Spodobał mi się inny - Netkobiety.pl

Jest jeszcze inne wyjście niech faceci się pojedynkują o Autorkę .
"Stary" niski ,nudny, brunet kontra nówka sztuka,świeżutki ,przytakujący mówiący co autorka chce usłyszeć (być może ),wysoki niebieskooki blondyn .
"Sąd boży" rozstrzygnie który przeznaczony.
Ja obstawiam blondyna - ideał z wyglądu, druga połówka jak się wydaje i taki od razu dopasowany ułożony, z pewnością do czynienia mamy z wybitnie szczególnym,wyjątkowym i niespotykanym powinowactwem dusz ta zgodność poglądów politycznych,społecznych i fascynacja modelingiem to jeden znak drugi to to że Autorka zawsze się śmiała .No i blondyn zauroczony zachwycony Autorką już chyba nie tak jak ten,ograniczający, niski ,ciemnowłosy i ciemnooki ,opatrzony, nie nowy chłopak, taki nieidealny i niedopasowany, może tylko z rozsądku,tymczasowy.

Domyslam się, ze jesteś mloda, wiec pozwól że doradzę Ci jak córce:
Ten nowy chlopak nie pojawil się przypadkiem, nie bez powodu tkwi Ci w glowie.
Po to jest mlodosc i tzw chodzenie ze sobą by się dobrze zastanowić z kim chcesz żyć i mieć rodzinę, dzieci.
Sam fakt że masz spore wątpliwosci, to alarm dla Twojej relacji z chlopakiem
Drugi alarm, ze chlopak lekcewazy to co jest dla Ciebie ważne, Twoją pracę. Jesli macie takich sporów więcej, to wiedz, ze z czasem one się nie wyciszą  a zaostrzą.

Nie jestes żoną i matką.
Mozesz jeszcze wybrać. Wybierz mądrze.
Nie zdradzaj. Zakończ zwiazek.z tym nowym wyjdzie albo nie, ale bedziesz wiedziala czego szukać, na czym Ci zalezy w zwiazku. Bo to dluga droga. Trzeba przyjaciela, trzeba oparcia i kogoś kogo Ty też nie masz opoŕow wspierać, pragniesz tego, bo się z nim zgadzasz.
Kolor oczu nieważny. Opisalam Twojego aktualnego chlopaka czy przyjaciela.?

Mam zdanie takie jak Ela210. Młodość to czas poszukiwań, tego jedynego, tej prawdziwej miłości. Jesteś w związku a jednak zauroczył Cię ktoś inny, to znaczy , że obecny związek - chłopak, to niekoniecznie to, czego pragniesz skoro jesteś zainteresowana kim innym.

Przyjaciółka  była  w podobnej sytuacji.  Wybrała tego "nowego" i nie żałuje.  Cóż,  kto nie ryzykuje ten nie pije szampana.  Lepiej żałować że coś się zrobiło,  przekonać się nie żałować całe życie że mogłaś postąpić inaczej.  Nikt za Ciebie życia nie przeżyje,  zrób to co sama czujesz.  Tylko proszę,  albo jeden,  albo drugi,  nie dwa jednocześnie. Nikt nie wie co będzie...

"Będzie żyła"?  A teraz nie jest szczęśliwa? Jest. Narkomani też mówią, że "żyją" gdy są na haju.

No taki egoizm też ma swoją cenę.

Egoizm, bo rozważa odejście i związanie się z nowym facetem? To raczej normalne. Ludzie się schodzą i rozchodzą, każdy ma prawo do szczęścia i życia jak chce. Rozumiem, że skoro jest się w związku, to jest się zobligowanym już do końca życia? Nie ma prawa odejść? Zapłaci cenę? Co za brednie.
Moja znajoma też tak miała, że poszła w wir nowej znajomości i rozstała się (nie zdradzając, a to najważniejsze według mnie), ale trafiła z deszczu pod rynnę i teraz jej życie to jedna wielka szarpanina z narkomanem. Ale skąd mogła to wiedzieć?

Nikt nikogo nie trzyma na siłę. Nie wiem, o czym mówisz

Ty naucz się czytać ze zrozumieniem - ona jest "szczęśliwa w obecnym związku. Ty mówisz zupełnie o czym innym.

