Nie umiem się zakochać :-( - Netkobiety.pl

a ja uważam, że można zakochać się z czasem

Hej :-) Potrzebuję się anonimowo wygadać, pożalić ,ponarzekać i poznać inny punkt widzenia.
O jakiegoś czasu spotykam się z pewnym facetem. Jest bardzo fajny, inteligentny, o dobrym sercu, wizualnie też mi odpowiada. Ogólnie idealna osoba na całe życie.Przede wszystkim dobrze się czuję w jego towarzystwie, a jestem osobą raczej zamkniętą i ciężko mi się otworzyć. Jest tylko jeden problem, nie czuję do niego niczego głębszego, żadnej chemii, nie ma tego zauroczenia ani motyli w brzuchu. Poznaliśmy się przez internet na początku maja. Co prawda w realu spotkaliśmy się z 5 razy, ale sporo pisaliśmy i zdarzało się, że przez telefon rozmawialiśmy nawet po 2h. On coś do mnie czuję.. i wiem, że oczekuję, że się jakoś określę co do naszej znajomości, a i ja sama czuję się zobowiązana, by się określić, bo widzę , że on się angażuję, a nie chciałabym go skrzywdzić :-(
Dziś rano napisał mi smsa, że nie widzi z mojej strony zaangażowania i życzy mi szczęścia :-(
Chciałabym go poprosić, by dał nam jeszcze trochę czasu, bo przywiązałam się do niego, polubiłam i zależy mi na nim... Bardzo bym chciała, by z mojej strony pojawiło się uczucie. Z drugiej strony nie mam gwarancji, że to uczucie się pojawi, więc mogę go skrzywdzić. Mi jest ciężko się zauroczyć, zaangażować w nową znajomość i pewnie dlatego jestem sama. Wiele moich relacji z fajnymi facetami kończyło się w taki sposób, że facet oczekiwał ode mnie zaangażowania, a dla mnie było za wcześnie by się określić i wszystko się sypało :-( Nie jestem zbyt "kochliwa", na początku trzymam dystans i potrzebuję więcej czasu, by "coś " poczuć, a z reguły faceci tracą cierpliwość, bo jeśli chodzi o zaangażowanie oni są o parę poziomów wyżej :-( Skoro ten schemat powtarza się wielokrotnie to znaczy, że ze mną jest coś nie tak.
No i mam pecha, bo z reguły tak jest, że czuję to "coś "do facetów, z którymi być nie mogę np. zajęci itp. Dodam, że nie mam lat 15, a 28. Zaczyna mnie to wszystko martwić, bo nie chciałabym być całe życie sama, a zakochać się jak normalny człowiek :-(
Co o tym wszystkim sądzicie?  jak to jest u Was ? poznając swojego faceta od razu wiedzieliście, że to "ten jedyny " ? Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia, czy uważacie, że miłość rodzi się z czasem? Czy któraś z was związała się z kimś z rozsądku i po czasie przerodziło się to w miłość?

Co o tym wszystkim sądzicie?  jak to jest u Was ? poznając swojego faceta od razu wiedzieliście, że to "ten jedyny " ? Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia, czy uważacie, że miłość rodzi się z czasem? Czy któraś z was związała się z kimś z rozsądku i po czasie przerodziło się to w miłość?

Bardzo szkoda mi tej znajomości, bo widzę, że jest to bardzo wartościowy facet jakich teraz mało :-( Ma wszystkie cechy jakie bym widziała u swojego potencjalnego męża ... Trudne to wszystko ... W pracy musiałam trzymać fason, ale jak wróciłam do mieszkania to się po prostu  popłakałam :-(

rossanka napisał/a:

OlabyOla napisał/a:

