prawdziwe uczucie czy zabawa? - Netkobiety.pl

Próbowałam w jakiś sposób docisnąć temat, ale jedyne co słyszałam w odpowiedzi to "uspokój się" albo dalsze wypominanie tych sytuacji...gdzie nie potrafił mi powiedzieć tego prosto w twarz, mimo, że widział się ze mną kilka godzin wcześniej i wręcz nosił mnie na rękach...tak jakby w ciągu kilku godzin stał się zupełnie inną osobą. Strasznie się boję, że zerwie kontakt, ja tego nie udźwignę

Dodam, że takie sytuacje mają miejsce tylko i wyłącznie wtedy, kiedy rozmawiamy przez internet lub telefonicznie - będąc ze sobą fizycznie, wszystko jest wspaniale, nic mu nie przeszkadza, a potem się "budzi" i wypomina mu, że to, tamto i siamto zrobiłam źle i mu się to nie podobało.

Zastanawiam się też, czy to nie jest narcyzm - dopóki wszystko jest po jego myśli, jest ekstra, a jeśli coś mu się spodoba, nie powie tego wprost, tylko później będzie robił wyrzuty i specjalnie ignorował i oschle traktował. Coś się powie do niego w żartach, on się śmieję, nie reaguje złością, a potem ma o to pretensje...on także czasem ma swoje głupie odzywki, ale ja traktuje je jako żarty i nie wracam później do tego.

Nie wiem, on jest na coś chory. Rzuć go.
Możesz oczywiście z nim jeszcze pogadać, ale nie zdziw się, gdy wcale nie będzie tego chciał.

[post przeniesiony]

Ok, a czy możesz napisać coś więcej? Co Ci konkretnie wypomina? Co masz na myśli pisząc, że jest chłodny?

Z opisu wygląda na osobę zaburzoną, ale daj więcej szczegółów. ALBO chodzi mu tylko o seks, więc jak sie spotykacie to jest dobrze, żeby się zabawić. Ale po co miałby wysilać się rozmową przez internet. Może daje Ci w ten sposób do zrozumienia, że nie interesujesz go jako potencjalna partnerka lub osoba z która która będzie utrzymywał jakiekolwiek inne stosunki poza seksualnymi? Może jest oziębły, żebyś za dużo sobie nie wyobrażała.

Oczywiście, jeżeli Cie zwodzi i nie mówi wprost o co mu chodzi, to znaczy że nie jest za dużo warty i pora wiać z tej relacji.

Heh, ten nasz "seks" to właściwie trwał...z minutę? Gość szybko skończył, więc ja zbyt wiele przyjemności nie miałam, co najwyżej przytulanie i pieszczotki. Stało się to i tak na trzecim spotkaniu, wcześniej robił podchody, ale ja protestowałam, a on nie nalegał. Potem wyszło samo, jak spotkaliśmy się u mnie przed jego wyjazdem (po kilku dniach znajomości...).
Z tym komunikatorem też tak różnie...w sumie z początku, teraz jak przeglądam, były miłe rozmowy...potem nagle "ucichł", zrobił się bardziej zdystansowany. Z początku podejrzewałam, że ma rozdwojenie jaźni, teraz faktycznie dochodzę do wniosku, że to ja byłam bardzo naiwna. Pisałam też w wątku o narcyzmie i być może to taki typ, chce, żebym to ja o niego zabiegała, bo kilka razy "zarzucał", że ja się nie odzywam...ale jeśli ja czuję, że ktoś mnie "olewa", to się nie narzucam. Raz mi mówi, że mnie kocha, a następnego dnia rozmowa toczy się w kilku suchych słowach. Jak wróci z zagranicy, zobaczymy, czy podejmie wobec mnie jakieś kroki, czy w ogóle kontakt się utrzyma......

