Oczami mężczyzn-cechy żony, by stała się atrakcyjniejszą od kochanki - Netkobiety.pl

To pytanie Panom powinnaś zadać, tylko nie wiem czy chcesz odpowiedż usłyszeć.

Jakby taki mężczyzna naprawdę kochał swoją żonę to by nie szukał niczego na boku. Czyli pytanie w stylu co zrobić żeby (znowu?) rozkochać w sobie męża? O ile ten mąż w ogóle był kiedykolwiek zakochany.

Zdrada nie musi oznaczać że się żony nie kochało.
Z natury mężczyzna jest łowcą, kobieta zbieraczem. Widać to chociażby na zakupach. Facet ma kupić spodnie więc idzie prosto do spodni i olewa kurtki czy gacie. Kobieta zatacza kręgi i rzadko kupi spodnie, ale też rzadko wyjdzie z pustymi rekami.
A skoro już facet tym łowcą jest, to jako łowcą po upolowaniu zdobyczy łatwo się nią nudzi. A że do tego mamy naturalna tendencję do mieszania genów to zdrada jest wydrukowana w naszą naturę.
Co żona może zrobić aby męża zatrzymać? Właściwie nic. Jeśli facet rozumowo nie powstrzyma instynktów, to kobieta może mu jedynie pomachać chusteczką na pożegnanie.

Wydaje się, ża zawsze kochanka będzie czymś zupełnie nowym, atrakcyjnym, innym. Niejako odskocznią od codzienności. Nawet poza sferą seksualną, facet może się chcieć takiej kochance wyżalić ze swoich małżeńskich problemów. Gdzieś tutaj w którymś wątku na forum( nie wiem w jakim dziale) byłą dyskusja o wizytach facetów w agencjach towarzyskich. Ktoś przycztoczył przykład faceta, który poszedł do w wiadome miejsce, TYLKO, zeby się wyżalic i ponarzekać na żonę Czasami zatem ludzie przytłoczenie codziennymi oboziwązkami i stresem, chcą zaznać odskoczni i odrobiny przyjemności, co oczywiście ma fatalne skutki.
Receptą na problemy pozozstaje szczera rozmowa. Z drugiej strony, patrząc na to od strony instynktów: jeśli zdradzającym facetom tak trudno zapanować nad instynktem łowcy, to powinniśmy od razu przestać nazywać siebie ludźmi, istotami rozumnymi, które potrafią zrobić użytek ze swoich półkul w decydującym momencie i zacząć uprawiać promiskuityzm? Jestem facetem, ale za każdym razem patrzę z politowaniem na takich, którzy myślą o tym, gdzie by tutaj zamoczyć. Zdrada to przede wszystkim KRZYWDZENIE drugiej osoby a następnej kolejności zaspokajanie swoich potrzeb...

Własnie. Skoro ludzie na każdym kroku swoimi działaniami próbują pokazać sobie nawzajem, jacy to oni nie są wspaniali, oderwani od Natury i rozumni, to niech ciągle nie uzasadniają wszystkich przypadków zdrad, motywując je instynktem, czy chęcią jego zaspokojenia. To jest krótkotrwała przyjemność, niosąca za sobą zbyt poważne konsekwencje. Jak ktoś ma zbyt wysokie libido, to niech korzysta z wiadomych usług pewnych Pań a nie wchodzi w stały związek, skoro wie, że i tak kiedyś będzie musiał zradzić....

Witaj, jestem kobieta, ale w tym wypadku strona zdradzająca, wiec wypowiem się ze swojej perspektywy. Wg mnie nie ma czegoś takiego jak warunki, które trzeba spełnić. Najprędzej braki emocjonalne , choć u mężczyzn może być nieco inaczej, aczkolwiek jeśli zdrada wynika z chęci przeżycia przygody i adrenaliny, nawet najprzystojniejszy i super facet, czy wspaniała i seksowna żona, nie uchronią od skoku w bok. Moim zdaniem to się ma wpisane w naturę a tylko od nas zależy, czy się pohamujeny czy nie

Nie jestem mężczyzną, ale obserwując u innych sytuację zdrady przychylam się do opinii mówiącej o tym, że kochanka/kochanek to powiew świeżości, braku problemów dnia codziennego, miły uśmiech, adrenalina. W dzisiejszym świecie wiele osób woli coś "wyrzucić" niż spróbować naprawić a i komunikacja w związkach leży niekiedy totalnie, co widać nawet w tematach na naszym forum.