Hej :-) Potrzebuję się anonimowo wygadać, pożalić ,ponarzekać i poznać inny punkt widzenia.
O jakiegoś czasu spotykam się z pewnym facetem. Jest bardzo fajny, inteligentny, o dobrym sercu, wizualnie też mi odpowiada. Ogólnie idealna osoba na całe życie.Przede wszystkim dobrze się czuję w jego towarzystwie, a jestem osobą raczej zamkniętą i ciężko mi się otworzyć. Jest tylko jeden problem, nie czuję do niego niczego głębszego, żadnej chemii, nie ma tego zauroczenia ani motyli w brzuchu. Poznaliśmy się przez internet na początku maja. Co prawda w realu spotkaliśmy się z 5 razy, ale sporo pisaliśmy i zdarzało się, że przez telefon rozmawialiśmy nawet po 2h. On coś do mnie czuję.. i wiem, że oczekuję, że się jakoś określę co do naszej znajomości, a i ja sama czuję się zobowiązana, by się określić, bo widzę , że on się angażuję, a nie chciałabym go skrzywdzić :-(
Dziś rano napisał mi smsa, że nie widzi z mojej strony zaangażowania i życzy mi szczęścia :-(
Chciałabym go poprosić, by dał nam jeszcze trochę czasu, bo przywiązałam się do niego, polubiłam i zależy mi na nim... Bardzo bym chciała, by z mojej strony pojawiło się uczucie. Z drugiej strony nie mam gwarancji, że to uczucie się pojawi, więc mogę go skrzywdzić. Mi jest ciężko się zauroczyć, zaangażować w nową znajomość i pewnie dlatego jestem sama. Wiele moich relacji z fajnymi facetami kończyło się w taki sposób, że facet oczekiwał ode mnie zaangażowania, a dla mnie było za wcześnie by się określić i wszystko się sypało :-( Nie jestem zbyt "kochliwa", na początku trzymam dystans i potrzebuję więcej czasu, by "coś " poczuć, a z reguły faceci tracą cierpliwość, bo jeśli chodzi o zaangażowanie oni są o parę poziomów wyżej :-( Skoro ten schemat powtarza się wielokrotnie to znaczy, że ze mną jest coś nie tak.
No i mam pecha, bo z reguły tak jest, że czuję to "coś "do facetów, z którymi być nie mogę np. zajęci itp. Dodam, że nie mam lat 15, a 28. Zaczyna mnie to wszystko martwić, bo nie chciałabym być całe życie sama, a zakochać się jak normalny człowiek :-(
Co o tym wszystkim sądzicie?  jak to jest u Was ? poznając swojego faceta od razu wiedzieliście, że to "ten jedyny " ? Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia, czy uważacie, że miłość rodzi się z czasem? Czy któraś z was związała się z kimś z rozsądku i po czasie przerodziło się to w miłość?

Czy z każdym kolejnym spotkaniem Twoje uczucia, nastawienie do Niego idą choć trochę do przodu (nie mówię już o szaleńczym pociągu), czy przeciwnie, za każdym razem (bo spotkaliście się już 5 razy), myślisz, fajny kolega, ale tylko kolega, czy też sama myśl o fizyczym kontakcie Cię obrzydza?

Z każdym kolejnym spotkaniem coraz bardziej otwierałam się przed nim. Na ostatnim spotkaniu miałam ochotę się do niego przytulić, więc myśl o jakimś kontakcie fizycznym  mnie nie obrzydza. Lubię jak się uśmiecha i onieśmielał mnie jego wzrok jak na mnie patrzył .., Ale bardziej głową czułam, że to fajny facet niż sercem . Może z czasem bym się zakochała, a może nie... ciężko mi samej  stwierdzić, jakby ta znajomość rozwinęła się dalej.

OlabyOla napisał/a:

rossanka napisał/a:

Czy z każdym kolejnym spotkaniem Twoje uczucia, nastawienie do Niego idą choć trochę do przodu (nie mówię już o szaleńczym pociągu), czy przeciwnie, za każdym razem (bo spotkaliście się już 5 razy), myślisz, fajny kolega, ale tylko kolega, czy też sama myśl o fizyczym kontakcie Cię obrzydza?

