Seks i wirus. - Netkobiety.pl

Żadnych zmian w tym temacie u mnie.
Ale nie pogniewałabym się, gdyby częstotliwość wzrosła

Współczuję. U nas jest to z reguły 3 razy w tygodniu, czasem częściej.

Nie uwierzysz !!! Tego roku !! Też jestem w szoku

No w Twoim wieku to nic dziwnego. Ja aż takich wymagań nie mam

Bez zmian. Raz w miesiącu... W dodatku przeziębienia/stres z dziećmi/stres z home office/zmęczenie itd itp.

No i zapewne Hashimoto nieprzebadane oraz inne tarczyce i żylaki.

Skądś to znam, czyżbyśmy mieli tę samą żonę?

U mnie bez zmian.

Jak się robi drugi miesiąc miodowy ?

Jakoś bez zmian,  szkoda bo wolałabym  częściej ale co się dziwić chłopu jak miał kobietę w makijażu,  ładnie ubrana,  a tak to w dresie i wyglądająca  jak kot z memow

No jak,  przez spodnie miałabym? A później tu będą tematy o potencjalnej  ciąży 
Wiesz... Każdy lubi co innego,  urozmaicenie też jest spoko,  on lubi mnie w dwóch wersjach ale jak ostatnio  ma tylko tą drugą,  to tęskni za tą  pierwszą.  Z kolei  jak miał pierwszą wersję  często to chwalił mnie bez makijażu... Dziś pierwszy raz od ponad dwóch tygodni miał mnie w makijażu,  to zaczął doceniać i komplementowac cały dzień,  a kiedyś miał to na codzień  to wrażenia nie robiło,  a robiły leginsy i naturalny wygląd
Facetom  nie dogodzisz

A co do tematu,  uważam czy wirus czy nie,  w długich związkach  to i tak bez znaczenia,  nie zmienia częstotliwości

Dogodzisz, dogodzisz. Wyobraź sobie ten szok z nagą partnerką pod prysznicem gdy nikt nie popędza. I to o której godzinie, o 12 w południe. No normalnie szok.

A mnie wczoraj żona powiedziała, że seks może dla niej nie istnieć i ten stan chyba jej się już nie zmieni. De facto zasugerowała mi "białe małżeństwo". Rozwaliła mnie totalnie Twierdzi, że ten problem jest w niej, ale ja i tak czuję się jak trędowaty. Mam wrażenie, że moje małżeństwo właśnie zaczęło się kończyć.

Temat przerabiany wielokrotnie tak jak zmęczenie, dzieci, praca, tarczyca, seks zaczyna się w głowie...itp, o słynnym: masz raz na miesiąc i jeszcze marudzisz nie wspominając.

Przeczytaj trochę podobnych tematów na forum. Post mój miał pokazać że seks jest dalej w dużej części związków kartą przetargową. A dla mnie taka gadka jak propozycja"białego małżeństwa" lub gadki typu "seks dla mnie może nie istnieć" to coś jak policzek dla partnera bo ja to rozumiem jak: nie jesteś dla mnie partnerem wystarczająco pociągającym abym chciała się z Tobą kochać, inaczej -nie podniecasz mnie zupełnie i seks z tobą to nuda i niechciana konieczność (czasami). No ale jak Ty jesteś zadowolony ze swojego współżycia i z jego jakości to cieszę się. Ja po odmowie z powodu " nie, bo nie" nie zamierzam się więcej prosić partnerki o seks.

W sytuacji kolegi nie ma bardzo jakiegoś sensownego ruchu bo co by nie zrobił będzie źle. Najlepiej było by się rozstać aby było najuczciwiej ale w bardzo niewielu związkach jest to możliwe.