Fajnie że jest tyle wiernych mężczyzn i kobiet na tym forum, tylko skoro jesteśmy tacy wierni to skąd jest tyle zdradzanych kobiet na tym samym forum.
Temat nie jest o tym czy zdrada jest moralna, czy nie, bo tu ocena jest jedna, ale o tym czy osoba która obawia się zdrady, lub jest zdradzana, może coś zrobić czy nie. I na tak postawione pytanie odpowiedź brzmi nie. Zakładając że ktoś nie zmienił się z miss world w pokrakę i kocmołucha, nie odmawia notorycznie seksu i nie zmienił charakteru o 180°, to zdrada jest wynikiem natury partnera/rki i zdradzany nie może nic z tym zrobić. Zdrada jest wynikiem decyzji zdrajcy. Wszyscy po pewnym czasie nudzą się związkiem i to do znudzonego należy praca nad tym aby znaleźć w związku coś co spowoduje że warto w nim być.
Po 32 latach szczęśliwego związku wiem, że nie da się w nieskończoność hodować motyli w brzuchu. Nie da się być zawsze atrakcyjnym fizycznie. Nie da się być zawsze interesującym. Zarówno mnie, jak i żony jest o parę kilo więcej niż wtedy gdy byliśmy piękni i młodzi. W międzyczasie odczuliśmy działanie czasu i grawitacji. Dawne tematy dawno umarły. Bywało wesoło, ale i bywały okresy smutku. Przeszliśmy wiele burz, ale zawsze żyło w nas przekonanie, że jesteśmy ze sobą na całe życie. Nie znaczy to że nie miałem okazji czy ochoty spróbować z kimś innym. Ale zawsze decydowałem, że w to nie idę, bo to co mam jest zbyt wiele warte.
Mamy do siebie oboje pełne zaufanie i nigdy ani ona mnie, ani ja jej nie sprawdzałem, bo skoro jesteśmy ze sobą, to na całe życie. Mam sporo znajomych, głównie mężczyzn, ale i kobiet. Widziałem różne sytuacje i jak ktoś mi prawi o tym jak to prawdziwa miłość powstrzyma kogoś przed zdradą, to pusty śmiech mnie ogarnia. Zdrada jest świadomym wyborem pójścia za instynktami, a te instynkty są wynikiem ewolucji i rozwoju w kierunku najlepszym dla rozwoju gatunku. Brak zdrady jest wynikiem wyboru motywowanego kulturą, cywilizacją, wychowaniem. Ale i tak ostatecznie jeśli ktoś ma skłonności do zdradzania, to zdradzany ma na to wpływ taki jak na to czy pada deszcz. Można zmienić miejsce pobytu, nie można zmienić pogody tam gdzie się jest.

Dokładnie tak. Mój były szef miał piękną, młoda żonę. Porzucił ją dla starego szantrapidla, którego nie tknalbym nawet kijem od szczotki. I nie było ważne dwu- czy trzyletnie dziecko. Nie była ważna kasa która teraz swojej byłej oddaje. Facet miał pod czterdziestkę.

Dlatego czytaj ze zrozumieniem, bo napisałam to samo, co Ty ktoś ma predyspozycje do zdrady, ktoś nie. Ten kto ma, może poluzować hamulce albo się powstrzymać, jego decyzja. Przecież właśnie o tym mówię.

Właśnie te krótkotrwałe impulsy, które nas często dopadają wydają się kluczowe. Jedni się nim poddają inni walczą i odrzucają. Taki rachunek zysków i strat wydaje się dobrym posunięciem w krytycznych sytuacjach. Widać u Ciebie Lagrange, że komunikacja i zaufanie są na najwyższym poziomie. Nic tylko pogratulować :-)