Z każdym kolejnym spotkaniem coraz bardziej otwierałam się przed nim. Na ostatnim spotkaniu miałam ochotę się do niego przytulić, więc myśl o jakimś kontakcie fizycznym  mnie nie obrzydza. Lubię jak się uśmiecha i onieśmielał mnie jego wzrok jak na mnie patrzył .., Ale bardziej głową czułam, że to fajny facet niż sercem . Może z czasem bym się zakochała, a może nie... ciężko mi samej  stwierdzić, jakby ta znajomość rozwinęła się dalej.

Powiedz mu to wprost, to co teraz tu napisałaś, że być może potrzebujesz czasu, bo na razie nie wiesz. Oczywiście niech to nie będzie następne pół roku. Jak czułaś, że chciałabyś się przytulić, nioe czułaś odrazy, albo niczego, to może być dobry znak. Jak będzie dalej nie widomo.

OlabyOla napisał/a:

Poznaliśmy się przez internet na początku maja. Co prawda w realu spotkaliśmy się z 5 razy, ale sporo pisaliśmy i zdarzało się, że przez telefon rozmawialiśmy nawet po 2h. On coś do mnie czuję.. i wiem, że oczekuję, że się jakoś określę co do naszej znajomości, a i ja sama czuję się zobowiązana, by się określić, bo widzę , że on się angażuję, a nie chciałabym go skrzywdzić :-(

Nie chciałabym go skrzywdzić... To straszne jak dziewczyna boi się angażować, nawet jak chłopak się stara, aby czasem nie dać mu znać, że ma szanse na cokowliek. Jesteś z tym nieszczera. Bo to jest jego ryzyko że się zaangażuje a miłość się nie rozwinie. Ty zaś wchodzisz w jego skórę i decydujesz o jego szczęściu prewencyjnie zabijając coś co mogłoby powstać. Taka aborcja emocjonalna.

Dziś rano napisał mi smsa, że nie widzi z mojej strony zaangażowania i życzy mi szczęścia :-(

On się zaangażowałaś... dałaś mu znać, że nie warto, "nie ta liga" (?), albo kolega jest wadliwy i nie podoba Ci się, bezemocjonalny, nie warty zainteresowania.

Kulturalnie napisał Ci pożegnanie. Pewnie to przemyślał.

Pewnie uznał, że wysłał teog maila a Ty go przeczytałaś i pomyślałaś    "Ufff... fajnie, że sam to zakończył, bo nei chciałam go...".

Chłopak dbając o własną godność wycofał się zanim poczuł się skrzywdzony.

Chciałabym go poprosić, by dał nam jeszcze trochę czasu, bo przywiązałam się do niego, polubiłam i zależy mi na nim...

E tam! Jesteś egoistką, bo mu tego nie powiedziałaś, nie napisałaś... Zachowujesz się jak zimna ryba. On widzi standardową dziewczynę z zadartym nosem, która nie spojrzy na kolesia takiego jak on.

NIE napisałaś mu   "polubiłam Cię"
NIE napisałaś mu   "zależy mi na Tobie"
NIE napisałaś mu   "podobasz mi się"
NIE napisałaś mu   "boję się, potrzebuję czasu"
NIE napisałaś mu   "chcę się spotykać, ale mi ciężko"
... "lubię jak przychodzisz""... "fajnie mi było jak ... coś-tam coś-tam", "ucieszyłam się, gdy...",
"myślałam o naszym spotkaniu iiiii...."

Bardzo bym chciała, by z mojej strony pojawiło się uczucie. Z drugiej strony nie mam gwarancji, że to uczucie się pojawi, więc mogę go skrzywdzić.

Powtarzam kolejny raz iż to jego ryzyko i jego decyzje.
Jak widać po smsie chłopak dobrze sobą zarządza. Próbował, próbował, zero reakcji, pożegnał się, dziewczyna odetchnęła, że poszedł... koniec...