Na moje pytania co ja mam w takiej sytuacji robić ona odpowiadała, że nie wie. Wczoraj zmieniła jednak zdanie i powiedziała, że pójdzie na terapię, że weźmie się za siebie. Ja jej powiedziałem, że jak nie zobaczę to nie uwierzę. Jeśli pójdzie na terapię z nastawieniem, że to nic nie da, ale robi to dla świętego spokoju, to gówno z tego będzie. Mnie poraża to, że osoba inteligentna od kilku lat wypiera to, uważając, że nie ma problemu i wszystko jest ok. Nie dało się nie zauważyć, że każdy nasz seks ostatnio był z jej strony jakby wymuszony. Można się normalnie poczuć jak jakiś gwałciciel
Niestety obecne fatalna sytuacja i to, że ona prawdopodobnie straci pracę nie sprzyja myśleniu o rozwodzie. Zresztą rozwód to jedno, ale co potem ?

Rozwód to poważnie brzmi, zawsze zostaje separacja, w każdym znaczeniu. Niech ogarnie się w każdej kwestii. Słowa padły z jej strony. Ratuje sytuację , zależności?
Nie musisz jej pomagać, niech ogarnie siebie swoje myśli. Daj jej czas ale też stawiaj do pionu. 34 kroki
Wyczujesz co jest prawdą.
P. S obejrzyj ten film mimo  nastroju i ten
Co się wydarzyło w Madison County

34 kroki to nie film   to odcięcie się emocjonalne od drugiej osoby. Zostawienie sobie i jej przedpola do działania. 42 lata to nie ten wiek aby pogrzebać bliskość. Na to chyba nigdy nie jest pora. Mi dziś tylko przychodzi do głowy dobranie się właściwe. Nie z każdym chyba można. Wychodzi to po latach. Jestem w podobnym wieku i podobne problemy, ja ustawiłem priorytety. Czasem jest ciężko dla samego siebie jak pizga wieczorem po ścianach. Zastanów się co jest  naj terez dla Ciebie

Temat założyłem po to, gdyż w dużej ilości postów szczególnie o kulejącym współżyciu partnerów dało się wyczuć iż seks nie jest dla wszystkich satysfakcjonujący ponieważ jesteśmy, zapracowani, zagonieni, mamy mało czasu dla siebie oraz dla partnera czyli życie pogania nas ciągle do przodu. W dużej ilości wypowiedzi było : jestem zapracowana/y, bo sprzątanie, gotowanie, zmęczenie, mijanie się w domu, opieka nad dziećmi itp. Teraz mamy dużo więcej czasu więc teoretycznie powinno być lepiej (pomijając psychikę). Ale jak widzę nic się nie zmienia. Tam gdzie seks był taki jak być powinien dalej jest a gdzie leżał dalej leży. W związku z tym mam wrażenie że te wszystkie tłumaczenia że " normalnie nie mam czasu aby kochać się z partnerem/ką bo jestem zabiegana/ny" jest po prostu nie do końca prawdą. Zawszy uważałem że jeżeli partnerzy nie pociągają się wzajemnie, są zmęczeni sobą, nie interesują się potrzebami partnera po prostu nie są fair w stosunku do nich. I wątpię by terapie w jakiś drastyczny sposób to zmieniły. Dalej uważam że seks jest rodzajem manipulacji w małżeństwie i próbą dominacji jednej strony nad drugą. Ktoś nas kochał, ktoś nam coś przysięgał i usłyszeć " dla mnie seks może w ogóle nie istnieć" jest jak policzek. Tylko co z tym dalej robić? Nie wiem. Liczyłem na posty osób którym się poprawiło tzn. jest lepiej, częściej, gorącej, mamy więcej czasu dla siebie ale jak widać problem jest chyba gdzie indziej. ja już mam swoje lata ale szkoda mi ludzi którzy kilka lat po ślubie tracą sferę życia którą jest seks z partnerem a podobno 50% udanego seksu to połowa udanego związku (podobno). A może po prostu nie potrafimy rozmawiać za sobą o swoich potrzebach i jednocześnie nie słuchamy partnera i nie potrafimy dostrzec potrzeb partnera. Ja od siebie dodam że też wcześniej łasiłem się do partnerki gdy chciałem się kochać, nadskakiwałem ale z czasem zrozumiałem że raczej nie tędy droga. satysfakcjonujący seks to seks do którego dążą obie połówki. O żebraniu, proszeniu nie będę pisał bo to uwłacza godności ( ale to tylko moja opinia). Czekam na posta w którym ktoś napisze że potrafił w obecnym okresie poukładać sobie swoje sprawy seksualne i nie tylko. Dla jasności: problem (jeżeli występuje) dotyczy zarówno kobiet oraz mężczyzn i nie chciał bym aby odebrane to było jako atak na jakąkolwiek grupę.