W każdym razie dziękuję za odpowiedzi i wybaczcie te skomplikowane wylewy

Seks był tylko raz i to na 3 spotkaniu, wcześniej wypady do kina i było cudownie. "Chłodny" - ciężko to tak o wyjaśnić, ale jest zupełnie inny niż podczas spotkań "na żywo". Twierdził, ze mu zależy, ale wcale nie odzywa się zbyt często, na początku jeszcze dzwonił, teraz jeśli już, to z mojej inicjatywy, ja proponuję, żeby zadzwonił, i te rozmowy nie są zbyt, hmm, dojrzałe. Focha potrafi strzelić o wszystko, choćby o to, że poruszę temat, który go denerwuje...jak dziecko

Czyli nie tylko mi przeszły przez myśl problemy psychiczne...z drugiej strony facet jest piekielnie przystojny i zdaje sobie z tego sprawę więc niewykluczone, że to po prostu typ "myśliwego"...Jeśli to wszystko była tylko gra, to gość powinien do Hollywood po Oscara jechać, znakomicie mu to wyszło. Mnóstwo było zapewnień z jego strony, że nie jest "bajerantem", a jak mu mówiłam, że opowiada bajki, to reagował na to dość agresywnie - ja muszę mu wierzyć, ale on nie wierzył mi, że rozmawiajac z nim przez telefon siedzę w domu w swoim pokoju a nie z obcym facetem. Nie dopowiedziałam, ale było bardzo dużo zazdrości i zaborczości na początku.

Ej, po tak krótkiej znajomości stwierdził, że Cie kocha? Strzela fochy? Jest agresywny?

Ok, jeżeli koleś ma koło 20 lat to jeszcze można jakoś usprawiedliwić niedojrzałość.  Ale jeżeli więcej, to jest z nim coś mocno nie tak.

Zresztą... To więcej niż dziwne, że Ty uwierzyłaś w jego zapewnienia po tak krótkim czasie. Bo jak długo się znacie? Piszesz o 3 spotkaniach. Było więcej?

Otóż nie, zdrowy psychicznie człowiek tak sie nie zachowuje. Jest to czyste świadectwo zaburzeń psychicznych / osobowościowych.

Zaburzenia osobowości ma prawie kazdy człowiek, jakieś tam, mniejsze lub wieksze. Natomiast choroba psychiczna, to już inny kaliber. Ja myslę, że po prostu już taki jest, przeświadczony o swojej wyjątkowości, lekko narcystyczny, choć pewnie gdzieś w środku nie do końca pewny siebie. Ciekawe, czy był już kiedys z kimś w związku, czy rozmawialiście kiedyś o tym?

Absolutnie w to nie uwierzyłam. Bardziej uwierzyłam w to, że może faktycznie kiedyś coś się z tego rozwinąć. Były 3 spotkania, bo wyjechał do pracy za granicę.

Tak, opowiadał, że ma bardzo złe doświadczenia z kobietami i przez to jest taki nieufny. Dla mnie już to było dziwne, bo po kilku dniach znajomości czułam się trochę kontrolowana i atakowana sugerowaniem "zdrad" (tylko czy można zdradzić kogoś z kim się nie jest w związku?).

Nie biorę urody jako główny atut. Gdyby nie interesował mnie charakter, nie miałabym żadnych wątpliwości i nie szukałabym rad wśród obcych ludzi. I nie napisałam ani razu, że mu ufam. A spotkania były najpierw, po jego wyjeździe były rozmowy przez telefon i messenger, podczas których miałam wrażenie, że rozmawiam z inną osobą. Napisałam mu to, ale poza odczytaniem wiadomości nie zareagował na nią w żaden sposób. I dokładnie jest jak piszesz - przy spotkaniach był naprawdę cudny, i już nie chodzi tylko o czułe słówka ale szeroko rozumiane zachowania.

Ciężko mi zapomnieć niestety. Miał wrócić w tym tygodniu i liczyłam, że uda mi się z nim porozmawiać twarzą w twarz a wyjazd się, rzekomo, przeciągnie do lutego...oczywiście niewykluczone, że do tego czasu ta "znajomość" umrze śmiercią naturalną. Poruszyłaś ciekawą kwestię, tylko jeśli chłop żyje przeszłością, to normalnego związku raczej nigdy nie stworzy, ale to już nie mój problem. Dziękuję za radę :*

Co ja z nim dalej robię? Chyba po prostu się łudzę i karmię nadzieją... Ot, taki typ ze mnie.