Pozwolę sobie podsumować Wasze wypowiedzi. Konkretnie:
- miłość/zdrada to decyzja,
- miłość (w odróżnieniu od zauroczenia tudzież zakochania) to nie emocje, motylki w brzuchu, adrenalina...to szacunek w stosunku do żony/męża, pragnienie szczęścia drugiej osoby, poczucie bezpieczeństwa,
- od siebie dodam, że w ewentualnej zdradzie „problem” nie leży po stronie zdradzanej/zdradzonym odpowiednio żonie/mężu, lecz zawsze po stronie osoby, która dopuściła się zdrady. Oznacza to, że taka osoba często ma problem z samym sobą, tj. braki emocjonalne, wychowawcze, brak miłości do samej siebie...i zazwyczaj sama jest bardzo nudna (dlatego potrzebuje czegoś nowego, „świeżego”),
- jak już do zdrady doszło, to zdradzona kobieta/mąż nic nie jest w stanie zrobić, by „przekonać” do siebie zdradzacza. Najlepszym wyjściem jest zająć się tylko sobą/dziećmi, zadbać o siebie, i cieszyć się życiem (w tym przypadku to z pewnością będzie dłuższy proces-zdrada to „zabójstwo”, „gwałt na sercu”). Ciekawi mnie tylko, dlaczego tak często się słyszy, że osoba, która zdradziła chce wrócić do żony/męża, a ten nowy, rewelacyjny związek z kochanką i tak nie przetrwał

Wniosek końcowy nasuwa mi się jeden: osoba, która zdradziła nie jest warta ani jednej łzy, zainteresowania, a już na pewno nie powinno jej dać szansy na powrót.

zgadza się .. ludzie tkwią w toksycznych związkach z roznych powodów ... niektórzy latami probują, czekają, szukają rozwiązania na poprawę sytuacji zamiast rozstać się bo przecież to i tak nie ma sensu jesli druga strona nie widzi bądź nie chce widziec problemu?? Po jakims czasie mijania się tak obok jedna strona (ta z deficytem, jak to bylo.. ta nudna osoba z brakami emocjonalnymi, która nie wiedziec czemu nie odchodzi z dziecmi, które tak kochają ojca)  napotyka na swej drodze kogos "swieżego", i dopuszcza się zdrady tylko emocjonalnej (to bez znaczenia, wiadomo że zdrada to zdrada)..  duzo rozmawia z tą nową osobą bo przeciez w obecnym związku i tak nie rozmawiali (bo taka nudna jest wspólna codziennosc?)... i nagle... nagle w małżenstwie sie cudownie ..poprawia.. stara żona jest inna? swieższa? ... i w koncu mąż chce rozmawiać, zauważa ze ona się oddala i trzeba znowu ją zdobyć? a może ... czeka i zbiera dowody i pozew juz napisany?? 
to jest dopiero patologia.... nie ma co wierzyć w..dopoki śmierc nas nie rozlączy, to tylko słowa... pierwsze zgrzyty, róznice poglądowe (zazwyczaj po tescie z dziećmi...) i dla dobra tych dzieci szybka ewakuacja od tej.. szarej codzienności, która wczesniej czy później dopadnie każdy źle dopasowany związek.. nie ma co próbować, nie ma szans...  przecież wszystko jest takie czarnobiałe...

Bardzo subiektywne wnioski, Marzepko tak jakbyś pominęła cześć wpisów i sporządziła je na podstawie i tak w większości własnych myśli, zachcianek. Czy ktoś kiedyś Ciebie zranił w ten sposób? Nie myślałaś nad powodem lub nie wysłuchałas go?

Tak jak wspomniałam, u mnie to ja zdradziłam. I Nie, nie jestem nudna. Raczej nudzilo mnie coraz bardziej zachowanie partnera. Jego pierdolety, wieczne pretensje, brak spontaniczności, zaufania (wtedy bezpodstawnie), zazdrość bez powodu. Braki emocjonalne? Owszem, przyznaje. Chyba kazdy je ma, z tego co widzę w miarę upływu lat. Jednak były partner ma jeszcze większe, plus inne ujmy i problemy, które stawiają go niziutko w randze. W sumie błąd popełniłam, ze w ogóle zaczęłam z nim być, ale oczarował mnie pewnymi cechami, poza którymi to furiat i cham, a przy okazji niehonorowy prostak i golodupiec, który nawet na koniec związku nie oddał mi pożyczonych pieniędzy.

W seksie był super! Ale jak widać to nie wszystko i wcale nie musi ratować przed zdrada. przystojny tak pół na pół, po prostu go pokochałam i dla mnie był przystojny. Jednak swoim stylem bycia, poglądami, które z czasem coraz bardziej rzucały mi się w oczy i z ta zazdrością w końcu doprowadził do tego, ze przestało mi zależeć i zaczęłam go postrzegac jako problem do wyeliminowania, ale jednak przyzwyczajenie nie pozwalało działać zdecydowanie i wprost. Zdrada ma różne mechanizmy, próba jej analizy jest moim zdaniem bez sensu, nawet jak sama próbuje w to wniknąć to zastanawiam się, czy da sie przewidzieć wszystkie swoje reakcje i uważam, ze nie.