A możesz uzasadnić dlaczego na trapię mają iść oboje i co ona da autorowi posta?

Czytając te wypowiedzi, zastanawiam się czy ze mną wszystko ok.
Uwielbiam seks, wręcz się go domagam. To mega ważna dziedzina życia w zasadzie codziennego.
Trzymam kciuki abym innym się ułożyło.
(mam 3 dzieci i Hashimoto)
Misinx współczuję.

Jak najbardziej z Tobą wszystko ok No widzisz, moja ex też taka była i akurat jak się zeszliśmy (poznałem ją w pracy), po kilku miesiącach spadło jej zapotrzebowanie. Argumentowała to nawałem obowiązków (prawda, pierwszy raz w jej 25 letnim życiu miała trudną i bardzo odpowiedzialną pracę), ale coś mi się wydaje, że czymś ja ją też musiałem zniechęcić.

Zgodzę się Ela z Tobą na 100%. Sam jak miałem okres proszenia się o seks to potem miałem taki niesmak że rzeczywiście czułem się jak bym to robił na siłę a już na pewno wymuszał.

Misix, nie wiedziałam, ze byliście na terapii, więc rozumiem, że próbowałes zdefiniować problem wspólnie z żoną i go rozwiązać. Chwała ci za to. Niestety żona musiałaby widzieć problem w sobie, aby  kontynuować swoją terapię z zadowalającym skutkiem, ale skoro jej wystarcza wytłumaczenie, ze seks dla niej może nie istnieć, to raczej nie ma się co spodziewać po terapii chyba, ze ubytków w portfelu. Terapia dla terapii nie ma sensu. Skoro nie potrafisz zaakceptowac białego małżeństwa,  to pozostaje rozstanie, abyś był uczciwy też wobec samego siebie.
Statystycznie kobiety po 40 są najbardziej świadome swojej seksualności i potrzeb, odchodzi już wtedy potrzeba prokreacji, zakończył się etap zmęczenia przy  wstawaniu w nocy do dzieci, etap dorabiania się i gruntowania pozycji zawodowej. To powoduje, że u kobiet zwiększa się zapotrzebowanie na seks. Ale to tylko syatystyki i wiadomo, że zawsze są odstępstwa. Na twoim miejscu też bym straciła nadzieję na poprawę , jeśli to trwa już tak długo. Przykre to , bo seks jest ważny i daje tyle przyjemności w naszym szarym życiu.  Rozumiem też, że możesz czuć sie dotknięty , pominięty i twoja wiara w samego siebie mogła zostac podkopana. To działa niezależnie od płci , przestajemy się czuć pociągający, atrakcyjni - to dołujące.

Janix odpowiem czemu na terapię powinno się pójść razem, przynajmniej początkowo. Ponieważ najpierw trzeba ustalić podłoże problemu, a ono może być po obu stronach, dlatego opinia jednej strony nie będzie obiektywna i nie da obrazu całości. Kiedy już ustali się przyczynę i " sprawcę" , można kontynuować terapię solo. Poza tym uważam, że związek/ małżeństwio polega na wspólnym rozwiązywaniu problemów. Jeśli wpadamy w szambo to razem , razem się w nim grzebiemy i razem staramy się z niego wydostać- to jest chyba idea związku. Razem w szczęściu i w problemach. Jeśli któraś ze stron odpuszcza, to znak, że należy to zakończyć. Celowo piszę bezpłciowo, bo to dotyczy obu stron w dowolnej konfiguracji.