Wydaje ci się tylko. Może dziś nie, ale to się przełoży jeszcze na wiele kwestii w przyszłości. Cena może być różna w zależności od sytuacji. Oczywiście, komuś może to odpowiadać. Każdy człowiek popełnia błędy i ponosi konsekwencje, aby się czegoś sam nauczył. Nie ma co teoretyzować tutaj.

Tego nie wiemy, co by było gdyby. To tylko internetowe teoretyzowanie. Wirtualna fikcja w sumie. Zabawa.

2 kwestie

1. Egoizm, oczywiście. Chyba nie empatia co? Odchodząc od kogoś po prostu komunikujemy że nie chcemy z nim być w związku. Odchodząc do kogoś - zostawiamy byłego partnera ze świadomością że był lepszy niż "nic", ale nie był dla nas wystarczającą dobry i znaleźliśmy sobie kogoś lepszego. Ale, po co myśleć o uczuciach tej drugiej osoby, co nie?
2. Twoja znajoma może nie zdradziła fizycznie (co jest chyba najważniejsze dla Ciebie), ale chyba nie powiesz że zobaczyła tego nowego i z miejsca zakończyła poprzedni związek, nie rozmawiając z tym nowym, nie flirtując, nie planując być z nim po odejściu?
Ja miałem ostatnio podobną sytuację w życiu. Moja była partnerka odeszła niedawno. I wiem że odpowiadam za parę rzeczy które nie zagrały w tym związku. Ale wiem też że zanim "pozamykaliśmy" nasze sprawy ona miała już nowego partnera i wiem że pisali ze sobą kiedy była jeszcze ze mną, mówiła że mnie kocha i planowaliśmy wspólną przyszłość. I wiem że nie uprawiała seksu z tym nowy dopóki się nie rozstaliśmy oficjalnie (w sumie pewności na 100?% nigdy nie będę miał), a mimo to czuje się zdradzony, bo przygotowywała sobie nowy związek będą jeszcze ze mną.

Odejście od partnera uznane za brak empatii. Koniec świata!

W tym przypadku egoizmem jest bycie w związku z kimś, na kim nam nie zależy i jednoczesne czekanie na "lepszą partię".
Bardzo dobrze, że odchodzi w ramiona innego/innej, zamiast zostawać.

''Od prawie 3 lat jestem w szczęśliwym związku. ''

Zawsze mnie uczono na studiach że 3 rok jest najbardziej kryzysowy i od niego zależy czy relacje przetrwa i na jakich warunkach.
Pamiętaj że ideałów nie ma a pochwały od innego mężczyzny kiedy mija już ta najbardziej romantyczna faza relacji, zwłaszcza jak gość jest przystojny potrafi dać kopa i zafascynować.
Od lat to obserwuje i myślę że to czasem wynika z faktu że kobiety w Polsce mają bardzo dużą presje na temat swojego wyglądu i poczucia własnej wartości. Osobiście uważam że lekki flirt nie jest niczym złym i pozwala nawet wpłynąć pozytywnie na obecny związek ale tylko przy postawieniu granic: jak sytuacja robi się niebezpieczna to kończymy zabawę i nigdy nie chodzi się do mieszkania takiego gościa i nie pozwala się odprowadzać nocą po alkoholu, bo wtedy to jak trzymanie zapałki wśród rozlanej benzyny.
Plus, jeżeli nie jesteś zadowolona z obecnego związku to moim zdaniem dorośli ludzie najpierw ze sobą rozmawiają, starają się coś naprawić a dopiero jak jedna ze stron mówi wiesz co mi jest ekstra jak jest, to można pomyśleć czy to ta osoba.