Zdradziłam go nie raz. Przyznaje bez bicia. Nie miałam już do niego za grosz szacunku. Bo jak mieć szacunek do kogoś, kto w ZWYCZAJNEJ kłótni życzy mi żeby kiedyś takich ludzi jak ja poddawano eutanazji? Przykład najzwyklejszej wymiany zdań, a skoro w nieważnych kwestiach padały takie teksty to wyobraźcie sobie, jakie były w większych. Ale nie umiałam odejść. Mój jedyny duży blad.

Nie jestem dumna, ale również nie żałuje. Może inaczej, żałuje innych konsekwencji, jakich doznałam na tej drodze, ale na pewno nie utraty jego jako partnera, bo wg mnie zasłużył na to w pełni i gdybym mogła cofnąć czas, zrobiłabym mu to z jeszcze większymi fajerwerkami i nie jest w ani ułamku przedmiotem mojego żalu. Różne są przypadki. Były ostrzeżenia, były prośby o zmianę. Plus jakaś tam cząstka mnie i mojej winy, wiadomo.

I tu kolejny podpunkt Twojego podsumowania, który u mnie nie ma pokrycia w rzeczywistości, bo mimo moich zdrad to ON końcowo błagał mnie o powrót i deklarował, ze wybaczy, a to ja wracać nie chciałam. Wcale nie jest tak, ze zdradzony zawsze biedny i kochany i góra na koniec. I jak widać , zdradzający nie zawsze żałuje. Czasem tez wręcz żałuje zdradzony, ze sie do zdrady przyczynił, bywa i tak.

Ja predyspozycje do zdrady na pewno mam, tego nie ukrywam. Czy widzę w tym jakiś wielki problem? Nie. Wada jak każda inna, albo mechanizm obronny, nie wiem. Tez zostałam zdradzona i szczerze, no przykre, ale jakoś nie widzę w tym tragedii na skale, w jakiej ujmują to ludzie. Bardziej boli mnie smierć bliskiej osoby i np problemy związane z przyszłością, rodzina, kariera.

Ja wybaczam, jeśli warto. Po prostu wiem, ze są w życiu większe problemy niż to, ze ktoś gdzieś tam zamoczyl. Ważne są powodu i okoliczności a nie sam fakt.
Wracając, Gdy miałam te naście lat, zdradziłam pierwszy raz, ale tylko pocałunkami i ... właściwie emocjonalnie. Tylko lub aż. I wiesz co? W obu przypadkach, typ którego zdradziłam był podobny- zazdrosny i krzykliwy, jego zawsze ‚na wierzchu’, nienawidzę tego typu ludzi- Gwóźdź do trumny na własne życzenie. Są najbardziej toksyczni i najbardziej zamaskowani, bo na początku są do rany przyłóż i usypiają czujność.

Nie ma reguły, nie ma sensu tworzyć wniosków dla własnego pocieszenia.
Kazdy rozlicza sie w ramach własnego sumienia. Ja zdradziłam dwóch i oboje chcieli wrócić do mnie- ja nie chciałam. Niech zatem zdradzane strony tez czasem przemyślaja sprawę. Prawda najczęściej leży gdzieś pośrodku a najlepsze miejsce na namiot jest zawsze kawałek dalej.

PS nie chciałam nikogo urazić , gdyby coś.

Znów wraca dyskusja: instynkt, czy cywilizacja?
Kto chce, bo nowe to i tego spróbować chce, zrobi to.
Nie zdradzałem moich partnerek. W międzyczasie miałem jednak zamężne kobiety.
Przyzwyczajenie, to droga do rutyny. A rutyna zabija świadomość potrzeb. Dbać trzeba, by kwiat nie usychał.

Rzeczywiście to działa w przypadku zakompleksionych słabiaków. Na szczęście jak się jest zadufanym w sobie dupkiem, to spływa to jak po kaczce, w końcu taka panna nie mówi nic co by zaskakiwało Żartuję, do odparcia ataku potrzebna jest jeszcze zdrowa nuta samokrytycyzmu.