Mi jest ciężko się zauroczyć, zaangażować w nową znajomość i pewnie dlatego jestem sama. Wiele moich relacji z fajnymi facetami kończyło się w taki sposób, że facet oczekiwał ode mnie zaangażowania, a dla mnie było za wcześnie by się określić i wszystko się sypało :-( Nie jestem zbyt "kochliwa", na początku trzymam dystans i potrzebuję więcej czasu, by "coś " poczuć, a z reguły faceci tracą cierpliwość, bo jeśli chodzi o zaangażowanie oni są o parę poziomów wyżej :-( Skoro ten schemat powtarza się wielokrotnie to znaczy, że ze mną jest coś nie tak.

Prawdopodobnie ty NIC nie komunikujesz. Zero reakcji, zero feedbacku, zero informacji zwrotnej... On nie wie czy trzymasz z nim kontakt z grzeczności, on nie wie czy jak Cię dotknie to czy to jest fajne czy odrażające... Nic nie wie.

jak to jest u Was ? poznając swojego faceta od razu wiedzieliście, że to "ten jedyny " ? Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia, czy uważacie, że miłość rodzi się z czasem? Czy któraś z was związała się z kimś z rozsądku i po czasie przerodziło się to w miłość?

Można się totalnie zakochać... i z tego będzie wspaniała miłość. Mozna się przyjaźnić, nie być zakochanym, żyć razem z rozsądku, ale to będzie miłość. To są bardzo trudne sprawy. Niektórzy nigdy się nie zaurczą, nie zakochają. Zauroczenie się zdarza... nie mamy wpływu na to. I nie ma reguł... może być z kims nowym, albo z kimś kogo znasz długo.

Przetłumaczę Ci sygnały, które mu wysłałaś:

Napisałam mu w pracy, że przykro byłoby stracić mi z nim kontakt i że dla mnie za krótko się znamy bym była w stanie się określić

Fajny z Ciebie facet, taki do kawy i do zabawy, mądry jesteś... ale sorki -- nie pociągasz mnie, nie jestem Tobą zainteresowana, ale widzę że się starasz, no i na pewno sam rozumiesz -- nie mogę być z Tobą. Gdybyś był w moim typie to bym się od razu zauroczyła... ale tego nie czuję. Czyli jesteś dobrym misiem, ale nie tego szukam.

Poza tym... nieprawda że przykro byłoby stracić kontakt... właśnie że fajnie, że się w końcu odczepił... w końcu za krótko się znacie, aby ten kontakt był wartościowy... (???).

Zostańmy przyjaciółmi? Kumplami? ... Hmm... ale on szuka dziewczyny, nie kumpla.

.. oraz, że sama też nie chce niczego obiecywać, by go nie skrzywdzić.

Poza tym widzę, że i tak nic z tego nie będzie, więc nawet się nie staraj, bo po co robić sobie nadzieje? Nie będę przecież udawać, że mi zalezy... a żal mi Ciebie jak się starasz. Przekieruj uwagę na dziewczynę twojej rangi raczej...

.. więc wieczorem napisałam mu, że jest wartościowym facetem i że mam nadzieję,że pozna kogoś kto na niego zasługuję.

Kurczę... chyba za ostro Ci napisałam... na pewno jakaś dziewczyna się Tobą zainteresuje, nie martw się. Po prostu ja liczę na innego chłopaka, i tracisz czas podrywając mnie.

No i teraz sedno sprawy... jak z tego wybrnąć...

Ja bym napisał do niego maila, w którym bym się otworzył... Jeśli nie wiesz jak to przeklej to wszystko co tutaj na forum pisałaś.

Prawdopodobnie tego nie zrobisz, bo masz swoje teorie...

A twoje teorie prowadzą Cię taką ścieżką jaką masz za sobą przez ostatnie lata...

Gdybym teraz Ci doradzał co zrobić precyzyjnie, to byś mi dowodziła dlaczego to jest złe...

Czas mija, chłopak się oddala...

PS.   

Moje motto:   "Lepiej przeżyć i upaść, niż nie przeżyć w ogóle..."
Twoje motto:   "Lepiej nie przeżyć, bo można upaść..."