---------------

oczywiście zrobisz jak uważasz ale opowiem Ci historię:
byłem z dziewczyną 6 lat, bardzo ją wspierałem w jej marzeniach, tak mocno że powiedziała raz że poszła na studiach o których zawsze marzyła tylko dlatego że nie dawałem jej spokoju bo a zrobiłem to bo widziałem że to było jej wielkie marzenie. Zrealizowała je a potem spełniła zawodowo, po 6 latach poznała kogoś innego, zafascynowała ją, zniknęła z dnia na dzień.
Odezwała się po roku i chciała wrócić, tłumacząc że ''miałam trudny okres, nie byłam gotowa z Tobą się z tym dzielić'' i inne bzdury.
Oczywiście grzecznie podziękowałem i zakończyłem wszelkie spekulacje na temat powrotu (kto nie ma do siebie szacunku, prosi się na prawdę o problemy). Prawdopodobnie ten gość który ją zafascynował nie był jednak taki super. Ja dla niej zrezygnowałem z wielkiej pasji (straciłem swoją męskość przez to i to była cenna nauczka) bo ciągle mi gadała zostań ze mną, posiedź itd. Wyglądałem bardzo dobrze a potem mega przytyłem, po tym rozstaniu wróciłem do tej pasji i jestem już prawie w tym samym miejscu gdzie dawniej, jakie są wnioski?
Zawsze rób co kochasz i nigdy nie poświęcaj tego dla 2 osoby, z tym wspieraniem w marzeniu: uważaj o co prosisz. Bez względu na to co wybierzesz/postanowisz, mimo wszystko, mimo moich własnych doświadczeń również, warto być ok, jeżeli to nie ta osoba to najpierw porozmawiajcie, ewentualnie się rozstańcie. Nagłe zniknięcia czy nagłe powiedzenie: odchodzę to jedne z najgorszych wydarzeń w życiu 2 człowieka, tak nie robi dojrzała emocjonalnie osoba.

-------------
Nie pisz, proszę, postów jeden pod drugim – łamiesz w ten sposób regulamin. Jeśli chcesz coś do swojej wypowiedzi dopisać, użyj funkcji "edytuj", która znajduje się po prawej stronie każdego z Twoich postów.
Z góry dziękuję i pozdrawiam, Olinka

Powinnaś iść za uczuciem. Skoro obecny partner ci się znudził too znaczy że jesteś z nim tylko z litości i przyzwyczajenia. Jako facet nie chciałbym być w związku, gdzie nie pociągam już mojej partnerki a każde jej słowo "kocham cię" to kłamstwo. Również nie chciałabym żeby ona się ze mną męczyła i ciągnęła ten związek na siłę zmuszając się do miłości. Nie rozumiem takich argumentów za zmianą związku to jest brak empatii to w takim razie czym jest zmuszanie się do związku, seksu, miłości? Bezsensownym cierpieniem obu stron. Bo facet nie będzie i tak czuł się kochany, będzie się starał i jednocześnie zadręczał co robi nie tak, bo nie potrafi naprawić związku. Z kolei ona jak zobaczy że jej facet jeszcze bardziej się stara i walczy o miłość, związek będzie się denerwować, coraz bardziej go nienawidzić bo ludzie nie lubią gdy podrywa ich ktoś, kto im się nie podoba w żaden sposób. Ten szczęśliwy związek wcale nie jest szczęśliwy skoro ktoś inny się spodobał. Autorka wcale nie jest w nim szczęśliwa, tylko może pamięta fajne chwilę z przeszłości. Osoby szczęśliwe nie zakochują się w nowych osobach bo osoby szczęśliwe nie mają w związku luki, której muszą szukać poza związkiem. W związku autorki jest jakaś luka, jakaś jej potrzeba nie jest zaspokajana skoro myśli o nowym facecie. Myślę że właśnie chodzi o to, że nowy facet jest ją w stanie docenić (czy jest to szczere czy nie to inna sprawa, w tej kwestii kobiety są bardzo naiwne a faceci lubią mówić to co chcecie usłyszeć) i mają podobne poglądy. Obecny facet pewnie tylko ja krytykuje i obniża samoocenę co działa jak dolewanie oliwy do ognia

Nie rozumiesz bo nie zrozumiałeś w ogóle co napisałem...

To tak nie działa, w przeciwnym wypadku nikt, nigdy nie świętował by złotych godów...

Tylko, gdzie Ty tam wyczytałeś że obecny związek to "trup"? ja tam widzę: "...Nie chce wyrzucać związku, w którym w ogólnym rozrachunku jestem bardzo szczęśliwa..."

Użyję takiej dziwnej metafory:
Porównajmy człowieka szukającego związku z głodnym.
Człowiek głodny szuka pożywienie bo ma potrzebę zaspokojenia głodu. No i w końcu zdobywa zapasy chleba. Podstawowe potrzeby są zaspokojone więc z czasem rozglądamy się za urozmaiceniem. Można pokusić się o zdobycie warzyw, wędliny, sera, urozmaicić swój posiłek - robiąc kanapki czy tosty. Ale pewnego dnia człowiek który już zaspokoił podstawowy głód - zauważa homara. Pojawia się chęć żeby spróbować, wygląda apetycznie. Tylko żeby otrzymać tego homara trzeba wyrzucić chleb ze wszystkimi uzbieranymi dodatkami. A nie wiadomo czy do homara te dodatki też dają. Nie wiadomo czy homar po kilku dniach jedzenia go dzień w dzień nie przestanie smakować, nie zbrzydnie, nie zatęsknimy za kanapką... Na serio dla Ciebie to była by taka oczywista decyzja?