P.S. Seks powinien być przyjemnością, a jak tu odczuwac przyjemność, kiedy widzimy czy czujemy, że druga osoba robi to z przymusu czy obowiązku. To uwlaczające .

Taka już się urodziłam, mam duży temperament, przy czym jestem w 100% monogamiczna gdy mam stałego partnera, reszta w zasadzie jest przezroczysta. Czasem lubię poflirtować, ale to wszystko.
Nie mogłabym być z kimś kto ma potrzebę zbliżenia/seksu/stosunku/ukoronowania bliskości - raz na tydzień, czy dwa. To w ogóle nie wchodzi w rachubę. Oczywiście mam na myśli czas gdy nie spada na parę żaden poważny problem czy choroba, nie podchodzę do tego "zero-jedynkowo".
Mój partner wie jaka i jestem, to w zasadzie on mi to uświadomił.
Daję troskę, zaangażowanie, życzliwość, swobodę, miłość, ciało w 100%.
Sygnalizuję to w tym co do partnera mówię, drobnymi gestami, w ciągu dnia mamy już tę swoją grę wstępną. Nie mam seksu codzienie, czasem i mnie lub jego dopada zmęczenie. Ale ogień i oddanie czujemy codziennie. Nikt nie gra seksem, szanujemy się wzajemnie, jesteśmy na siebie otwarci.
Chyba tyle.
Ale słucham np. koleżanek i czasem podczas zwierzeń widziałam te tzw. wywrócenie oczami gdy delikatnie sugerowałam co lubię. Wiem też, że dużo kobiet potrzebuję seksu tylko po to by się rozmnożyć (faceci zresztą też). Stąd to autopytanie, czy aby jestem normalna?

@Zielony_Domek.
Jak ty mnie zaimponowałaś w tej chwili.
❤

No ok, tylko nie wiem czym wytłumaczyć fakt, że libido większości kobiet z wiekiem rośnie, no można powiedzieć, ze to natura, ale jednak czymś to jest spowodowane.