U mnie ten schemat pojawia się notorycznie... a już mam trochę lat na karku i sporo znajomości z mężczyznami. I bardzo mnie to dołuję, zwłaszcza, że widzę, że inni zakochują się, tworzą związki :-(

rossanka napisał/a:

Jakby bylo odwrotnoe, facet by napisał  że poznał fajna kobietę, pisali i dzwonili do siebie, dobrze się rozmawiało, spotkali się 5 razy, ona chce się  dalej spotykac bo on jej się podoba  również fizycznie i czuje do niego pociag, ale ten sam facet napisałby, że niestety mimo spotkan ona go nie pociąga jako kobieta, nie fantazjuje  o niej, nie myśli o niej, jedynie dobrze mu się z nią rozmawia. Co byś mu radził? Jest możliwość, że spodoba mu się ona fizycznie i poczujew do niej pociag fizyczny W któryms momencie?

Zaraz, zaraz... to zupełnie inne przypadkI:

pierwszy:    "facet napisałby, że niestety mimo spotkan ona go nie pociąga jako kobieta, nie fantazjuje  o niej, nie myśli o niej, jedynie dobrze mu się z nią rozmawia. "

W tym przypadku nic ich nie łączy, tylko fajna rozmowa... Na cholerę robić związek tam gdzie jest TYLKO-coś.

drugi:    "facet napisałby, że ona go nie pociąga jako kobieta, fantazjuje  o niej, myśli o niej, dobrze mu się z nią rozmawia, ale nie czuje motyli w brzuchu, zauroczenia, zakochania ... po prostu ona jest fajna, chciałby z nią być, ale boi się, że minie czas, nie zakochają się i to upadnie... i nie chce jej ranić, więc ją od razu odpycha od siebie. "

Wtedy bym radził jak wyżej. To to nie jest związek TYLKO-coś... ale to relacja, gdzie CZEGOŚ-brak.

Otworzyć się, powiedzieć, ... no nawet iść razem na spacer, do kina, na seks, na wesele kuzynki, na wczasy...
Na końcu stwierdzić "Eeee... wiesz co... małżeństwem to my jednak nie będziemy... źle mi jest..."
Zresztą pewnie wcześniej by się zaczęli kłócić, ona by zobaczyła, że on nie jest taki super...

Oczywiście znajdą się doradzający, że jak CZEGOŚ-brak, to nie warto...
Ale potem czytamy opinię "Całe życie szukałam relacji, gdzie miałabym porozumienie na poziomie głowy, serca i cipki... ale niestety -- jak kochałam i mieliśmy super porozumienie intelektualne, to seks był do bani... z innym jak się dogadywaliśmy i seks był super, to jednak go nie kochałam....    a jak kochałam i seks był super, to niestety nie chciałabym z nim żyć, bo nie rozumieliśmy się".

Jak się jest młodym, to się wchodzi w związek, w relację, bo ona COŚ-ma.    Jak się jest starszym to nie wchodzi się w relację, bo CZEGOŚ-brak.   

... i zawsze jest źle...

Cyngli napisał/a:

OlabyOla napisał/a:

U mnie ten schemat pojawia się notorycznie... a już mam trochę lat na karku i sporo znajomości z mężczyznami. I bardzo mnie to dołuję, zwłaszcza, że widzę, że inni zakochują się, tworzą związki :-(

Nie poznałaś tego odpowiedniego i tyle.

Jak to poznać?

rossanka napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Nie poznałaś tego odpowiedniego i tyle.

Jak to poznać?

Nie wiem, jak to poznać, ale wiem na pewno, że jeśli na samym początku nie ma chemii, to guzik z tego będzie i facet nie jest tym „jedynym”. :-)

NIE napisałaś mu   "polubiłam Cię"
NIE napisałaś mu   "zależy mi na Tobie"
NIE napisałaś mu   "podobasz mi się"
NIE napisałaś mu   "boję się, potrzebuję czasu"
NIE napisałaś mu   "chcę się spotykać, ale mi ciężko"
... "lubię jak przychodzisz""... "fajnie mi było jak ... coś-tam coś-tam", "ucieszyłam się, gdy...",
"myślałam o naszym spotkaniu iiiii...."