Jeśli ktoś chciałby się jeszcze wypowiedzieć, chętnie przeczytam, ale po obecnych wypowiedziach widzę, że faktycznie nie ma sensu i trzeba odpuścić, tylko jak pokonać wstyd...

Chodzi o to, że dałam się złapać jak małolata, kilka osób wie o tej relacji no i poznał moich rodziców... Mam taki wewnętrzny niesmak, że tak się stało...i ciągłe pretensje do siebie o to.

I co, teraz w ramach tego wstydu chcesz ciagnac na sile znajomosc z jakims oszołomem? Bo co powie rodzina i znajomi?? Nie żartuj. Masz prawo rozpoczac znajomosc, masz prawo ja skonczyc i nikomu nic do tego. Mozesz powiedziec ze poprostu Ci nie pasowal albo wogole nic nie tlumaczyc. No chyba ze po tych 3 spotkaniach oglosiliscie juz zareczyny i wyslaliscie zaproszenia na slub do calej rodziny
Mi cos jednak podpowiada, ze szkoda Ci calkiem urwac ta znajomosc przez to ze facet jest taki atrakcyjny fizycznie. W jakis sposob Ci to imponowalo, ze taki gosc zwrocil na Ciebie uwage i pewnie znajome byly rowniez pod wrazeniem amanta i troche zazdroscily. Szkoda w tym momencie stracic ten podziw i atencje od pana mistera i kolezanek. Trzeba wiec sie na sile przekonywac ze ta znajomosc jest do "przepracowania" i naprawienia. Nie jest. Typ ktory ma takie zmiany nastroju i chore niczym nie uzasadnione podejrzenia sam ma sporo za uszami albo prowadzi gre ktora uwielbia rasowy psychofag - szybko rozkochac, a potem zaczac deprecjonowac i tak skolowac  ze po czasie uwierzysz, ze to faktycznie z Toba a nie z nim jest cos nie tak i zaczniesz przepraszac ze zyjesz. Nie idz ta droga Autorko.

No, rzeczywiście było miło...1 minutę.

A to nie jest autorko czasami tak że miałaś ładne "ciacho" na pokaz na zewnątrz? I w związku z sytuacją nie będziesz miała jak i czym pochwalić się koleżankom

Watek jest pisany w podobnym stylu co wątek Przerwa w związku. Dużo tu koloryzowania, zmian wersji, dramatyzowania, wyolbrzymiania - a wszystko dzieje się na granicy jawy i snu Autorki.

Problem w tym, że jak się szczegółów nie zna, to ciężko cokolwiek poradzić. A wyżej Kolega miał akurat rację - koloryzowanie, komplikowanie czy wyolbrzymianie sprawy niczego dobrego nie przynosi.

Idę płakać w poduszkę bo jakiś pan z forum się ze mnie śmieje.

Skąd Ty możesz wiedzieć, co i w kim ja cenię? Nie wydaje mi się żebyś był mną. Kilkukrotnie powtarzałam, że początek relacji był miły, stąd przeświadczenie o przyjemnym usposobieniu tego pana.

Na pewno nie powinnaś się kierować zdaniem przyjaciółki bardziej, niż swoim zdaniem. Nie może Ci niczego zabraniać. Co nie zmienia faktu, że to raczej nie rokuje...

Jeśli to już tak długo trwa i żadne próby nie przynoszą rezultatu, to co Ci pozostaje? Chyba jednak rozum.. Nie ma co się oszukiwać i dawać sobą pomiatać, szacunek do siebie to podstawa.

Przeniesione z kolejnego trzeciego już wątku Autorki:

Uważasz, ze naprawdę jest aż tak źle?

Bardzo proszę o jeszcze jakieś rady, psychologa chciałabym traktować jako ostateczną ostatecznośc...