To działa ale strona atakująca raczej powinna być stanu wolnego. W przypadku posiadania partnera pojawia się opcja narzekania również na własnego partnera. Dla zdrowo myślącego osobnika jest to moment kiedy powinny rozbłysnąć wszystkie światła alarmowe. W końcu cóż to za frajda zbałamucić pannę, która chodzi i narzeka na swojego faceta? Wyrwać taką, która świata nie widzi poza nim, no to jest wyzwanie! Osobiście zawsze jakoś czułem antypatię do ścierwojadów.

W odniesieniu do postu Magdy wypunktowałbym te wszystkie motywy, dla których starałbym się UNIKNĄĆ zdradzania za wszelką cenę:

1. Jakiekolwiek, choć minimalne pokłady empatii
2. Zwykła ludzka przyzwoitość
3. OBAWA przed konsekwencjami

..........

A jak to jest w praktyce to już każdy zdradzający wie...

Jeśli niedowartościowanie czy zakompkleksienie byłoby głównym powodem do zdrady, to zawsze można spróbować znależć problem i mu zaradzić. Jeśli dwa kolejne powody, to raczej wniosek, taki, że zdradzający nie jest tym, o którego warto się starać...

Bardzo szczerze wszystkich uczestniczących w tej konwersacji pozdrawiam i do istoty rzeczy natychmiast przechodzę.
Myślę, że zanim wszyscy zainteresowani wyłącznie, inaczej, przede wszystkim rozliczaniem i stawianiem zarzutów względem tego kogo pod ksywkami  sobie obraliście na zapewne kolejny atak w celu zakładam jak najbardziej słusznym, kierując się dobrem i wsparciem znanej Wam osoby, proszę zastanówcie się nad jednym, czy nie znając wszystkich okoliczności, sytuacji, następstw dla każdej ze stron tego sporu warto jak osioł za marchewką iść tam gdzie dane fakty prowadzą, w mojej ocenie, zdecydowanie przedwcześnie ...
Przecież nie posiadacie jakiejkolwiek wiedzy o tym wszystkim od drugiego zainteresowanego, czy też może warto użyć drugiej strony. Skoro tak dobrze się znacie ... taki wyprowadzam wniosek, teraz mojego ego da o sobie znać, to po co robicie to w necie i anonimowo ???
Głęboko współczuję, taki żarcik teraz głupiutki jak to mówione było wstawiłem, nie doprowadził do wywiedzenia u jednego z Panów powstrzymywania się od obrażania innych, no cóż tak łatwiej i prościej, powodując u siebie wzrost wartości znanej może nawet rycerzom.
Fajnie, że tworzycie konglomerat, tylko już nie PRL i nikt niczyją własnością mam rozumieć nie był i być nie musi, ale jeden zespół tworzyć można do końca będąc przekonanym że tak łatwiej bo ten z drugiej strony jest sam.
masZ i Pomyśl

Osoba poza małżeństwem kusi nowością i często gęsto dowartościowuje. Jak człowiek lata codziennie z wywalonym ozorem, haruje jak głupi i od żony/ męża prawie nigdy nic pochlebnego nie słyszy, to łatwo jest zrozumieć dlaczego jakiś "brunet wieczorową porą" (lub brunetka) potrafi zaczadzić oparami komplementów i odskoczni od prozy życia.

Co może zrobić zdradzana strona? Nic, jeżeli zdradzacz nie jest w stanie zdobyć się na uczciwą rozmowę i przyznać do szukania motylków poza związkiem.

Tyleż pisania wyżej...

Dobra, jestem nietrzeźwy teraz...

W czym kochanka lepsza? Cóż:
- umie lepiej słuchać i reagować ("wspaniały pomysł, zawsze coś takiego chciałam zrobić"),
- czysta i pachnąca czeka pod drzwiami na swojego supermena ,
- nie mendzi o cieknącym kranie od pół roku (sama mogłaby tego fachowca wezwać, ale umie tylko "trzeba zrobić", a nie "zrobię"),
- ma zawsze chłodne wino w lodówce i gorący stek na patelni,
- ma coś lepszego w seksie (np. fajniejszą, ciaśniejszą, wilgotniejszą lub bardziej suchą waginę - to dla pożycia ma znaczenie, lub też lepiej - mówiąc brutalnie - stęka podczas zabawy),
- jest dostępna (nie boli ją głowa, nie jest zmęczona - co jest zwykłą wymówką kobiety, która wyszła za mężczyznę, który jej nie podnieca),
- widzi w nim mężczyznę zamiast permanentnie opie......ć (case mojej wymagającej i ostrej koleżanki, której mąż, ciepła klucha, zwiał pod byle pretekstem do ciepłej, brzydszej i tłustszej, kluchy).

