Czy facet może się aż tak zmienić - Netkobiety.pl

Witam. Mojego partnera poznałam jeszcze na studiach jak po drugim roku przeniosłam się do rodzinnego miasta ze względów finansowych.
Na trzecim roku wszystkie dziewczyny ostrzegały mnie przed chłopakiem który cały czas mnie zaczepiał. Niby fajny ale to typowy imprezowicz.
Zawsze unikałam z nim kontaktu i jak zauważyłam to miały rację, co miesiąc nowa dziewczyna.Opinię miał paskudną i niejedna źle o nim mówiła. Zdarzało się, że był na zajęciach i nie wiedział gdzie jest a mimo wszystko był prawie najlepszy na swoim roku. Po trzecim roku jak zwykle podjęłam pracę. Tak pod koniec, moja koleżanka zaproponowała mi krótki wyjazd całkiem za darmo bo ktoś zrezygnował. Pojechałam, a tam był ten chłopak i odrazu się przykleił. Okazał się bardzo fajnym i przyjemnym chłopakiem ale ja cały czas pamiętałam, że to taki typowy klubowicz. Niestety tak się stało, że wylądowaliśmy w jego pokoju. Po powrocie nie chciałam się z nim spotykać mimo Jego starań bo wiedziałam, że to będzie tylko na chwilę. Wtedy dotarła do mnie ta wiadomość. Wszystko u mnie się spóźniało. Test tylko potwierdził moje przypuszczenia. Nie mogłam uwierzyć,że pierwszy raz z chłopakiem i wszystko mi się zawaliło. Nie wiedziałam co zrobić. Za namową przyjaciółki spotkałam się z nim i pokazałam mu ten test. Zrozumiał od razu i wcale się nie wystraszył. Powiedział,że bardzo chce byśmy zostali razem. Nie bardzo wierzyłam w te Jego zapewnienia bo wiedziałam co to za typ ale zamieszkaliśmy razem. Na początku było trudno bo u mnie wystartowały wszystkie klasyczne objawy ale wszystko znosił. Wtedy już bardzo mi na nim zależało. Później jakoś mnie bardzo nachodziło na niego a on mówił, że zrobi co zechcę ale tak do końca to się boi i ja myślałam, że za chwilę będzie koniec z nami a On tylko chce mi pomóc. Przez całą ciąże bardzo się mną opiekował a  szczególnie pod sam koniec. Namówiłam Go na wspólny poród i wybraliśmy prywatny szpital gdzie pracowała lekarka prowadząca. Wszystko przebiegło naturalnie bez żadnych komplikacji tylko on wszystko widział bo ta położna cały czas coś chciała by jej coś podać, potrzymać ale mi wtedy było wszystko jedno. On rozpłakał się jak zobaczył naszą córcię aż czułam Jego łzy na swojej ręce. Już w domu jak ochłonęłam po tym wszystkim znów sądziłam, że to już nasz koniec i jak pytałam dlaczego tak płakał to opowiadał jakieś głupstwa, że oko mu łzawiło bo sobie czymś zatarł. To tylko upewniło mnie, że po tym wszystkim się rozstaniemy i po prostu pomaga mi w tym najtrudniejszym dla mnie okresie. Jednak w domu bardzo mocno zajął się nami i nigdzie nie łazi. Cały czas jest z nami. Każdą chwilę poświęca naszej córeczce i umie wszystko przy niej zrobić a jak jest marudna w jego rękach zaraz jest pogodna. Pomagał mi też bardzo wrócić do normalnego stanu bo wiadomo jak wygląda się po porodzie. Niestety nie opuszcza mnie myśl, że nas zostawi co powoduje, że ja czasami
stwarzam niezręczne sytuacje. Teraz On jest zupełnie inny ale ja znam jego przeszłość. Nie wiem jak to wszystko odbierać przecież wiem jaki był i co robił.
Można się zmienić w jednej chwili ?
Czy możliwa jest aż taka zmiana ?

Można się zmienić w jednej chwili ?