Rossanka ostatnie zdanie jest kluczowe i myślę podobnie, jak Gary, bo zakochać się można niekoniecznie w czyjeś fizyczności. Może zatem jest pociąg fizyczny, ale nie ma motylków i zauroczenia?
Wszystko na to wskazuje

rossanka napisał/a:

Gary nie zupełnie, Ona napisała: Jest tylko jeden problem, nie czuję do niego niczego głębszego, żadnej chemii, nie ma tego zauroczenia ani motyli w brzuchu.
Ja to odebrałam tak, że nie ma chemii to nie ma chemii ani fascynacji fizycznej. To jest albo i nie ma. To zależy od wyglądu i nie zależy od wyglądu.

Cóż... to kwestia interpretacji.

Dla mnie:     "jest chemia"   to dokładnie to samo   co   "jest zauroczenie"     i dokładnie to samo co     "motyle w brzuchu".

]

rossanka napisał/a:

Na przykłąd jest aktor niech będzie "Stary poczciwy" Brad Pitt obiektywnie jest to prszystoni mężczyna, zadbany, dobrze się trzyma, ma ładną twarz, może reklamować garnitury, ale dla mnie jest całkiem niepociągający fizycznie.

Okej... Nie poszłabyś z nim do łóżka, bo Ci się nie podoba.
A gdybyś wybrała aktora, który Ci się podoba, ale nie jesteś w nim zakochana? .

Może takie osoby są w zdecydowanej mniejszości, ale niektórzy wchodzą ze sobą w związek dopiero po jakimś czasie, bo wcześniej znali się np jako przyjaciele, bliżsi znajomi, kiedy jedno z nich było związane z kimś innym..W pewnym momencie oboje są wolni i co, nie mogą się do siebie zbliżyć, pomimo tego, że w sumie i tak sporo ich łączy? Chyba może wtedy między nimi powstać coś więcej..? Nie ma tylko tego efektu początku, bo panuje chyba czasami takie przekonanie, że owa chemia, motylki i zauroczenie są możliwe jedynie, kiedy ludzie się poznają od zera...

Znam przypadki, gdzie ludzie tworzą/tworzyli większą grupę znajomych i kiedy jedno z nich było w relacji z kimś zewnątrz, to to drugie akurat było singlem, ale oboje byli we wspólnej paczce znajomych.
Co ewentualnej zdrady czy zakochiwania się nie mam pewności( choć raczej nie), ale po czasie, jak jedno zakończyło tamten związek to jakoś oboje się do siebie zbliżyli. Znali się w miarę dobrze, bo widywali się w paczce znajomych regularnie a potem chyba samo się potoczyło. Wiem, tyle ile znam z obserwacji Może zatem coś się tam rozwijało powoli, bo na pewno mieli ze sobą dużo wspólnego, choćby ową płaszczyznę porozumienia czy poglądy na pewne sprawy, zainteresowani itp. Sugeruje to, że zamiast nagłego i gwałtownego wybuchu, wszystko się rozpalało bardzo powoli, ale systematycznie Może to właśnie nie jest dla większości ludzi nieatrakcyjne a to cudowne uczucie zauroczenia utożsamiają z czymś nagłym i bardzo szybkim.

edit: To akurat grupa ludzi, którzy, mimo wszystko, mogą się bardzo różnić w podejściu do niektórych  życiowych kwestii, ale łączy ich w zasadzie bardzo mocno jedno: ścieżka zawodowa i wspólna pasja, dlatego nawet nie wyobrażają sobie partnera spoza tego kręgu. Jest to z pewnością nie jedyny warunek, aby stworzyć związek, ale najwidoczniej konieczny
To jest oczywiście ich opinia, którą tutaj tylko przytaczam

bagienni_k napisał/a:

Znam przypadki, gdzie ludzie tworzą/tworzyli większą grupę znajomych i kiedy jedno z nich było w relacji z kimś zewnątrz, to to drugie akurat było singlem, ale oboje byli we wspólnej paczce znajomych.
Co ewentualnej zdrady czy zakochiwania się nie mam pewności( choć raczej nie), ale po czasie, jak jedno zakończyło tamten związek to jakoś oboje się do siebie zbliżyli. Znali się w miarę dobrze, bo widywali się w paczce znajomych regularnie a potem chyba samo się potoczyło. Wiem, tyle ile znam z obserwacji Może zatem coś się tam rozwijało powoli, bo na pewno mieli ze sobą dużo wspólnego, choćby ową płaszczyznę porozumienia czy poglądy na pewne sprawy, zainteresowani itp. Sugeruje to, że zamiast nagłego i gwałtownego wybuchu, wszystko się rozpalało bardzo powoli, ale systematycznie Może to właśnie nie jest dla większości ludzi nieatrakcyjne a to cudowne uczucie zauroczenia utożsamiają z czymś nagłym i bardzo szybkim.

Ja też znam takie przypadki, kiedy ludzie z jednej paczki po dłuższym czasie zaczynami być parą, zwykle po tym jak już oboje byli singlami (przynajmniej oficjalnie). Niemniej będąc bliżej którejś z tych osób było wiadomo, że czuje "miętę" (jednostronnie) albo jest miedzy nimi wzajemna chemia, niekoniecznie romans. Jedni się doczekają na swoją kolej, może i odwzajemnienie uczucia, inni nie.
Raczej jak się po czasie ujawniali, to ni było większego zaskoczenia bo to się z boku po prostu widzi

Wprawdzie jestem mocno sceptyczny co do owego "gromu" czy pierwszego wejrzenia, ale skoro tak się zdarza..

.

rossanka napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Wprawdzie jestem mocno sceptyczny co do owego "gromu" czy pierwszego wejrzenia, ale skoro tak się zdarza..

.

Nie no nie kłamię przecież, jaki miałabym mieć w tym cel?
Oczywiście mogło być tak, ze grom szybko by uderzył i szybko przeszedł, ale w tamtych przypadkach tak było, to są małżeństwa do dziś.  Spodobali się sobie, zaczeli spotykać, zaczeli się podobać sobie coraz bardziej, dogadywać coraz bardziej, a dalej już poszło.

Zdarza, zdarza. Nie tylko słyszałam o tym ale i przeżyłam na własnej skórze.

Wracając jednak do Autorki wątku... wydaje mi się, że zbyt pochopnie odpuszcza, tym bardziej, że sama pisała, że facet ma cechy, które jej odpowiadają. Tłumaczenie na początkowym etapie znajomości, że nie chce skrzywdzić drugiej osoby może być też obawą przed bliskością odrzuceniem. Takie pokrętne kobiece (choć nie tylko) rozumowanie. Ale tak jak pisał chyba Gary, facet był skłonny podjąć ryzyko, które zawsze może skończyć się porażką ale on robił to na własną odpowiedzialność. Autorka niby chciała niby nie chciała ale dla swego, tak swego bezpieczeństwa wolała wycofać rakiem zamiast powiedzieć, tak lubię Cię coraz bardziej ale nic nie obiecuję. Spróbujmy, zobaczymy.
.

rossanka napisał/a:

Moze ona się boi, że bedą kolejne spotkania i kolejne, a ona itwierdzi się wtedy , ze to tylko kolega, nie będzie chciała seksu, brak będzie pożądania, a on się wtedy wkurzy i powie: to po co sie ze mną umawiałaś, wyrażnie dawałaś mi nadzieję.
Jakby potem na forum tak napisała, to by ją zjechali, ze po co się umawiasz z facetem, skoro on CIę nie pociąga, chcesz mieć orbitera i puścisz go kantem jak się pojawi lepszy. Było mu powiedzieć od razu, ze nic z tego, znalazłby sobie inną kobietę, a tak to niepotrzebnie tracił czas na Ciebie, bo chciałaś sobie nim podbudować ego.
Ja tu jestem już długo na forum i takie teksty są standardem.