Kochanka może być nawet brzydsza, grubsza, starsza od żony, ale widzi w cudzym mężu mężczyznę i się nim zachwyca.

Chcesz żono być dla swojego męża lepszą od potencjalnej kochanki? Masz napisane wyżej

EDIT
[podział tekstu na wiersze]

Co za "pierdoły" sorry - inność Vaginy :DD Misiando po pijaku pisał,  na trzeżwo to chyba szybciej czapkę uszatkę by zjadł niż zmienił swoją obecną ze względu na inność vaginy.
1 zdrada jest dlatego zwykle, że komuś mocno czegoś brakuje w związku  i to psychicznie raczej, no chyba że żona czy mąż to szafarze seksu.
Nie oceniam czy warto, czy można ale stwierdzam fakt.
No chyba że ktoś od zawsze z kwiatka na kwiatek..

Też się zgadzam z Elą. Jaka inność waginy. Przecież takich innych „wagin” są miliony a nawet miliardy
A jednak zdrada jest z pewną konkretną kobietą. Jeszcze w przypadku skoku w bok takie tłumaczenie sobie bym jakoś tam zrozumiała, ale dłuższe romanse?
Zdrada zawsze świadczy o deficytach w związku. Pocieszanie się innością waginy jest mocno słabe.

A ja się nie zgadzam, że zdrada jest spowodowana "deficytami w związku". Tzn. można tak to odczuć, ale nie o sam związek tutaj chodzi, a już na pewno nie o zachowanie partnera/partnerki. Nie jest możliwe, aby wysoką chemię i namiętność dało się utrzymać przez wiele lat wspólnego życia. Ani natura nas do tego nie stworzyła, ani nigdy w historii ludzkości taka forma małżeństwa nie istniała, ani też nie znam ludzi, którzy by byli ze sobą naście lat i więcej i nie mieli w związku tzw. "deficytów".

Po prostu na początku związku jest cudnie, chemia, z łóżka się nie wychodzi, jest fascynacja. W mózgu generuje się nam stan zakochania i jedziemy na dopaminie. To trwa miesiące, jak się ludzie starają i nie wejdą sobie sobie na głowy, a zachowają zdrową relację to nawet latami. Natura nam dała takie zakochiwanie się, jest to piękne, ale nie oszukujmy się, ma to na celu robienie dzieci. I potem to się kończy albo opada. Niestety wiele osób uważa, że to znaczy, że "ze związkiem jest coś nie tak", "partner się już nie stara", "coś się wypaliło" itp. i ludzie stają się podatni na zdradę.

I taki człowiek w związku z wypaloną lub niską namiętnością może poznać kogoś, do kogo poczuje tą chemię. I to już zależy od osoby zdradzającej, co z tym zrobi. Nasza cała zachodnia kultura jest zbudowana na bazie romantycznej miłości, w której często zmienia się partnerów i szuka drugiej połówki jabłka, bratniej duszy itp., dlatego ludzie jak poczują tą chemię do nowej osoby to uważają to za dobry powód do zdrady czy zmiany. Rozumiem logikę, że "w związku był deficyt". Poniękąd był. Ale to nie z winy partnera, czy to też, że to nie "właściwa połówka owocu". Tylko dlatego, że po latach związek zawsze się zmienia, poziom seksualności i namiętności opada. Są za to inne rzeczy.

Może nie o samą waginę tutaj chodzi, bo to trochę uproszczenie Ale o to, że kochanka/kochanek to świeże doznania, których nie da się mieć w długoletnim związku. I odpowiadając na przemyślenia autorki, co można zrobić, żeby rozkochać męża tak jak zrobiła to kochanka ? Nic. Kochanka jest świeża, dopamina w mózgu męża się już wydzieliła i będzie go do kochanki łóżka ciągnęło. Na pocieszenie powiem, że to nie dlatego, że jest lepszą osobą czy kobietą. I na pocieszenie powiem, że jemu albo jej też przejdzie w pewnym momencie. Jedyną osobą, która mogła coś zrobić był sam mąż. I to już nie po wylądowaniu w łóżku kochanki, ale znacznie wcześniej. Kiedy czuł, że mu się podoba, kiedy się poznawali. Ale to wymaga mądrości i siły, żeby zrezygnować z tych doznań od kochanki.