Przypominam że autorka nie napisała nic że związek to trup, napisała że ma inne poglądy niż partner co bywa przedmiotem sporów i że partner "mimowolnie" ogranicza ją przy jej pracy w modelingu (nie wiemy co znaczy że ogranicza, może nie zgadza się na sesje nago z jakimiś szemranymi typami co obiecują gwiazdkę z nieba...). Nie sądzę żeby nowy obiekt zainteresowania tak zawsze we wszystkim zgadzał się z autorką kiedy był by z nią w związku, ani nie wiemy jaki byłby jego stosunek do jej pasji jeżeli była by jego dziewczyną... Wiemy głównie tyle że jest jej ideałem z wyglądu - więc już na starcie działa efekt aureoli. A przecież jak już z nim będzie i on jej spowszednieje to za 2 lata znowu może się trafić inny, świetnie wyglądający - i co, znowu zmieniać?

na 100 zawieranych małżeństw w Warszawie rozpada sie po 3 latach 49. Czy ludzie aż tak źle się dobierają czy problem leży w naszych oczekiwaniach? a może duże miasto daje tak dużo możliwości wyboru że każdego roku spotykamy kogoś lepszego niż nasz obecny partner/ka? to jest pytanie które warto sobie postawić zanim się podejmie decyzje o odejściu. Martyrologia i trwanie dla dzieci to może jest na wsi, duże miasta już nie mają takich problemów. Rozwód jest wręcz w modzie.

to prawda dawniej rozwodnika (lata 60 i wcześnie) nie zapraszano nawet na imprezy (ostracyzm), problem wynika chyba z kultury ''instant'' jak zupki błyskawiczne (instant), wszystko ma być na już, a skoro przyszło łatwo to i łatwo można skończyć (dlatego ludzie się rozstają przez telefon,sms,fcb). Dodatkowo portale randkowe i swoboda seksualna. Kiedyś seks też byl czymś co powodowało że ludzie chcieli się wiązać (zdrady i swobodny seks istniał jak i teraz ale skala była inna z wielu powodów). A teraz kultura pornografii i nagości. Wiem że każdy ma prawo żyć jak mu się żywnie podoba bo nie wiadomo ile nam czasu dane i jakiej jakości będzie to życie ale nie widzę jednak wśród ludzi tak żyjących wielkiego szczęścia, jednak w pewnym momencie cześć z nich chciała by czegoś trwałego ale po takich doświadczeniach to już cieżko.

Człowieku, byłeś kiedyś w związku, dłużej niż miesiąc?
Życie to nie jest bajka Disneya, ludzie nie mają klapek na oczach, nie raz porównują swoich partnerów do innych, nie raz dostrzegają w innych coś czego partnerowi brakuje. Dostrzeganie takich rzeczy to ludzka cecha, ważne co się z tym dalej zrobi...

A już tekst że porównanie ich to zdrada "mentalna"... I to że Ty wiesz że w głowie już wybrała... Czas dorosnąć.

Porównywanie to może złe słowo. Autorka wręcz zastanawia się ("zakochana osoba w szczęśliwym związku") czy spróbować z nowym facetem. Zakochana osoba miałaby na tyle samoświadomości, że taki kontakt trzeba zerwać, ograniczyć i powiedzieć nowemu amantowi, że jest zakochana w szczęśliwym związku i żeby sobie ten nowy facet nie robił nadziei i dał jej spokój. Czy autorka tak zrobiła? Czy powiedziała mu w ogóle że jest związku? Ja tu widzę że nawet ona się cieszy, że nowy facet się w niej zakochał.