Czytam Was Panie i zastanawiam się gdzie w tym wszystkim umieścić moją żonę. Z każdej wypowiedzi mógłbym wziąć po trochu.
Jeszcze wrócę do wypowiedzi Janixa, bo zrozumiałem Twój zamysł w tym wątku. I jeszcze w sprawie obecnej sytuacji z wirusem. Ludzie zamknięci w czterech ścianach wydawać by się mogło, że powinni odżyć nieco. Niestety z dziećmi jest niewesoło. Zacząłem rozumieć potęgę przedszkola To, plus praca zdalna nie ma racji bytu. Za dużo nerwów, galimatiasu, ciężko się zorganizować, co powoduje dodatkowe spięcia w domu. Efekt jest taki, że ja zajmuję się dziećmi i domem, żona w wolnych chwilach od pracy coś pomaga, ale koniec końców jest wymęczona. Widać to po niej. Nie są to warunki do budowania atmosfery do łóżka. Natomiast, gdybym nie miał dzieci i przypomnę sobie, żonę sprzed 6 lat, to podejrzewam, że miałbym jak Zielony_Domek. Częściej, mocniej, każdy kąt w domu byśmy zaliczyli. Żona wtedy była dokładnie jak z opisu Zielonego_Domka (i z Tobą jest wszystko w porządku )
Przytoczę jeszcze od Zielonego_Domka: "Sygnalizuję to w tym co do partnera mówię, drobnymi gestami, w ciągu dnia mamy już tę swoją grę wstępną. Nie mam seksu codzienie, czasem i mnie lub jego dopada zmęczenie. Ale ogień i oddanie czujemy codziennie. Nikt nie gra seksem, szanujemy się wzajemnie, jesteśmy na siebie otwarci."
Pomimo tego, że seks jest rzadszy i libido niskie (jak mi się wydaje), to u nas nadal to występuje. Opisywałem zresztą w swoim wątku. Są czułe słówka, przytulenie, oglądania seriali trzymając się za ręce, robimy dużo rzeczy razem, wzajemne klapsy to chleb codzienny. Wydawać by się mogło, że obie strony rozumieją, że to część gier miłosnych, których finisz wyrażony jest we wzajemnym splątaniu ciał. Ale nie u mojej żony. Czułe słówka i gesty tak, seks nie, bo... i tu sobie dodajcie boli głowa/zmęczona. Nagle i bez zapowiedzi.
Jednak coś się zmieniło, mianowicie, że stała się bardziej samolubna, bardziej dba o swoje potrzeby. Mógłbym rzec, że kiedyś były wspólne, a teraz szala przeważa po jej stronie. W zasadzie seks jest wtedy, kiedy ona chce. Wiadomo, że w tym momencie nie odmawiam sobie, w końcu możemy się do siebie zbliżyć. Natomiast gdy ja delikatnie słowem lub gestem zasugeruję, że może by się troszkę popieścić, to 99,9% przypadków spotykam się z odmową. Tak jest od 2 lat. Nazwiemy to manipulacją? Myślę, że tak. I racja w tym, że nie cisnę, nie proszę się, bo to faktycznie jest żenujące i czasem zakrawa na gwałt. Nie na tym to polega. Nie wiem, gdzie się podziała żona sprzed dwóch lat. Nie wiem, co się zadziało, że nagle zaczęła mnie w tej kwestii pomijać. Na chwilę obecną nasza droga idzie w kierunku Misinxa. Nie wiem czy za chwilę mi żona nie powie, że nie ma już ze mną ochoty na seks, chociaż 2 tygodnie temu w trakcie robienia posiłku, przerwała go i zaspokoiła mnie oralnie, bo pojawiłem się w kuchni. Jak za dawnych czasów.
Czy byłem zadowolony? I tak i nie. Za dużo razy mnie odtrącała, za dużo czułem rozgoryczenia, za dużo "złych gierek", żebym nie myślał teraz, że ten lodzik był dla "spokoju", a nie z podniecenia "bo maż pojawił się w kuchni". Niestety włącza się myślenie o manipulacji seksem. Gierki miłosne zamieniają się w grę pozorów. Ale żeby nie było, tego samego dnia, na wieczór odwdzięczyłem się minetką z orgazmem, bo dawała sygnały czego chce. Seksu nie było, bo jej wystarczyło. Doskonale widzi, że nie potrafię oswoić się z nową rzeczywistością, którą nam stworzyła. Nie potrafi przy tym się określić dlaczego tak postępuje - nie ma tematu. Wieczorem sytuacja się napina, rano jest reset - kochanie, nic się nie stało.
U mnie to nie jest kwestia samego seksu, ale też czułości. Poza łóżkiem jest czuła, ale w samym łóżku skupia się głównie na swoich uczuciach. Mam często wrażenie, że myśli, że mnie interesuje tylko mechanika seksu. Włożyć, wyjąć, spust, spać. Boże mój, znów mnie zaczepia. Natomiast, co bym miał, gdybym ja odmówił czułości i seksu, bo jej się chce? Foch na 3 dni. Jak w słynnych kawałach, w których facet zawsze przegrywa kłótnie.

To forum pokazuje, że ludzie w tej kwestii są zmienni. Przeczytałem kilkanaście forów, w tym kobiecych i natrafiałem na wątki, w których kobiety skarżyły się na spadek libido. Przy tym nie potrafiły odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego im spadło, dlaczego tracą zainteresowanie swoim partnerem. Dlaczego czasem muszą pobudzić się pornolem, aby nabrać ochotę na męża. To jest powszechne, u obojga płci. Związek to jednak skomplikowany mechanizm i uważam, że jednym lepszych narzędzi do jego korygowania i naprawiania jest rozmowa. Gorzej, jak druga strona nie chce. Cóż, moja nie chce, więc zębatki się u mnie ścierają i wykruszają. Aż w końcu serwisant na to wszystko macha ręką.