Kiedyś poznałem w klubie dziewczynę jak miałem 25 lat. Dziewczyna się ze mną całowała i tańczyła pół nocy, po kolejnej randce poszła ze mną do łóżka, po paru randkach z ostrą zabawą w łóżku się popłakała i powiedziała, że ma narzeczonego i że "ona taka nie jest". I że zdradziła i że chce z nim skończyć, ale potrzebuje żebym ja się określił czy chodzi mi tylko o seks czy o coś poważnego. Powiedziała, że jej narzeczony się nie stara, że praca jest dla niego najważniejsza i zarabianie pieniędzy. Że nie lubi imprezować a ze mną bawiła się całą noc. Że z nim coś się wypaliło. A ja jestem inny. Szalony, imprezowy, świetnie tańczę, wyrwałem się w środku roboty, żeby wpaść na seks, flirtuję a on w godzinach pracy nawet nie chce pisać. I że uwodzę i mam w sobie "to coś". Super. Wtedy oczywiście moje ego było zadowolone i jakim to ja dojżuanem nie byłem. Ale prawda jest taka, że tańczę tak se, na imprezę czasem pójdę, ale żebym był imprezowiczem to lekka przesada. Szaleniec ze mnie żaden. Jak pisałem z dziewczyną pomiędzy którąś z randek i była chętna na seks to pewnie, że się z roboty urwałem! A całe uwodzenie to.. jakoś szło między nami, chemia sama była i co bym nie robił to iskrzyło. Żaden ze mnie uwodziciel. Dziewczyna wyidealizowała sobie mnie w swojej głowie. A prawda jest taka, że dla mnie praca była i jest ważna jak dla jej eks-narzeczonego i że przecież gdybym był z nią w stałym związku to nie zwalniałbym się co chwila z pracy, żeby uprawiać seks, bo by mnie zwyczajnie z roboty wywalili. I dziewczyna naprawdę bardzo inteligentna, żadna 'puszczalska' laska.

I w czym ja byłem lepszy od jej narzeczonego jako mężczyzna ? W niczym. Po prostu pojawiłem się, kiedy ona już była wynudzona swoim związkiem bez seksu i chemii i akurat ja ją podrywałem. Jej facet nie mógł zrobić nic, nawet go tam nie było. Ja nawet nie wiedziałem, że ma faceta. Tylko ona mogła to zatrzymać i nie zdradzić. I tak moim zdaniem dochodzi do wielu zdrad. Chemia, zauroczenie, wyidealizowany obraz nowo poznanej osoby

Moja recepta na udane życie związkowe to jest oprócz dbania o związek, żeby tą chemię utrzymywać ile się da, posiadanie pasji tak aby mieć ciekawe życie ogólnie. Ja np. potrzebuję zdobywania i rywalizacji. Owszem. Ale zamiast latania za spódniczkami jak kiedyś, mam sport i parę innych rzeczy.

Aaaaa...dokładnie Chodź to mała pociecha dla "twarz" w gilach i złamanych serc

Proszę wybaczyć ale nie zrozumiem tłumaczenia zdradzającego że niby kocha swoją żonę / męża . Odpowiedź jest prosta i nie ma co kombinować - nie kocha . Tkwi w związku z wygody i przyzwyczajenia. Jeżeli się kocha to nie ma chęci przytulania się do obcej osoby. Mam wrażenie ze co poniektórzy chcą się pocieszyć wmawiając sobie ze to „tylko zdrada” a tak naprawdę kocha tylko mnie . Dla mnie to bzdura i oszukiwanie siebie . A już o wieloletnich romansach nie wspomnę ...
Kolejna kwestia jesteśmy po prostu inni . Różni temperamentem charakterem etc . Jak ludzie dobierają się w życiu „ nie przez przymus” bo rodzice naciskali , bo dziecko w drodze to przeżyją wiele pięknych lat a może i więcej w zgodzie i motylach w brzuchu . Jeżeli nie było między Nami chemii , dojrzelismy to może się okazać ze ta osoba nie jest dla mnie i zaczynamy szukać czyli zdradzać . Nigdy nie zrozumiem usprawiedliwiania męskiej części tym ze to przecież łowca i taka jest jego natura