze obcy tak o mnie myśli

Oby zapora, czyli sufit się otworzyła. Abyś wybrał dobrą chmurkę i wskoczył na ten właściwy tor

Prawda. Trzeba docenić to co się ma.

Jeżyna - Twoje plany muszą przede wszystkim zostać skonkretyzowane. Co chcesz osiągnąć, w jaki sposób, do kiedy? To musisz wiedzieć na początek.
Jeśli o mnie chodzi to uważam, że ograniczenia wiekowe to są sztuczne ograniczenia, a jak osoby przed 30. r.ż. piszą, że ich pociąg już odjechał, to nawet nie wiem, jak to skomentować.
Pierwszy przykład, jaki mi akurat wpadł do głowy: Ernestine Shepherd, wiek: 84, karierę bodybuilderki zaczęła w kieku 56 lat.

Ja nie mam wygórowanych planów. Chcę zrobić kurs na opiekunkę w żłobku

Brawo dla Pani babci. Dziarska babka.To też dotyczy się Ciebie Piotr28Kat i innych też.

Wiem, że są ciężkie czasy. Niestety zaczyna się. Coraz gorzej. Człowiek, człowiekowi wilkiem.

Ja znam takie podejście, bo w mojej rodzinie też podobnie część osób robi. Wiem, że to kwestia nawyków, nabytych przekonań.
Warto próbować, błąd, porażka, to normalna sprawa i trzeba po prostu wyciągnąć z tego naukę, a nie uciekać albo uznawać, że nie ma sensu nic robić. Mamy swój rozum, więc warto weryfikować przekonania. :-)

Piotr28Kat wiadomo, że upływ czasu ma znaczenie. Tylko co z tego. Chcesz coś robić to to rób. Albo coś innego co możesz. Stań po swojej stronie i nie przekreślaj się sam. Sama po 30 zrobiłam dużo rzeczy, które inni robili wcześniej. Teraz mam już gdzieś takie jojczenie, że w tym wieku to to a tamto. Nie będziesz żył wiecznie, chcesz te 10 czy 70 lat, które ci zostało zmarnować?
Taka postawa przegranego, biernego, narzekającego to niezły odstraszacz na laski. Może to cię zmotywuje do zmiany ;-)

@aniuu1 masz rację! : ) wiem o tym. Za rok pójdę np. na studia choć mam już dobrą pracę, właśnie dlatego żeby zrobić to co mnie ominęło dla siebie.

Oj z tymi dziewczynami to trochę zaszalałaś : ) Nie musisz mi mówić bo w czym jak w czym ale w tym to mam doświadczenie :-) W rl jestem człowiekiem sukcesu i nikt nie powiedziałby że mam choć 1 powód do narzekania. A ponarzekać na forum to trochę można : )

Ale może skupmy się jak pomóc Jeżynce bo to jej wątek i fajnie jak by zmieniła swoje życie dzięki niemu

Wiem coś o tym, jak trudno jest akceptować zmiany. Czasem sama jestem mocno zafiksowana na określony rezultat, robię wszystko, co w mojej mocy, żeby coś konkretnego dostać, ale z jakichś przyczyn TO nie chce się wydarzyć. Nie bo nie. Czasem np. tracę coś, co było mi cenne, jak ten chirurg swoje sprawne palce. Wtedy jest mi oczywiście bardzo źle...

Tylko: co to znaczy: "źle", skąd się ono bierze?
Z mojej ograniczonej perspektywy. Z zafiksowania na rezultat.

Pewnie znasz tą historię de Mello, w której powtarza się zdanie: "Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?". Wiem, wielu nie lubi tej historyjki , uważając ją za naiwną. Szczególnie ci jej nie lubią, którzy mylą akceptację tymczasowego stanu z całkowitą rezygnacją, z poddaniem się losowi. A tu tylko chodzi o to, że nie wiemy, jakie będą rezultaty pewnych wydarzeń, więc nie ma co oceniać, czy dobrze się dzieje, czy nie. Z wyższej perspektywy po prostu: dzieje się, bez żadnego przymiotnika.

Jeden z moich najkorzystniejszych życiowych przełomów zainicjowany został tym, że zostałam okradziona ze wszystkich pieniędzy, jakie wtedy miałam i które miały zostać zainwestowane w pewien konkretny plan. Na pieniądze te bardzo ciężko pracowałam. Ech, szkoda gadać...
Dziś myślę, że nic lepszego nie mogło mi się przydarzyć, bo zapoczątkowało to u mnie zupełne nowy rozdział w moim życiu, na który nigdy bym się nie zdecydowała w normalnych, cieplarnianych ("dobrych") warunkach.

Na podstawie podobnych wydarzeń wyrobiłam sobie taką wewnętrzną praktykę, że staram się mówić "dziękuję", za wszystko, co mi się przydarza. Nawet wtedy, gdy cedzę to słowo przez zęby i wcale nie jestem wdzięczna. Robię to w danej chwili wbrew sobie, to prawda. Lecz robię to dla przypomnienia sobie, że NIE WIEM, jakie to doświadczenie ostatecznie będzie miało rezultat...

Hej, no to fantastycznie! Zobacz, w jak dobrej jesteś pozycj wyjściowej - nie musisz walczyć o takie podstawowe sprawy, jak np. wielu ludzi próbujących wyrwać się z depresji. To już bardzo wiele, że "robisz, co do Ciebie należy".
Jeśli chcesz robić to, czego Ty chcesz, a nie tylko słuchać innych, to musisz przede wszystkim wiedzieć, co jest tym, czego chcesz. Wypisać sobie listę rzeczy, które chcesz osiągnąć w życiu, albo w ciągu np. 10, 5 lat. Wtedy durnoty w internecie też powoli staną się bardziej sensowne, bo często da się połączyć przyjemne z pożytecznym - zaczyna się oglądać więcej formatów, które jakoś wiążą się z naszą myślą przewodnią.
Pisz koniecznie o swoich postępach i porażkach. Jestem ciekawa kiedy zaczynasz ten kurs na opiekunkę w żłobku? Jakie masz możliwości? Gdzie możesz zrobić taki kurs?

@Lovelynn Bardzo mądre słowa. Masz pewnie sporo doświadczenia życiowego i wiem o co Ci chodzi. Tak też miałem z moją obecną pracą, z piekła do nieba. ...Problem w tym jeśli to wszystko dotyczy jednej, najważniejszej rzeczy dla Ciebie, gdzie jest wybór bezkompromisowy 0 albo 1. i niestety uświadamiasz sobie że potrzebujesz już cudu żeby być szczęśliwym w życiu bo tylko rezultat Ci to da. Można powiedzieć dziękuję i w takiej sytuacji ale... czy można w takiej najważniejszej sytuacji liczyć że jednak wyjdzie na dobre? trochę ryzykownie, naiwnie i odważnie.

@Jeżynaa plnay pocieszenia a Ty działaj całe forum trzyma za Ciebie kciuki i na pewno będą sukcesy. Plan i realizacja krok po kroku

Więc żeby nie być gołosłowną obiecujesz meldować się tutaj regularnie, tak?
Jak często by Ci to odpowiadało? Raz na tydzień?

Czynisz siebie zależnym od tej sprawy, jesteś jej więźniem.
Uczyń  tą rzecz w swojej głowie mniej ważną.