To nie jest zwykły kryzys w związku tylko poszukiwanie lepszej gałęzi. Nie patrzcie na słowa "szczęśliwy związek" tylko na zachowanie autorki. Ewidentnie ciągnie ją w stronę nowego co oznaczają, ze związek się sypie. Zostając z obecnym facetem będzie tylko go krzywdzić tą relacją, która lada moment przekształci się w typowy związek bez uczuć w związek z rozsądku polegającym na wzajemnym znoszeniu swojej obecności zamiast cieszeniu się z obecności drugiej osoby

Witold12, to co piszesz ma sens z męskiego punktu widzenia, ale nie z kobiecego.  Autorka wątku poczuła zew hipergamii.  Nie ważne jest jak szczęśliwy jest związek w kórym kobieta jest, ani z jak wspaniałym partnerem ona jest.  Kiedy trafi się w jej zasięgu inny, potencjalnie lepszy partner, kobieta czuje silne parcie na "upgrade".

Jeśli chodzi o tą całą hipergamie to dla mnie to jest jedno wielkie bajdurzenie. Ja to widzę tak, że jeżeli dwie osoby naprawdę dobrze się dobiorą w tym sensie, że będą siebie szukały latami (albo i znajdą w chwilę jak mają szczęście) w takim sensie, że idealnie sie dopasują to nie ma wtedy powodów do zmiany partnera. Natomiast z mojego punktu widzenia większość związków są to po prostu losowe relacje ludzi, którzy nie mają pojęcia czego od siebie chcą, kim są i czego oczekują. Wchodzą ze sobą w relacje bo fajnie im się spędza czas, jest przyjemny seks, pociąg seksualny itd. Ale ludzie nie patrzą długoterminowo, nie chce im się czekać, poznawać miesiącami, teraz wszystko musi być instant, nie ma czasu czekać. Do tego dochodzi w wielu bardziej tradycyjnych społecznościach strach przed samotnością i odrzuceniem przez bycie singlem - niektórzy dalej twierdzą że bycie singlem w XXI wieku to przekleństwo i trzeba jak najszybciej kogoś znaleźć, byleby ktoś nie pomyślał, że coś jest z nami nie tak.

W ten sposób powstaje masa, naprawdę masa fatalnych relacji. Sorry, ale ja tego nie kupuje, że jak ktoś idzie do łózka na 2-3 randce, a po 5 wchodzi w relację to będzie coś trwałego. Czego można się dowiedzieć o drugiej osobie przez 5 spotkań? Moim zdaniem im dłużej się czeka i kogoś poznaje, tym lepiej. Ale w tym wszystkim nie jestem aż tak konserwatywny jak katolicy, że tylko po ślubie i tylko dla tworzenia dzieci. Poczekać z seksem z 3-6 miesięcy czy nawet rok to nie jest jakaś katastrofa. Ale przynajmniej masz pewność, że seks cię nie zaślepił i wiesz jaka druga osoba bez różowych okularów i nie patrzysz na nią przez pryzmat przyjemnych orgazmów, które przykrywają wady. Najtrwalsze związki to chyba takie wynikające z przyjaźni, gdzie zna się drugą osobę kilka lat i nagle zaiskrzy (nie mylić tego ze związkiem z desperacji bo zegar tyka i trzeba kogoś mieć - uczucie w tym wypadku słowo klucz). TO jest tylko moje zdanie i wiem, że wiele osób ma odmienne zdanie.

Do tego dochodzi fakt, że partnera nie da się zmienić. Ludzie się nie zmieniają. Kobiety latami czekają aż facet przestanie pić, ogarnia się a to się nigdy nie dzieje. Facet nagle nie stanie się tym ideałem. Czasem trzeba po prostu odejść do innej osoby zamiast zmieniać drugą osobę na sile i wymagać, by ta osoba spełniała nasze wymagania. Coś takiego jest złe, bowiem nie mamy prawa wymagać od partnera, tresować go na naszego pupila, aby spełniał nasze zachcianki i był tym wymarzonym - wbrew temu co często tutaj ludzie piszą.

Nie ma czegoś takiego jak hipergamia - po prostu związek od początku był fatalny, ale na początku zawsze jest fajnie, nie ważne jak fatalny jest związek i jak fatalnie dobrana jest para. Gdy wchodzi się w relacje zbyt szybko to nie ma czasu na odkrywanie wad. A po 2-3 latach emocje opadają i nagle okazuje się, że z drugą osobą nie da się wytrzymać. Wcześniej były motylki to było fajnie, a teraz ten partner to tylko denerwuje, same wady widoczne. Tak zwana hipergamia to niedopasowanie i tyle.