Psycholog to nie psychiatra, na pewno pokaże Ci w jaki sposób szybko zrozumieć że nie będąc z nim wygrałaś los na loterii.

O Boże, jakbym czytała o moim „obiekcie zainteresowań”. Tylko on na początku stosował tzw. love bombing, bardzo szybko padały deklaracje uczuć, a jak ja się już na to złapałam, to nagle się wycofywał i przechodził od ciągłego kontaktowania się do nie odzywania się lub zdawkowych, chamskich odpowiedzi. Jak śmiałam zwrócić uwagę to się obrażał i wmawiał urojenia. później dochodziło jakoś do spotkania i znowu było normalnie. Kontakt z czasem się urwał, po jakimś czasie powrócił i zgadnij autorko co się wydarzyło? Love bombing i znowu wycofanie to robi naprawdę pranie mózgu, nie warto sobie tego robić

Niestety, zapewnienia autorki, jakoby charakter partnera był dla niej równie ważny, w tych okolicznościach nie brzmią szczerze.
Została złapana niczym rybka na wędkę, a  przynętą jest właśnie wygląd faceta, zachowanie (na 3 spotkaniach?), kadzenie, "nie mógł oderwać rąk", a nawet zazdrość (bo pewnie mu zależy), a całą resztę; jego napastliwe zachowanie, zarzuty, pretensje, traktuje marginalnie. Pomimo, że facet pokazuje swoje drugie oblicze, jej ciągle na nim zależy.
Nie wiem, czy on ma problemy emocjonalne, ale uważam, że już na początku znajomości należałoby się zastanowić nad sensem ewentualnego związku, gdy kandydat już na wstępie oznajmia, że ma złe doświadczenia z kobietami, jest nieufny itd. po czym daje temu dowód swoim zachowaniem. To tak jakby z góry uprzedzał, a jednocześnie usprawiedliwiał swoje wybuchy, ataki itd, bo przecież uprzedzał, że jest pokrzywdzony przez los.
Żadna kolejna kobieta nie powinna ponosić konsekwencji z powodu nieudanych relacji z przeszłości partnera. Nie ma sensu przymykania oczu na takie zachowania, a jeśli rozmowa nie przynosi skutku, to dla własnego dobra, lepiej wycofać się z takiej relacji...tylko, że on taaaki przystojny.

Poczytaj tematy na tym forum. Nie to nie jest uogólnienie. Zresztą, sama tego doświadczyłas tylko wyciagnelas źle wnioski.

Choć raz, jako kobieta, kieruj się logiką a nie emocjami. Jestem pewien, że bardzo byś chciała aby jego zachowanie na żywo jakiego doświadczyłas było jego prawdziwym ja. Tak samo myśli KAŻDA, która po ślubie nagle zderza się z bolesną prawdą.

Kiedy jest większa szansa na bycie sobą że wszystkimi naszymi wadami? Jak jesteśmy sami czy w obecności innych, zwłaszcza tych na których próbujemy zrobić wrażenie

On chce zaciągnąć Cie do łóżka kiedy Ty myślisz że do ołtarza.

Przeanalizowałam sobie wszystko raz jeszcze i usilnie staram się zapomnieć. Ale jest jedną rzecz która nie daje mi spokoju... Jest mi strasznie WSTYD. Wstyd, za niektóre rzeczy które pisałam, które mogły świadczyć o mojej desperacji, jakimś wielkim uczuciu - cholera wie jak on to sobie mógł zinterpretować. No i kwestia poznania moich rodziców... I jeszcze zrobił takie dobre wrażenie na moich rodzicach, cholerny aktorzyna. Wrr, czuję się trochę upokorzona, a dla mnie to wielka zniewaga. Kobieca duma ucierpiała, nie ma co... Teraz muszę uporać się jakoś z tym wstydem.

Ja uważam, że zostałam wychowana dobrze. Nie mam w zwyczaju bawić się ludźmi, zwłaszcza że jestem dorosłą osobą...

No niestety wszystko na to wskazuje, chociaż na początku pisało się nam miło, potem zrobił się oschły i przestał się odzywać.