Też słyszałem, że kobiety po 40-sce na nowo nabierają ochoty na seks. Nie jest to niestety reguła, jak widać w przypadku Misinxa. Widzę to tak: nie ma dzieci - jest szał ciał (20-30 lat) Są dzieci - jest zmęczenie, nerwy, problemy - seks rzadki (30-40 lat), dzieci dorastają, usamodzielniają się, rodzice mają więcej czasu dla siebie, stąd też zwracają większa uwagę na siebie i seks (40+).
W każdym z tych przydziałów, w którym momencie może pojawić się obluzowana śruba, która zatrzymuje mechanizm.

Chyba jesteś moją siostrą bliźniaczką

m4jkel, miałem podobnie. Kiedyś ex powiedziała mi, że pragnie mnie kiedy ja jej nie chcę Teraz jako mądry Polak po szkodzie, żałuję, że nie powiedziałem jej, że nie pasują mi takie gierki. Wszyscy wiemy, że powinieneś porozmawiać z żoną na poważnie i dosadnie zakomunikować, że nie pasuje Ci obecna sytuacja, ale masz prawo się obawiać konsekwencji tych słów i że żona wystrzeli fochem na 7 kolejnych dni.

Tak to może u niektórych osób wyglądać .
Rozmowy nie są skuteczne jeżeli druga strona nie ma w sobie w tej dziedzinie empatii.Taki brak empatii może być spowodowany niedoświadczeniem albo wypieraniem i szukaniem pseudo komfortu psychicznego dla siebie nie jest to jednak zdrowy egoizm wzajemność jest częścią więzi nie musi być idealnej równowagi ale otwartość na potrzeby partnera jest nie do uniknięcia i nie do obejścia.Zmęczenie ,stres,choroby można zrozumieć,ale oporu czy uporu już nie za bardzo.Pożądanie i potrzeby się zmieniają to prawda ale to całkiem łatwo zauważyć moim zdaniem u siebie przede wszystkim i nie lekceważyć ich gorzej z drugą osobą jeżeli nie widzi lub nie chce widzieć własnej odpowiedzialności za wspólną więź i jej podtrzymywanie.Inwestowanie od początku w zażyłość i poufałość tak na maksa jest istotna pomaga przetrwać trudne momenty.
Związek jest dobrowolnym zobowiązaniem zwłaszcza małżeński doprowadzanie sytuacji gdzie są dwie strony już jest niebezpieczne.
Nakręcanie spirali wzajemnych fochów ,żali,pretensji,uraz a nawet czegoś co przypomina poczucie winy z powodu braku libido i z powodu tego że nie ma się ochoty na rozwiązanie problemu to równia pochyła sytuacje patowe i niby bez wyjścia.
Przemocowe rozwiązanie typu ultimatum tez mało skuteczne - przywiązanie do dzieci i mnóstwo innych powiązań.
W moim małżeństwie zdarzyło się i spadek zainteresowanie seksem u mojej żony i o zgrozo u mnie też za każdym razem to jednak empatia pozwalała i pomagała  przywracać równowagę .Jak jednak zainspirować kogoś do zmiany po zmianie podejścia nastawienia to jest ogromne wyzwanie gdzie cierpliwość bywa na granicy wyczerpania a nie gwarantuje pozytywnego rozwiązania tak naprawdę nic,bo nie ma cudownych pigułek na to niestety delikatne sfery łatwo popsuć trudniej odrobić i naprawić straty .

Brak apetytu taki jednostkowy bywa objawem przejedzenia,albo zatrucia pokarmowego ale to nie tylko to więcej jest przyczyn, jednak notoryczny brak apetytu nie jest czymś zwyczajnym czy naturalnym, brak instynktu związanego z głodem również
Pociąg seksualny po zdradzie czy wykryciu jej to już znowu inny temat rzeka u jednych upada pod wpływem szoku, urazu niekiedy powstaje awersja do współżycia po zdradzie, u innych nie, a jeszcze u innych pożądanie i seks ma służyć i pomóc do naprawy relacji, albo jest jakby dobrym objawem powrotu do siebie, związanym z rodzajem euforii na zgodę czasem dzieci się z tego robią po zdradzie.