No ok ale ona napisała, że jej się podobał i fizycznie i fajnie rozmawiało więc raczej problem jest w niej. Nic nie pisała o tym czy ma jakieś doświadczenia, czy ktoś ją skrzywdził czy boi bliskości itd. Pisali, rozmawiali ze sobą sporo, spotkali (aż) 5 razy. Tak, mówię aż bo jak na internetowe znajomości w dzisiejszych czasach to sporo. Zwykle toczą się dyskusje, nawet na forum, na której randce już można czy wypada pójść o krok dalej.
Gdyby ona napisała, że facet jest kompletnie nie w jej typie, narzuca, to raz, że nie byłoby tych 5 spotkań, a dwa nie żałowałaby zerwania i nie byłoby tego wątku na forum. Zwykle to odliczanie do 3.
Jeśli jej problemem jest obawa przed bliskością, to i motylki nie pomogą. Zresztą ktoś zablokowany takich uczuć, emocji do siebie nie dopuszcza, nie w realu, co najwyżej wzdychając do jakiegoś niedostępnego 'ideału'. Chyba nawet autorka do tego sama przyznała więc problem leży głębiej. A jaka tego przyczyna tylko ona wie, albo i nie wie bo nie jest świadoma. Jednak dziewczyna nie ma nastu lat tylko jest dorosłą kobietą.

rossanka napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Autorka najwyraźniej jest z tych tych, które nie wierzą w rozwój dojrzałego uczucia bez tych początkowych i szybkich fajerwerków. Z opisu historii wynika, że jednak coś w tym facecie się jej podoba, tylko czuje się trochę  rozczarowana, że nie doszło do tego "magicznego" zauroczenia..?

A znajomość ludzkiej fizjologii nie raz pomaga w życiu I pomyśleć, że miłości przypisywane jest serce w zestawieniu z rozumem ;P

Bez iskry nic z tego nie będzie. Nie musi się ona pojawić przy zapoznaniu, od razu, ale jak z czasem się nie pojawia, a widzieli się już ileś razy, mają kontalt, to nic z tego nie będzie, jesli to nie idzie do przodu . W ktoryms momencie, powoli iskra powinna sie zapalic, jesli to ma byc zwiazek.

Może będę już nudna w tym co piszę ale to zależy też od że tak to nazwę predyspozycji. Nie wiemy czy tytuł dotyczy tylko tej relacji czy w ogóle. Moim zdaniem należy na to spojrzeć szerzej.
Bo jeśli tylko tej, to ok, ale jeśli problem wciąż powtarza, to inna kwestia. I jeśli go nie rozwiąże, to w żaden związek nie wejdzie.

bagienni_k napisał/a:

Nie każdy akceptuje fakt, że związek może się rozwijać powoli, bez tych szalonych namiętności i uniesień.

Bagiennik, sprzeczności widzę ;p Właśnie często o tym piszesz, o powolnym rozwijaniu się relacji, poznawaniu itd. A z drugiej strony jesteś zwolennikiem tego, żeby od razu lądować w łóżku, czyli dawać się ponieść szalonym namiętnościom ;p

bagienni_k napisał/a:

Nie każdy akceptuje fakt, że związek może się rozwijać powoli, bez tych szalonych namiętności i uniesień.

Bagiennik, sprzeczności widzę ;p Właśnie często o tym piszesz, o powolnym rozwijaniu się relacji, poznawaniu itd. A z drugiej strony jesteś zwolennikiem tego, żeby od razu lądować w łóżku, czyli dawać się ponieść szalonym namiętnościom ;p

Właśnie, należy odróżnić powstawanie związku od znajomości łóżkowych i chyba wiele osób potrafi to oddzielić bo przecież pójście do łóżka nie oznacza, że do razu z tego będzie związek