Zawsze mnie zdumiewa dlaczego wyznawcy hipergamii często pomijają fakt, że w przypadku pojawienia się ciąży/wpadki to faceci bardzo często uciekają do innej. Gdy trzeba mocniej się zaangażować, wznieść kolejny etap związku - również faceci często uciekają, gdy chcą jeszcze żyć "nie na poważnie", brać slub i robic dziecioki. Gdy kobieta ulegnie wypadkowi/straci urodę - również faceci uciekają. Kobiety rzadziej odchodzą od facetów, gdy facet np: wpadnie w długi, alkoholizm, straci pracę albo ulegnie wypadkowi. Niestety faceci też zbyt często w związku pokazują swoje słabe strony co jest kategorycznym błędem. Kobiety gardzą słabością u facetów - w przypadku jeżeli facet za bardzo uzewnętrznia swoje słabe strony i płacze nad sobą. To jest taki instynkt, który każe kobiecie gardzić słabym facetem. Jeżeli ktoś nie wiem o czym mówię to może się rozpłakać 2-3 razy przy swojej kobiecie i zobaczyć, jak relacja osłabnie. Facet nawet jak mają problem to powinni go rozwiązać sami albo z pomocą lekarza/psychologa/psychiatry gdy mają depresję. Zbytne uzewnętrznianie swoich słabości kobiecie powoduje, że ona zaczyna tracić szacunek do swojego faceta, kobiety bardzo cenią w facetach, gdy mają silną psychikę. Jeżeli jakiś facet traktuje swoją dziewczynę jak terapeutkę, rozwiązanie swoich problemów i nie daj boże szuka u niej wsparcia to niech się potem nie dziwi, że ta kobieta może chcieć od niego odejść.

...

Piękna sygnaturka, Umajona.:)

Świadomie każdy jest w stanie działać w taki sposób w jaki chce.  Hipergamia jest jednak instynktem samozachowawczym, który występuje tylko u kobiet.  Z punktu widzenia ewolucji, wybór partnera był dla kobiety bardzo krytyczną decyzją, która mogła przesądzić o jej i potomstwa przetrwaniu lub zagładzie.  Dlatego kobiety non-stop podświadomie poszukiwały i poszukują lepszego partnera.

Autorka sama oceniła swój związek jako szczęśliwy.  Dopiero gdy pojawił się potencjalnie lepszy parner, nagle pojawily się też silne uczucia popychające ją do zmiany partnera.  Gdyby to był wybór czysto logiczny, to ona by wybrała jednego albo drugiego i nie byłoby tego wątku.  Tymczasem logika podpowiada żeby pozostać w szczęśliwym związku, a hipergamia popycha w stronę lepszego partnera.

Myślę że walka z hipergamią jest dla kobiety trudna.  Nawet jeśli ona wybierze pozostanie przy obecnym partnerze, to ten związek będzie już okaleczony.  Może lepiej jest więc poddać się hipergamii.

Z punktu widzenia faceta, którego partnerka poczuła pociąg do innego faceta, najlepiej jest taki związek bezlitośnie zakończyć.  Jego już nic dobrego w tym związku nie czeka.

Dobry wywod moglby byc, gdybys sie chociaz troche znal na psychologii ludzkiej. Jednak sie nie znasz, wiec nie wiesz o czym mowisz i wychodzi taka pseudo nauka.

Przeciez po okresie mocnego zauroczenia następuje niekoniecznie spadek, ale buduje się intymność, mocniejszy narkotyk i z przyjemnymi doznaniami w atmosferze poczucia bezpieczeństwa. Jeśli ona jest, żadne myśli o rezygnacji z relacji, która tak nagradza się nie kołaczą. Jeśli nie udało się jej zbudować, to znaczy że nie bylo na czym i na siłę tego nie stworzysz.
Mozesz mieć wtedy poprawny mniej lub bardziej związek, zawsze są jakieś punkty styczne. Tylko czy warto gdy nie ma dzieci zwłaszcza i skutki naszej decyzji dotykają tylko nas samych?
I czy to uczciwe ukrywać to przed drugą stroną, przekonaną że ktoś podziela jego uczucia, ten stan, wmawiając sobie, że to motylki padly itp bzdury popularne na tym forum?

Brakuje mi takich akcentów w dzisiejszym rozerotyzowanym świecie
Bardzo...